Ένα καλό και ενδιαφέρον βιβλίο. Αν και μπορεί να διαβαστεί μόνο σου, αποτελεί μια λογική συνέχεια του πρώτου βιβλίου του συγγραφέα "Ο βιασμός την Ελληνικής Δημοκρατίας". Εχει κάποια σημεία που είναι κάπως βαρετά, αλλά αυτό δεν ακυρώνει τη συνολική δουλεία. Νομίζω καταλαβαίνει κανείς πόσο εκτός πραγματικότητας ήταν ο Ιωαννίδης και πόσο καραγκιοζ μπερντέ είναι η Ελλάδα (αρκεί να διαβάσει/ακούσει κανείς το πολεμικό συμβούλιο κατά τον Αττίλα 1). Αξιόλογη δουλεία που αξίζει να διαβαστεί. Ο κος Παπαχελάς διατηρεί μια αντικειμενικότητα, αν και σε κάποια σημεία φαίνεται ότι του κάνουν εντύπωση τα γεγονότα που περιγράφει.
Στα της έκδοσης: Μεγάλα γράμματα που δεν κουράζουν στην ανάγνωση. Το κείμενο είναι χωρισμένο σε υπο-ενότητες που καθιστούν ευκολότερη την ανάγνωση και κατανόηση του. Η ιδέα με τα barcodes ομολογουμένως με άφησε αδιάφορο. Αν εξαιρέσεις το ηχητικό του πολεμικού συμβουλίου το υπόλοιπο οπτικοακουστικό υλικό είναι από τις εκπομπές του συγγραφέα που μπορεί κάποιος να βρει εύκολα στο διαδίκτυο.
Συστήνεται

Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω, ωστόσο γνώριζα μέσα από συνεντεύξεις τους τις πολιτικές του πεποιθήσεις (η διαφωνία μου με αυτές δεν με επηρέασε και δεν έχει συμβάλει στην κριτική του παρόντος βιβλίου). Η θεματική του βιβλίου είναι ενδιαφέρουσα καθότι πράγματι ο Ιωαννίδης αποτελεί μια από τις σκοτεινότερες φιγούρες της σύγχρονης ιστορίας μας, οι δράσεις του οποίου επηρεάζουν την πορεία της χώρας μας μέχρι σήμερα(Κυπριακό, 12 ν.μ., υφαλοκρηπίδα κ.ο.κ)και φυσικά δεν τις διδασκόμεθα στο σχολείο (όπως και τίποτα άλλο από τη μεταπολεμική περίοδο - τόσο γελοίοι είμαστε. Ωστόσο το βιβλίο δεν είναι καλό, πρώτα πρώτα ο συγγραφέας πλέκει το εγκώμιο του Παπαδόπουλου και άλλων Απριλιανών (είναι δυνατόν να παρουσιάζονται ως φιλεύσπλαχνοι, στοργικοί και ανιδιοτελείς οι Παπαδόπουλος -Παττακός;). Σε ολόκληρε σελίδες παρουσιάζεται ο ΓΠ ως ο πιο έξυπνος, ο ικανότερος ο καλύτερος πολιτικός που τα κάνει όλα τέλεια και μόνο στο τέλος αναφέρεται ο Ιωαννίδης με μια φράση του τύπου "Ο Ιωαννίδης δεν συμφωνούσε". Το βιβλίο ιστορικής έρευνας πρέπει να είναι αντικειμενικό και ουδέτερο και το συγκεκριμένο πόνημα δεν είναι. Υπάρχουν αναρίθμητα περιττές πληροφορίες, οι οποίες δεν είμαι σίγουρος ότι ενδιαφέρουν και κανέναν, γίνονται πάρα πολλές επαναλήψεις (πολλές φορές και με τα ίδια λόγια που ειπώθηκαν 20 σελίδες πριν)και γενικότερα το όλο κείμενο είναι μια αφήγηση του συγγραφέα για το πως τα βλέπει αυτός τα πράγματα. Τέλος δεν μαθαίνεις κάτι καινούργιο (εκτός αν είναι το πρώτο βιβλίο για την 7ετία που διαβάζεις, το οποίο δεν το συνιστώ γιατί αποτελεί προπαγάνδα υπερ του ΓΠ).
Στα της έκδοσης, αν και 600+ σελίδες τα γραμμάτα είναι μεγάλα και αερογραμμένα οπότε δεν κουράζονται τα μάτια του αναγώστη, υπάρχουν φωτογραφίες γεγονότων και προσώπων και αναλυτικές επεξηγήσεις.
Δεν αξίζει επ\' ουδενί τα 31 ευρώ, αν θέλετε σονι και καλά να το διαβάσετε μην διαθέσετε περισσότερα των 10 (και μπορεί να λέω και πολλά)

Ένα απο τα χειρότερα βιβλία που διάβασα τα τελευταία χρόνια. Το δεύτερο μέρος που η ψυχή του Λαμπράκη ταξιδεύει παράλληλα με το τρένο που μεταφέρει τη σορο, και διαβάζεις κατι ασυνάρτητες φιλοσοφίες, θα μπορούσε κανείς να πάρει ένα στυλό να τραβήξει ένα Χ, να αφαιρεθεί απ\' την έκδοση και δεν θα άλλαζε τίποτα. Νομίζω ότι υπερτιμήθηκε λόγο της ταινίας του Γαβρά και ότι μια εφημερίδα, νομίζω ο Guardian αν και επιφυλάσσομαι, το έχει κατατάξει στα 100 βιβλία που πρέπει να διαβαστούν. Λυπάμαι αλλ\' δεν είναι λογοτεχνία και δεν είναι καλό βιβλίο. Χωρίς φυσικά να θέλω να πω κάτι για το γεγονός που πραγματεύεται. Μιλάω απλά σαν γράψιμο.
Δεν θα το σύστηνα!

Τίποτα το συγκλονιστικό, ένα βιβλίο που περιλαμβάνει όλα τα κλισέ που θα μπορούσε να περιλάβει (πάντα υπο το πρίσμα του σήμερα, δεν κατηγορώ φυσικά τον συγγραφέα για ένα βιβλίο που γράφτηκα κάπου το 1700).
Υπερφλύαρο, περιττές περιγραφές και κουραστικοί μονόλογοι. Η έκδοση είναι αρκετά πυκνή, μικρά γράμματα κολλητές λέξεις που σε συνδυασμό με το περιεχόμενο σε κουράζει αρκετά. (Βέβαια το περιμένεις από τη σειρά στην οποία έχει ενταχθεί από τον συγκεκριμένο οίκο). Η μετάφραση καλή

ΤΟ συστήνω για όποιον ενδιαφέρεται να διαβάσει Νίτσε και δεν ξέρει από που να ξεκινήσει- είναι καλό πρώτο βιβλίο για Νίτσε. Περιλαμβάνει αρκετές ενδιαφέρουσες σκέψεις του Νίτσε, που σε προβληματίζουν και ίσως σε κάνουν να τις υιοθετήσεις (όχι όμως στα τυφλά, μόνον αν τις έχεις μελετήσει, πιστέψει και πραγματικά νοιώσει).
Στα της έκδοσης: άριστη ποιότητα από τον εκδοτικό οίκο, μετάφραση και επιμέλεια από επαγγελματίες που πραγματικά θέλουν να φέρουν τον μεγάλο μύστη σε επαφή με τον σύγχρονο Έλληνα.

Το πρώτο που διάβασα του ΚΑΠΟΤΕ και δυστυχώς δεν έμεινα ικανοποιημένος. Νομίζω πέραν του γεγονότος ότι απλά παρακολουθούμε τα γεγονότα που έγιναν, με υπερφλύαρο τρόπο (π.χ. ένα κεφάλαιο για το πως αντιδρούσε η γυναίκα του σερίφη που είχε αναλάβει την υπόθεση), η κάκιστη μετάφραση εξασφαλίζει ακόμα χειρότερη μεταφραστική εμπειρία. Παράδειγμα, o ένας δολοφόνος στον άλλο: Ότι πεις εσύ φιλάρα (!!!!).
Ρωτάω τον μεταφραστή, έχει χρησιμοποιήσει ή έχει ακούσει να χρησιμοποιείται η λέξη φιλάρα στην ελληνική;

Εξαιρετικό! Δεν περίμενα ότι μια απλή αφήγηση δύο κοριτσιών και του μικρόκοσμου στον οποίο μεγαλώνουν θα με κέρδιζε σε τέτοιο βαθμό. Η αφήγηση είναι τέτοια που πραγματικά πιστεύεις ότι τα ζείς και εσύ μαζί τους.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Όχι για παραλία ή κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού. Αξίζει να του δώσετε τον χρόνο και την προσοχή που του αξίζει.
Η έκδοση καλή και προσεγμένη.
Εξαιρετική μετάφραση απο τα Ιταλικά όπως πρέπει.

Ένα αστείο βιβλιαράκι με αρκετά ενδιαφέροντα γεγονότα και λεπτομέρειες που δεν είναι γνωστές (πχ δεν είχα ιδέα από που προκύπτει το όνομα της πλατείας Κλαυθμόνος). Τα σχόλια του συγγραφέα ορισμένες φορές είναι εύστοχα.
Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί βιβλίο για να μάθει κανείς ιστορία. Δεν είναι ιστορικό βιβλίο. Το γεγονός ακριβώς ότι έχει τόσα σχόλια από τον συγγραφέα, αλλά και ότι δεν υπάρχει ίχνος αντικειμενικότητας(στα κεφάλαια του εμφυλίου παίρνει ξεκάθαρη θέση και ΟΧΙ δεν με απασχολεί ποια θέση παίρνει, το πρόβλημα έγκειται στο ότι την παίρνει) το καθαιρεί από τα ράφια των ιστορικών βιβλίων.

Μια προσεγμένη και καλά δομημένη μελέτη πάνω σε μια εποχή που δυστυχώς δεν την μαθαίνουμε στο σχολείο ή δεν την συζητάμε καν. Επικεντρώνεται στην εμπλοκή που είχαν οι Αμερικανοί με τους πρωταγωνιστές και τα γεγονότα. Ο κος Παπαχελάς διατηρεί ουδέτερη στάση κάνοντας ουσιαστικά μια εξιστόρηση, όπως δηλαδή θα έπρεπε να είναι οτιδήποτε έχει να κάνει με ιστορική έρευνα (βιβλίο, ντοκιμαντερ, Podcast κτλπ).
Τα γεγονότα σε κάνουν να τρομάζεις και να πεις δεν είναι δυνατόν τόσο ανίκανοι άνθρωποι να έπαιρναν αποφάσεις για τον τόπο. Επίσης σε κάνει να ντρέπεσαι με το να βλέπεις ότι οι "ηγέτες" αυτής της μικρής αλλά περήφανης χώρας ήταν τόσο εξαρτημένοι και δουλοπρεπείς μπροστά στους Αμερικανούς.
Αξίζει να διαβαστεί!

Αδιάφορο προς μετριότατο μυθιστόρημα!Θα το πρότεινα για χαλαρές διακοπές, ή για κάποια βαρετά μεσημέρια του καλοκαιριού. Η υπόθεση χαζή, ο χαρακτήρας ρηχός, δεν σε κάνει να θες να κερδίσει ο πρωταγωνιστής αλλά ούτε τον μισείς κιόλας. Ένα, ας μου επιτραπεί η έκφραση, άγευστο πλάσμα.
Στα της έκδοσης: Μικρό και ευκολομετακινούμενο βιβλιαράκι, δεν σε κουράζει στην ανάγνωση. Η μετάφραση μέτρια. Παράδειγμα, σε έναν διάλογο ο ένας συνομιλητής λέeι στον πρωταγωνιστή πάμε στο λιβινγκ ρουμ (Ναι ακριβώς έτσι το γράφει στο βιβλίο) για ένα ποτό - γιατί όχι σαλόνι;

Μην αγοράσετε το συγκεκριμένο βιβλίο! Όχι για τη θεματολογία του ή για τον συγγραφέα, αλλά για τον απλούστατο λόγο ότι η μετάφραση είναι από τα Αγγλικά (!!!!) και όχι από τη γλώσσα του πρωτότυπου (Ρωσικά). Το θεωρώ απαράδεκτο, οι εκδοτικοί οίκοι, να κυκλοφορούν μεταφρασμένη λογοτεχνία και να βάζουν τους μεταφραστές να μεταφέρουν στα Ελληνικά μια άλλη μετάφραση. Μην δώσετε τα λεφτά σας και τον χρόνο σας για κακή δουλεία που μπορεί να σας προκαλέσει και αναίτια αποστροφή για τον συγγραφέα. (η βαθμολογία αφορά μόνο την έκδοση/μετάφραση)