Εκεί που νομίζεις ότι διαβάζεις ένα ρεαλιστικό, σύγχρονα αστικό μυθιστόρημα, βυθίζεσαι σε έναν κόσμο ονείρου και φαντασίας.
Κάθε πρόταση δημιουργεί αμφιβολίες και σε βουτάει σε μια δίνη από την οποία δεν βγαίνεις.
Μέχρι που έρχεται ένα ηλιόλουστο, τελευταίο κεφάλαιο που βάζει τα πάντα στην θέση τους.
Εξαιρετική γραφή από την Μπραϊμάκου που εδραιώνεται ανάμεσα στους πιο ενδιαφέροντες νέους Έλληνες λογοτέχνες.

Η πρώτη ιστορία διαβάστηκε μέσα στο μετρό. Οι υπόλοιπες 15 μέσα σε μια ημέρα. Δεν το χόρτασα, θα ήθελα να υπάρχουν άλλες τόσες. Γραφή που όταν πρέπει γίνεται συγκλονιστική. Ιστορίες με ανατροπές στις οποίες κυριαρχεί έντονα το συναισθηματικό στοιχείο και που πολλές φορές φαίνεται να είναι αυτοβιογραφικές. Οι περιγραφές είναι τόσο γλαφυρές που νιώθεις ότι μεταφέρεσαι στην εποχή της κάθε ιστορίας και στο μέρος που συμβαίνουν. Προτείνεται ανεπιφύλακτα.