Ο χριστιανισμός παρουσιάζεται ως θρησκεία του πολιτισμού της παραίτησης, γι αυτό το βιβλίο αυτό αναφέρεται στην μοραλιστική βάση της παρακμής μας. Στον επίλογο ο Νίτσε κάνει επίδειξη δύναμης και τοποθετεί το έργο του σε θέση που αν το τοποθετούσαμε μόνοι μας θα ήμασταν φορείς της εξέλιξης.