Το καινούριο βιβλίο της αγαπημένης Μαρίας Τζιρίτα είναι γεμάτο συναισθήματα. Από τον τίτλο κιόλας δημιουργείται μια επαφή με τον αναγνώστη, σαν να μας συστήνεται η ηρωίδα, πριν μας παρασύρει στην ιστορία της. Μια αληθινή ιστορία, που η συγγραφέας καταφέρνει για άλλη μια φορά να αποδώσει χωρίς υπερβολές και πάντα με μεγάλο σεβασμό για τη γυναίκα που έζησε στην πραγματικότητα όλα όσα διαδραματίζονται στο βιβλίο. Η ζωή της Άννας ξετυλίγεται μπροστά μας κι εμείς παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα, ενώ τα συναισθήματα εναλλάσσονται μέσα μας. Κι ακόμα κι αν διαφωνούμε με τις επιλογές της ηρωίδας, δεν μπορούμε παρά να θαυμάσουμε τη δύναμη της ψυχής της και την ακεραιότητα του χαρακτήρα της. Η γραφή της Μαρίας Τζιρίτα είναι εξαιρετική, όπως πάντα και η ροή των γεγονότων είναι γρήγορη, και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, μέχρι την τελευταία σελίδα.

Σασμός είναι το σιάξιμο, το φτιάξιμο. Είναι το τέλος μιας βεντέτας, είναι η στιγμή που οι δύο πλευρές συγχωρούν, δίνουν τα χέρια και φιλιώνουν.
Ο Σασμός του Σπύρου Πετρουλάκη είναι ένα μυθιστόρημα με άρωμα Κρήτης. Θυμίζει μαντινάδα, που κλείνει μέσα της αγάπη, μίσος, φόβο, φευγιό, συγχώρεση, λύτρωση.
Μια βεντέτα, ένα φευγιό μέσα στη νύχτα, μια νέα αρχή μακριά από την Κρήτη και μια ανατροπή, που οδηγεί στη λύτρωση και στην επιστροφή.
Και στο τέλος ο σασμός, που δίνει τέλος στον κύκλο της εκδίκησης. "Ο σασμός είναι το θετικό", μας λέει η ηρωίδα. "Και τα θετικά δεν τα παλεύεις. Τα καλωσορίζεις, γιατί τα θετικά στη ζωή μας είναι λίγα...Μα ακόμα κι ένα καλό είναι αρκετό για να νικήσει...".
Ο Σπύρος Πετρουλάκης ξεδιπλώνει αριστοτεχνικά την ιστορία, με τα συναισθήματα να διαδέχονται το ένα το άλλο. Η γραφή του είναι άμεση και αβίαστη και οι περιγραφές του παραστατικές. Το παρελθόν και το παρόν εναλλάσσονται με τρόπο αριστοτεχνικό και οι εξελίξεις παρασύρουν τον αναγνώστη, κρατώντας αμείωτο το ενδιαφέρον του μέχρι την τελευταία σελίδα.

Το παράθυρο της Νεφέλης το διάβασα πρόσφατα και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο γραφής του Σπύρου Πετρουλάκη. Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, που θίγει με μεγάλη ευαισθησία ένα ιδιαίτερα δύσκολο θέμα. Οι γλαφυρές περιγραφές, οι έντονες σκηνές, οι ανατροπές στην πλοκή και οι άρτια δομημένοι χαρακτήρες κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία σελίδα. Η γλώσσα απλή και καθημερινή με διαλόγους και περιγραφές που δεν κουράζουν, αντίθετα βοηθούν τον αναγνώστη να κατανοήσει την ψυχολογία των ηρώων, που θα μπορούσε να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Με συνεχή περάσματα από το παρόν στο παρελθόν ο συγγραφέας μας δίνει σιγά σιγά τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε. Καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία κορυφώνεται η αγωνία μας για την τύχη της Νεφέλης και το τέλος είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Μα αυτό που μου έκανε τη μεγαλυτερη εντύπωση είναι πως ένας άντρας κατάφερε να αποδώσει με τόση ευαισθησία τόσα συναισθήματα και να αγγίξει σε τέτοιο βαθμό την καρδιά του αναγνώστη. Συγχαρητήρια, κύριε Πετρουλάκη!