Ο Σιμενόν ξεκινά την ιστορία της Μπελλ με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά, ειδικά, από την μέση και μετά, το ενδιαφέρον ξεθωριάζει, ενώ το τέλος είναι αμφιλεγόμενο και αρκετά άνευρο.

Βαθμολογία: 3,2/5 ή 6,4/10.

Απροσδόκητα, ένα από τα καλύτερα βιβλία του Σιμενόν (αν και το τελευταίο του).

Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.

Καί στις 2 ιστορίες υπάρχουν διάχυτα στοιχεία γοτθικού και παραψυχολογικού θρίλερ, ενώ στην 2η του Ντίκενς (\'Η νυφική κάμαρα\') παρατηρούνται και στιγμές που το ψυχολογικό θρίλερ συνδυάζεται αρκετά επιτυχημένα με την horror ατμόσφαιρα, αφού η ηρωίδα υφίσταται και έντονη ψυχολογική βία. Επιπρόσθετα, να αναφέρω ότι στη 1η ιστορία του Κόλινς (\'Το νεκρό χέρι\') υπάρχει και έντονο μαύρο χιούμορ, όπως και κάποια αλλόκοτα γεγονότα που φαίνονται ανεξήγητα.

Οι λάτρεις αγγλικών ιστοριών μυστηρίου της Βικτοριανής Εποχής θα εκτιμήσουν το βιβλίο δεόντως.

Βαθμολογία: 4/5 ή 8/10.

\'Το λιμάνι στην ομίχλη\' (1931) είναι το τελευταίο βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις \'Άγρα\' και ένα από τα πιο πρώιμα με βασικό ήρωα τον επιθεωρητή Μαιγκρέ, στοιχείο που θα αποτελούσε ένα πλεονέκτημα για την έκδοσή του. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι, κατά την προσωπική μου άποψη, υπολείπεται αρκετά των περισσότερων μυθιστορημάτων του Σιμενόν, και αυτός είναι ο λόγος που πιστεύω ότι θα άξιζε περισσότερο να εκδοθεί κάποιο άλλο από τα πρώιμα βιβλία του π.χ. \'Ο Πιέτρ ο Λετονός\'.

Βαθμολογία: 2,9/5 ή 5,8/10.

Υ.Γ.: H ομίχλη, όντως, θα μπορούσε να αποτελεί κεντρικό στοιχείο της υπόθεσης, αλλά αυτό δεν επιτυγχάνεται τελικά παρά μόνο κάπως στο 1ο μισό του βιβλίου.

Σίγουρα, \'Η τέταρτη πόρτα\' αποτελεί ένα από τα πιο σύγχρονα δείγματα λογοτεχνίας \'κλειδωμένου δωματίου\', το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να αποδίδει φόρο τιμής, ακόμα, και στον Stephen King, τουλάχιστον, ως προς την ατμόσφαιρα του 1ου μέρους. Το σπίτι όπως και η εξοχική περιοχή που το περιβάλλει παρουσιάζονται αρκούντως απειλητικά, ενώ η μυστηριώδης λάμψη από την σοφίτα και οι ήχοι βημάτων θέτουν τις βάσεις ενός page tu
er. Ένα ακόμα θετικό στοιχείο που χρησιμοποιεί και ενσωματώνει στη πλοκή ο Halter είναι ο θρύλος του μάγου Χουντίνι με στόχο το ξεδίπλωμα της πλοκής και τη διαλεύκανση του μυστηρίου - σε αυτό σημείο, το παραψυχολογικό θρίλερ συναντά το αστυνομικό μυστήριο και τα ιστορικά γεγονότα. Συνολική βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10.

Ένας από τους λόγους που έχει ικανοποιήσει το αναγνωστικό κοινό ο συγκεκριμένος τόμος θα έλεγα ότι είναι το γεγονός της συνέχειας από τον 14ο τόμο, αλλά και η αλληλουχία των γεγονότων στις διακοπές της οικογένειας Χέφλι. Με το τελευταίο εννοώ την αρκετά ρεαλιστική παρουσίαση των καλοκαιρινών περιπετειών της οικογένειας που μπορεί να μην προκαλεί νευρικό γέλιο, αλλά προσφέρει αρκετή διασκέδαση, όσο και έναν πρωτόγνωρο σοβαρό τόνο σε κάποια από τα γεγονότα που διαδραματίζονται - πάντως, υπήρχε και περιθώριο για μεγαλύτερη δόση χιούμορ στο βιβλίο από τον Κίννυ.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Η πασίγνωστη ηρωίδα στις πρώτες της περιπέτειες δημιουργεί έντονες προσδοκίες σε μικρούς και μεγάλους, ωστόσο δεν καταφέρνει να τις επιβεβαιώσει. Αυτό συμβαίνει, πιθανόν, γιατί μοιάζει υπερβολικό και ξεπερασμένο στην εποχή μας, όσο και αρκετά ανεπιτυχές στις περισσότερες χιουμοριστικές του στιγμές (κυρίως, στα κεφάλαια με την επίσκεψη στο τσίρκο και στο σπίτι των 2 φίλων της).

Ανεξάρτητα, όμως, λόγω της χρονικής στιγμής που γράφτηκε (το 1945), μπορώ να δικαιολογήσω εν μέρει τις συγγραφικές προθέσεις της Λίντγκρεν. Σίγουρα, πάντως, δεν θεωρώ ότι πλέον πρόκειται για ένα από τα καλύτερα βιβλία της Παιδικής Λογοτεχνίας. Θα το εκτιμήσουν, κυρίως, κάποια κορίτσια-αναγνώστριες 9-10 ετών.

Βαθμολογία: 3,2/5ή 6,4/10

Το μυθιστόρημα αυτό της Κρίστι θα μπορούσε κάλλιστα να έχει εμπνεύσει ταινίες όπως το \'Knives out\' ή βιβλία όπως τη \'Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλου\' τόσο στην ατμόσφαιρα, όσο και στη δομή της πλοκής. Ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματά του είναι το γεγονός ότι θεωρείται το μοναδικό βιβλίο \'κλειδωμένου δωματίου\' της Κρίστι, όπου οι ανατροπές προς το τέλος το καθιστούν ακόμα και \'κλασικό\'.

Πέρα από αυτό, εντυπωσιάζουν οι διάλογοι, όσο και οι διαφορές στην προσωπικότητα των ηρώων, ενώ υπάρχει και αρκετό διάχυτο χιούμορ, κυρίως, στο 1ο μισό του βιβλίου. Το βασικότερο μειονέκτημα εντοπίζεται στην διαλεύκανση του μυστηρίου, όπου 3 ήρωες εμπλέκονται σε παρόμοιες καταστάσεις και με παρόμοια... ιδιότητα (δεν μπορώ να πω περισσότερα για να μην κάνω \'spoiler\').

Βαθμολογία: 3,8/5 ή 7,6/10.

Πρόκειται για μια πολύ δημιουργική λογοτεχνικά εισαγωγή στον παραμυθένιο \'κόσμο\' του Γκιούλικ, αφού το αναγνωστικό κοινό θα την απολαύσει ιδιαίτερα, ακόμα και αν η ολοκλήρωση των ιστοριών (κυρίως \'Το πρωϊνό του πιθήκου\') φανεί κάπως αναμενόμενη.

Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.

Η συγκεκριμένη έκδοση περιλαμβάνει 3 από τις πιο γνωστές ιστορίες του Τσάντλερ με την \'Αυλαία\' να ξεχωρίζει λόγω της πλοκής της που προϊδεάζει το αναγνωστικό κοινό για την συγγραφή του \'Μεγάλου ύπνου\', κάποια χρόνια αργότερα. Η έκδοση είναι πλέον σπάνια, ενώ η μετάφραση του βιβλίου είναι αρκετά \'στρωτή\'.

Βαθμολογία: 4/5 ή 8/10.

Πρόκειται για ένα αρκετά ενδιαφέρον συγγραφικό υλικό που μπορεί να αποτελέσει μια γερή βάση για να τέρψει είτε το αναγνωστικό είτε το κινηματογραφικό κοινό, ωστόσο το 1ο μισό του βιβλίου θα μπορούσε άνετα να αποκαλύψει την τελική έκβαση της ιστορίας - σε αυτό το σημείο, ο Μαρής, ίσως, αυτοπαγιδεύτηκε.

Βαθμολογία: 3,8/5 ή 7,8/10.

Πρόκειται για ένα από τα πιο \'στρωτά\' στη δομή της πλοκής και των διαλόγων μυθιστορήματα/νουβέλες του Σιμενόν, όπου μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι περιγραφές των περιοχών στα γαλλο-φλαμανδικά σύνορα, αλλά καί οι διαπολιτισμικές διαφορές και υπάρχουσες προκαταλήψεις μεταξύ των Γάλλων και των Φλαμανδών, οι οποίες, κάποιες φορές, \'καυτηριάζονται\' με ξεκάθαρο τρόπο από τον συγγραφέα. Από την άλλη πλευρά, όμως, η διαλεύκανση του μυστηρίου, όσο καί η κατάληξη του βιβλίου δημιουργούν ανάμεικτες σκέψεις και συναισθήματα.

Βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10.

Ο Νταλ εμπνέεται από το παγκόσμιο ενδιαφέρον εκείνης της εποχής (1972) για τα διαστημικά ταξίδια, όπως και από την ροπή της λογοτεχνίας προς την επιστημονική φαντασία, οπότε και γράφει το συγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο διαφέρει από όλα τα υπόλοιπά του. Αποτελεί συνέχεια του \'Τσάρλι και το εργοστάσιο της σοκολάτας\' και βραβεύτηκε το 1978 με το \'Nene Award\', ωστόσο συνεχίζει να διχάζει το αναγνωστικό κοινό λόγω της \'υπερβολικής\' του ιστορίας που δεν δείχνει να \'θέλει\' να εμβαθύνει, ιδιαίτερα, στους χαρακτήρες.

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, όμως, το βιβλίο έχει αρκετές χιουμοριστικές \'στιγμές\' και διαλόγους, ιδιαίτερα, μεταξύ του Προέδρου και της αυστηρής Αντιπροέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ή μεταξύ των παππούδων και γιαγιάδων του Τσάρλι, ενώ η ιστορία \'ξετυλίγεται\' σαν κινηματογραφικό παραμύθι.

Διασκεδάζει μικρούς και μεγάλους άνετα μέσα στη περίοδο της καραντίνας.

Βαθμολογία: 4/5 ή 8/10.

Οι 3 από τις 4 ιστορίες του Χάμμεττ έχουν αρκετά ενδιαφέροντα και πρωτότυπα στοιχεία, ωστόσο υπάρχουν κάποια προβλήματα στην μετάφραση και την επιμέλεια του βιβλίου.

Άξίζει να αναφέρω, επίσης, ότι ο πρόλογος του βιβλίου είναι γραμμένος από την σύντροφο του Χάμμεττ και γνωστή συγγραφέα, Λίλιαν Χέλμαν, η οποία εκεί δίνει διαφωτιστικές λεπτομέρειες για την καθημερινότητα και την ψυχοσύνθεση του συγγραφέα.

Βαθμολογία: 3,7/5 ή 7,4/10.

Ο Σάλιντζερ είναι ευρέως γνωστός για το αμφιλεγόμενο μυθιστόρημά του \'Ο φύλακας στη σίκαλη\' και λιγότερο για τις ιστορίες του, οι οποίες έχουν, επίσης, διαχρονική αξία, αφού αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές μεταβολές που υπέστη η Αμερική, μετά το τέλος του Β\' Παγκοσμίου Πολέμου.

Πράγματι, η συγκεκριμένη έκδοση του 1982 περιλαμβάνει 9 χαρακτηριστικά διηγήματα του Σάλιντζερ με πιο γνωστή την εναρκτήρια \'Ιδανική μέρα για μπανανόψαρα\', όπου διακρίνεται και πιο εύκολα το \'μαύρο\' και σαρκαστικό χιούμορ του Σάλιντζερ, όσο και η επίδραση των κακουχιών του πολέμου στον ψυχισμό των Αμερικανών στρατιωτών που επιβίωσαν.

Από τις υπόλοιπες αξίζει να αναφέρω τις 5 τελευταίες με τον \'Τέντυ\' να ξεχωρίζει για την παραψυχολογική του ατμόσφαιρα και την \'Για την Εσμέ -Με αγάπη και αθλιότητα\' όπου η ανάγκη για επιβίωση και η διάψευση των νεανικών ονείρων \'σμίγουν\' με την έντονη συγκίνηση και την ανθρωπιά.

Βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10.

Πρόκειται για ένα αρκετά αμφιλεγόμενο θρίλερ μυστηρίου που γράφτηκε το 1835, όταν δηλ. κυριαρχούσαν έντονα οι ρατσιστικές τάσεις και οι φυλετικές διακρίσεις.

Ο Ντε Κουίνσι επιλέγει να μην χρησιμοποιήσει διαλόγους και οργανωμένη δομή στη νουβέλα του, στοιχεία που τής προσδίδουν τη μορφή πολιτικού μανιφέστου ή καταγγελίας, γιατί ούτε καν κεφάλαια δεν υπάρχουν, ενώ υπάρχει πυκνότητα στο νόημα. Το στοιχείο της φρίκης και της εκδικητικής μανίας είναι διάχυτο στην αφήγηση σε τέτοιο βαθμό που να κυριαρχεί εις βάρος της εμβάθυνσης, κυρίως, των δευτερευόντων χαρακτήρων της ιστορίας - ο συγγραφέας δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα γεγονότα και το κίνητρο των εγκλημάτων παρά για τους ήρωες της νουβέλας του.

Βαθμολογία: 3,3/6 ή 6,6/10.

\'Τέλματα\': Ο Ζιντ σατιρίζει την ελιτίστικη νοοτροπία και τάση των λογοτεχνικών και \'πνευματικών\' κύκλων της εποχής του, όπως και την έλλειψη έμπνευσης που οδηγεί σε τελμάτωση και απουσία δημιουργικότητας ή ξεκάθαρων στόχων, προσφέροντας αρκετές φορές το γέλιο μέσα από εύστοχα σχόλια, αλλά όχι στη μεγαλύτερη έκταση του βιβλίου του. Ενώ οι χιουμοριστικοί, πολλές φορές, διάλογοι του κεντρικού ήρωα (που είναι, πιθανόν, ο συγγραφέας) με την καλή του φίλη, Ανζέλ είναι επιτυχημένοι, το βιβλίο είναι άνισο με αρκετές στιγμές παραφιλολογίας και ανούσιων λεπτομερειών και πληροφοριών.

Για μένα, προσωπικά, έχει μεγαλύτερη λογοτεχνική αξία από το υπερεκτιμημένο \'Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης\', και αξίζει να διαβαστεί.

\'Ο γκρινιάρης\': Είναι η πιο κοινωνική και ανθρώπινη νουβέλα από τις 3, όπου ο συγγραφέας εκφράζει με παράπονο τις απόψεις του για τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις. Ενδιαφέρουσα η πάλη λογικής και συναισθήματος που παρατηρείται στην αντιμετώπιση της ζωής ανάμεσα στη γυναίκα του, τα παιδιά του και στον συγγραφέα ( ο οποίος δείχνει να παίζει το ρόλο του κεντρικού ήρωα και εδώ). Αυτή η νουβέλα θα άξιζε να είχε μεγαλύτερη έκταση.

Συνολική βαθμολογία: 2,9/5 ή 5,8/10.

Ο Ζιντ σατιρίζει την ελιτίστικη νοοτροπία και τάση των λογοτεχνικών και \'πνευματικών\' κύκλων της εποχής του, όπως και την έλλειψη έμπνευσης που οδηγεί σε τελμάτωση και απουσία δημιουργικότητας ή ξεκάθαρων στόχων, προσφέροντας αρκετές φορές το γέλιο μέσα από εύστοχα σχόλια, αλλά όχι στη μεγαλύτερη έκταση του βιβλίου του. Ενώ οι χιουμοριστικοί, πολλές φορές, διάλογοι του κεντρικού ήρωα (που είναι, πιθανόν, ο συγγραφέας) με την καλή του φίλη, Ανζέλ είναι επιτυχημένοι, το βιβλίο είναι άνισο με αρκετές στιγμές παραφιλολογίας και ανούσιων λεπτομερειών και πληροφοριών.

Για μένα, προσωπικά, έχει μεγαλύτερη λογοτεχνική αξία από το υπερεκτιμημένο \'Ο Προμηθέας ελεύθερος δεσμώτης\', και αξίζει να διαβαστεί.

Βαθμολογία: 3,35/5 ή 6,7/10.

Δικαίως, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα του Σιμενόν με τον επιθεωρητή Μαιγκρέ θεωρείται ότι έχει τέτοια επιδραστικότητα σε σημείο που να έχει αποτελέσει το έναυσμα για τη δημιουργία φημισμένων ταινιών και τηλεοπτικών σειρών (\'Downton Abbey\', \'Έγκλημα στο Γκόσφορντ Παρκ\', \'Upstairs, Downstairs\'), γιατί είναι, ίσως, το πιο κοσμοπολίτικο βιβλίο του.

Σχεδόν σε όλο το μυθιστόρημα τονίζονται οι διαφορές και η πάλη μεταξύ των ανώτερων και κατώτερων κοινωνικών τάξεων, στοιχείο καταλυτικό για την εποχή που γράφτηκε (1942), ενώ οι πληροφορίες προετοιμασίας των γευμάτων των επισκεπτών του πολυτελούς ξενοδοχείου από το προσωπικό της κουζίνας είναι άκρως ενδιαφέρουσες έως και διασκεδαστικές.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Είναι αρκετά γνωστό ότι η Κρίστι δεν είναι τόσο αποτελεσματική στο να γράφει αστυνομικές ιστορίες, όσο αστυνομικά μυθιστορήματα μυστηρίου. Η συγκεκριμένη συλλογή περιέχει 12 ιστορίες χωρίς κανένα από τους γνωστούς ήρωες-ντιτέκτιβς, αλλά έχει ιστορική αξία λόγω της \'Αγροικίας Φιλομήλα\', η οποία είχε και τις περισσότερες διασκευές, και είναι από τις καλύτερες του βιβλίου - \'κινείται\' στο χώρο του \'Gothic noir\' και έχει αρκετή αγωνία.

Πέρα από αυτό, όμως, να αναφέρω ότι οι περισσότερες ιστορίες είναι άνισες και κάπως προβλέψιμες με την κατάληξη της ιστορίας να αποτελεί το πιο ενδιαφέρον στοιχείο τους δηλ. αν υπάρχει ανατροπή θα υπάρχει στο τέλος, ενώ, κατά τη διάρκεια των ιστοριών, τα γεγονότα και το \'ύφος\' της Κρίστι είναι αρκετά \'επίπεδα\' και χωρίς εξάρσεις.

Ενδιαφέρουσα σαν έκδοση σε σχέση με άλλες αντίστοιχες(π.χ. με τον Πουαρώ που είναι κατώτερες), αλλά μέχρι εκεί (για μένα).

Βαθμολογία: 3,35/5 ή 6,7/10.

Η Σίρλυ Τζάκσον δεν έζησε πολλά χρόνια, αλλά άφησε πίσω της σημαντικότατη λογοτεχνική κληρονομιά στο χώρο του Gothic Noir, κυρίως με τους \'Δαίμονες του Χιλ Χάουζ\' και με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα. Η ατμόσφαιρα που χτίζεται μέσα και έξω από το σπίτι των 2 αδερφών είναι εξίσου κλειστοφοβική και καταδιωκτική, αφού ο εκφοβισμός διαδέχεται τη φρίκη των γεγονότων του παρελθόντος και τούμπαλιν. Οι διάλογοι είναι, ωστόσο, τις περισσότερες φορές, απολαυστικοί, ειδικά, με τα σχόλια γεμάτα από μαύρο χιούμορ του απίστευτου θείου Τζούλιαν.

Οφείλω, όμως να παρατηρήσω ότι οι 20 πρώτες σελίδες (δεν έχουν καθόλου διαλόγους και οι περιγραφές της εξοχικής περιοχής που είναι το σπίτι είναι ελαφρώς ανούσιες) και κοντά στην ολοκλήρωση του βιβλίου, η αφήγηση της Τζάκσον είναι αρκετά επίπεδη αφαιρώντας τη σημαντικότητα από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Πρόκειται για ένα από τα κλασικότερα αστυνομικά μυθιστορήματα της Ιαπωνικής λογοτεχνίας που έχει ως βασικό εργαλείο το βιβλιαράκι των δρομολογίων των τρένων στο Τόκιο του 1957. Ο Ματσουμότο γνωρίζει το τρόπο να γράφει διαλόγους και πρόζα με σωστό μέτρο και να δημιουργεί αγωνία στο αναγνωστικό κοινό, ωστόσο ένα μεγάλο μέρος του βιβλίου περιέχει συνεχείς πληροφορίες για τα παραπάνω δρομολόγια που αναφέρω, όπως και κάποια προβλέψιμα γεγονότα, στοιχεία που, ενδεχομένως, κουράζουν.

Αξίζει, όμως, να διαβαστεί, γιατί, εκτός από αυτά που ήδη αναφέρω πιο πάνω, η περιγραφή των γιαπωνέζικων τοπίων είναι αρκετά ατμοσφαιρική!

Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.

Μία από τις απογοητεύσεις του φετινού καλοκαιριού (2020)! Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα (1992) μοιάζει περισσότερο σαν ταξιδιωτική περιήγηση στη Γαλλία παρά σαν αστυνομικό μυθιστόρημα μυστηρίου με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, ενώ η πραγματική ουσία της ιστορίας βρίσκεται στις τελευταίες περίπου 30 σελίδες.

Από την άλλη πλευρά, οι διάλογοι (όταν υπάρχουν) έχουν ενδιαφέρον και σωστό μέτρο, ενώ η διαλεύκανση της εξαφάνισης, στο τέλος, προκαλεί σταδιακά αγωνία, αλλά και μια \'μετέωρη\' αίσθηση ασάφειας που διχάζει.

Βαθμολογία: 3,3/5 ή 6,6/10.

Είναι το 1ο βιβλίο από τα 4 με κεντρικό ήρωα τον ψυχαναλυτή-ερασιτέχνη ντιτέκτιβ Γκρέι, αλλά και το .... πιο ψυχογραφικό-ψυχαναλυτικό σε σημείο που μπορεί να κουράσει λίγο κάποιους αναγνώστες/στριες - ωστόσο, θα μπορέσουν να συμπάσχουν με ένα από τα βασικά πρόσωπα της ιστορίας, τον Χάουαρντ, ο οποίος βασανίζεται από αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα εμπειριών της παιδικής του ηλικίας.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Ίσως το πιο \'νουάρ\' βιβλίο του Κάτνερ, και το πιο \'χορταστικό\' μαζί με τον \'Φόνο της συζύγου\' έστω και αν σε κάποια σημεία καταλαβαίνει το αναγνωστικό κοινό τί μπορεί να επακολουθήσει. Ο Κάτνερ δείχνει να έχει θάρρος, αφού ένα από τα βασικά θέματα του μυθιστορήματος ήταν ένα από τα ταμπού της δεκαετίας του \'50: ο εθισμός στα ναρκωτικά και η επίδραση τους στην ανθρώπινη συμπεριφορά.

Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.

Εδώ, ο Μέλβιλ αντλεί συγγραφικό υλικό από τις προσωπικές του εμπειρίες και γράφει αυτή τη συλλογή περιηγητικών ιστοριών με πλήθος ιστορικών στοιχείων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το ιδανικό καλοκαιρινό ανάγνωσμα, αν είχαν ξεκάθαρο στόχο και λόγο συγγραφής. Συναρπάζουν μεν οι αναφορές στη ζωή των θαλάσσιων χελωνών, η ιστορία των νησιών Γκαλαπάγκος, αλλά κάποιοι αναγνώστες θα αναρωτηθούν αν τούς ενδιαφέρουν πλέον να μάθουν όλες αυτές τις λεπτομέρειες που μοιάζουν \'παρωχημένες\'.

Αντίθετα, \'Η νήσος του Χουντ και ο ερημίτης Όμπερλους\' είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο σημαντική και ουσιαστική ιστορία του βιβλίου, η οποία, κάλλιστα, θα μπορούσε να έχει εμπνεύσει τον Γκόλντινγκ να γράψει τον \'Άρχοντα των μυγών\' (1954).

Βαθμολογία: 3,3/5 ή 6,6/10.

Ίσως το πιο ψυχογραφικό μυθιστόρημα του Μαρή, όπου φαίνεται να έχει επηρρεαστεί από τη \'Μάσκα του Δημητρίου\' του Άμπλερ, τουλάχιστον στη μυστηριώδη \'σκιαγράφηση\' του κεντρικού ήρωα, Μιχάλη Βερύκιου, αλλά σε πιο ελεγχόμενο βαθμό. Το κοινωνικό και πολιτικό κλίμα της Ελλάδας του 1896 αποδίδεται αρκετά πειστικά, ενώ το βασικό θέμα που είναι η ανδρική τιμή και η πρόκληση σε μονομαχία παρουσιάζει πρωτοτυπία και αγωνία - απλά, για κάποιο προσωπικό λόγο ο Μαρής αναφέρεται (μυστηριωδώς) αρκετά συχνά στην ωραία εξωτερική εμφάνιση του Βερύκιου, δίνοντας μια επιφανειακή αίσθηση περιγραφής του χαρακτήρα.

Πάντως, αξίζει να διαβαστεί, γιατί μαζί με \'Το τρένο των 9.45\' ξεχωρίζει στη βιβλιογραφία του Μαρή.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8.4/10.

Ο Ντίκενς και οι συνεργάτες του καταπιάνονται με τον κόσμο και την ατμόσφαιρα των αγγλικών τρένων και των σιδηροδρόμων, ωστόσο, μόνο οι μισές περίπου ιστορίες έχουν ενδιαφέρον (\'Ο σηματωρός\', \'Σπίτι χωρίς καθρέπτες\', \'Το περιοδεύον ταχυδρομείο\', Ό μηχανοδηγός\' και\'Μπάρμποξ Μπράδερς κα ΣΙΑ), ενώ οι υπόλοιπες δεν έχουν ιδιαίτερη ουσία, ούτε μπορούν να εξιτάρουν το αναγνωστικό κοινό. Ωραία η σκέψη να εκδοθούν οι ιστορίες, αλλά, ίσως, θα έπρεπε να γίνει επιλογή.

Βαθμολογία: 3,3/5 6,6/10.

Ο Ζολά συγκλονίζει με τα πραγματικά γεγονότα του 1875 (τις φονικές πλημμύρες που προκάλεσε η υπερχείλιση του ποταμού Γαρούνα) που χρησιμοποιεί σαν βάση του διηγήματός του, ωστόσο δεν μπορεί να \'συγκρατήσει\' την σοβαρότητα των γεγονότων μόνο στο νατουραλιστικό τους πλαίσιο με αποτέλεσμα το ύφος να γίνεται υπερβολικά δραματικό, ειδικά, προς το τέλος της ιστορίας.

Βαθμολογία: 3,8/5 ή 7,6/10.

Πιστεύω ότι την ιδέα με τον ελέφαντα στο \'Πάρτυ\' με τον Πήτερ Σέλλερς τούς την έδωσε ο Τουέιν στον Κλεμμένο λευκό ελέφαντα, το οποίο περιττό να πω ότι προκαλεί νευρικό γέλιο. Να\' ναι καλά ο Τουέιν μέσα σε αυτή την καλοκαιρινή καταχνιά. Αρκετά εύστοχη η μετάφραση της Ζαχαριάδη και πολύ καλή η επιμέλεια του βιβλίου.

Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.

Προτεινόμενο για το καλοκαίρι.