Θα είμαι εντελώς ειλικρινής. Αγόρασα το βιβλίο με κλειστά μάτια εξαιτίας του Έκο. Το όνομα του Ρόδου και το Εκκρεμές του Φουκώ είναι τα 2 καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ. Το κοιμητήριο της Πράγας, είναι κατώτερο των προσδοκιών και από άποψη πλοκής και από άποψη περιεχομένου καθώς θεωρώ ότι είναι ένα συνοθύλευμα των προηγούμενων βιβλίων του συγγραφέα. Ωστόσο, το ύφος του συγγραφέα είναι γνώριμο, οικείο και αυτό με κράτησε να διαβάσω το κοιμητήριο μέχρι το τέλος. Όποιος λατρεύει τον τρόπο γραφής του συγγραφέα είναι αδύνατο να μην θέλει να το διαβάσει. Εγώ νομίζω πως ακόμα και αν δεν είναι όσο σπουδαίο θα περίμενε κανείς, σίγουρα αξίζει τον κόπο.