Ο Τσέστερτον έχει, κυρίως, γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό από τις ιστορίες μυστηρίου με κεντρικό ήρωα τον κληρικό-ντιτέκτιβ Πατέρα Μπράουν, οι οποίες είναι διαποτισμένος και με το έντονα φλεγματικό βρετανικό χιούμορ. Παραδόξως, στη προκειμένη περίπτωση, εκπλήσσει με την επιλογή της θεματικής του: πρόκειται για μια Χριστουγεννιάτικη ιστορία φαντασίας.

Η συγκεκριμένη ιστορία είναι αρκετά ευχάριστη και αρκετά μέσα στο πνεύμα των Χριστουγέννων, ενώ ο συγγραφέας δίνει την αίσθηση ότι θέλει να ξαναγίνει παιδί και να διασκεδάσει με τη καρδιά του συντροφιά με τους αγαπημένους συγγραφείς και παιδικούς ήρωές του.

Πέρα από όλα αυτά, όμως, η πρωτότυπη αυτή ιστορία είναι αρκετά σύντομη, χωρίς να αναπτύσσεται επαρκώς η κεντρική της ιδέα, ενώ η ολοκλήρωσή της αφήνει μια μετέωρη εντύπωση.

Σίγουρα, αξίζει να διαβαστεί από μικρούς και μεγάλους (ειδικά, τα Χριστούγεννα), αλλά θα έπρεπε να ήταν 15 με 20 σελίδες μεγαλύτερη.

Βαθμολογία: 3,6/5 ή 7,2/10.

Πρόκειται για μια πολύ νοσταλγική και έξυπνη έκδοση, η οποία ήταν και η δημιουργική απαρχή των περιπετειών του \'Μικρού Νικόλα\', κάνοντας το δίδυμο Γκοσινί-Σανπέ διαχρονικούς αστέρες της Παδικής και Νεανικής Λογοτεχνίας.

Είναι αρκετά έξυπνο το γεγονός ότι εκτός από τις βινιέτες περιέχονται και κείμενα από τις ιστορίες, ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι οι βινιέτες έχουν πολύ έντονο χρώμα και προσωπικά, θα ήθελα να περιλαμβάνονται και κάποια άλλα σπαρταριστά περιστατικά από το το 1ο βιβλίο των \'Περιπετειών του Μικρού Νικόλα\'(αν ήταν δυνατόν).

Ανεξάρτητα από όλα αυτά, το συγκεκριμένο βιβλίο χαρίζει σε μικρούς και μεγάλους το γέλιο, και την νεανικότητα που όλοι χρειαζόμαστε.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Αξίζει να τονίσω ότι, εκτός από την αρχή της ιστορίας που αποτυπώνεται και με εξωτικό τρόπο στο ευφάνταστο εξώφυλλο, δεν έχει να επιδείξει στοιχεία πρωτοτυπίας ή καινοτομική πλοκή με αποτέλεσμα να μην έχει την επιδραστικότητα που θα χρειαζόταν - καλό θα ήταν να είχε μεγαλύτερη έκταση κατά, τουλάχιστον, 20 σελίδες.

Πάντως, μαζί με το \'Μεγάλο χτύπημα\', είναι από τις ιστορίες του Χάμετ που αξίζει να διαβαστούν.

Βαθμολογία: 3,7/5 ή 7,4/10.

Εκ πρώτης αναγνώσεως, πολλοί μπορεί να θεωρήσουν ότι κάποιες συμβουλές του είναι ξεπερασμένες, ωστόσο συντελούν με ξεκάθαρο και σαφή τρόπο στο να καταλάβει κάποιος γιατί και πώς γράφονται οι εύστοχες και ουσιώδεις αστυνομικές ιστορίες.... ακόμα και μέχρι την εποχή μας - η μετάφραση είναι, επίσης, αρκετά εύστοχη.

Ένα μίνι-εγχειρίδιο χρήσης για τους λάτρεις της αστυνομικής λογοτεχνίας, αλλά και για φερέλπιδες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων ή βιβλίων μυστηρίου.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Το 1ο μέρος που αποτελεί το ημερολόγιο του Αδάμ είναι και το πιο διασκεδαστικό και ξεκαρδιστικό, ενώ το τέλος της νουβέλας σε πολλούς θα μείνει αξέχαστο.

Στην έκδοση υπάρχει και ένα ακόμα διήγημα πολιτικής σάτιρας (\'Τα βάσανα ενός υποψηφίου\') που είναι απολαυστικότατο και πιο επίκαιρο παρά ποτέ.

Μια χιουμοριστική νουβέλα διαχρονικής αξίας!

Υ.Γ.: Η συγκεκριμένη έκδοση έχει καλή ροή στη μετάφραση, αλλά κάποια λάθη στην επιμέλεια.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Η συγκεκριμένη νουβέλα είναι ένα διαμαντάκι της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, το οποίο γράφτηκε προς τα τέλη του 19ου αιώνα (1888), ωστόσο δεν έχει χάσει τη φρεσκάδα του μέχρι σήμερα. Σε αυτό σίγουρα συμβάλλουν η ειδυλλιακή περιήγηση του κεντρικού ήρωα (ο οποίος θα μπορούσε να είναι και ο ίδιος ο Τζέιμς) στη Βενετία, οι σπιρτόζικοι διάλογοι των ηρώων του βιβλίου, η διάθεση του συγγραφέα να καυτηριάσει τον κόσμο του πνεύματος, αλλά και το κλίμα αγωνίας που δημιουργείται από τα σκοτεινά κίνητρα των 3 βασικών προσώπων της ιστορίας.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Με αυτό το \'σκληρό\' μυθιστόρημα (1948), το οποίο γράφτηκε 3 χρόνια μετά το τέλος του Β\' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σιμενόν αποδεικνύεται τεχνίτης του ψυχολογικού θρίλερ και εύστοχος παρατηρητής των επερχόμενων κοινωνικών αλλαγών στη μεταπολεμική επαρχιακή Γαλλία.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Σιμενόν είναι αρκετά σκοτεινή και ασφυκτική εμπλουτίζοντάς την με ιδιαίτερα υπαινικτικούς διαλόγους μεταξύ του καπελά Λαμπέ και των υπόλοιπων ηρώων του βιβλίου, ενώ η μακάβρια χημεία του με τον ράφτη Κασουντάς μένει αξέχαστη στο αναγνωστικό κοινό, αφού καταλήγει να συμπάσχει καί με τους δύο.

Βαθμολογία: 4,4/5 ή 8,8/10.

Ο Σιμενόν, εδώ, έχει επιμεληθεί αρκετά εύστοχα τους διαλόγους των προσώπων της ιστορίας, ενώ οι μοιραίες συγκρούσεις των 3 κεντρικών ηρώων παρουσιάζονται με ρεαλιστικότητα και σοβαρότητα. Τελικά, η πιο σκοτεινή πλευρά της νυχτερινής κοινωνικής ζωής σε ένα διαχρονικό θέρετρο, όπως οι Κάννες, δεν δείχνει να απέχει, ιδιαίτερα, από την εποχή μας, αφού η υπέρμετρη φιλοδοξία, τα απωθημένα και ο αρρωστημένος ανταγωνισμός μπορεί να οδηγήσει σε μοιραία γεγονότα.

Ολοκληρώνοντας, να αναφέρω ότι η κατάληξη της ιστορίας διαθέτει τον παράγοντα της προβλεψιμότητας, ενώ τα τελευταία γεγονότα αναφέρονται με απότομο ή βιαστικό τρόπο.

Βαθμολογία: 3,9/5 ή 7,8/10.

Αντλώντας την έμπνευσή του, ενδεχομένως, από τα κατασκοπικά θρίλερ της δεκαετίας του \'80, ο Jennings χτίζει την ιστορία του 2ου βιβλίου αρκετά πρωτότυπα, αφού καταφέρνει να \'παίξει\' δημιουργικά με το κυνηγητό της γάτας με το ποντίκι, το οποίο, εδώ, αποκτά πλέον μεγαλύτερη εσωτερικότητα και σημασία. Οι διαφορές στην προσωπικότητα των 2 γυναικών είναι που χαρίζει στους αναγνώστες στιγμές αγωνίας, όσο και αμφιβολίας σχετικά με την επιλογή των επόμενων κινήσεών τους.

Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.

Από τα αγαπημένα και πιο γνωστά αστυνομικά μυθιστορήματα της Ελληνικής Νεανικής Λογοτεχνίας.

Η Τζώρτζογλου καταπιάνεται με ένα από τα \'φλέγοντα\' θέματα των αρχών της δεκαετίας του \'80 στην Αθήνα, την αύξηση της εγκληματικότητας και των κλοπών, και εντυπωσιάζει με το σασπένς, τη περιπέτεια και την αγωνία που υπάρχει σε όλο το βιβλίο. Οι κεντρικοί ήρωες είναι δύο αδέλφια, τα οποία μπλέκονται σε μια υπόθεση ληστείας κοσμημάτων, ενώ η δράση εκτυλίσσεται από την Αθήνα και την Κηφισιά μέχρι τα Μετέωρα. Οι αναγνώστες δεν θα θέλουν να το αφήσουν από τα χέρια τους - μπορεί να διαβαστεί καί από μεγάλους.

Βαθμολογία: 4,6/5 ή 9,2/10.

Με αυτό το βιβλίο (1943) και με τη \'Ζούγκλα της ασφάλτου\' (1949), ο Μπερνέτ αποδεικνύει ότι είναι μεγάλος \'τεχνίτης\' στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων των βιβλίων του σε σημείο που να αποπνέει ένα παράδοξο \'νουάρ\' λυρισμό, και να θυμίζει, όντως, περισσότερο Ευρωπαίους παρά Αμερικανούς ομότεχνούς του.

Βαθμολογία: 4,5/5 ή 9/10.

Ένα από τα πιο καλογραμμένα \'σκληρά\' μυθιστορήματα του Σιμενόν, όπου καταγράφεται η νευρωτική ζωή στην αμερικάνικη μεγαλούπολη με την εφιαλτική κίνηση στις απέραντες λεωφόρους και την έλλειψη επικοινωνίας στους ανθρώπους που προκάλεσε η μεταπολεμική βιομηχανοποίηση και η πρόοδος της τεχνολογίας. Πρόκειται για ένα εφιαλτικό road trip, κατά τη διάρκεια του οποίου δοκιμάζονται τα \'νεύρα\' των αναγνωστών, όσο και η αποφασιστικότητα του δραπέτη-εγκληματία που καταδιώκει το ζευγάρι των κεντρικών ηρώων.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Πρόκειται για ένα από τα πιο άνισα μυθιστορήματα μυστηρίου με στοιχεία ψυχολογικού και παραψυχολογικού θρίλερ που μεταφέρθηκαν ποτέ στον κινηματογράφου. Ενώ το συγκεκριμένο συγγραφικό δίδυμο με είχε εντυπωσιάσει στις \'Λύκαινες\', το οποίο θεωρώ το αριστούργημά τους, εδώ, ειδικά, στο 2ο μέρος, οι υψηλές προσδοκίες των αναγνωστών \'χαμηλώνουν\' και γίνονται έντονος εκνευρισμός και απογοήτευση για την αναμενόμενη και ανούσια πορεία της πλοκής του βιβλίου.

Το σίγουρο είναι ότι ο Χίτσκοκ, σωστά, χρησιμοποίησε σαν βάση την ενδιαφέρουσα ιστορία που ξετυλίγεται στο 1ο μέρος για να δημιουργήσει μία από τις πιο κλασικές ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. Με λίγα λόγια, είναι από τις περιπτώσεις όπου μιας μέτριας ποιότητας βιβλίο \'σώζεται\' στην κινηματογραφική οθόνη.

Βαθμολογία: 3,2/5 ή 6,4/10.

Στοιχεία και σύντομη κριτική μου: Πρόκειται για την ιστορία στην οποία βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ, και η οποία είναι πλέον επίκαιρη λόγω της πανδημίας. Η ιστορία έχει οικολογικές προεκτάσεις και ήταν αρκετά προφητική λόγω έμμεσων αναφορών στην κλιματική αλλαγή και την καταστροφή του οικοσυστήματος και του περιβάλλοντος, μετά από την βιομηχανική ανάπτυξη που ακολούθησε τον Β\' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η έκδοση περιέχει και μια 2η ιστορία (\'Φίλα με πάλι, άγνωστε), η οποία έχει στοιχεία μυστηρίου και αστυνομικού θρίλερ.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Σε έναν έντονα φεμινιστικό οίστρο, η Λέκμπεργκ 'χτίζει' μια ιστορία εκδίκησης με κινηματογραφική δομή, όπου οι παράλληλες ζωές 3 γυναικών παρουσιάζονται με αγωνιώδη, όσο, όμως, και αρκετά σύντομο τρόπο, αφού οι αναγνώστες θα πρέπει να σκεφτούν μόνοι τους κάποιες λεπτομέρειες που δεν αναφέρονται. Ιδανικό για καλοκαιρινή ανάγνωση, αλλά και όχι μόνο.
Βαθμολογία: 4,1/5 ή 8,2/10.

Πρόκειται για ένα από τα πιο πρωτότυπα και ενδιαφέροντα βιβλία της σειράς, αφού πρωταγωνιστές εδώ είναι το 'περιβόητο' σπίτι της οικογένειας Χέφλι και η αναπάντεχη κληρονομιά μιας θείας της οικογένειας. Να τονίσω, κιόλας, ότι υπάρχει και έντονη αγωνία προς το τέλος της ιστορίας, γιατί ο Κίνι, εδώ, θέλει να αλλάξει κάποια δεδομένα στην 'ιστορία' της οικογένειας.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Όπως το περίμενα, είναι από τα λίγα βιβλία στα οποία άλλαξα βαθμολογία, γιατί το τέλος της ιστορίας δικαιολογεί, ίσως, κάποια \'αδύναμα\' στοιχεία που προηγήθηκαν. Οι τελευταίες 20 σελίδες \'απογειώνουν\' και περιέχουν την ουσία όλης της \'γεωγραφικής\' περιπλάνησης του Αγαθούλη και του συντρόφου-υπηρέτη του, Κακαμπός.

Βαθμολογία: 3,7/5 ή 7,4/10.

Το σημαντικότερο πλεονέκτημα του συγκεκριμένου βιβλίου του Νταλ (1991) είναι η ατμοσφαιρικότητα και τα στοιχεία \'θρίλερ\' που διαθέτει, όπως και η αίσθηση της ελευθερίας που νιώθει ο κεντρικός ήρωας. Τα πολλά και μεγάλα σκίτσα που υπάρχουν παραπέμπουν σε \'graphic novel\', ενώ το μόνο αρνητικό θα μπορούσα να πω ότι είναι η σχετικά σύντομη ιστορία.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8.6/10.

Πρόκειται για μια πολύ δημιουργική ιδέα να εκδοθούν οι πιο γνωστές ιστορίες του δημιουργού του \'Γκραν Γκινιόλ, Μωρίς Λεβέλ, ωστόσο κάποιες ιστορίες περιέχουν κάποια αντιφατικά στοιχεία που δεν δικαιολογούν την κατάληξη των ηρώων. Πέρα από αυτό, οφείλω να τονίσω ότι το μοτίβο και τα θέματα αρκετών ιστοριών παρουσιάζουν ομοιότητα, ενώ δίνεται η αίσθηση του \'παρωχημένου\' στον αναγνώστη.

Στα πλεονεκτήματα θα μπορούσα να αναφέρω την μεταφυσική ατμόσφαιρα και κάποιους διαλόγους που παραπέμπουν σε φιλοσοφικές παραβολές.

Βαθμολογία: 3,3/5 ή 6,6/10

Ο Μισσό αποδεικνύει για άλλη μια φορά, γιατί τα βιβλία του στη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο πουλάνε εκατομμύρια αντίτυπα. Η πλοκή είναι γρήγορη και τα \'flashbacks\' λειτουργούν ευεεργετικά - ωστόσο, ενώ οι συνεχείς ανατροπές κάνουν τους αναγνώστες να μην μπορούν να το αφήσουν από τα χέρια τους, δημιουργούν και μια αίσθηση ότι .... \'παν μέτρον άριστον\'. Θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα οι αναγνώστες από 38 χρόνων και πάνω, γιατί η κουλτούρα της δεκαετίας του \'90 σε σχέση με τη σημερινή εποχή παρουσιάζεται..... γλαφυρότατα.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Πέρα από τη συνεργάτιδα-δικηγόρο (Μαρία Τoμπ) της πρωταγωνίστριας (Ρεμπέκα), η οποία είναι και η πιο έξυπνη και ευέλικτη από όλους τους υπόλοιπους ήρωες, δεν γίνεται επαρκής ανάλυση σε κανένα από τους χαρακτήρες, ενώ μοιάζει, συνεχώς, το βιβλίο να κινείται μεταξύ ανούσιας περιγραφής και εκβιασμού της πλοκής

Για να μπορεί να γίνει εποικοδομητική κριτική στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, καλό είναι να γίνει κατανοητή η ουσία της πλοκής, και το λογοτεχνικό είδος στο οποίο θα μπορούσε να ανήκει. Η κατηγοριοποίηση του στο αρκετά τεχνολογικό, ωστόσο εμπνευσμένο εξώφυλλο, ως πρωτίστως \'νουάρ\' το \'αδικεί\'. Σε αυτό το σημείο θα ήταν αρκετά αποτελεσματικό να αναφέρω μια φράση του Γκιγιόμ Απολλιναίρ που αναφέρεται στην αρχή ενός κεφαλαίου στο 2ο μέρος: \'Έρχεται η νύχτα, σημαίνει η ώρα\' - και όντως αυτή η φράση αντικατοπτρίζει την ατμόσφαιρα που θέλει να δημιουργήσει ο Μισσό, αλλά η ουσία του βιβλίου βρίσκεται πέρα από τη \'νουάρ\' επιφάνεια της ιστορίας.

Το σίγουρο είναι ότι, ειδικά, στο τέλος του βιβλίου, οι αναγνώστες αναγνωρίζουν την αιτία που ο Μισσό θεωρείται, πλέον, ένας από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας: η συγκίνηση και η ένταση \'δένει\' εκπληκτικά με την κάθαρση και την ικανότητα που δημιουργείται στον αναγνώστη να συμπάσχει με τους ήρωες.

Βαθμολογία: 4,3/5 ή 8,6/10.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα/νουβέλα αποτελεί μια ενδιαφέρουσα αναγνωστική πρόταση, αφού κινείται τόσο στην καταδιωκτική ατμόσφαιρα της κινηματογραφικής \'Χαμένης Λεωφόρου\' του Λιντς όσο και στο ρυθμό των μέτριων \'Μαύρων γυαλιών\' του Ζαπριζό (ευτυχώς λιγότερο) με τρόπο που θυμίζει στιγμιαία παράκρουση.

Ο Φεράρι πλάθει τον κεντρικό του ήρωα με ένα κυνισμό και ένα αδυσώπητο αριβισμό που θυμίζει Χάμετ ή ακόμα και Τσάντλερ, καταφέρνοντας, ωστόσο, να εμβαθύνει στον ψυχισμό του, ώστε να δημιουργήσει ένα \'νουάρ\' ψυχολογικό θρίλερ που χαράζεται στη μνήμη του αναγνώστη. Αξίζει να αναφέρω, επίσης, ότι το τέλος της ιστορίας αφήνει αρκετό περιθώριο για τροφή στη σκέψη - οι γνώμες για την πορεία και την κατάληξη του κεντρικού ήρωα, ίσως, να οδηγήσουν τους αναγνώστες σε διλήμματα.

Τα μειονεκτήματα θα έλεγα ότι είναι η μικρή έκταση του βιβλίου, η στατικότητα της πλοκής (κάποιες φορές) και το κάπως \'θολό\' τέλος.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Ο Ζαπριζό είναι από τους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας που διχάζει, συνεχώς, με τα βιβλία του. Ο κεντρικός άξονας της ιστορίας θυμίζει το \'Η νύφη φορούσε μαύρα\' του Woolrich, ενώ το πολύ σοβαρό θέμα του ομαδικού βιασμού μιας γυναίκας δημιουργεί ιδιαίτερη αίσθηση στους αναγνώστες - ωστόσο, η αχρείαστη συγγραφική φλυαρία και η έλλειψη μέτρου και στόχου στη πλοκή θαμπώνουν τις προθέσεις και την προσωπικότητα των ηρώων με αποτέλεσμα να νοθεύεται η ουσία του μυθιστορήματος και να δυσκολεύει η ανάγνωσή του. Βαθμολογία: 3/5 ή 6/10.

Κάλλιστα, το συγκεκριμένο κλασικό \'διαμαντάκι\' της αστυνομικής λογοτεχνίας θα μπορούσε να αποτελέσει τον προάγγελο για μυθιστορημάτων, όπως \'Το όνομα του ρόδου\' του Έκο ή, \'Το χάρτινο σπίτι\', γιατί, απλούστατα, ο Τάζις έγραψε ένα βιβλίο για να τονίσει την αξία του βιβλίου ως ολότητα. Δεν εξυψώνεται, απλά, η φιλαναγνωσία, αλλά, κυρίως, ο ρόλος του βιβλίου ως συλλεκτικό κεκτημένο.

Η ατμόσφαιρα που \'αποπνέει\' η ιστορία έχει αρκετά στοιχεία γοτθικού παραμυθιού, ενώ η πλοκή διαθέτει κλιμακούμενη ένταση, χωρίς, όμως, να αναπτύσσονται σε σημαντικό βαθμό και σε βάθος οι χαρακτήρες των ηρώων του βιβλίου.

Γενικά, πρόκειται για ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα που ξεχωρίζει όχι τόσο για τους διαλόγους του, όσο για την εμπνευσμένη πλοκή του.

Βαθμολογία: 4,2/5 ή 8,4/10.

Βασισμένο στην αληθινή ιστορία που συγκλόνισε τη παγκόσμια κοινή γνώμη των αρχών του 20ού αιώνα (1911) η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλληλότερο \'καμβά\' για να \'απογειωθεί\' λογοτεχνικά το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, ο Page αντιμετωπίζει τον κεντρικό του ήρωα σαν ένα μοντέρνο \'Αρσέν Λουπέν\' της δεκαετίας του \'80 επιστρατεύοντας αρκετά επιτυχημένα το μαύρο χιούμορ, αλλά και την υπερβολική ανάλυση σε ανούσια γεγονότα, κάτι που αποπροσανατολίζει τους αναγνώστες και τούς κουράζει.

Η ιστορία (ειδικά στο 2ο μέρος) έχει αρκετές στιγμές αγωνίας, οι οποίες, όμως, εναλλάσσονται με στιγμές \'επίπεδης\' αφήγησης για τη πορεία του ήρωα μέχρι τη στιγμή της κλοπής του πίνακα - τα σκαμπανεβάσματα στο ρυθμό της πλοκής προσομοιάζουν εκείνα της διάθεσης των αναγνωστών που το διαβάζουν.

Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, αρκετοί διάλογοι μεταξύ των ηρώων του βιβλίου έχουν ρυθμό, δύναμη και χιούμορ, ωστόσο το μυθιστόρημα, δύσκολα, διαβάζεται χωρίς διακοπές.

Βαθμολογία: 3,5/5 ή 7/10.

Η 1η ιστορία της σειράς έχει σαν βασικό στοιχείο τη αδιάκοπη πάλη των 2 φύλων και την τάση των γυναικών να θέλουν να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες, αρκετά πρίν τη σεξουαλική επανάσταση της δεκαετίας του \'70. Κάποιες στιγμές είναι άκρως ξεκαρδιστικές, ενώ οι 2 βασικοί ήρωες θυμίζουν με ευχάριστο τρόπο το δίδυμο Χολμς-Ουώτσον.

Μαζί με τη \'Μάσκα του Δημητρίου\' του Άμπλερ αποτελούν τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα μυθιστορημάτων \'νουάρ\' και αστυνομικής λογοτεχνίας που διχάζουν τους αναγνώστες λόγω της συνεχούς \'πάλης\' τους με την παραδοξότητα. Από την άλλη πλευρά, βέβαια,εδώ, ο Ellroy μάς παρουσιάζει έναν από τους πιο σατανικούς \'villains\' της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο οποίος χρησιμοποιεί τις συνεδρίες ψυχοθεραπείας για να χαλιναγωγεί τους ασθενείς του και να ικανοποιεί τα \'σκοτεινά\' του πάθη - μόνο που ενώ υπάρχει πρωτοτυπία στην ιστορία, τα κίνητρα συμπεριφοράς των ηρώων μένουν \'μετέωρα\' και η πλοκή μοιάζει αρκετά συχνά να \'εκβιάζεται\'. Στα θετικά είναι η κινηματογραφική ατμόσφαιρα και κουλτούρα της δεκαετίας του \'80 (ευτυχώς όχι με κάποια \'κιτς\' στοιχεία) στα μέσα της οποίας γράφτηκε το μυθιστόρημα της τριλογίας με ήρωα, τον αμφιλεγόμενο ντιτεκτιβ Λόυντ Χόπκινς (1984). Βαθμολογία: 3,85/5 ή 7,7/10.

Θωωρείται, ίσως, το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα του Άμπλερ, ωστόσο αποτελεί παράδειγμα βιβλίου που \'παλεύει\' με την παραδοξότητα και την αληθοφάνεια λόγω της υπερβολικά \'φορτωμένης\' (σε πολλά σημεία) πλοκής. Οι 2 κεντρικοί ήρωες μπορεί να παρουσιάζουν ενδιαφέρον, όπως και τα ιστορικά στοιχεία που εμπεριέχονται, όμως, υπάρχει έντονα το στοιχείο της προβλεψιμότητας, όσο και των αδιάφορων λεπτομερειών. Οφείλω να τονίσω, όμως, ότι αξίζει να διαβαστεί λόγω των αρκετά εύστοχων διαλόγων μεταξύ των προσώπων του βιβλίου. Βαθμολογία: 3,85/5 ή 7,7/10.

Από τις πιο πρωτότυπες ιστορίες της σειράς με τον Λούκυ Λουκ και τους Ντάλτονς, όπου \'καυτηριάζονται\' οι φροϋδικές θεωρίες και, γενικά, η αξία της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής.... με απρόβλεπτα αποτελέσματα.