Ένα βιβλίο που διαβάζεται σε μια μέρα όχι γιατί είναι τόσο ωραίο αλλά γιατί λες δε μπορεί κάπως θα γίνει καλύτερο στο τέλος.... Αυτό που σου μένει είναι ότι κάποιος είναι τόσο σεξιστης και ομοφοβικός που τα νομίζει και προσόντα άρα "ας γράψω"... επιτηδευμένη γλώσσα πολύ όμως....και η αργκό και η εκλεπτυσμένη...στο τέλος πετάει τόσο ξεμπαρκα λόγιες λέξεις που ενοχλεί πολύ ....σαν να διαβάζεις κάποιον που έγραψε ποίημα και θέλει να γίνει Σεφέρης αλλά όχι μόνο ούτε τον πλησιάζει δεν έχει διαβάσει καν ολόκληρο ποίημα του....αλλά τουλάχιστον στην ποίηση το καταπίνεις...σε μυθιστόρημα είναι πολύ χαζό...θα τανε πολύ πιο καλό αν έλειπε το τέλος που αναλύει...μέχρι εκεί λες οκ υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι...στο τέλος θέλει να μας δείξει ότι υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι και όποιος προλάβει και τους κρίνει είναι καλύτερος και ξέρει...πέρα από Σεφέρης θέλει να γίνει και Ντοστογιέφσκι...μόνο που ο Ρώσος όταν αναλύει χαρακτήρες δεν καταλαβαίνει από φύλο ή ράτσα....θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να ναι έτσι ή μάλλον όλοι οι άνθρωποι είναι έτσι και δεν κρίνει ως αμόλυντος...ένας δικηγόρος που αν σκέφτεται έτσι είναι χασοδικης κάνει μια επιφανειακή κριτική για τους χαρακτήρες...γενικά το θεώρησα χάσιμο χρόνου και απογοήτευση...δεν έχει να κερδίσει τίποτα η ανθρωπότητα από τέτοια βιβλια