Η υπέροχη μά δυσεύρετη έκδοση τού Αστέρος, γιά ένα πολύτιμο πετράδι από τήν έρημο τού Σινά. Αναζητείστε το.

Προφητικό ενός δυστοπικού μέλλοντος πού πραγματώνεται ταχύτατα μπρός στά μάτια μας. Ναί, τό μήνυμα παραμένει πάντα ένα: αντισταθείτε!

Η κλασική έκδοση τής Εστίας σέ μικρό σχήμα, μέ τήν οποία γνωρίσαμε δωδεκαετείς τόν μικρό Ρεμί καί κλάψαμε μαζί του. Γιά κάθε ηλικία, ωστόσο ειδικά ως δώρο από τούς γονείς σέ κάθε παιδί.

"Ο Ιησούς θά αγωνιά μέχρι τό τέλος τού κόσμου. Δέν πρέπει νά κοιμηθούμε όλο αυτό τό διάστημα": η συγκλονιστική κραυγή τού Chestov πού διασχίζει τήν ανθρώπινη ιστορία, ο μοναδικός λόγος γιά νά μήν αποξεχαστεί κανείς.

Σαγηνευτικό, όπως "τά φίδια, αυτοί οι έρποντες άγγελοι", ανώτερο από τά νοτιοαμερικάνικα δείγματα μαγικού ρεαλισμού καθώς ο ζατέλειος κόσμος αναδύεται ξαφνικά εξαίσια πραγματικός, στίς ιστορίες τού οποίου ίσως νά συγκατέβαινε κι ο Μπόρχες.
Τό κορυφαίο έργο της: άν κάτι λείπει κι αφήνει στό τέλος μιά λύπη, είναι αυτό τό "ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν", πού νοηματοδοτεί όλα τά μεγάλα έργα καί πού εδώ απουσιάζει από τόν πνευματικό ορίζοντα τών προσώπων.

Μελέτες γιά Σολωμό, Μακρυγιάννη, Παπαδιαμάντη κ.ά. καθώς καί τό "χαμένο κέντρο", κείμενα ελληνικής αυτογνωσίας. Έργο-απόσταγμα, τρίτομο, καί κατά τόν Ζήσιμο, ειδικά "γιά όσους νομίζουν πάντα πώς ήταν δυστύχημα πού εμείς απουσιάζαμε από τήν Αναγέννηση στήν Ευρώπη ή πώς δέν αποχτήσαμε, στό ομόλογο χρονικό διάστημα, φιλοσοφική γλώσσα, καί γιά τούτο υστερούμε πνευματικά καί χρειάζεται, από τότε, διαρκώς νά τρέχομε τό κατόπι γιά νά φτάσαμε τούς Ευρωπαίους. Σά νά μετριόταν τό πνεύμα μέ τά φιλοσοφικά λεξιλόγια ή μέ τή δεινότητα στήν αφηρημένη σκέψη καί στή λογική".

Εντυπωσιακές ιδέες πού ανοίγουν νέους ορίζοντες στήν μελέτη τού παρελθόντος. Καί οι δύο τόμοι διαβάζονται απνευστί.

Καί τά εφτά βιβλία τού κόσμου τής Νάρνια θά πρεπε νά στολίζουν κάθε παιδική βιβλιοθήκη (αλλά καί μεγαλυτέρων, γιά τούς οποίους θά προτείναμε καί τό: 31 γράμματα από τήν κόλαση, τού ιδίου).

Ο Βιργίλιος επιμένει σθεναρά στό ουσιώδες,"Είμαι καλεσμένος στόν ουρανό: είναι η μοναδική πρόσκληση στήν ζωή μου πού θά ήθελα νά είμαι παρών".
(Ανάμεσα στά καλύτερα βιβλία πού γράφτηκαν ποτέ).

Ίζνο, τό απόλυτο κόμικ. Ειδικά εδώ, Goscinny καί Tabary, σέ εξαιρετική στιγμή.
Στήν Βαγδάτη λοιπόν τήν μεγαλοπρεπή...

Τό νά αγαπάς ένα πρόσωπο σημαίνει νά χρειάζεσαι τήν αιωνιότητα, κατά τόν Πατρ. Βαρθολομαίο, κι αυτό αναπτύσσει αριστουργηματικά ο Στανισλάβ Λέμ.

Ελάσσων ποιητής κατά τήν κριτική, ο δημιουργός τού Τάκη Πλούμα, αλλά μέ εκτυφλωτικής ομορφιάς στίχους:
Πρίν τό γευτώ, τό ρουμπινί κρασί, πού σάν αστέρι,
λαμποκοπούσε στό γυαλί, μού φώναξες, καρτέρει,
καί γύρισα, καί μού \'πεσε, θωρώντας σε, απ τό χέρι.

Άν τό πρόβλημα τού δικού μου ψωμιού είναι πρόβλημα υλικό, το πρόβλημα του ψωμιού τού πλησίον μου, είναι τό πιό επείγον από τά πνευματικά προβλήματα, επισημαίνει ο μεγάλος Ρώσος χριστιανός διανοητής. Μέ εισαγωγή τού αγαπητού Χρήστου Μαλεβίτση.

Λαμπρό βιβλίο μέ αυξημένης δυσκολίας προβλήματα πού αναδεικνύουν τήν αλήθεια καί ομορφιά τών μαθηματικών.

...Κοιτάξτε πόσο δυναμισμό έχουν τα άτομα, τα μόρια, το Σύμπαν είναι ένας φοβερός δυναμισμός. Έχουμε μέσα μας φως, μεγάλες δυνάμεις, μεγάλες δίψες. Άλλα αν δεν συνδεθούμε με τον Ζώντα και Αληθινό Θεό, τον Χριστό, αδικούμε τον εαυτό μας και σίγουρα τον απανθρωπίζουμε και τον διαφθείρουμε. Και όταν θα πάμε μπροστά στον Θεό, η ευλο­γία θα είναι μεγάλη —αυτό είναι το Ευαγγέλιο, το ευχάριστο, σωτή­ριο μήνυμα—γιατί εκεί θα βρούμε δικό μας Άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο Χριστό. Στις αγκάλες του Πατρός, θα είναι ο Υιός Του ο Αγαπητός, ο Θεός πού έγινε Άνθρωπος. Μεγάλη η ευσπλαχνία και η αγάπη και η φιλανθρωπία του Θεού!
(από τό κείμενο, ο άνθρωπος καί ο χωροχρόνος)

Θαυμαστή περιπέτεια πού αξίζει τήν ανάγνωσή μας καθότι η μετάφραση είναι τού Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: Υποψιάζεται κανείς, τί υποψιάζεται, είναι βέβαιος, ότι είναι ανώτερη από τό πρωτότυπο.

Τό στεφάνι μαράθηκε στό κεφάλι τής Ηλιοδώρας.
Μά απομένει αυτή
στεφάνι τού στεφανιού.

Σπαράγματα από τήν Παλατινή Ανθολογία (ενός έργου μνημειώδους, αγνώστου στούς περισσότερους Έλληνες) από τόν Ανδρέα Λεντάκη (...χτυπούν τό βράδυ στήν ταράτσα τόν Ανδρέα...)

Ιστορίες καί αποφθέγματα γερόντων, πνευματικά αποστάγματα τής ερήμου πού σημαδεύουν στήν καρδιά τού σύγχρονου πολιτισμού

Κλασικό αριστούργημα ενός ιδοφυούς ποιητή. Η νεότητα καί η ομορφιά, η αγωνία τής φθοράς καί τού θανάτου, η λαχτάρα γιά τό αθάνατο νερό. Κινεί τήν ψυχή γιά τήν αληθινή αναζήτηση τής αθανασίας.

Ένα θαμμένο στόν χρόνο διαμαντάκι, από αυτά πού τυχαία έρχονται στά χέρια σου κι αναρωτιέσαι πώς καί σού είχε διαφύγει ως τώρα.

Η κόλαση δέν είναι παρά η αιωνιότητα χωρίς τόν Χριστό, λέει ο σύγχρονος Σέρβος άγιος π. Ιουστίνος Πόποβιτς. Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα καί μιά εξαιρετική παρουσίαση τής Ορθοδοξίας πού συμπυκνώνεται κατά τόν συγγραφέα στήν ρήση: η Ευρώπη ζεί μέ τόν φόβο τής αιώνιας Φωτιάς, η Ανατολή μέ τήν προσδοκία τού αιώνιου Φωτός.

Στούς έσχατους καιρούς κάποιοι στέκονται αταλάντευτα απέναντι στήν τελική δικτατορία πού επελαύνει. Στήν ερώτηση "τί νά κάνουμε τότε, πώς θά ξέρουμε ποιό είναι τό σωστό", μιά αγία μορφή είχε ξεκαθαρίσει: Νά κοιτάτε τί λένε οι ηγεσίες, τά ακριβώς αντίθετα είναι η αλήθεια.

Κλασική έκδοση τού αγαπημένου αναγνώσματος τών παιδικών μας χρόνων, τότε πού ένα αντίτυπο βρισκόταν σέ κάθε ελληνικό σπίτι. Η ιδανική λύση απέναντι στά "περιοδικά ποικίλης ύλης"(κατά τόν δάσκαλο Δ. Νατσιό) πού σερβίρονται γιά αναγνωστικά στούς μαθητές.

"Αυτός πού συναισθάνεται τίς αμαρτίες του, είναι ανώτερος από εκείνον ποὺ ανασταίνει νεκρούς μέ τήν προσευχή του" Ισαάκ Σύρου, Ασκητικά
Η ολίγη μελέτη στόν Αββά Ισαάκ αλλοιώνει τήν ψυχή...Αν πήγαινε κανείς στό Ψυχιατρείο καί διάβαζε στούς ασθενείς τόν Αββά Ισαάκ, θα γίνονταν καλά όσοι πιστεύουν στόν Θεό, γιατί θά γνώριζαν τό βαθύτερο νόημα τής ζωής (άγ. Παίσιος ο Αγιορείτης)

Η μοναδική πίκρα είναι η πίκρα νά μήν είσαι άγιος, κατά τόν Leon Bloy. Μοσχοβολάει αγιότητα ο ολάνθιστος λειμών τού Μόσχου.

Έκδοση πολυτελέστατη, εικονογράφηση εξαιρετική, γεμάτη πληροφορίες στά περιθώρια. Μοναδικό δώρο γιά τούς μαθητές τό περιπετειώδες μυθιστόρημα τών παιδικών μας χρόνων.

Γεμάτο χάρη, ένα μοντέρνο μυθιστόρημα γραμμένο πρίν σχεδόν εκατό χρόνια. Στά 10 καλύτερα τής νεοελληνικής πεζογραφίας.Γιά νέους καί όχι μόνο.

Καρυδιές καί παγετώνες άραγες νά τ\' αγαπούσε αυτά;
Η Ελένη μέ τό χέρι της τ\' ολόγυμνο νά χάιδευε απαλά τά όρη αυτά;
Νά ασπαζόταν μέ τήν άκρη τού φορέματός της τά λιβάδια;
Μές τού νέου της εραστή τά μάτια νά έλπιζε καί τό χρυσό τό φώς;

Χώρα τής Ελένης, Pierre Jean Jouve (μετ. Οδυσσέα Ελύτη, Δεύτερη Γραφή)

Φιλοσοφικές αναζητήσεις, καλοκαίρι, νεότης, ο Αθως: τό κατ\' εξοχήν ελληνικό μυθιστόρημα. Αδίκως αγνοημένος ο συγγραφέας από τό νεότερο αναγνωστικό κοινό. Καί κείνη η αλισάχνη!

Εκοιμήθη πρό τριετίας ο μαθητής τού γ. Ιωσήφ τού Ησυχαστή, γ. Εφραίμ τής Αριζόνας, πού ευαγγέλισε τήν Αμερική. Σύντομα ελπίζουμε νά γίνει η αγιοκατάταξή του ως Προφήτου, Αγίου καί Ισαποστόλου. Λόγος ανατέμνων τά πάθη, καθαίρων τούς λογισμούς, θεραπευτικός. Ένα δίτομο έργο γιά καθημερινή μελέτη.