Ο Λογαριασμός μου

Δωρεάν αποστολή για αγορές άνω των 30€ | Δωρεάν αντικαταβολή | Έως 24 άτοκες δόσεις | Έως -85% χαμηλότερες τιμές σε πάνω από 300.000 τίτλους

Σχόλια Αναγνώστη: apoapost

Σχόλιο για το βιβλίο "ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ"
Εμένα πάντως με προβληματίζει το γεγονός που υπάρχουν σήμερα άνθρωποι να ασχολούνται με την φασιστική ιδεολογία από πλευρά υποστήριξής της και κάθονται και διαβάζουν τέτοια σκουπίδια σαν αυτό το βιβλίο! Λυπάμαι γιατί αυτό δείχνει σε τι παρακμή έχουμε φτάσει ως κοινωνία και ως ποιότητα πολιτικής αντίληψης και κρίσεως.
2020-04-06 16:24:10
Σχόλιο για το βιβλίο "ΘΛΙΜΜΕΝΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ "
Απογοήτευση! Όλα δίνονται στο πιάτο, ξέρεις από την αρχή που θα καταλήξει, δεν υπάρχουν αφηγήσεις που να είναι θολές και αμφίσημες, η πλοκή είναι εξαιρετικά απλή που θα μπορούσε να τη σκεφτεί ο καθένας. Δεν είναι αστυνομικό μυθιστόρημα, μάλλον είναι ένα βιβλίο μιας αστυνομικής περιπέτειας, λες και βλέπεις κακή αμερικάνικη ταινία της δεκαετίας του \'70 με καλούς και κακούς. Το 1 αστεράκι το δίνω επειδή ο συγγραφέας μου αφηγήθηκε μια ιστοριούλα χωρίς να με κουράσει. Αδιάφορο βιβλίο που γράφτηκε καθαρά και μόνο για να πουλήσει στις διακοπές και μετά να χαθεί στο κενό. Ένα σεναριάκι που πλασαρίστηκε για ποιοτική αστυνομική λογοτεχνία. Κρίμα.
2020-02-20 01:26:33
Σχόλιο για το βιβλίο "ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ"
Εξαιρετικά ενδιαφέρον από πλευράς θέματος, όμως είναι ένα άνισο βιβλίο που κάνει πολλές κοιλιές ανάμεσα σε πολύ όμορφες σελίδες.Τα κομμάτια που αναπτύσσουν υπαρξιακές, ψυχικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις του ήρωα είναι πολύ καλά, οι περιγραφές όμως που έχουν να κάνουν με τη δομή της μεσαιωνικής Πόλης της Κωνσταντινούπολης δεν δίνονται πάντα με γλαφυρότητα, κουράζουν σε μεγάλο βαθμό, είναι φλύαρες και επαναλαμβανόμενες. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε ότι τα γεγονότα σε μερικά σημεία είναι παραμορφωμένα και δεν ταυτίζονται με την ιστορική αλήθεια, ενώ κάποια πραγματικά πρόσωπα τα βάζει ο συγγραφέας να δρούνε με άλλο ρόλο από αυτόν που έχει επιβεβαιωθεί από τις πηγές (π.χ η περίπτωση της Άννας Νοταρά και του Σφραντζή).

Εν ολίγοις, είναι ένα καλό ιστορικό μυθιστόρημα που δίνει βάσει περισσότερο στη μυθοπλασία και λιγότερο στην ιστορική ακρίβεια και νομίζω ότι καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να αποδώσει τη σκέψη και τα συναισθήματα του μεσαιωνικού ανθρώπου. Όμως αριστούργημα δεν είναι.

Λόγω της πολύ μικρής γραμματοσειράς οι 500 σελίδες είναι σαν 1000. Πρέπει να είσαι Ντοστογιέφσκι για να μπορέσεις να γράψεις 1000 τέλειες σελίδες. Και ο Βάλταρι είναι καλός όμως δεν είναι Ντοστογιέφσκι.
2020-02-17 10:05:34
Σχόλιο για το βιβλίο "2666"
Έχουν περάσει 2,5 χρόνια από τότε που το διάβασα και ακόμα ζει μέσα μου με χίλιους τρόπους και με χίλια πρόσωπα. Δεν είναι βιβλίο, δεν έχει αρχή μέση και τέλος, είναι ένα σύμπαν μέσα στο οποίο πνίγεσαι αλλά ο πνιγμός είναι ηδονικός. Δεν μπορώ να το εξηγήσω αλλιώς. Από τη πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία σε αρπάζει από τα μαλλιά, δεν έχει αστυνομική πλοκή και είναι πιο noir κι από τον Ιζό, δεν είναι ποίημα αλλά έχει περισσότερη ποιητικότητα κι από τον Μπωντλαίρ, δεν είναι δοκιμιακή μελέτη για την τέχνη αλλά ο μεγάλος Μπόρχες θα υποκλινότανε στην ευρυμάθεια του Μπολάνιο, τέλος δεν είναι πορνογράφημα αλλά υπάρχουν σελίδες που στάζουν χυδαίο ερωτισμό που θα τον ζήλευε ακόμα κι ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ. Με λίγα λόγια, δεν είναι τίποτα και είναι τα πάντα, γιατί είναι ένα έργο τέχνης.
2020-02-09 23:45:59
Σχόλιο για το βιβλίο "Ο ΝΑΝΟΣ"
Όμορφο και καλογραμμένο βιβλίο, πρωτοπρόσωπη αφήγηση με ύφος κοφτό, λιτό και σχεδόν πάντα κυνικό. Ενδεχομένως να έχει επηρεαστεί άμεσα από τον Δόκτωρ Γκλας του επίσης Σουηδού συγγραφέα Σέντερμπεργκ που επίσης έχω διαβάσει. Παρόλο που η μετάφραση δεν είναι από τα Σουηδικά,νομίζω ότι αποδίδεται πολύ καλά το ύφος του κειμένου.Διαβάζεται εύκολα αλλά δεν είναι απλοϊκό, έχει πολύ βάθος με εξαιρετικές ψυχογραφικές αποχρώσεις, πολλές αμφισημίες και αλληγορικά νοήματα. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά είναι από τα καλά βιβλία που αξίζει να διαβάζεις γιατί σου δίνουν πολλά πράγματα χωρίς να σε κουράζουν άσκοπα με φλύαρα ανούσια κομμάτια. Κάθε λέξη είναι στη σωστή της θέση.
2020-02-09 20:59:37
Σχόλιο για το βιβλίο "Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ "
Παρόλο που δεν είμαι φανατικός εραστής του αστυνομικού μυθιστορήματος, το συγκεκριμένο μου άρεσε πάρα πολύ και το διάβασα με ιδιαίτερη βουλιμία. Όσοι επιζητάτε τυποποιημένους ήρωες και αντιήρωες που συναντάμε στα κλασσικά noir μυθιστορήματα, καθώς και μία "πιασάρικη" πλοκή ερωτικού ή επιχειρηματικού/υποκοσμικού χαρακτήρα μάλλον θα σας απογοητεύσει. Μπλέκει πολλές παράλληλες ιστορίες, εισέρχεται σε ζητήματα πολιτικής ίντριγκας, σε θρησκευτικά και επιστημονικά ζητήματα, και κάνει αναδρομή μέχρι και σε στιγμιότυπα του β\' παγκοσμίου πολέμου που τα τελευταία δεν είναι απλά ξερές αναφορές αλλά έχουν βαρύνοντα ρόλο σε όλη τη δομή του βιβλίου. Οι ιστορίες δεν συνδέονται αμέσως και πρέπει να έχεις πολύ υπομονή μέχρι να σου λυθούν πολλές απορίες και να ξεκαθαρίσει το τοπίο, αλλά στο τέλος αν επιμείνεις θα αποζημιωθείς.

Στα αρνητικά θα έβαζα κάποιες κουραστικές περιγραφές τοπίων και αστικών τοποθεσιών, οι οποίες δεν είναι τόσο γλαφυρές και πιο πολύ σε μπερδεύουν. Ίσως είναι θέμα μετάφρασης αλλά δεν το νομίζω. Επίσης η επιμέλεια του κειμένου έχει αρκετά ορθογραφικά λαθάκια.

Εν κατακλείδι, βάζω 4.5 αστεράκια και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε αναγνώστες που ελκύονται από τη σκανδιναβική noir ατμόσφαιρα (που ναι μεν είναι ειδυλλιακή αλλά ταυτόχρονα είναι ζοφερή και σκοτεινή), και σε όσους στην ανάγνωση απολαμβάνουν κυρίως τη χαρά του ταξιδιού και όχι τον τελικό προορισμό.
2020-01-04 19:03:16
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΜΦΥΛΙΑ ΠΑΘΗ "
Δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια να δοθεί "επιστημονικοφάνεια" στη λεγόμενη "δεξιά" αντίληψη της ιστορίας τη δεκαετία του \'40. Προφανώς, επειδή η πραγματικότητα, δυστυχώς για τους υποστηρικτές αυτής της άποψης, είναι αμείλικτη, οι 2 συγγραφείς δεν έχουν άλλο δρόμο από το να καταφύγουν στην "αποδόμηση". Τι εννοώ; Εννοώ ότι προσπαθούν να δικαιώσουν την πλευρά τους μέσω της αρνητικής προβολής του αντιπάλου. Δεν ασχολούνται δηλαδή τόσο πολύ με τους "αντιστασιακούς επαίνους" της αντι-εαμικής πλευράς.Άλλωστε να μην κοροϊδευόμαστε η αντιΕΑΜική πλευρά αν δεν ήταν ανοιχτά δωσιλογική (όπως Οργάνωσις Χ, ΠΑΟ, Τσάους Αντών, Τάγματα Ασφαλείας, ΕΑΣΑΔ) η αντίσταση που έκανε περιοριζόταν σε κάποια σαμποτάζ και κατασκοπεία (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, ΠΕΑΝ). Ασχολούνται κυρίως με την "σκοτεινή" πλευρά του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Χωρίς φυσικά να θέλει κάποιος να αρνηθεί ότι και η ΕΑΜική πλευρά σε κάποιες πτυχές άσκησε βία κάτι που είναι αναπόφευκτο σε ταραγμένες εποχές, εν τούτοις μέσω απίστευτων διαστρεβλώσεων παρουσιάζεται ως ...γενικευμένη κόκκινη τρομοκρατία που απορρέει από το σχέδιο του ΚΚΕ να κατακτήσει την εξουσία (κάτι φυσικά που δεν ισχύει γιατί αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχε ούτε συμφωνία του Λιβάνου, ούτε της Καζέρτας).

Τις τελευταίες δεκαετίες κάτι τέτοιες ιστορικές αναθεωρήσεις ηχούν καλά στα συντηρητικά αυτιά και σε μεταμοντέρνους "σχετικιστές". Η αλήθεια είναι όμως ότι αυτού του είδους το ιστορικό ρεύμα (νέο κύμα λέγεται) δεν θα γίνει ποτέ κυρίαρχο και αργά ή γρήγορα θα ξαναβρεθεί στη θέση που του ανήκει, δηλαδή στο περιθώριο. Γιατί πολύ απλά βασίζεται σε σαθρά θεμέλια (έλλειψη πραγματικής κοινωνικής ανάλυσης, αυθαίρετος συγκρητισμός, πτωματολογία μέσω του αθροίσματος συμβάντων ασυσχέτιστων, μεροληπτική αξιοποίηση μαρτυριών).
2019-10-23 20:12:22
Σχόλιο για το βιβλίο "ΔΟΚΤΩΡ ΓΚΛΑΣ"
Μόνο θετικά πράγματα μπορεί να πει κάποιος για αυτή τη σπουδαία σκανδιναβική νουβέλα. Το βιβλίο είναι γραμμένο σε μορφή ημερολογίου όπου αποτυπώνονται οι σκέψεις ενός 30χρονου γιατρού με σχεδόν ανύπαρκτη προσωπική ζωή. Η αφήγηση είναι πρωτοπρόσωπη με αποτέλεσμα την εσωτερίκευση του ψυχισμού του ήρωα από τον αναγνώστη. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για μια ατομική υπαρξιακή αναζήτηση, εξομολόγηση ή απολογία. Μέσα από την ανάπτυξη της κεντρικής πλοκής αναδεικνύονται, με υποδειγματικό τρόπο, πλευρές της κουλτούρας, των εθίμων και της κοινωνικής ψυχοσύνθεσης της μακρινής χώρας του Βορρά, έτσι όπως διαμορφώθηκαν στην αστική Σουηδία των αρχών του 20ου αιώνα, όπου η προτεσταντική ηθική διαδραματίζει ακόμα καθοριστικό ρόλο σε μια κοινωνία που γνωρίζει ραγδαία εκβιομηχάνιση.

Εξαιρετική η μετάφραση από τη Σουηδική γλώσσα καθώς και το επίμετρο!
2019-10-19 11:13:30
Σχόλιο για το βιβλίο "Ο ΜΑΓΟΣ"
Ανυπόφορο βιβλίο. Ενώ ο συγγραφέας θέλει να πειραματιστεί με διάφορες λογοτεχνικές φόρμες, με φιλοσοφικές έννοιες και υπαρξιακά ζητήματα, εκνευρίζει τον αναγνώστη με τον "ήρωά" του. Ένα κακομαθημένο φαντασμένο παλιόπαιδο που όλη την ώρα έχει το μυαλό του στο πως θα συνευρεθεί ερωτικά με 2 δίδυμες εξίσου αντιπαθητικής αστικής αγγλικής ανατροφής και κουλτούρας. Το βιβλίο το εγκατέλειψα στη σελίδα 558, όχι γιατί είναι από δομικής άποψης βαρετό και κακογραμμένο, αλλά επαναλαμβάνει συνεχώς τα μικροαστικά διανοουμενίστικα στερεότυπα της κακής όψης του Βρετανικού αποικιοκρατικού πολιτισμού μέσω του κεντρικού του ήρωα ο οποίος όσο προχωράν οι σελίδες τόσο πιο αντιπαθητικός γίνεται. Ελπίζω να μην είναι αυτοβιογραφικό του John Fowles όταν έζησε στις Σπέτσες ως καθηγητής γιατί αυτομάτως γίνεται κι ο συγγραφέας αντιπαθητικός μέσω του ήρωά του.
2019-10-15 18:34:11
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΡΑ"
Ο Σεμπρούν είναι σπουδαίος συγγραφέας γιατί κάθε έργο του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί magnus opus. Πολύ σπάνια περίπτωση, τρομερή αφηγηματική δεινότητα, αισθητική εκφραστικότητα που θα ζήλευαν πολλοί, και πάντα επίκαιρος και διαχρονικός ταυτόχρονα. Αυτός έβαλε τις ράγες ώστε η σύγχρονη ισπανική πεζογραφία να ανθίσει και να φτάσει στο σημείο που έφτασε. Για μένα είναι η καλύτερη του κόσμου μέσα στον 21ο αιώνα.

Το "είκοσι χρόνια και μία μέρα" δεν έχει διαβαστεί πολύ στην Ελλάδα πράγμα που αποδεικνύεται από τις σχεδόν ανύπαρκτες κριτικές. Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο απαιτητικό βιβλίο με διάφορες αφηγηματικές τεχνικές και χρονικά άλματα στο χρόνο. Οι αφηγήσεις είναι συνήθως αναστοχασμοί και διαφέρουν ως προς το κάθε φορά πρόσωπο που επικεντρώνεται ο συγγραφέας αναδεικνύοντας υποδειγματικά την πολύπλευρη αντίληψη της αλήθειας ανάλογα με την ιδεολογική τοποθέτηση και τη βιωματική εμπειρία. Αλλά αυτό που απογειώνει το έργο είναι η σπουδή στη μυθοπλασία, η εναλλαγή ηρώων και τοπωνυμίων από τον μύθο στην πραγματικότητα και αντίστροφα σε σημείο να αναρωτιέσαι αν έχει σημασία τι είναι αληθινό και τι φανταστικό. Είναι αριστούργημα.

Θερμά συγχαρητήρια και στη μεταφράστρια Μελίνα Παναγιωτίδου!
2019-10-15 11:02:24
Σχόλιο για το βιβλίο "ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΡΑΓΜΑΤΕΙΑ ΠΕΡΙ ΣΥΝΩΜΟΣΙΟΛΟΓΙΑΣ"
Λοιπόν, θα ξεκινήσω από τα θετικά: είναι μια καλογραμμένη μελέτη, με υπέρ του δέοντος παράθεση και αξιοποίηση βιβλιογραφίας και επαρκή τεκμηρίωση των επιχειρημάτων. Οι ενότητες κουμπώνουν όμορφα η μία με την άλλη, και ο αρχάριος αναγνώστης επί των ζητημάτων μπορεί να κατατοπιστεί ικανοποιητικά όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται τα συνωμοσιολογικά αφηγήματα, ποιες οι γνωσιολογικές και κοινωνικοπολιτικές αιτίες τους και σε τι αποσκοπούν.

Δυστυχώς όμως υπάρχουν και πολλά αρνητικά. Ο συγγραφέας στην προσπάθεια του να μείνει πιστός στο δίπολο φιλελεύθερη δημοκρατία - ολοκληρωτισμός/λαϊκισμός, προβαίνει σε μια ισοπεδωτική εξίσωση πραγματικών συνωμοσιολογικών αφηγημάτων (οι σοφοί της Σιών, οι Ιλουμινάτι, η εβραϊομασονικές μηχανορραφίες, 11η Σεπτεμβρίου κοκ), με αντικαπιταλιστικές θεωρητικές και πολιτικές αναλύσεις οι οποίες, με εξαίρεση ίσως κάποιες περιθωριακές ψευδοαναλύσεις στον ευρύτερο αριστερό και αναρχικό χώρο, δεν καταφεύγουν σε αυθαίρετες καταγγελίες εναντίον μυστικών τάχα ομάδων που ελέγχουν τον κόσμο, αλλά αναδεικνύουν τις ατέλειες του καπιταλιστικού συστήματος με αναλύσεις επί των δομικών/λειτουργικών αντιθέσεων και αντιφάσεων του που έχουν καθαρά επιστημονική υπόσταση. Μέσα σε αυτό το χοντροκομμένο ερμηνευτικό σχήμα, γίνονται "συνωμοσιολόγοι" ακόμα και έγκριτοι διανοούμενοι παγκοσμίου κύρους όπως ο Μπουρντιέ και ο Τσόμσκι.
Επίσης, ο συγγραφέας επαναλαμβάνει συνεχώς ότι η συνωμοσιολογία έχει λαϊκή προέλευση το οποίο είναι μεγάλο λάθος. Αυτά τα μυθεύματα διαμορφώνονται από αμιγώς αστικές δυνάμεις με σκοπό τη χειραγώγηση "ανώριμων" λαϊκών μαζών σε συγκρούσεις εθνικού και διεθνούς χαρακτήρα. Ο αντισημιτισμός του 19ου αιώνα είναι ακριβώς αυτό το πράγμα, και ο μεγιστάνας Φόρντ ήταν θαυμαστής των συνωμοσιολογικών αντισημιτικών αφηγήσεων και φυσικά του ναζισμού.

Συμπέρασμα: το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί αλλά με κριτικό δημιουργικό πνεύμα.
2019-09-26 23:59:38
Σχόλιο για το βιβλίο "ΛΑΓΝΕΙΑ"
Η αυστριακή νομπελίστρια συγγραφέας Ελφρίντε Γέλινεκ αποτελεί μια περίπτωση που δεν μπορείς να απαξιώσεις και να παραβλέψεις. Δεδηλωμένη κομμουνίστρια και φεμινίστρια σε μια κατά παράδοση συντηρητική χώρα (ίσως η συντηρητικότερη της Ευρώπης), αποτέλεσε και αποτελεί ένα καρφί για το αυστριακό κατεστημένο και προπάντων για τις δεξιόστροφες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του. Κι αυτό γιατί αξιοποίησε το λογοτεχνικό της εκτόπισμα για να στηλιτεύσει τα χρηστά κοινωνικά ήθη της Αυστρίας και να αναδείξει αυτό που κρύβεται κάτω από το χαλί. Ασχολείται περισσότερο με την σεξιστική καταπίεση.

Το βιβλίο "λαγνεία" προκάλεσε τις πιο ακραίες αντιδράσεις στα τέλη '80 όταν και εκδόθηκε. Το παγκόσμιο λογοτεχνικό κατεστημένο διχάστηκε. Κι αυτό γιατί περιγράφει με το δικό της αριστοτεχνικό ύφος την σεξουαλική πράξη στην πιο διαστροφική της εκδοχή. Όμως δεν πρόκειται για ένα ρηχό "αντιπορνογράφημα" γιατί όλο το βιβλίο διαπνέεται από αλληγορικό νόημα, αφού η σεξουαλική λαγνεία χρησιμοποιείται από την Ελφρίντε ως όχημα για να αναδείξει όλες τις απόκρυφες πλευρές του αστικού αυστριακού κατεστημένου. Η αγία αστική οικογένεια λοιπόν σε όλη της γύμνια, τίποτα λιγότερο από μια πορνοταινία. Παράλληλα ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει και τις έντονες οικολογικές ανησυχίες της συγγραφέως σε σχέση με την υπερεκμετάλλευση του φυσικού πλούτου από τον άνθρωπο.
2019-05-31 11:22:18
Σχόλιο για το βιβλίο "ΔΟΥΒΛΙΝΙΑΔΑ"
Ένα μεγάλο αίσθημα ανακούφισης με κατέκλυσε όταν τελείωσα τις 308 σελίδες του. Επειδή είμαι ψυχαναγκαστικός θα ένιωθα πολύ άσχημα αν το εγκατέλειπα. Να σκεφτεί κανείς ότι ο πειρασμός να το αφήσω υπήρχε ακόμα και 2 σελίδες πριν το τέλος, πράγμα που ποτέ δεν μου έχει ξανασυμβεί.

Ο Βίλα - Μάτας Ενρίνκε προσπαθεί να αναπτύξει το θέμα του γήρατος, του θανάτου και της ματαιότητας μέσα από το πρόσωπο ενός 60χρονου πρώην εκδότη ο οποίος είχε σοβαρό πρόβλημα με τον αλκοολισμό. Το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας από το συγγραφέα δεν είναι καθόλου ικανοποιητικό παρόλο που εντάσσει στο παιχνίδι τους 2 μεγαλύτερους Ιρλανδούς συγγραφείς του 20ου αιώνα, τον Τζόυς και τον Μπέκετ. Πλατειάζει υπερβολικά, φλυαρεί ανυπόφορα, προσπαθεί να αναπτύξει τους φιλοσοφικούς στοχασμούς του ήρωα αλλά στο τέλος τα μπερδεύει και απογοητεύει.

Είχα από το συγκεκριμένο συγγραφέα πολύ υψηλές προσδοκίες. Κάποιοι μάλιστα τον θεωρούν ισάξιο με τον Χαβιέρ Μαρίας.Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω σε καμία περίπτωση. Θα τον παραλλήλιζα πιο πολύ με τον σύγχρονο Ιρλανδό συγγραφέα Μπάνβιλ όσον αφορά τη θεματολογία και το ύφος, όμως ο Μπάνβιλ τα καταφέρνει πολύ καλύτερα απ\' ότι ο Ενρίκε.

Επειδή δεν θέλω να βάλω 2 αστέρια, βάζω 3 αλλά να θεωρηθεί ως 2.5 αστέρια!
2019-05-29 13:49:09
Σχόλιο για το βιβλίο "Ντόρα Μπρούντερ"
Μία πολύ όμορφη νουβέλα. Κινείται στα πλαίσια του συγγραφικού ύφους του Μοντιάνο και ίσως είναι ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα δείγματά του. Ο άξονας του έργου είναι η ανάπλαση με τη βοήθεια της μνήμης και των προσωπικών του βιωμάτων της δεκαετίας του '40 και πιο συγκεκριμένα του ζητήματος της δίωξης των εβραίων της Γαλλίας από τους ναζί, του ολοκαυτώματος. Χρησιμοποιεί ως όχημα την αναζήτηση της ταυτότητας ενός κοριτσιού λίγο πριν την ενηλικίωση το οποίο προέρχεται από φτωχή εβραϊκή οικογένεια εμιγκρέδων εργατών του Παρισιού και εγκαταλείπει το παρθεναγωγείο στο οποίο ήταν οικότροφη για λόγους που δεν εξιχνιάζονται. Στην προσπάθεια αυτή ο συγγραφέας προσπαθεί να αξιοποιήσει διάφορα στοιχεία που ψάχνει στα ληξιαρχεία και στις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, στοιχεία που δεν επαρκούν για να αναδομήσει ουσιαστικά την ζωή αυτού του υπαρκτού προσώπου. Ίσως το βαθύτερο κίνητρο του Μοντιάνο είναι η υπαρξιακή του ανάγκη για αναζήτηση της δικής του ταυτότητας, καθώς προσπαθεί να ανιχνεύσει πλευρές του δικού του εαυτού μέσα από τα δικά του βιώματα στο Παρίσι της δεκαετίας του '60. Η υπερβολική αναφορά σε δρόμους του Παρισιού, σε διασταυρώσεις και η παράθεση διευθύνσεων ίσως κουράσουν τον αναγνώστη, είναι όμως ο κόσμος μέσα στον οποίο δομείται το Μοντιανικό σύμπαν, ένα σύμπαν μέσα στο περίκλειστο αστικό περιβάλλον μιας μεγαλούπολης.
2019-05-22 10:37:43
Σχόλιο για το βιβλίο "ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ"
Είναι η βίβλος του σημερινού νεοφιλελευθερισμού. Στην ουσία δεν πρόκειται για τα κλασικά αστικά φιλελεύθερα ρεύματα του 18ου και 19ου αιώνα, είναι η προσαρμογή του "φιλελευθερισμού" στις συνθήκες του 20ου αιώνα, και πιο πολύ σε αυτές των μεταπολεμικών δεκαετιών. Δηλαδή ο νεοφιλελευθερισμός είναι η πιο χονδροειδής διαστρέβλωση του πνεύματος και της ουσίας του φιλελευθερισμού όπως τον οραματίστηκαν ο Καντ, ο Ρουσώ, ο Βολταίρος, ο Μοντεσκιέ κ.ο.κ. Είναι ένα αμιγώς συντηρητικό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα, που καπηλεύεται τις έννοιες "ελευθερία", "ατομικότητα" ως δικαίωμα του ισχυρού καπιταλιστή να εκμεταλλεύεται τον αδύναμο εργαζόμενο ή του ισχυρού κράτους να ληστεύει το πιο αδύναμο έθνος. Δηλαδή στο νεοφιλελευθερισμό οι έννοιες του διαφωτισμού δεν έχουν πολιτική και κοινωνική χροιά αλλά μόνο οικονομική. Το βιβλίο έχει ενδιαφέρον να διαβαστεί από αυτούς που θέλουν να κατατοπιστούν στις αρχές και τις μεθόδους του νεοφιλελευθερισμού είτε τον συμμερίζονται είτε θέλουν να τον γνωρίσουν για να τον πολεμήσουν πολιτικά και ιδεολογικά.
2019-05-20 10:57:45
Σχόλιο για το βιβλίο "ΓΚΑΣΠΑΡ ΡΟΥΙΖ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)"
Αποδεικνύεται ότι αφηγηματική πληρότητα δεν συνεπάγεται πάντοτε αφηγηματική πληθωρικότητα. Είναι κάποιοι συγγραφείς που μπορούν μέσα σε ελάχιστες σελίδες να εκφράσουν με τον καλύτερο τρόπο τις ιδέες, τις νοοτροπίες, την ψυχοσύνθεση των ηρώων τους μέσα σε περιβάλλον ταραγμένων εποχών με υπερφυσική άνεση. Πάντα θαύμαζα περισσότερο αυτούς που μπορούν να πουν τα πάντα σε ελάχιστες γραμμές, από αυτούς που αναπτύσσονταν σε άπειρες σελίδες και στο τέλος πνίγονταν μέσα σε αυτές. Δεν αποτελεί μομφή ή προτίμηση μου στη μικρή φόρμα, καμία σχέση, προτιμώ το εκτενές μυθιστόρημα, όμως δεν μπορώ να μη πω ότι μερικές νουβέλες αξίζουν περισσότερο από πολλά 600σέλιδα τούβλα. Μια τέτοια νουβέλα είναι και ο "Γκασπάρ Ρουίζ" και ο Γιόζεφ Κόνραντ είναι ένας αριστοτέχνης μιας αφήγησης που ανανεώνει την παλιά κλασική φόρμα με νέα στοιχεία που συμβάλλουν σημαντικά στη διαμόρφωση του λογοτεχνικού ρεύματος του μοντερνισμού στις αρχές του 20ου αιώνα.
2019-05-16 01:49:08
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΡΩΤΟΤΡΟΠΙΕΣ"
Ίσως το πιο δύσκολο, απαιτητικό και ταυτόχρονα μεγαλειώδες βιβλίο που διάβασα την προηγούμενη χρονιά. Το έργο είναι γραμμένο με την αριστοτεχνική γραφή του Χαβιέρ Μαρίας, του μεγαλύτερου για μένα Ισπανού συγγραφέα του καιρού μας. Είναι εκπληκτικό το πως καταφέρνει να αναπτύξει ένα θέμα -που εκ των προτέρων φαίνεται αδιάφορο και κοινότυπο- σε υπαρξιακή ελεγεία που μόνο με τον Άμλετ του Σαίξπηρ θα μπορούσε να συγκριθεί. Αν σας ενδιαφέρει η καταιγιστική πλοκή και η εύκολη ταύτιση τότε δεν είναι σίγουρα το βιβλίο σας. Θα σας κουράσει η σπειροειδής μπερνχαρντική γραφή του με τον εμμονικό εσωτερικό μονόλογο και τους ανύπαρκτους διαλόγους που αποδίδονται μόνο σε πλάγιο λόγο, τελικά θα το αφήσετε στις πρώτες 20 σελίδες το πολύ. Είναι για τον επίμονο και άγρυπνο αναγνώστη που θα βουτήξει μέσα στις έννοιες των λέξεων, θα τις "τσαλακώσει", θα τις "ζουλήξει", θα τις "αποσυναρμολογήσει" έτσι ώστε να συνειδητοποιήσει τη δισυπόστατη σημασία αυτών των εννοιών και το πως αλλάζουν νόημα μέσα στις φράσεις που ανάλογα με τη δομή και το ύφος τους χρωματίζονται με διαφορετικό κάθε φορά τρόπο, σε σημείο να αμφιβάλλεις κι εσύ για το πόσο καλά τις γνωρίζεις. Φυσικά πρέπει να δώσουμε και τα εύσημα στη μεταφράστρια που κατάφερε να αποδώσει υπέρ του δέοντος στη γλώσσα μας ένα έργο με πολλές γλωσσικές, συντακτικές και εννοιολογικές δυσκολίες από έναν συγγραφέα μαέστρο του ύφους.
2019-05-14 13:35:50
Σχόλιο για το βιβλίο "ILLSKA - ΤΟ ΚΑΚΟ"
Εξαιρετικό. Αποτελεί υπόδειγμα μεταμοντέρνου μυθιστορήματος το οποίο έχει νόημα και ουσία, επιβεβαιώνει ότι η μεγάλη αφήγηση δεν θα πεθάνει όσο θα υπάρχουν ταλαντούχοι νέοι συγγραφείς που θα μπορούν να εξελίσσουν δημιουργικά τη φόρμα με τα νέα (μετα)μοντερνιστικά στοιχεία με ένα περιεχόμενο όμως που προβληματίζει, ενδιαφέρει, συγκινεί, δίνει τροφή για σκέψη. Νομίζω ότι ο Ισλανδός συγγραφέας τα κατάφερε περίφημα και μας προσφέρει ένα πολυεπίπεδο έργο, ένα κομψοτέχνημα.

Όσοι είστε λάτρεις της ιστορίας του β' παγκοσμίου πολέμου αλλά δεν σας αρέσουν ή έχετε βαρεθεί τα συνήθως μονοδιάστατα και τυποποιημένα πολεμικά μυθιστορήματα του συρμού, είναι αυτό που θέλετε και ζητάτε. Θα εκπλαγείτε από την πρωτοτυπία που αναλύονται ζητήματα όπως το ολοκαύτωμα, η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη, πολύ περισσότερο τα σημάδια που άφησε χαραγμένα στο σύγχρονο μεταπολεμικό κόσμο της Βόρειας Ευρώπης, οι ανοιχτές πληγές του παρελθόντος που ξανανοίγουν (άλλες φορές ντροπαλά και άλλες ξεκάθαρα κυνικά) μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό κόσμο με πολλούς μετανάστες.

Είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα; Είναι ένα σύγχρονο πολιτικό μυθιστόρημα με ιστορικές αναφορές και αφετηρίες; Είναι ένα μυθιστόρημα για το ολοκαύτωμα; Είναι μια σπουδή στη φασιστική ιδεολογία; Είναι ένα bildungsroman μυθιστόρημα; Ένα ψυχολογικό θρίλερ; Τίποτα από αυτά και όλα αυτά μαζί. Το σίγουρο είναι ότι θα το λατρέψετε. Διαβάστε το.
2019-05-14 10:13:57
Σχόλιο για το βιβλίο "ΑΔΡΙΑΝΟΥ ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ"
Αριστουργηματικό βιβλίο που δυστυχώς δεν ευτύχισε να διαβαστεί στα ελληνικά από σωστή μετάφραση. Στην πραγματικότητα πρόκειται για άλλο κείμενο. Ελπίζω ότι οι εκδοτικοί μας οίκοι που χρόνια τώρα κάτω από αφάνταστες δυσκολίες κάνουν μυθική προσπάθεια για να μας προσφέρουν τα μεγάλα λογοτεχνικά κείμενα σε καλές μεταφράσεις, θα μεριμνήσουν για την επανέκδοση του βιβλίου σε νέα καλύτερη μετάφραση. Θα βάλω μηδέν αστεράκια μόνο για την μετάφραση και όχι για το έργο που είναι ένα κομψοτέχνημα, με σκοπό να αποτρέψω τους απαιτητικούς αναγνώστες από την απογοήτευση που θα ένιωθαν αν το αγόραζαν.
2019-05-13 16:39:32
Σχόλιο για το βιβλίο "Sapiens "
Κακό βιβλίο. Περικλείεται από μυθομανία δεξιόστροφης απόχρωσης, απαξιώνει το ρόλο των εκάστοτε κοινωνικών κινημάτων ως προς την εξέλιξη και την πρόοδο της ανθρωπότητας, εξιδανικεύει τους ρόλους θρησκείας και ηγετικών προσωπικοτήτων που "όλως τυχαίως" ήτανε αυταρχικοί, καθώς και το ρόλο του καπιταλισμού (προσέξτε το αυτό) όχι όσον αφορά τις φιλελεύθερες αρχές του διαφωτισμού τις οποίες ο συγγραφέας εμμέσως πλην σαφώς αντιπαθεί, αλλά από την άποψη της κυριαρχίας των χρηματιστικών ελίτ πάνω στους οικονομικά αδυνάμους. Τα συντηρητικά πνεύματα είναι βέβαιο ότι θα το λατρέψουνε αυτό το βιβλίο. Οι υπόλοιποι μάλλον θα κουραστούν μέχρι σύγχυσης από το ενοχλητικά βερμπαλιστικό ύφος του. Από μένα κανένα αστεράκι!
2018-11-04 15:49:44
Σχόλιο για το βιβλίο "ΕΥΤΥΧΩΣ ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ..."
Ο Τάκης Λαζαρίδης είναι ένα πρόσωπο το οποίο στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του τοποθετείται εναντίον του ΚΚΕ και της αριστεράς. Το ότι κάποτε υπήρξε καταδικασμένος κομμουνιστής δεν μου λέει κάτι και ούτε είμαι υποχρεωμένος να αποδεχτώ τις όψιμες απόψεις του. Υπήρξαν χιλιάδες άλλοι που βασανιστήκαν, που διώχτηκαν, που εξορίστηκαν αλλά τα "στερνά τους τίμησαν τα πρώτα". Είναι γνωστή η στάση του Λαζαρίδη εδώ και 50 χρόνια! Βιβλίο απόλυτα εμπαθές που βρίθει ανακριβειών!!! Συγνώμη αλλά δεν μου κάνει!
2018-06-12 07:24:58
Σχόλιο για το βιβλίο "ΥΠΕΡΑΙΧΜΗ"
Ένα πολύ καλό βιβλίο για όσους θέλουν να μυηθούν στο πιντσονικό λογοτεχνικό σύμπαν. Σε βάζει σιγά-σιγά στα δύσβατα μονοπάτια σκέψης αυτού του σχιζοειδούς συγγραφέα και φτάνοντας στη μέση μπορείς μέσες άκρες να καταλάβεις αν σου ταιριάζει ο Πύντσον ή όχι. Ξεκινήστε με αυτό και όχι με τα άλλα του βιβλία όπως το "ενάντια στη μέρα" ή το εμβληματικό "ουράνιο τόξο της βαρύτητας". Αν το τελειώσετε και σας άρεσε τολμήστε να αναμετρηθείτε με τα μεγάλα του έργα. Αν σας μπέρδεψε, απλά ξεχάστε τον Πύντσον μια για πάντα!
2018-03-24 07:02:38
Σχόλιο για το βιβλίο "Ο ΛΑΟΣ ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ "
Μια πανδαισία επιλεκτικής μνήμης, φτηνής ειρωνείας, μίσους και φυσικά ασύστολων ψεμάτων. Και όπως έλεγε και ο Μενέλαος Λουντέμης "ντράπηκαν τα ίδια τα ψέματα και όχι τα στόματα που τα λέγανε". Νομίζω ότι περιττεύει να πούμε κάτι παραπάνω για αυτό το ..."βιβλίο".
2017-10-22 23:00:26
Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ ΤΟΥ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥ "
Το άφησα στη μέση, δεν με συγκίνησε καθόλου. Τίποτα το ιδιαίτερο! Κοινότυπη πλοκή, αναπαραγωγή μικροαστικών κλισέ, και το χειρότερο ...δασκαλίστικο ύφος. Αν είναι αυτό ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η λεγόμενη μαθηματική λογοτεχνία, τότε έχει αποτύχει.
2017-07-12 00:14:21
Σχόλιο για το βιβλίο "ΠΕΡΙ ΗΡΩΩΝ ΚΑΙ ΤΑΦΩΝ"
Ένα από τα συγκλονιστικότερα έργα λογοτεχνίας που έχω διαβάσει. Το περί Ηρώων και Τάφων σε ρίχνει στην παγωμένη άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής και προσπαθεί να σε πνίξει μέσα στην ασφυξία έντονων συναισθημάτων τα οποία άλλοτε ξεχειλίζουν από ερωτικό πάθος και πόνο (όπως στην περίπτωση του Μάρτιν ή του Μπρούνο), και άλλοτε από ερεβώδεις σκέψεις και πρωτόγονα ένστικτα (όπως στην περίπτωση του Φερνάντο). Παρόλα αυτά, και αυτό είναι το σημαντικότερο στοιχείο, ο Σάμπατο δεν προσπαθεί να φτιάξει ήρωες με φωτοστέφανο και αντιήρωες σκοτεινούς, αλλά να μας ΑΠΟΔΕΙΞΕΙ μέσω της Αλεχάντρας (που είναι το τραγικό και συνάμα το θλιβερό πρόσωπο του βιβλίου) ότι οι δύο αυτοί κόσμοι υπάρχουν μέσα μας σε ανειρήνευτη σύγκρουση και πάλη, το όμορφο με το χυδαίο, το συνειδητό με το ενστικτώδες, σε τελική ανάλυση ο αγνός έρωτας με την πορνεία ή τη σαρκική λαγνεία, μια πάλη αδυσώπητη που σαν το κερί σε λιώνει και δεν μπορεί να σε λυτρώσει παρά μόνο ο θάνατος. Η Αλεχάντρα δεν αποτελεί εξιδανικευμένο πρόσωπο στα πρότυπα της τραγικότητας του σεξπηρισμού, είναι η κοπέλα που βλέπουμε στην καθημερινότητα μας, το κοριτσάκι που πίσω από την μετά-εφηβική γαλήνη της κρύβει ένα ηφαίστειο που κοχλάζει αλλά δεν θα το μάθουμε και ούτε θα το δούμε ποτέ. Θα μπορούσα να γράψω άλλα 100 πράγματα, αλλά θα σταματήσω εδώ γιατί δεν μου αρέσει να κατευθύνω τον αναγνώστη που θα το διαβάσει. Κρατάω το τελειωτικό απόσταγμα και είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα το ξαναδιαβάσω σε μια άλλη ηλικία από μια άλλη αφετηρία. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!!!
2017-07-09 11:51:47
Σχόλιο για το βιβλίο "ΑΝΤΙΣΤΙΞΗ"
Δεν ικανοποίησε απόλυτα τις προσδοκίες μου. Από την άλλη πλευρά δεν μπορώ να πω ότι είναι και για πέταμα. Ένα βιβλίο που έχει χαρακτηριστικά νεωτεριστικού μυθιστορήματος, που προσφέρει ιδέες και τροφή για σκέψη σε βάθος, από την άλλη όμως σε σημεία φλυαρεί και επαναλαμβάνει τα ίδια. Ίσως φταίει σε κάποιο βαθμό και η μετάφραση που μου φάνηκε λίγο πρόχειρη. Κατά την ανάγνωση, υπήρχαν φορές που δεν ήθελα να αφήσω το βιβλίο από τα χέρια μου, υπήρχαν όμως και φορές που με κούραζε και έσφιγγα τα δόντια για να τελειώσω έστω και το υποκεφάλαιο. Όσον αφορά το ύφος του Χάξλεϋ, απεικόνιζει την παρηκμασμένη αστική διανόηση με σαρκασμό και πικρό χιούμορ ενώ οι ήρωες και αντι-ήρωες που συνθέτει είναι αντιπροσωπευτικοί αν και μερικοί από αυτούς κοινότυποι. Στην ταμπακιέρα θα έλεγα ότι είναι ένα καλό βιβλίο, αλλά δεν έχει τη διαχρονικότητα ενός αριστουργήματος, ανήκει στην εποχή που γράφτηκε ίσως και μέχρι το τέλος του 1ου μισού του 20ου αιώνα. Ενώ ο συγγραφέας θα μπορούσε να πει τα ίδια ή και περισσότερα στις μισές σελίδες.
2017-06-27 16:59:37

Podcast – Βίος και Πολιτεία

Βρείτε μας στο...

X
Verisign Eurobank EFG
Paypal IRIS