- Το βιβλίο ξεκινά ανάλαφρα, εξιστορώντας τις παρέες και το φλερτ μιας μαθήτριας με επαναστατικές διαθέσεις. Το καθήκον της να δώσει μια ομιλία σχετικά με την καταπίεση και τα δικαιώματα της γυναίκας και του παιδιού, πυροδοτεί τη φαντασία της. Περνώντας λοιπόν, μία νύχτα με δύο παράξενους 'επισκέπτες', ο αναγνώστης με έναν ζωντανό και εύκολο τρόπο ρίχνει μια ματιά στη ζωή δύο νέων ανθρώπων του προηγούμενου αιώνα. Τα ήθη και η 'παιδεία' της εποχής καυτηριάζονται. Η απελπισία και η προσπάθεια λύτρωσης κυριαρχούν. Και τέλος, η τραγικότητα των προσώπων αφήνει ένα βάρος. Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά σε ένα πραγματικό πρόσωπο, στην Ελισάβετ Μαρτινέγκο, μία από τις πρώτες αν και λησμονημένη, Ελληνίδα πεζογράφο.

Μου άρεσε το περιεχόμενο. Ο τρόπος γραφής δεν είναι ο καλύτερος, σε πολλά σημεία χάνεσαι. Μέσα από τη ζωή της Μάινχοφ, καταλαβαίνει κανείς πράγματα για την γερμανική κοινωνία της εποχής.

Όπως όλα τα βιβλία του Πιντέρη, διαβάζεται ευχάριστα και βοηθά να συνειδητοποιήσεις πράγματα για τον εαυτό σου και τις ερωτικές σχέσεις που δημιουργείς.

Πολύ καλό βιβλίο. Αναλυτικό και βλέπει το γυναικείο ζήτημα από κάθε δυνατή οπτική γωνιά. Έχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες και βοηθά στην κατανόηση της θέσης της γυναίκας στο σήμερα και ιστορικά.

Έχει όμορφα σημεία και νοήματα. Δεν μου άρεσαν οι ανούσιες επαναλήψεις και τα εξαντλητικά παραδείγματα. Θα μπορούσε να λέει τα ίδια πράγματα σε 250 σελίδες.

Κατά τη γνώμη μου δεν είχε τίποτα λογοτεχνικό ή φιλοσοφικό. Μου φάνηκε απλά ένα ανιαρό ημερολόγιο. Περίμενα περισσότερα.

Ταξίδι σε μια άλλη, όχι πολύ μακρινή εποχή. Σκιαγραφούνται τα ήθη της εποχής με ένα πολύ ανθρώπινο, γήινο τρόπο.