Το βρήκα εξαιρετικό. Από τις πιο "εύκολες" αλλά και σύνθετες μέσα στην αναγνωστική τους άνεση, δουλειές του. Το προτείνω.

Ναι, το διάβασα. Ομολογώ πως υπέκυψα στις ενθουσιώδης κριτικές. Πατάει σε ένα δυνατό θέμα, το οποίο όμως πιστεύω πως δεν το χειρίστηκε με τη σοβαρότητα, την υπευθυνότητα και την ειλικρίνεια που του πρέπει. Το "τραβά από τα μαλλιά" λες και το μόνο που ζητά είναι να μας εντυπωσιάσει και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας. Λυπάμαι, δεν το κατορθώνει. Μάλλον με θλίβει, θα έλεγα, όλη αυτήν η υπερφλύαρη υπερπροσπάθεια.

Έχω διαβάσει όλα τα έργα του Πόε, αρκετές φορές το καθένα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξω γνώμη για την αξία, την ποιότητα, το ταλέντο, την μοναδική του ικανότητα να σε μεταφέρει στο εκάστοτε περιβάλλον και κλίμα που περιγράφει. Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να συγκρίνω τις διάφορες εκδόσεις και μεταφράσεις μεταξύ τους. Και η παρούσα είναι μία από τις πιο αξιόλογες και αξιόπιστες δουλειές που έχουν γίνει. Αξίζει, οπωσδήποτε.

Είναι ο λύκος κακός;
Είναι ο κυνηγός δολοφόνος;
Κι όταν συνυπάρχουν μαζί και οι δύο ιδιότητες στο ίδιο άτομο, ποια έκβαση θα έχει η αέναη μάχη με τον εαυτό σου; Εκεί όπου και νικητής και χαμένος είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος;
Αριστούργημα!

[Κάθε ανάγνωσμα μας δίνει την ευκαιρία να προσεγγίσουμε τον "πραγματικό" μας εαυτό ταυτιζόμενοι με τους "μη πραγματικούς" χαρακτήρες, κάτι που ίσως μετασχηματίζει κάθε βιβλίο σε ένα είδος πλατωνικού σπηλαίου].
Αυτή ήταν η μαγική φράση που με έκανε να το ανοίξω. Δεν το μετάνιωσα ποτέ. Τόσα χρόνια μετά το ανοίγω ξανά, για να το διαβάσω στα παιδιά μου πια, έχοντας ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Μαγεία και λαχτάρα να χαθώ στους παράξενους κόσμους του...
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Ακολουθώντας κατά βήμα τις ψυχικές μεταπτώσεις του ήρωα, βλέπουμε πώς ο συγγραφέας υφαίνει με μοναδική δεξιοτεχνία τη συνάντηση του τραγικού με το κωμικό, του αποδεκτού με το απαγορευμένο, του πραγματικού με το δημιούργημα του μυαλού. Κι όλα αυτά με φόντο ένα ζοφερό άσυλο, μικρογραφία μιας κοινωνίας που βυθίζεται στη φρίκη του Ναζισμού.
Υπέροχο!

Θα συμφωνήσω. Πρόκειται για ένα καταπληκτικό βιβλίο που σε διαφωτίζει σε μεγάλο βαθμό, σχετικά με το αν η πτώση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, ήταν το γεγονός που έκανε αναπόφευκτη άνοδο του ναζισμού.
[Ο Winkler καταγράφει με επιστημονική ακρίβεια την ιστορική πορεία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, και η νηφάλια αφήγησή του μας επιτρέπει να παρατηρήσουμε τις προφανείς και επικίνδυνες αναλογίες με το σήμερα].
Το συστήνω σε όλους, οι οποίοι πιστεύουν πως πρέπει να μαθαίνουμε την ιστορία, έτσι ώστε να μην επαναλάβουμε τα λάθη της...

Εξαιρετικά ενδιαφέρον!
Μέσα στις γραμμές του μπορείς να δεις τον άνθρωπο πίσω απο τον συγγραφέα, μπορείς ν' αντιληφθείς την έμπνευση πίσω από το ποίημα, μπορείς να νιώσεις τη ροή των γεγονότων που κυλούν γύρω σου.

Ένα υπέροχο διανοητικό παιχνίδι με την αντίληψη και τις αντιλήψεις του άλλου.
Μοναδική γλώσσα, υπέροχες περιγραφές νοητικών διεργασιών, βαθιά εσωτερικό όσο και άμεσο. Θα το χαρακτήριζα αρκετά δύσκολο, αλλά σε αποζημιώνει σε απίστευτο βαθμό!

Πραγματικά εξαιρετικό.
Το συστήνω σε όλους αυτούς που αγαπάνε την ιδιαίτερη, άλλοτε καυστική, άλλοτε προφητική, μα πάντα διανθισμένη με χιούμορ, γραφή του Έκο.
Καλογραμμένο, κατανοητό, απολαυστικό.

Αλήθεια, πόση δυστυχία κρύβει το να είσαι Έλληνας...
(Κυρίως όταν διαβάζεις τη γνώμη που έχουν σχηματίσει για σένα οι ομοεθνείς σου...)
Θλιβερό. Καλογραμμένο και αναλυτικό, όμως άκρως θλιβερό. Δεν σε κάνει να θέλεις να γίνεις καλύτερος, μόνο να βρεις πέτρα για να κρυφτείς από κάτω...

Μια μεγάλη και κρυφή αδυναμία μου, ειναι τα αισθηματικά μυθιστορήματα. Αντιπαθώ όμως τους μελοδραματισμούς, καθώς και τους συναισθηματικούς εκβιασμούς στους οποίους εύκολα και δίχως ιδιαίτερη σκέψη, αρέσκονται να σε υποβάλλουν οι τρεις στους τέσσερις συγγραφείς.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα με ξάφνιασε σε τέτοιο βαθμό, που μ\' έκανε ν\' αναρωτιέμαι εάν η συγγραφέας αγαπούσε ή μισούσε τους ήρωες της, αν τους κατεύθυνε ή αν παρασυρόταν εκείνη από αυτούς...
Πρωτότυπο στο τρόπο που χειρίζεται το θέμα "συναίσθημα", εξαιρετικό στη σύλληψη και στην απόδοση της υπόθεσης, σκληρό και πολλές φορες ειρωνικό απέναντι στα πρόσωπα που κινούνται μέσα του, παίζει με τα νεύρα και την αντίληψή μας, όπως η γάτα με το ποντίκι.
Ακριβώς όπως εγώ θα ήθελα να είναι ένα αισθηματικό μυθιστόρημα. Άγριο, απρόβλεπτο, μυστηριώδες, αδιέξοδο, αλλά συνάμα αδύνατο να το αφήσεις από τα χέρια σου!

Η αγρυπνία, σίγουρα θα σε κρατήσει ξύπνιο.
Έξυπνο, πολύπλοκο, μοναδικό, ακατανόητο για τον αμύητο ως προς τη γραφή του Τζόυς, αναγνώστη, αλλά αξίζει να το προσπαθήσεις και να πάρεις έστω και το ελάχιστο από μέσα του.

Απίστευτα γλαφυρή πένα, που γεννά απίστευτες εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό.
"Μαγεύει αμέσως τον αναγνώστη, τον μεταφέρει σε τόπους απόμακρους και σε χρόνους επίσης μακρινούς, σχεδόν παραμυθένιους, και μέχρι το τέλος δεν τον αφήνει να ξεφύγει..."
Απλά, υπέροχο!

Ήταν το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα που διάβασα πριν από αρκετά χρόνια και η αλήθεια ήταν πως δε με ενθουσίασε και τόσο. Σε σημείου μάλιστα να το αφήσω στην άκρη, να το πιάσω μετά από αρκετή σκέψη, να το αφήσω ξανά και να το τελειώσω πια μόνο και μόνο για λόγους τιμής. Θα δοκιμάσω όμως να περάσω σε κάποιο άλλο του έργο. Ελπίζω να δικαιώσει την επιμονή μου...

"Παναγιώτα73",συγκλονιστικό, οπωσδήποτε όχι.
Αν ξεκινήσεις να μαθαίνεις για τον Χολμς και τον Γουάτσον από αυτό το βιβλίο, θα το αποκαλούσα αρκετά πειστικό και τίμιο ως προς τον τρόπο γραφής, δράσης, καθώς και των διαλόγων ανάμεσα στα πρόσωπα που κινούνται μέσα του. Όμως χρησιμοποιεί έναν ήδη έτοιμο χαρακτήρα, ορόσημο στην παγκόσμια λογοτεχνία, χωρίς να του προσθέσει τίποτα ή έστω να τον πάει λίγο παρακάτω.
Ελαφρώς απογοητευτικό, όταν έχεις εντρυφήσει και γνωρίζεις όλο το έργο του Ντόιλ, όμως αρκετά ευχάριστο και βατό στην ανάγνωση.