Το παρόν βιβλίο αποτελεί μια προσπάθεια να γίνει η ιστορία προσιτή στο ευρύ κοινό. Απλό στη γραφή , χωρίς υποσημειώσεις αλλά με προτεινόμενη βιβλιογραφία στο τέλος προσπαθεί να ενταχθεί σε ένα κόσμο που είναι δύσκολο να κρατήσει κανείς τη ανθρώπινη προσοχή για πολύ χρόνο. Θα μπορούσε να μεταφερθεί εύκολα σε μια σειρά ντοκιμαντέρ. Τέλος όσον αφορά τη αντικειμενικότητα προφανώς δε υπάρχει αντικειμενική κρίση στη ιστορία , αλλά με μια μικρή εξαίρεση το βιβλίο δε υπερτονίζει τη μαρξιστική οπτική της ιστορίας. Βέβαια , οποίος έχει το χρόνο και τη διάθεση μπορεί να ανατρέξει σε επιστημονικά βιβλία ιστορίας για να εμβαθύνει και να βγάλει πιθανές σκιές από ζητήματα που τον ενδιαφέρουν.

Θυμάμαι μια φορά που έτυχε σαν φοιτητής να παρακολουθήσω τον κ.Δερτιλή σε μια από τις διαλέξεις του και παρατήρησα πως ανάμεσά μου δε υπήρχε κανένας άνθρωπος κάτω των 30 ετών. Θα τοποθετούσα τον κ.Δερτιλή στη κατηγορία των γαλλομαθών «εκσυγχρονιστών» .

Προσωπικά θεωρώ το Λερναίον Κράτος το καλύτερο του έργο γιατί περιγράφει παραστατικά τη διαρκή διαμάχη του κράτους και της Βεμπεριανής γραφειοκρατίας που θα έπρεπε να έχει η χώρα εναντίον των ομάδων συμφερόντων που λυμαίνονταν και λυμαίνονται τα «λάφυρα» του εσωτερικού κοινωνικού πολέμου. Δεν είμαι βέβαιος για το κατά πόσο υπάρχει κάποιος ή κάποια που να μη ανήκει σε μια από αυτές τις ομάδες.

Το ανθρώπινο συναίσθημα του φόβου είναι διαχρονικό και ο Τσβάϊχ κατάφερε μέσα σε λίγες σελίδες να το προσδώσει με έναν γλαφυρό τρόπο.

Η αληθινή ιστορία του Λουκιανού αποτελεί όντως τη πρώτη περιγραφή ενός κωμικού «πολέμου των άστρων» . Βέβαια , ο συγγραφέας προσπαθεί περισσότερο να καυτηριάσει με τη ειρωνεία και το χιούμορ κάποιους από τους πλέον γνωστούς φιλοσόφους , με περιορισμένη επιτυχία.

Ο Παναγιώτης Κονδύλης αποτελεί τη έκφραση της Γερμανικής Σκέψης με μια ελληνική ματιά. Σχεδόν σε όλα τα πονήματά του περιγράφει με γλαφυρό τρόπο τα προβλήματα της ελληνικής πραγματικότητας. Το γεγονός ότι τα περιγράφει ήδη από τις δεκαετίες του 80 και του 90 ίσως αποτελεί απόδειξη της νωθρότητας του ελληνικού κατεστημένου και κατά συνέπεια και της ελληνικής κοινωνίας.

Ομολογώ πως για αρκετό καιρό δίσταζα να αγοράσω το βιβλίο γιατί πίστευα πως δε θα μάθαινα κάτι παραπάνω από τη λογική και τη δράση του λεγόμενου αστικού αντάρτικου πόλης. Πάνω κάτω η εξιστόρηση του συγγραφέα εξηγεί εν πολλοίς τα προβλήματα που γεννά κατά περιόδους η ελληνική πραγματικότητα , πέρα από τη χρονολογική εξιστόρηση της δράσης. Για τους πολλούς που δε δηλώνουν ιδεολόγοι σε αυτή τη χώρα πάντοτε το ζήτημα τριγύριζε και ακόμη τριγυρνά στο πώς θα ζήσει κανείς με βιοτικό επίπεδο δυτικοευρωπαιου αδιαφορώντας για το εάν η χώρα στη παρούσα μορφή της δε είναι σε θέση να το προσφέρει. Αν η κοινωνία δε υπογράψει ένα ευρωπαϊκου τύπου κοινωνικό συμβόλαιο στο οποίο θα αποτυπώνονται ξεκάθαρα τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις θα οδηγούμαστε ξανά και ξανά σε γενιές άνθρωπων που νιώθουν αποκλεισμένοι και στο τέλος θα οδηγούνται σε πράξεις αυτοδίκιας όπως αυτές που διέπραξε ο συγγραφέας και οι όμοιοι του.

Είναι λόγια ενός ταλαιπωρημένου μα και αυτοαπομονωμένου ανθρώπου, ο οποίος αν και θεωρητικά η κοινωνία τοποθέτησε αρχικά στους υποψήφιους επιτυχημένους εν τέλει κατέληξε να στραφεί εναντίον της , εν μέρει δικαιολογημένα καθώς αρκετά στοιχεία της στράφηκαν από νωρίς εναντίον του (σύμφωνα με τον ίδιο). Δεν είμαι σίγουρος αν ο Τεντ Καζινσκυ χρησιμοποίησε τις ευκαιρίες που είχε για να βοηθήσει το κόσμο να πάει προς κάτι καλύτερο. Η κοινωνία δε λύνει τα προβλήματα της με σταυροφορίες.

Ένα σύντομο αλλά αρκετά περιεκτικό βιβλίο γραμμένο σε απλή κατανοητή γλώσσα. Σε κάθε κεφάλαιο/ενότητα υπάρχει μια σύντομη εισαγωγική περίληψη στη οποία αναλύεται ιδεολογικά/πραγματολογικά η κάθε περίπτωση που θα αναφέρει ο συγγραφέας , με βάρος προς τη μαρξιστική οπτική των γεγονότων, χωρίς να είναι κουραστική.

Συμφωνώ με τους παραπάνω σχολιαστές ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη βιβλίων στα ελληνικά για γεγονότα εκτός της ελληνικής ιστορικής πορείας και το βιβλίο αυτό είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Το ημερολόγιο του Πόρτερ περιγράφει τη δύσκολη πραγματικότητα της πρώιμης μεταπολεμικής Ελλάδας μέσα από τα μάτια ενός ανθρώπου που ανήκε στο στρατόπεδο των πολιτικών ανδρών των ΗΠΑ της σχολής του New Deal.