Τό ωραιότερο ελληνικό αφήγημα, ένα Άσμα Ασμάτων (η μπαλάντα τού Ματχάουζεν σέ πρόζα), η ανάπτυξη τού στίχου τού Ελύτη, "Πενθώ τά χρόνια πού έρχονται χωρίς εσένα".

Αδίκως λησμονημένος έξοχος στοχαστής , μέ ευρύτητα πνεύματος καί σέ βάθος γνώση σχεδόν όλων τών γνωστικών αντικειμένων, σέ ένα δύσκολο, μά ανατέμνον προφητικά τήν εποχή μας, βιβλίο, θά λέγαμε, αναφοράς.

Αγαπημένο μυθιστόρημα τών παιδικών μας χρόνων, στά δυό-τρία καλύτερα τού Ιουλίου Βέρν. Ένας αγώνας ενάντια σέ κάθε πιθανή καί απίθανη δυσκολία. Διαπλάθει πρότυπα ηρωικά. Ένα εξαίρετο παιδικό ανάγνωσμα, σέ πολύ προσιτή τιμή.

Ποιητικές περιγραφές τού ρωσικού τοπίου (καθότι γραμμένο από έναν ποιητή), μιά αξέχαστη γιά τόν αναγνώστη ερωτική ιστορία (τό πρόσωπο τής Λάρας στά δέκα γυναικεία λογοτεχνικά), αντικαθεστωτικό. Ωραία καί η μετάφραση τών ποιημάτων.

Απαραίτητο σέ κάθε αναζητητή τής αλήθειας. Υπάρχει καί σέ κόμικ γιά παιδιά από τίς εκδόσεις Σταμούλης.

Απίστευτες εκδόσεις χαρτών (σέ χαρτί αδιάβροχο πού δέν σχίζεται) βουνών τής πατρίδας, από τήν Ανάβαση. Αληθινά κοσμήματα.

Είναι η συλλογή πού περιέχει τό συγκλονιστικό "Μπορώ νά γράψω τούς πιό θλιμμένους στίχους αυτή τή νύχτα".

Μέ τό αεροπλάνο του πεσμένο, γιά μέρες περιπλανώμενος κι εξαντλημένος στήν ερημιά, μιά μόνη σκέψη τόν κρατά νά μήν τά παρατήσει: "Αυτή τήν ώρα, οι φίλοι μου, άν μέ σκέφτονται, μέ σκέφτονται νά περπατώ. Θά είμαι ένας άθλιος άν δέν περπατήσω".

Η υπέροχη μά δυσεύρετη έκδοση τού Αστέρος, γιά ένα πολύτιμο πετράδι από τήν έρημο τού Σινά. Αναζητείστε το.

Προφητικό ενός δυστοπικού μέλλοντος πού πραγματώνεται ταχύτατα μπρός στά μάτια μας. Ναί, τό μήνυμα παραμένει πάντα ένα: αντισταθείτε!

Η κλασική έκδοση τής Εστίας σέ μικρό σχήμα, μέ τήν οποία γνωρίσαμε δωδεκαετείς τόν μικρό Ρεμί καί κλάψαμε μαζί του. Γιά κάθε ηλικία, ωστόσο ειδικά ως δώρο από τούς γονείς σέ κάθε παιδί.

"Ο Ιησούς θά αγωνιά μέχρι τό τέλος τού κόσμου. Δέν πρέπει νά κοιμηθούμε όλο αυτό τό διάστημα": η συγκλονιστική κραυγή τού Chestov πού διασχίζει τήν ανθρώπινη ιστορία, ο μοναδικός λόγος γιά νά μήν αποξεχαστεί κανείς.

Σαγηνευτικό, όπως "τά φίδια, αυτοί οι έρποντες άγγελοι", ανώτερο από τά νοτιοαμερικάνικα δείγματα μαγικού ρεαλισμού καθώς ο ζατέλειος κόσμος αναδύεται ξαφνικά εξαίσια πραγματικός, στίς ιστορίες τού οποίου ίσως νά συγκατέβαινε κι ο Μπόρχες.
Τό κορυφαίο έργο της: άν κάτι λείπει κι αφήνει στό τέλος μιά λύπη, είναι αυτό τό "ἐν αὐτῷ γὰρ ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν", πού νοηματοδοτεί όλα τά μεγάλα έργα καί πού εδώ απουσιάζει από τόν πνευματικό ορίζοντα τών προσώπων.

Μελέτες γιά Σολωμό, Μακρυγιάννη, Παπαδιαμάντη κ.ά. καθώς καί τό "χαμένο κέντρο", κείμενα ελληνικής αυτογνωσίας. Έργο-απόσταγμα, τρίτομο, καί κατά τόν Ζήσιμο, ειδικά "γιά όσους νομίζουν πάντα πώς ήταν δυστύχημα πού εμείς απουσιάζαμε από τήν Αναγέννηση στήν Ευρώπη ή πώς δέν αποχτήσαμε, στό ομόλογο χρονικό διάστημα, φιλοσοφική γλώσσα, καί γιά τούτο υστερούμε πνευματικά καί χρειάζεται, από τότε, διαρκώς νά τρέχομε τό κατόπι γιά νά φτάσαμε τούς Ευρωπαίους. Σά νά μετριόταν τό πνεύμα μέ τά φιλοσοφικά λεξιλόγια ή μέ τή δεινότητα στήν αφηρημένη σκέψη καί στή λογική".

Εντυπωσιακές ιδέες πού ανοίγουν νέους ορίζοντες στήν μελέτη τού παρελθόντος. Καί οι δύο τόμοι διαβάζονται απνευστί.

Καί τά εφτά βιβλία τού κόσμου τής Νάρνια θά πρεπε νά στολίζουν κάθε παιδική βιβλιοθήκη (αλλά καί μεγαλυτέρων, γιά τούς οποίους θά προτείναμε καί τό: 31 γράμματα από τήν κόλαση, τού ιδίου).

Ο Βιργίλιος επιμένει σθεναρά στό ουσιώδες,"Είμαι καλεσμένος στόν ουρανό: είναι η μοναδική πρόσκληση στήν ζωή μου πού θά ήθελα νά είμαι παρών".
(Ανάμεσα στά καλύτερα βιβλία πού γράφτηκαν ποτέ).

Ίζνο, τό απόλυτο κόμικ. Ειδικά εδώ, Goscinny καί Tabary, σέ εξαιρετική στιγμή.
Στήν Βαγδάτη λοιπόν τήν μεγαλοπρεπή...

Τό νά αγαπάς ένα πρόσωπο σημαίνει νά χρειάζεσαι τήν αιωνιότητα, κατά τόν Πατρ. Βαρθολομαίο, κι αυτό αναπτύσσει αριστουργηματικά ο Στανισλάβ Λέμ.

Ελάσσων ποιητής κατά τήν κριτική, ο δημιουργός τού Τάκη Πλούμα, αλλά μέ εκτυφλωτικής ομορφιάς στίχους:
Πρίν τό γευτώ, τό ρουμπινί κρασί, πού σάν αστέρι,
λαμποκοπούσε στό γυαλί, μού φώναξες, καρτέρει,
καί γύρισα, καί μού \'πεσε, θωρώντας σε, απ τό χέρι.

Άν τό πρόβλημα τού δικού μου ψωμιού είναι πρόβλημα υλικό, το πρόβλημα του ψωμιού τού πλησίον μου, είναι τό πιό επείγον από τά πνευματικά προβλήματα, επισημαίνει ο μεγάλος Ρώσος χριστιανός διανοητής. Μέ εισαγωγή τού αγαπητού Χρήστου Μαλεβίτση.

Λαμπρό βιβλίο μέ αυξημένης δυσκολίας προβλήματα πού αναδεικνύουν τήν αλήθεια καί ομορφιά τών μαθηματικών.

...Κοιτάξτε πόσο δυναμισμό έχουν τα άτομα, τα μόρια, το Σύμπαν είναι ένας φοβερός δυναμισμός. Έχουμε μέσα μας φως, μεγάλες δυνάμεις, μεγάλες δίψες. Άλλα αν δεν συνδεθούμε με τον Ζώντα και Αληθινό Θεό, τον Χριστό, αδικούμε τον εαυτό μας και σίγουρα τον απανθρωπίζουμε και τον διαφθείρουμε. Και όταν θα πάμε μπροστά στον Θεό, η ευλο­γία θα είναι μεγάλη —αυτό είναι το Ευαγγέλιο, το ευχάριστο, σωτή­ριο μήνυμα—γιατί εκεί θα βρούμε δικό μας Άνθρωπο, τον Θεάνθρωπο Χριστό. Στις αγκάλες του Πατρός, θα είναι ο Υιός Του ο Αγαπητός, ο Θεός πού έγινε Άνθρωπος. Μεγάλη η ευσπλαχνία και η αγάπη και η φιλανθρωπία του Θεού!
(από τό κείμενο, ο άνθρωπος καί ο χωροχρόνος)

Θαυμαστή περιπέτεια πού αξίζει τήν ανάγνωσή μας καθότι η μετάφραση είναι τού Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: Υποψιάζεται κανείς, τί υποψιάζεται, είναι βέβαιος, ότι είναι ανώτερη από τό πρωτότυπο.

Τό στεφάνι μαράθηκε στό κεφάλι τής Ηλιοδώρας.
Μά απομένει αυτή
στεφάνι τού στεφανιού.

Σπαράγματα από τήν Παλατινή Ανθολογία (ενός έργου μνημειώδους, αγνώστου στούς περισσότερους Έλληνες) από τόν Ανδρέα Λεντάκη (...χτυπούν τό βράδυ στήν ταράτσα τόν Ανδρέα...)

Ιστορίες καί αποφθέγματα γερόντων, πνευματικά αποστάγματα τής ερήμου πού σημαδεύουν στήν καρδιά τού σύγχρονου πολιτισμού

Κλασικό αριστούργημα ενός ιδοφυούς ποιητή. Η νεότητα καί η ομορφιά, η αγωνία τής φθοράς καί τού θανάτου, η λαχτάρα γιά τό αθάνατο νερό. Κινεί τήν ψυχή γιά τήν αληθινή αναζήτηση τής αθανασίας.

Ένα θαμμένο στόν χρόνο διαμαντάκι, από αυτά πού τυχαία έρχονται στά χέρια σου κι αναρωτιέσαι πώς καί σού είχε διαφύγει ως τώρα.

Η κόλαση δέν είναι παρά η αιωνιότητα χωρίς τόν Χριστό, λέει ο σύγχρονος Σέρβος άγιος π. Ιουστίνος Πόποβιτς. Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα καί μιά εξαιρετική παρουσίαση τής Ορθοδοξίας πού συμπυκνώνεται κατά τόν συγγραφέα στήν ρήση: η Ευρώπη ζεί μέ τόν φόβο τής αιώνιας Φωτιάς, η Ανατολή μέ τήν προσδοκία τού αιώνιου Φωτός.

Στούς έσχατους καιρούς κάποιοι στέκονται αταλάντευτα απέναντι στήν τελική δικτατορία πού επελαύνει. Στήν ερώτηση "τί νά κάνουμε τότε, πώς θά ξέρουμε ποιό είναι τό σωστό", μιά αγία μορφή είχε ξεκαθαρίσει: Νά κοιτάτε τί λένε οι ηγεσίες, τά ακριβώς αντίθετα είναι η αλήθεια.