Γεμάτο, ιδιοφυές, με το χιούμορ και την απλότητα να μεγαλουργούν. Αξέχαστο βιβλίο. Η σύλληψη στο τέλος το απογειώνει, αυτή είναι που το κάνει πραγματικό αριστούργημα.

Εκπληκτικό. Από τα λίγα. Ο δεύτερος τόμος του Τιγκάνα είναι από τα καλύτερα πράγματα που έχω διαβάσει, του έβαλα όσα αστεράκια υπήρχαν και θα του 'βαζα κι άλλα. Ο συγγραφέας χτίζει, χτίζει σε όλο το έργο, και στο τέλος τα χρησιμοποιεί όλα, μα όλα, δεν αφήνει τίποτα έξω, για να κορυφώσει την ιστορία στο πιο δίκαιο τέλος που έχω διαβάσει. Και γενικά, όλος ο τόμος, έχει πολύ δυνατά σημεία. Το Τιγκάνα είναι ένα έργο ιδιαίτερο, και νιώθω πολύ τυχερή που το διάβασα. Θα πάρω κι άλλα του Kay. Ευχαριστώ, Πολιτεία.

Ένα πολύ ωραίο, ξεχωριστό βιβλίο του φανταστικού. Η γραφή του είναι ιδιαίτερη και η ιστορία πολύ ενδιαφέρουσα, με μια μαγεία χωρίς πυροτεχνήματα, που όμως καθηλώνει. Λίγο θέλει προσοχή ένα κεφάλαιο, εκεί μπορεί να κινδυνέψει κανείς να αφήσει το βιβλίο, γιατί είναι κάπως τραβηγμένο και γίνεται βαρετό (η κοιλιά, που λέμε). Αλλά μετά συνεχίζει ωραία, και στο τέλος ανεβάζει το ενδιαφέρον για τον δεύτερο τόμο. Σίγουρα ένα βιβλίο που έπρεπε να διαβάσω. Από τα κορυφαία της βιβλιοθήκης μου.

Το δεύτερο βιβλίο από τη σειρά της Γαιοθάλασσας είναι το αγαπημένο μου (και το αγαπημένο μου της Λε Γκεν). Σκοτεινό, ενδιαφέρον, και, όπως σε όλη τη σειρά, με πολύ πραγματική, πολύ μετρημένη μαγεία.

Αν έπρεπε να διαλέξω ποιο βιβλίο του Σεπούλβεδα με βοήθησε (περισσότερο από τα άλλα) να γίνω καλύτερος άνθρωπος, θα έλεγα αυτό. Με δίδαξε τον σεβασμό και τη δύναμη, και το έκανε με χιούμορ και αισιοδοξία.

Είναι ένα από τα λίγα (ελάχιστα) βιβλία που όταν τα έκλεισα γύρισα στην πρώτη σελίδα και τα άρχισα ξανά. Το έκανα φυσικά, χωρίς να το σκεφτώ, ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω (γιατί να το κλείσω, να το βάλω στο ράφι, δεν υπήρχε περίπτωση). Το Πέδρο Πάραμο υπερβαίνει τα γήινα σκύβοντας πάνω τους, μπαίνοντας μέσα στην ουσία τους. Ο θάνατος ποτέ δεν ήταν πιο ζωντανός, η ερήμωση πιο γεμάτη. Είμαι πραγματικά συγκινημένη, (όσο περνάνε οι ώρες, τόσο περισσότερο καταλαβαίνω τι διάβασα).

Πολύ ωραίο βιβλίο. Παραμυθένιο (χωρίς να γίνεται σαχλό), τρυφερό και ανάλαφρο.Δεν του λείπουν οι σοβαρές στιγμές, ούτε οι βαθυστόχαστες, αλλά, αντί να το βαραίνουν, το κάνουν πιο άνετο σαν ταξίδι.

Χειμαρρώδης γραφή, εικόνες και χαρακτήρες που στοιχειώνουν τη σκέψη του αναγνώστη. Αυτό το βιβλίο είναι εμπειρία ζωής.

Από τα αγαπημένα μου βιβλία. Ο συγγραφέας έχει κάποιες εμμονές, σίγουρα, αλλά δεν με ενόχλησε ούτε στιγμή. Το βιβλίο αυτό έχει φαντασία, όχι βεβιασμένη, αυθεντική. Και χιούμορ.

Αυτό το βιβλίο με απογοήτευσε. Ξεκίνησε αρκετά καλά, αλλά μετά τη μέση περίπου οι ιστορίες άρχισαν να γίνονται όλο και πιο βαρετές, ώσπου απλά περίμενα να τελειώσει.

Πολύ ωραίο βιβλίο, δεν το λάτρεψα όπως τα άλλα έργα του, αλλά σίγουρα το χάρηκα. Θα το εκτιμήσουν όσοι έχουν διαβάσει μερικά βιβλία του συγγραφέα, αλλά θα το απολαύσουν και όσοι δεν έχουν πρωτύτερη επαφή.

Το έχω διαβάσει ήδη δύο φορές, και θα υπάρξουν σίγουρα κι άλλες. Από τα κλασσικά, αγαπημένα κομμάτια της βιβλιοθήκης μου.

Απολαυστικό βιβλίο, με ατμοσφαιρικές ιστορίες. Το προτείνω σε όσους θέλουν ένα ανάλαφρο βραδυνό ανάγνωσμα (δηλαδή, μην περιμένετε - ή μη φοβάστε - ότι θα σας τρομάξει).

Αυτό το βιβλίο δυσφημίζεται από την ταινία. Δεν έχουν και πολλά κοινά. Είναι ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Ο Μάθεσον γράφει για κάτι πολύ δυσάρεστο χωρίς να στοχεύει στο να μας κάνει να νιώσουμε όσο πιο άσχημα γίνεται. Φυσικά μου μετέδωσε τη μοναξιά του, φυσικά γίνονται όλα κατανοητά, αλλά όταν έκλεινα το βιβλίο δεν ένιωθα το ταβάνι να με πλακώνει. Φιλοσοφία θέλει να κάνει, και την κάνει. Πολύ καλά. Το τέλος καταπληκτικό.

Ένα από τα βιβλία που ευχαριστώ την τύχη μου που το διάβασα. Σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω, όπως και άλλα του Χέμινγουέι. Αυτός ο λιτός, πολύ δύσκολος τρόπος του να λέει τεράστια πράγματα, (χωρίς σχεδόν να τα πει), με κέρδισε από την πρώτη σελίδα.

Ένα υπέροχο βιβλίο, επιστημονικό και ανθρώπινο. Η συγγραφέας, μαία αλλά και μητέρα η ίδια, με πήρε από το χέρι στοργικά και με ταξίδεψε στον κόσμο της μητρότητας, μαθαίνοντάς μου τα πάντα, (και άλλα ακόμα! ), εύκολα και ευχάριστα. Διαμάντι που συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Ένα ανούσιο ανάγνωσμα, όπου η συγγραφέας ουσιαστικά μας καλεί να θαυμάσουμε την υπέροχη εγκυμοσύνη και γέννα της. Περιέχει κάποιες πληροφορίες, αλλά όχι πραγματική γνώση. Περισσότερο αναλώνεται στο να μεταδώσει τύψεις στις γυναίκες που κάνουν ραγάδες στην εγκυμοσύνη τους, ή δεν γεννούν σε ένα μικρό επαρχιακό ιατρικό κέντρο, ή δεν κάνουν καβγάδες με τους γιατρούς για τα πάντα. Το χειρότερο βιβλίο που μπορεί να διαβάσει κάποιος για τη μητρότητα.

Ένα ωραίο, καλογραμμένο βιβλίο, που μου άφησε την ενοχλητική αίσθηση ενός κρυφού, πολύ πραγματικού φόβου. Από αυτά που μένουν στη μνήμη (και ξαναδιαβάζονται ευχάριστα).

Το βιβλίο αξίζει όλα τα αστεράκια του κόσμου, η μετάφραση κανένα. Έβαλα τρία. Πρόκειται για τη χειρότερη μετάφραση που έχω δει στη ζωή μου (την ξεπερνούν μόνο υποτιτλισμοί σε ταινίες), σε ένα υπέροχο βιβλίο. Ακόμη κι έτσι όμως, να θυμώνω και να στενοχωριέμαι για κάθε άστοχη λέξη ή φράση, για κάθε αμήχανη προσέγγιση της γλώσσας (και των δύο), για κάθε αξιολύπητη πρωτοβουλία (που φέρνει την καταστροφή), το βιβλίο πάλι με εξέπληξε, και μάλλον ποτέ δεν θα σταματήσει. Έξυπνο, δυνατό, φρέσκο, γρήγορο, ενδιαφέρον, ευφάνταστο, ανθρώπινο. Σχέση βιβλίου - μετάφρασης: Φανταστείτε ένα ποτάμι που η κοίτη του είναι χρυσή, αλλά στην επιφάνεια του νερού επιπλέουν σκουπίδια που τα παρέσυρε ο άνεμος, μπουκάλια, σακούλες, και που δεν ανήκουν φυσικά στον ποταμό. Αν καταφέρετε να μην δώσετε σημασία σ' αυτά, το χρυσάφι είναι εκεί και συνεχίζει να λάμπει, σπάνιο αξιοθέατο. Για όσους διαβάζουν άνετα αγγλικά, συστήνω την αγγλική έκδοση.

Ο συγγραφέας μόλις απέκτησε μία φαν! Η γραφή του ξεχωρίζει, έχει αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο να κάνει την τέχνη της συγγραφής να φαντάζει απλή. Σεριανίζει άνετος μέσα στην κοσμοπλασία του, ξετυλίγει την ιστορία σιγά-σιγά, χωρίς βία, όλα μπαίνουν στη θέση τους όταν πρέπει. Χιούμορ, σαρκασμός και λίγη φιλοσοφία σε ένα μυθιστόρημα φαντασίας στην καρδιά της σύγχρονης Ρωσίας. Ο Λουκιανένκο φέρνει τη μαγεία τόσο κοντά μας, που την κάνει πιστευτή. Με την έκδοση είχα λίγο πρόβλημα: κάτι τυπογραφικά λάθη και μια εντύπωση που μου έμεινε ότι η μετάφραση θα μπορούσε να είναι καλύτερη.

Καταπληκτικό βιβλίο! Ένα ψυχογράφημα ολόκληρου του ανθρώπινου γένους, σκληρό και κυνικό, που δεν αφήνει τον αναγνώστη να πάρει τα μάτια του από τις γραμμές.

Πήρα το "Σπίτι Των Κοιμισμένων Κοριτσιών" με το φόβο ότι θα είναι ανάγνωσμα για επίδοξους αυτόχειρες, αλλά τελικά το βρήκα θαυμάσιο. Καθόλου καταθλιπτικό, το τονίζω. Η γραφή είναι εξαιρετική, τόσο απολαυστική που αναρωτήθηκα πώς θα είναι στο πρωτότυπο. Τα άλλα δύο διηγήματα δεν μου άρεσαν, ( το "περί ζώων και πουλιών" κάπως καλύτερα), αλλά δεν πειράζει, δεν αγόρασα το βιβλίο γι' αυτά.

Πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο βιβλίο. Αντιμετωπίζει το θέμα με ζωντάνια και χιούμορ, δίνοντας γνώση και προβληματισμό.

Ένα πολύ ωραίο, σκοτεινό παραμύθι (όπως λέει και στο εξώφυλλο), πραγματικά για όλες τις ηλικίες. Είναι το δεύτερο βιβλίο του Μπάρκερ που διαβάζω, και μου άφησε κι αυτό την ίδια αισιόδοξη αίσθηση (και αγάπη για τη φαντασία και την ελευθερία) στο τέλος. Ένα βιβλίο από έναν ταλαντουχο άνθρωπο πάντα με αγγίζει.

Ωραίο βιβλίο, απολαυστικό, κάνει όμως αισθητή την απειρία του συγγραφέα. Από αυτά που μιλάνε για βιβλιοφάγους, αλλά με έναν τρόπο που ίσως δεν έχουμε ξαναδεί: τα βιβλία είναι αντικείμενα γνώσης και δύναμης, όπως και να το πάρει κανείς. Η αφήγηση ξεκινάει πολύ δυνατά, συνεχίζει λίγο αργά, κάπου δεν λείπει η κοιλίτσα, ούτε το ξεφούσκωμα του τέλους, όμως προσωπικά θα μου μείνει αξέχαστο.

Ένα καταπληκτικό βιβλίο, από αυτά που πρέπει να τα διαβάσουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως ηλικίας (εντάξει, ας είναι πάνω από δεκαπέντε, αναλόγως της συναισθηματικής ωριμότητας του παιδιού), μόρφωσης και θρησκείας. Μια σημαντικότατη συμβολή στον πολιτισμό, στο να προχωρήσει ο κόσμος μπροστά, ξεπερνώντας προκαταλήψεις και ταμπού. Μέσα από την επιστημονική ματιά λάμπει και η ανθρώπινη, η ζεστή ανάσα κάποιου που θέλει να πλησιάσει αγνά τη φύση και να μάθει από αυτήν. Εκτός από διδακτικό λοιπόν, είναι και απολαυστικό βιβλίο.

Ένα ξεχωριστό βιβλίο (και ένα κόσμημα, η ποιότητα της έκδοσης είναι εξαιρετική). Οι μικρές ιστοριούλες του είναι γλύκισμα, κάθε μια απόσταγμα ενός Αυγουστιάτικου φεγγαριού. Το συστήνω ανεπιφύλακτα σε όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι που θα τους ταξιδέψει και θα τους κάνει να νιώσουν όμορφα. Μία πραγματικά επαγγελματική δουλειά, μια ελπίδα για το ελληνικό βιβλίο.

Ανάλαφρο βιβλιαράκι, με μαύρο χιούμορ, που όμως η επιφανειακή γραφή του δεν με κέρδισε. Ήθελα να νοιαστώ για την τύχη του Κερνόκ, αλλά δεν κατάφερα να νιώσω λίγη έξαψη ούτε μια στιγμή. Επίσης, απαιτείται λεξικό ναυτικών όρων.

Αυτό το μυθιστόρημα είναι ένα μπέρδεμα θρησκείας, ψυχολογίας, γεννετικής, κοινωνιολογίας, όλα μαζί σαν σούπα, χωρίς να εμβαθύνει σε τίποτα, όλα μένουν στην επιφάνεια. Ο συμβολισμός αδύναμος και το τέλος εξωφρενικό (τόσο εξωφρενικό που γίνεται αδιάφορο). Στην αρχή του δεύτερου μέρους το βιβλίο έγινε ενδιαφέρον αλλά η γραφή είναι τόσο επίπεδη, σαν καρδιογράφημα νεκρού, που έχασε πολλούς πόντους (έτσι κι αλλιώς ο συγγραφέας το χάλασε πάλι σύντομα με τα άτσαλα μπρος-πίσω στο χρόνο). Τολμηρή προσπάθεια, αλλά ένα πραγματικά κακό αποτέλεσμα.

Με απογοήτευσε αυτό το βιβλίο. Περίμενα μια διασκεδαστική, γρήγορη, ενδιαφέρουσα περιπέτεια, και μου βγήκε κάτι αναποφάσιστο και χαώδες. Δεν είχε ούτε έναν κεντρικό στόχο. Κάπου ανάμεσα στους σταθμούς του μετρό χάθηκε το νήμα και ο συγγραφέας ακόμα το ψάχνει.