Ένα βιβλίο αντισυμβατικό θεωρώ για την εποχή του και επίκαιρο ακόμη και σήμερα. Μία ιστορία που επιβεβαιώνει ότι η ταξική μάχη επαναλαμβάνεται αδιάκοπα. Τα μέσα των εξεγέρσεων προσαρμοσμένα σε κάθε εποχή και τα κίνητρα πάντοτε ίδια. Χρειάζεται επιμονή και συγκέντρωση στην ανάγνωσή του, λόγω των πολλών προσώπων που συμμετέχουν στην ιστορία, η παρουσία των οποίων δεν είναι συχνή-τακτική κατά την αφήγηση για να διευκολύνεται η συσχέτιση των ενεργειών αυτών με την εξέλιξη της πλοκής. Παρόλα αυτά είναι ένα βιβλίο το οποίο αφήνει στον αναγνώστη αδιαμφισβήτητα μηνύματα και μια ξεκάθαρη οπτική για τα κοινωνικοοικονομικά ζητήματα της εποχής, ο τρόπος αφήγησης των οποίων δεν κουράζει και δεν ξενίζει τον σύγχρονο αναγνώστη.

Τέσσερις ημέρες χρειάστηκαν για να το διαβάσω. Αφήγηση παράλληλη στον χρόνο χωρίς να χάνει ο αναγνώστης την συνέχεια κάθε περιόδου της ζωής της σπουδαίας συγγραφέως. Ο Στ. ΔΑΝΔΟΛΟΣ αφηγείται με απόλυτο σεβασμό την προσωπική ιστορία της Π. Δέλτα, συγκινεί και συνεπαίρνει τον αναγνώστη κάνοντάς τον έναν άνθρωπο της εποχής της, του κύκλου, της ζωής της. Ένα υπέροχο δώρο από τον Στ. ΔΑΝΔΟΛΟ, τον οποίο πραγματικά ξεχωρίζω από τους συγγραφείς της γενιάς του.

Τόσοι "ασθενείς" του Ίρβιν Γιάλομ, τόσες διαφορετικές ιστορίες αυτών και σε όλες ο αναγνώστης βρίσκει στοιχεία του εαυτού του και της ζωής του.Σε αυτό το βιβλίο απαντώνται πολλά ερωτήματα για τον ρόλο του θανάτου και πώς αυτός επηρεάζει τον άνθρωπο σε κάθε φάση της ζωής του.Ένα υπέροχο βιβλίο που το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Ποιητικός λόγος σε πεζό κείμενο, μοναδική περιγραφή, σκληρές και ειλικρινείς παραδοχές του ανθρώπου στον εαυτό του σε μια στιγμή απολογισμού των πράξεών του. Η σκληρότερη παραδοχή της περιφερόμενης κενότητάς του σε στίγματα του κόσμου και η συνειδητοποίηση ότι πιο μακριά φτάνει κανείς ζώντας ως άνθρωπος με λύπες και χαρές, αδυναμίες και μη παρά αποστειρωμένος απο την ίδια την ζωή. Εν τέλει, τα στίγματα που δίνει η ζωή στον άνθρωπο, προκαλώντας και προσκαλώντας τον να ταξιδέψει με μόνο σκαρί την ανθρώπινη φύση του, είναι όλη η ζώσα ύπαρξή του που πλήρης θα περάσει, με ένα χαμόγελο, στην αντίπερα όχθη, εκεί που τελειώνει το ταξίδι της ζωής.

Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου ο κάθε αναγνώστης θα συναντήσει βιώματά του εκφρασμένα σε μια γλώσσα απλή και συνάμα πρωτόγνωρα αφοπλιστική, καθώς ο συγγραφέας απογυμνώνει κάθε ανθρώπινη κεκαλυμμένη απόφαση και πράξη των πρωταγωνιστών του, δίχως ίχνος κυνισμού και υπόνοιας για το ποιον αυτών. Με αναφορές του -μεταξύ άλλων- στο ομηρικό έπος "ΟΔΥΣΣΕΙΑ". ο Μ. ΚΟΥΝΤΕΡΑ θέτει καινοτόμες βάσεις στοχασμού στο έργο του Ομήρου και κατά την προσωπική μου άποψη διατυπώνει την αντικειμενική πραγματικότητα που βιώνει ο αυτοεξόριστος, το συναισθηματικό βάρος της οποία, έστω και υποκειμενικά για τον καθέναν, μεταβάλλεται αδιάκοπα ως συνέπεια της επιλογής του να τολμήσει να διαφύγει από τον τόπο του, τις "ρίζες" του και ουσιαστικά από τον ίδιο τον εαυτό του για να ανακαλύψει τον ίδιο τον εαυτό του.

Αστυνομικής φύσεως μυθιστόρημα, καφκικό ύφος, πολυεπίπεδο αναφορικά με τα κοινωνικά στρώματα τα οποία περιλαμβάνονται συμβολικά μέσω των προσώπων που πρωταγωνιστούν. Είναι πραγματικά αξιοσημείωτο ότι κανένα από τα πρόσωπα που μετέχουν στην ιστορία δεν έχει μια αποκλειστικά πρωταγωνιστική θέση μέσα στο μυθιστόρημα. Με μοναδική μαεστρία και απόλυτη ισορροπία ο Α. Σαμαράκης δίνει το μήνυμα εναντίον του ολοκηρωτισμού ενισχύοντας στοχευμένα το αίσθημα του ανθρωπισμού μέσα στον ψυχρό μηχανισμό λειτουργίας του Καθεστώτος, το λάθος του οποίου τελικά στρέφει κατά αυτού τον ίδιο τον "υπηρέτη" του.

Από τα αγαπημένα μου βιβλία, γεμάτο μηνύματα μας ταξιδεύει στον κόσμο.Περιγραφικός ο Αμίν Μααλούφ, με έναν υπέροχο τρόπο γραφής, που από την αρχή ως το τέλος μας κρατάει μαζί του, διατυπώνοντας αλήθειες με έναν τρόπο ποιητικό.

Δυνατή πλοκή, εκτός των συνηθισμένων. Αρκετά "σκοτεινό" μυθιστόρημα όμως ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Ο αναγνώστης έρχεται σε επαφή με την Άγκνες μέσω της αφήγησης κατανοώντας όλο και περισσότερο τα νοήματα της ιστορίας. Δυνατά ευαίσθητο μέσα στο σκληρό σκηνικό. Ο άνθρωπος που κρατάει την αλήθεια του μέχρι το τέλος που του επιβάλλεται και που σε όλη την πορεία μέχρι την καταδίκη του διατηρεί την αξιοπρέπειά του.

Αξίζει να διαβαστεί.Ένα βιβλίο που το περιεχόμενό του απασχολεί την σκέψη του αναγνώστη πολύ καιρό μετά και που την ομορφιά και τα μηνύματά του δεν θα τα βρείτε αν αναλύσετε τις γραμμές του, αλλά όταν θα αφεθείτε αβίαστα στην αποκωδικοποίηση των νοημάτων.

Ένα βιβλίο κίνητρο για αναζήτηση ιστορικών δεδομένων.Η αφήγηση γίνεται σε πρώτο πρόσωπο, δίνοντας στον αναγνώστη την αίσθηση ότι ο ίδιος βιώνει τα γεγονότα στον παρόντα χρόνο. Περιγραφικός, χωρίς να κουράζει ο Α. Αλεξάνδρου, μας κάνει συνοδοιπόρους σε αυτήν την αποστολή μεταφοράς κιβωτίου. Μέσα στο κιβώτιο περικλείεται, κατά την προσωπική μου άποψη, η συνειδητή επιλογή του ανθρώπου που εν γνώση του αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας και με απόλυτη επιτυχία την αποστολή που ένα απρόσωπο "σύστημα" του αναθέτει και που τελικό σκοπό έχει τον αφανισμό του "στρατιώτη", αυτού του προσηλωμένου στην πιστή εκτέλεση του καθήκοντος μεν που δεν έχει απωλέσει τον ανθρωπισμό του δε. Η διαδρομή που διατάσσεται ο στρατιώτης να ακολουθήσει στόχο έχει την εξάλειψη της ανθρώπινης αλληλεγγύης,της εμπιστοσύνης στην ικανότητά του και την κρίση του, καθώς και κάθε ανθρώπινου συναισθήματος. Φτάνοντας στο τέλος θρασύτατα δηλώνει πως μόνο κενός δεν είναι, παρότι συνειδητά εκτέλεσε τις διαταγές που έλαβε. Τίποτα λοιπόν πιο θρασύ δεν έπραξε από το να σταθεί ζωντανός μπροστά στο σύστημα και να ζητήσει να τον αφανίσει, πλήρως γεμάτος από όσα διαφύλαξε μέσα του.Αλληγορικό το περιεχόμενο λοιπόν του κιβωτίου, καθόσον ο πρωταγωνιστής παραδίδει αυτό το κιβώτιο το οποίο περικλείει όλον τον "χαρακτήρα" του κρατικού μηχανισμού. Επίκαιρο και άκρως ενδιαφέρον βιβλίο.

Μοναδικός, υπέροχος Λουντέμης...διαχρονικός στα μηνύματά του και περιγραφικός σε βαθμό που ο αναγνώστης ταυτίζεται με τον Μέλιο τον πρωταγωνιστή του, που μόνο "μελένια" καθημερινότητα δεν είχε. Μέσα από το κείμενο του Λουντέμη, συγκρατώ την ισχυρή επιθυμία του ανθρώπου να βελτιωθεί σε βάθος, οπλίζοντας τον εαυτό του με δύναμη ώστε να υπερβεί κάθε εμπόδιο στον δρόμο του για πνευματική πρόοδο,δίχως να χάσει την ανθρωπιά του. Άνω + θρώσκω (άνθρωπος)είναι η λέξη που περικλείεται από την αρχή έως το τέλος της ιστορίας. Τα αστέρια, ουράνια σώματα άπιαστα, ο Μέλιος τα χρωματίζει, τους δίνει σχήμα, ζωή και στο τέλος μια ιστορία.Κι αυτό είναι το απίθανο: να τολμάς να ονειρεύεσαι και να μάχεσαι να επιτύχεις, ακόμη κι αν τα άστρα ή εμπόδια, δεν αριθμούνται. Ένα βιβλίο που πρέπει να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη όλων.

Αγγελος Τερζάκης... ένας άγγελος των λέξεων...Περιεκτικό ανά κεφάλαιο,στιγμές της καθημερινότητας, ιστορίες των ανθρώπων που ανοίγουν δρόμους συναισθηματικούς...Ρούφηξα κάθε γραμμή του,ο αναγνώστης νιώθει ότι οι πρωταγωνιστές είναι γνώριμοί του...Ένα υπέροχο μικρό βιβλίο, αλλά μεγάλος θησαυρός.

Με το γνωστό ύφος γραφής του, ο Ζοζε Σαραμάγκου, περιγράφει την λειτουργία του κυβερνητικού συστήματος.Ένα βιβλίο για τον τρόπο λειτουργίας των κυβερνήσεων, ο οποίος επωφελείται της "τυφλότητας" των πολιτών του. Σαφέστατα τα μηνύματα περί της αναλωσιμότητας όλων των πολιτών και των υπαλλήλων που το υπηρετούν, καθώς και η καταδίκη τους και εξαφάνισή τους,παντοιοτρόπως κεκαλυμμένη με την αξία των συμβόλων του έθνους, "ντυμένη" με φόρους τιμής ως αναγνώριση της προσφοράς τους προς εξαπάτηση της κοινής γνώμης για να διατηρείται η μάζα ατάραχη μπροστά στα εγκλήματα που διαπράττονται.Εν τέλει, το βιβλίο δεν αναφέρεται -κατά την προσωπική μου κρίση- στην φώτιση των πολιτών να ανατρέψουν το πολιτικό κατεστημένο, καθώς δεν διαφαίνεται πολιτική κρίση αντίστοιχου βαθμού που να αιτιολογεί την μαζική κίνηση λευκής ψήφου, αλλά στην τυφλότητα των πολιτών που δεν συνειδητοποιούν μέχρι τέλους πώς λειτουργεί το ίδιο πολιτικό σύστημα. Θα πρέπει ο αναγνώστης να διαβάσει προγενέστερα το Περί Τυφλότητας, καθώς η ιστορία του περιέχεται στο Περί Φωτίσεως, με πρόσωπα-πρωταγωνιστές και άλλα στοιχεία επίσης. Από το βιβλίο: "ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΘΩΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΝΟΧΟΣ ΓΙΑ ΕΓΚΛΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΟΧΟΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΑΛΕΙΨΗ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ..."

Το διάβασα σε 1.5 ώρα, αδιάκοπα. Η γραφή του άμεση,με παράλληλη αφήγηση των πρωταγωνιστών σε πραγματικό χρόνο,περνάει καθαρά στον αναγνώστη τα μηνύματα περί της στάσης του ανθρώπου μέσα στη ζωή και την διάβασή του στο θάνατο,τον οποίο αντιμετωπίζει με σθένος,επιλέγοντας ο ίδιος ο άνθρωπος θρασύτατα το τέλος του. Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όσους πιστεύουν στην εσωτερική δύναμη του ανθρώπου απέναντι στην πραγματικότητα ότι η ύπαρξή τους θα εκλείψει και μόνο το περιεχόμενο αυτής θα φέρει μαζί του, ως την στιγμή του τελικού αφανισμού του.

Ένα βιβλίο γραμμένο με τον ιδιαίτερο γραφικό χαρακτήρα του Γιάννη Σκαρίμπα. Ο αναγνώστης ευθύς εξαρχής διαπιστώνει ότι πρόκειται για ένα βιβλίο έξω από τις κοινές γραμμές, ανατρεπτικά θρασύ μέσω της προσωπικότητας του πρωταγωνιστή του. Απαιτεί προσπάθεια κατανόησης και διευρυμένους ορίζοντες, πρόθεση αποδοχής της γραφής του για να ικανοποιηθεί και να το αξιολογήσει, όπως του αρμόζει, ο αναγνώστης.

Υπέροχο βιβλίο, μοναδική αφήγηση!!!Έμαθα πολλά για την Φραγκοκρατία στην Ελλάδα και αποτέλεσε τον λόγο που επισκέφθηκα τον Μυστρά!!!Ένα από τα πολύ αγαπημένα βιβλία, που το ξεχώρισα για το ταξίδι στον χώρο και τον χρόνο που μου πρόσφερε!!!

Διαβάζοντας Σκαμπαρδώνη, ως αναγνώστρια απόλαυσα το χιούμορ του και τις τοποθετήσεις των πρωταγωνιστών του για θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο. Το βιβλίο αυτό αποτέλεσε το κίνητρο να διαβάσω τον Παίκτη του Φ. Ντοστογιέφσκυ, αφού και τα δύο βιβλία αφορούν στον τζόγο. Εξαιρετικά ευχάριστη γραφή, με εναλλαγές έντονων συναισθημάτων με τρόπο εύστοχο και πάντα εντός θέματος και πλοκής.

Ένα βιβλίο που προκαλεί μια αγωνία μέσα από την αδιάκοπη αναζήτηση του πρωταγωνιστή της, του Κ., να εισέλθει εντός ενός συστήματος. Ο Κάφκα, με τον χαρακτηριστικό τρόπο γραφής του, αφήνει τον αναγνώστη του να περιπλανηθεί μαζί με τον Κ., να γίνει σύντροφός του και στο τέλος να προβληματιστεί από αυτήν την εμμονή του Κ. να συναντήσει τον Κλαμ, έτερο -κατά την γνώμη μου- πρωταγωνιστη του εν λόγω βιβλίου. Διάβασα διάφορες κριτικές για το βιβλίο. Παραθέτω την άποψή μου: Ο Κ. αναζητά σε όλο το βιβλίο την συνάντηση με τον Κλαμ. Ποτέ κανείς δεν έχει δει τον Κλαμ στο χωριό και όμως όλοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει.Όταν τελείωσα το βιβλίο, μου έμεινε η εντύπωση ότι εν τέλει ο Κ., ο άγνωστος χωρομέτρης που φτάνει στο χωριό και γνωρίζει καλά, σύμφωνα με όσα εξηγεί σε μια αντίζηλό της, την γυναίκα που σχετίζεται μαζί της και η οποία κατά τους ισχυρισμούς της σχετίζεται και με τον Κλαμ χωρίς ποτέ να αποδεικνύεται, είναι ο ίδιος ο Κλαμ που αποφασίζει να βγει από τον Πύργο και να δει το σύστημα που υπηρετεί πιστά και με ζήλο εντός του. Είναι ο Κλαμ που αποφασίζει να εξέλθει από την ασφαλή θέση του, θέλει να περάσει στην άλλη μεριά, αυτών των "εξωσυστηματικών", οι οποίοι είναι έρμαια της λειτουργίας των υπηρεσιών, οι υπάλληλοι των οποίων επίσης δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, γεγονός που διευκολύνει τον ίδιο να κινηθεί ελεύθερα εντός και εκτός των ορίων που το σύστημα βάζει. Δύσκολο βιβλίο, απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση αλλά στο τέλος ανταμοίβει την προσπάθεια του αναγνώστη.

Ένα μυθιστόρημα που από την αρχή διαφαίνεται ότι ο αναγνώστης θα έρθει "αντιμέτωπος" με κάτι δύσκολο και σκοτεινό. Αν και αυτό θεωρητικά θα μπορούσε να θεωρηθεί αποτρεπτικό, έρχεται ο Καζούο Ισιγκούρο και με την εξέλιξη της ιστορίας του περνάει ξεκάθαρα τα μηνύματά του για την αξία της ζωής, το δικαίωμα της επιλογής, την ηθική, η οποία στο όνομα του γενικού καλού της ανθρωπότητας, εκμεταλλευόμενη την πρόοδο των επιστημών,εκλείπει από τους ανθρώπους και συναντάται εν τέλει στα "δημιουργήματα" αυτών, τα οποία ενώ αναθρέφονται και διδάσκονται την τέχνη, τον πολιτισμό, τις βασικές αρχές της υγείας και παρότι έχουν ημερομηνία λήξης ως "προϊόντα", είναι αυτά που επιβεβαιώνουν ότι στον κόσμο πάντα θα υπάρχει η αλληλεγγύη, ο αλληλοσεβασμός, η κατανόηση και η αέναη προσφορά ανθρώπου σε άνθρωπο παρά την αποδοχή της πιο σκληρής αλήθειας: αυτής του θανάτου.

Συγκλονιστική και μοναδική στην αφήγησή της η Nadine Gordimer, με ένα τέλος ανατρεπτικό. Η διαρκής αναζήτηση του ανθρώπου των συνθηκών για βελτίωση της ζωής του και κάλυψη των εσωτερικών αναγκών και στόχων του με την χρήση κάθε μέσου, μέχρι και του σημείου της απάρνησης των ριζών και της καταγωγής του, της οικογένειάς του, της βολής του στον πλούτο και την ασφάλεια που παρέχουν οι θεσμοί εγκλωβίζοντάς τον από παιδί σε ένα μοτίβο ζωής, είναι στοιχεία που κάνουν την ιστορία της συγγραφέως πραγματικά τόσο δυνατή. Υπέροχο βιβλίο, το συστήνω ανεπιφύλακτα!

Το κατατάσσω στα πέντε καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει. Συγκλονιστικός από την αρχή μέχρι το τέλος, ο Μαριας Χαβιέρ καταφέρνει να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέσω της πλοκής της ιστορίας του. Στα αναγνωστικά μου μάτια αναπηδούσαν εικόνες όπως όταν κοιτάει κανείς μέσα σε καλειδοσκόπιο. Η δύναμη των λέξεων, η δύναμη της σιωπή και η σαρωτική επίδραση των λέξεων όταν εκστομίζονται σε ώτα που εν τέλει δεν δύνανται να επιλέγουν αν θέλουν να ακούσουν ή όχι, είναι κάποιες από τις σημαντικές διαπιστώσεις μου, μεταξύ πολλών σε αυτό το βιβλίο. Θεωρώ ότι αυτό το βιβλίο οδηγεί τον αναγνώστη σε ένα άλλο επίπεδο κρίσης και αντίληψης.

Ένας Έσσε διαφορετικός, αφοπλιστικά ειλικρινής με μηνύματα επίκαιρα σε κάθε ιστορία του. Η αμεσότητά του μεγάλο προτέρημα του βιβλίου αυτού. Ένα "ταξίδι" που ο αναγνώστης θα απολαύσει.

Ένα βιβλίο με γρήγορο ρυθμό στην πλοκή του, πρωτότυπο και ευχάριστο ως το τέλος. Ο αναγνώστης μετά το πέρας της ανάγνωσης γίνεται αποδέκτης του μηνύματος ότι το πέρασμα της λεπτής γραμμής από την λογική στην τρέλα είναι εν δυνάμει μια παγίδα της υποκειμενικής κρίσης του καθενός, αφού στο τέλος οι έννοιες τρέλας και λογικής, λογικής και τρέλας αντιστρέφονται. Μάλιστα, το ύφος γραφής δεν υποκινεί στον αναγνώστη την παραμικρή υποψία για το τέλος. Πραγματικά ενδιαφέρον και ευχάριστο.