Αυτη η φαση οπου διαφοροι σχολιαστες νομιζουν οτι με το να κραταει καποιος ουδετερη σταση απεναντι σε ενα ζητημα, οτι ειναι και a priori αντικειμενικος και εγκυρος, πραγματικα με ξεπερναει!! Μαλιστα υπαρχει και η ειρωνεια οτι αν δεν συμφωνουμε με το βιβλιο, ε τοτε ας δουμε ελληνικη τηλεοραση... Δηλαδη δεν πρεπει να εξετασουμε ενδελεχως τα εκαστοτε στοιχεια και επιχειρηματα, αρκει να το παιξουμε αποστασιοποιημενοι και ω του θαυματος, γιναμε οι κατοχοι της απολυτης αληθειας!! Επισης ας λαβουν υπ\'οψιν καποιοι, οτι οσο εμμονικο ειναι το να υπαρχουν συγγραφεις που συνεχως να μιλουν για "το μεγαλειο της Ελλαδος" "την υπεροχη των Ελληνων" κλπ, αλλο τοσο εμμονικο ειναι να υπαρχουν συγγραφεις που να εχουν αφιερωσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη ζωη τους στο να βρισκουν τα(υπαρκτα η και ανυπαρκτα) αρνητικα της Ελλαδος, τα κακα, τα αναποδα και συνεχως να την μειωνουν και μαλιστα οχι με υφος και διαθεση αυτοκριτικης με σκοπο την αυτοβελτιωση μας, αλλα με χαιρεκακια! Η φραση "πραγματικη πραγματικοτητα" με αποτελειωσε...

Οποιος εχει διαβασει την Πολιτικη Αγωγη του Παπακωνσταντινου, η γνωριζει στοιχειωδως τις αποψεις και την διαδρομη του συγκεκριμενου ανθρωπου, μπορει να αντιληφθει ευχερως αν ειναι ποτε δυνατον να εχουν καμια σχεση οι ιδεες και οι επιδιωξεις του τοτε καθεστωτος, με το τι ηθελε να κανει ο Χιτλερ, οπως υποστηριζει ανερυθριαστα ο Djamila σε αυτο εδω το λιβελλογραφημα! Μιλαμε για πληρη καταργηση θεμελιωδων κανονων της ιστορικης και της πολιτικης επιστημης! Και για να μην θεωρηθω μεροληπτικος, ας διαβασει ο αναγνωστης που ενδιαφερεται για τετοια θεματα, τα αντιστοιχα βιβλια των "αντιχουντικων" συγγραφεων, Χαριτωνα Κοριζη, Σολωνα Γρηγοριαδη, Μελετη Μελετοπουλου και του 16ου τομου της Ιστοριας του Ελληνικου Εθνους της Εκδοτικης Αθηνων, ωστε να διαπιστωσουν αν ισχυουν αυτες οι πομπωδεις, ανυποστατες ανοησιες και οι ακυροι παραλληλισμοι που γραφονται απο τον Djamila!

Ο Λουκας Πατρας, λαμπρος επιστημων με ειδικευση στην κοινωνικη ασφαλιση και ευρυτερα την κοινωνικη πολιτικη, υπηρξε ανθρωπος που οχι μονο εζησε καποια σημαντικα γεγονοτα, αλλα συμμετειχε ενεργα σε αυτα και τα επηρεασε κιολας, παρολο που δεν υπηρξε απαραιτητα ανθρωπος πρωτης γραμμης(δηλαδη πρωταγωνιστης). Στο εργο αυτο λοιπον καταγραφει τις αναμνησεις απο τον πολιτικο, επαγγελματικο, αλλα και κοινωνικο του βιο με πολυ ευχαριστο υφος γραφης και αντικειμενικοτητα. Το μεγαλυτερο ενδιαφερον υπαρχει στο κεφαλαιο περι Εθνικης Αντιστασεως και της συμμετοχης του εκει και βεβαιως στα κεφαλαια οπου παρουσιαζεται και αναλυεται η συνεργασια του συγγραφεα με την κυβερνηση της ΕΡΕ(Κ. Καραμανλη) και την κυβερνηση Γ. Παπαδοπουλου(καθεστως 1ης Απριλιου), οπου ο Πατρας με τις ιδιοτητες που κατα καιρους ειχε(ειδικος συμβουλος πρωθυπουργου, υποδιοικητης ΙΚΑ, γενικος διευθυντης ΟΓΑ, μελος της Νομοπαρασκευαστικης Επιτροπης, υπουργος κοινωνικων υπηρεσιων κ.α.)επαιξε καταλυτικο ρολο στην χαραξη της κοινωνικης πολιτικης. Μεγαλη εκπληξη αποτελει το γεγονος οτι πολλα απο τα μετρα που εισηγηθηκε και υλοποιησε τοτε ο Πατρας, ειτε διατηρουνται ακομη αυτουσια, ειτε ελαφρως τροποποιημενα(αλλαγη ονοματων π.χ.) και επισης, μετρα που εισηγηθηκε τοτε ο Πατρας αλλα δεν υλοποιηθηκαν ποτε, ακομη και τωρα καποιοι τα αναφερουν ως αναγκαια προς πραγματοποιηση! Αλγεινη εντυπωση προκαλει το οτι διαφορα συγχρονα κειμενα(π.χ Αρχειο Καραμανλη), αναφερομενα στην ιστορια ασκησης κοινωνικης πολιτικης στην Ελλαδα, προσπερνουν οσο μπορουν το ονομα και το εργο του Πατρα, μιας και ειναι στιγματισμενος ως "χουντικος" υπουργος...

Λυπαμαι αλλα τα πραγματα για τον Καθενιωτη δεν ειναι τοσο ροδινα οσο τα παρουσιαζει το οπισθοφυλλο του βιβλιου! Ακριβως επειδη ηταν αρχηγος ΓΕΣ μεχρι το 1935 και μετα αντικατασταθηκε, ειχε καθε λογο να ειναι εμπαθης απεναντι σε Παπαγο και Μεταξα! Επισης, δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι η εκθεση συνταχθηκε με παροτρυνση(η και εντολη) της κυβερνησεως Τσολακογλου, στα πλαισια της διαβολης, που αυτη η κυβερνηση επιχειρουσε με πλειστες ενεργειες, απεναντι στο προηγουμενο καθεστως! Ο σκοπος ηταν αφενος να παρουσιασουν οτι η Ελλας με τις ενεργειες της ευθυνεται για την ιταλικη επιθεση και αφετερου η Ελλας διεξηγαγε τον πολεμο κατα λανθασμενο τροπο. Τελικος σκοπος δε, να γινει δικη των δηθεν υπευθυνων(κατι σαν μια νεα Δικη των Εξ), κατι το οποιο ευτυχως δεν εγινε! Επισης πρεπει να ειχε μεγαλο θρασος ο Καθενιωτης να θελει να κρινει την διεξαγωγη πολεμου απο ενα καθεστως που τελος παντων, ολα τα επισημα στοιχεια επιβεβαιωνουν οτι επι 4 ετη εκανε το παν προκειμενου να εξοπλισει και να αναδιοργανωσει τις Ενοπλες Δυναμεις. Ταυτοχρονα,γνωριζουμε την αθλια στρατιωτικη κατασταση που επικρατουσε εως το 1935 στην Ελλαδα(αρα και ο Καθενιωτης ως αρηγος ΓΕΣ εως το 1935, φερει και αυτος καποιο μερος της ευθυνης)! Τελος, να πουμε οτι ο Στραταρχης Παπαγος μεταπολεμικα κυκλοφορησε βιβλιο, οπου αντικρουει τον Καθενιωτη, οποτε καλο θα ηταν ο εκδοτης-επιμελητης, που θελω να πιστευω οτι ειναι αντικειμενικος ανθρωπος, να επανεκδοσει και το συγγραμμα του Παπαγου ωστε να δουμε τον αντιλογο!

Για πρωτη φορα στη βιβλιογραφια μια τοσο λεπτομερης και εμπεριστατωμενη βιογραφια του στρατηγου Ναπολεοντα Ζερβα. Παιδικη ηλικια, στρατιωτικη σταδιοδρομια, Κατοχικη δραση(το μεγαλυτερο μερος του βιβλιου) και πολιτικη σταδιοδρομια, τα παντα βρισκονται εδω με αριστη τεκμηριωση. Πλουσιο φωτογραφικο υλικο και λιαν ενδιαφεροντα παραρτηματα, το βιβλιο αυτο ειναι σιγουρα μια απο τις σημαντικοτερες βιογραφιες στρατιωτικων και πολιτικων προσωπικοτητων της νεοτερης Ελλαδος αλλα και απο τα σημαντικοτερα βιβλια για την περιοδο της Κατοχης. Το πλεον ενδιαφερον τμημα του βιβλιου κατα τη γνωμη μου, ειναι η τεκμηριωμενη κριτικη του συγγραφεα στους ιστοριογραφους που κατα καιρους κατηγορησαν τον Ζερβα για επαφες με τους Γερμανους. Χωρις διαθεση τυφλης/φανατικης υπερασπισης του στρατηγου, αναλυει και εξεταζει τα διαφορα στοιχεια που παρουσιασαν αυτοι οι συγγραφεις(και οχι μονο αυτοι), θετοντας τα πραγματα στην ορθη τους διασταση και λαμβανοντας υπ\'οψιν και τις ιστορικες συγκυριες.

Προκειται για την πληρεστερη εως τωρα ιστορικη μελετη που εχει γραφτει για τον ΕΔΕΣ. Με αντικειμενικοτητα και αριστη τεκμηριωση, ο συγγραφεας παρουσιαζει κυριολεκτικα τα ΠΑΝΤΑ σχετικα με την αντιστασιακη οργανωση του ΕΔΕΣ. Ιδρυση, διασπαση, κατοχικος εμφυλιος, σχεσεις με Συμμαχους, απαντηση σε κατηγοριες κλπ. Το φωτογραφικο υλικο επισης πλουσιοτατο. Πρκειται για ενα απο τα καλυτερα βιβλια για την περιοδο της Κατοχης 1941-1944.

Ο Φαλμεραυερ με βαση τις "ερευνες" που ειχε κανει τοτε,κατεληξε πως "ουτε σταγονα αρχαιου ελληνικου αιματος δεν κυλαει στις φλεβες των σημερινων κατοικων της Ελλαδος",υποστηριζοντας οτι ειμαστε απογονοι Σλαβων.Αργοτερα αλλαξε καπως το αφηγημα του και συμπεριελαβε και τους Αλβανους!Πολλοι τον εχουν κατηγορησει οτι εξυπηρετουσε σκοπιμοτητες.Ασχετως αν ειναι αληθεια η οχι,ειτε δηλαδη οι ερευνες του ηταν αποτελεσμα εμπαθειας,προχειροτητας η σκοπιμοτητων(η και συνδυασμο αυτων),ηδη απο τοτε δεχτηκε οξεια κριτικη τοσο απο Ελληνες,οσο και απο ξενους ιστορικους και λαογραφους που τον αντεκρουσαν! Οπως και να\'χει, με τη ραγδαια αναπτυξη των επιστημων της φυσικης ανθρωπολογιας και κυριως της γενετικης πληθυσμων και των αντιστοιχων ερευνων που εγιναν στους ελληνικους πληθυσμους,η θεωρια του εχει καταληξει στα σκουπιδια!Το να επιμενουν λοιπον κατι αριστεροι για το ποσο σπουδαιο βιβλιο ειναι αυτο και να ειρωνευονται οσους δεν το εχουν διαβασει(το ειδαμε και στην αναρτηση της διαφημισης στο facebook),δειχνει ποσο δογματικοι, εμμονικοι και γραφικοι ειναι καποιοι!Εχει πλακα δε το οτι οι αριστεροι,μιας και ειναι υλιστες,απο τη μια να το παιζουν τοσο υπερ της επιστημης,αλλα σε αυτη την περιπτωση να αγνοουν(η να κανουν οτι αγνοουν)τα συγχρονα επιστημονικα δεδομενα!Ας καταλαβουν μια και καλη,οτι η καθε επιστημη εχει ενα συγκεκριμενο γνωστικο πεδιο.Ετσι λοιπον,στο ζητημα του αν υπαρχει φυλετικη/γενετικη συνεχεια αρχαιων και νεων Ελληνων και σε τι βαθμο υπαρχει,οπως επισης και οι επιμιξιες με αλλους λαους και οι γενετικες συγγενειες η αποκλισεις με αυτους,ειναι αρμοδιοτητα ΜΟΝΟ της επιστημης της γενετικης πληθυσμων και της φυσικης ανθρωπολογιας κατα δευτερο λογο!Οι επιστημες της ιστοριας,της αρχαιολογιας,της γλωσσολογιας κλπ,μονο επικουρικα μπορουν να μας δωσουν πληροφοριες πανω σε αυτα τα θεματα.Οσοι λοιπον ενδιαφερονται για το ζητημα ας διαβασουν το βιβλιο του καθηγητη γενετικης Κωνσταντινου Τριανταφυλλιδη "Η Γενετικη Ιστορια των Ελληνων"

Στην παρουσα μελετη εχουμε για πρωτη φορα στην ελληνικη βιβλιογραφια(ενδεχομενως και στην παγκοσμια), μια αναλυτικη παρουσιαση της εξωτερικης πολιτικης της Ελλαδος κατα την περιοδο του καθεστωτος της 21ης Απριλιου(Γεωργιου Παπαδοπουλου). Εως τωρα ειχαν υπαρξει καποιες καλες μελετες για εκεινη την περιοδο που αφορουσαν ομως συγκεκριμενες πτυχες της εξωτερικης πολιτικης της 21ης Απριλιου(κυριως τις σχεσεις με τις ΗΠΑ και το Κυπριακο ζητημα), οπως επισης και καποια βιβλια ιστοριας που δινουν γενικες μονο πληροφοριες για την τοτε εξωτερικη πολιτικη. Εδω πλεον ο αναγνωστης μπορει να εχει τη συνολικη εικονα του ζητηματος με πολλα γνωστα αλλα και αγνωστα στοιχεια και με την καλυτερη δυνατη τεκμηριωση. Το βιβλιο δεν απευθυνεται μονο σε οσους ενδιαφερονται για την 21η Απριλιου, αλλα και σε οσους μελετουν γενικοτερα την εξωτερικη πολιτικη και τη διπλωματικη ιστορια της νεοτερης Ελλαδος και αποτελει ενα απο τα καλυτερα βιβλια που εχει γραψει ο Μανος Χατζηδακης.

Ο Στεφανος Καραμπερης υπηρξε ενας απο τους πρωτεργατες του στρατιωτικου κινηματος της 21ης Απριλιου και καθ\'ολη την διαρκεια του καθεστωτος παρεμεινε σε καιριες στρατιωτικες θεσεις, μην δεχομενος να αναλαβει υπουργικες θεσεις κλπ αξιωματα. Επισης παρεμεινε πιστος στον Παπαδοπουλο μεχρι τελους. Στο βιβλιο αυτο περιγραφει συνοπτικα αλλα περιεκτικα, πως μυηθηκε στην κινηση, τι ειχε προηγηθει στη χωρα πριν απο την 21η Απριλιου απο πολιτικης αποψεως, πως επικρατησε το κινημα, συν καποια ενδιαφεροντα παρασκηνια εκεινης της περιοδου. Απο εκει και περα, αναφερεται αναλυτικα στα κινηματα βασιλεως Κωνσταντινου και Ιωαννιδη και κανει καποιες κρισεις πανω σε αυτα. Το σημαντικοτερο ντοκουμεντο που παρατιθεται σε αυτο το βιβλιο, ειναι ολοκληρο το χειρογραφο σχεδιο του πραξικοπηματος του βασιλειως Κωνσταντινου τον Δεκεμβριο του 1967(για πρωτη φορα στη βιβλιογραφια), οπου αποδεικνυεται οτι ο Κωνσταντινος δεν επεδιωκε καμια επαναφορα στη δημοκρατια οπως ελεγε(τουλαχιστον οχι εκεινη την στιγμη) αλλα συνεχιση της δικτατοριας υπο την δικη του ηγεσια και των στρατηγων του! Στα θετικα του βιβλιου, το οτι αν και ο συγγραφεας οπως ειπαμε υπηρξε πιστος στον Παπαδοπουλο εως το τελος και αν και αναφερει και τα πολλα θετικα του καθεστωτος, δεν δισταζει να αναφερει και καποια αρνητικα, οπως τον παραγοντισμο που επικρατουσε στις Ενοπλες Δυναμεις, αποτελεσμα ενεργειων των Ιωαννιδη, Λεκκα και Ρουφογαλη! Μακαρι και οι αντιχουντικοι συγγραφεις να ηταν τοσο αντικειμενικοι στις προσεγγισεις τους για εκεινη την περιοδο και να ανεφεραν τα θετικα στα βιβλια τους, οπως αναφερει ο Καραμπερης τα αρνητικα.

Το συγκεκριμενο 2τομο εργο ειναι απο τα σημαντικοτερα και πιο αντικειμενικα που εχουν γραφτει για τον ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ/ΚΚΕ,αλλα και απο τα πιο ενδιαφεροντα βιβλια γενικοτερα για την περιοδο της Κατοχης.Ο συγγραφεας υπηρξε μαχητης του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ και διετελεσε,γ.γ. και βουλευτης του ΚΚΕ αργοτερα.Δεν ηταν επαγγελματιας ιστορικος,αλλα την ερευνα που εκανε σε αρχεια(υπουργειο Εξωτερικων,ΑΣΚΙ,ΕΛΙΑ,ΔΙΣ,ΓΑΚ)θα την ζηλευαν πολλοι "επαγγελματιες ιστορικοι"!Ας το εχουν υπ\'οψιν αυτο κατι προσφατοι "βιβλιοκριτικοι" που εμφανιστηκαν εδω και οι οποιοι δεν μπαινουν στην ουσια της εκαστοτε ερευνας.Ο Φαρακος παρουσιαζει ολες τις πτυχες που αφορουν την δημιουργια και τη δραση του ΕΛΑΣ,με αξονα το ζητημα του ΕΛΑΣ και της μεταπελευθερωτικης εξουσιας.Ετσι,δεν εχουμε καποια αυστηρα γραμμικη χρονολογικα,εξιστορηση,οποτε καλο θα ηταν το εργο να διαβαστει απο ατομα που εχουν ηδη ενα μινιμουμ επιπεδο γνωσεων σχετικα με αυτη την περιοδο.Αλλιως ο αναγνωστης πιθανον να μπερδευτει.Επισης ειναι απαραιτητο ο αναγνωστης να προμηθευτει και τους δυο τομους του εργου,μιας στο 1ο,υπαρχουν πλειστες αναφορες σε ντοκουμεντα τα οποια παρατιθενται αυτουσια στο 2ο.Τα πλεον ενδιαφεροντα ντοκουμεντα ειναι η εκθεση Μακριδη,η οποια παρατιθεται αυτουσια(για πρωτη φορα στην βιβλιογραφια)στο δευτερο τομο,με εκτενη σχολιασμο απο τον Φαρακο,καθως και καποιες εκθεσεις σημαινοντων στελεχων του ΚΚΕ,οι οποιοι ξεκαθαρα παραδεχονται πως το ΚΚΕ ειχε στοχο να χρησιμοποιησει τον ΕΛΑΣ για την επιβολη της εξουσιας του.Αυτο φαινεται να το "αγνοουν" διαφοροι προβεβλημενοι αριστεροι ιστοριογραφοι,αδυνατωντας(;)να κατανοησουν την εννοια της "διπλης στρατηγικης",η επισης το γεγονος οτι μεσα στα κεντρα αποφασεων των πολιτικων οργανισμων,προκυπτουν και αντιρροπες τασεις.Εχω ενστασεις ως προς το πως αντιμετωπιζει ο Φαρακος ζητηματα οπως οι συγκρουσεις ΕΛΑΣ-ΕΔΕΣ,οι επαφες ΕΛΑΣ Ηπειρου με Γερμανους,οι επαφες ΕΔΕΣ-Γερμανων,τα κινηματα Μ.Ανατολης και μερικα ακομη,αλλα οπωσδηποτε προκειται για ενα πολυ σημαντικο εργο.

Βλεποντας προσφατα εδω μια κριτικη απο καποιον αναγνωστη ο οποιος δηλωνε πως "Η ελληνική ιστοριογραφία έχει μπουχτίσει από όλη αυτή την ιδεοληπτική υστερία που εκπορεύεται είτε από την αριστερά είτε από τη δεξιά"(ο ιδιος παντως ολως τυχαιως επιλεγει να κανει αρνητικες κριτικες μονο σε βιβλια δεξιων και μαλιστα να θεωρει ακραιους,συγγραφεις οπως ο Μουμτζης,ο Λαζαριδης και ο Μαραντζιδης)και ταυτοχρονα να εκθειαζει τον συγγραφεα Πολυμερη Βογλη,αποφασισα να μελετησω ενα απο τα 3 βιβλια του Βογλη και επελεξα αυτο.Ο συγγραφεας ανηκει στη νεα γενια αριστερων ιστορικων(κατα δηλωση του)που σιγουρα ερευνα σε μεγαλυτερο βαθος και με περισσοτερη ψυχραιμια τα ιστορικα γεγονοτα σε σχεση με τις εξαλλοσυνες που εγραφαν οι ιδεολογικοι τους προγονοι(Κορδατος,Βουρνας,Ψυρουκης κλπ).Στο συγκεκριμενο βιβλιο ο Βογλης παρουσιαζει τα σημαντικοτερα γεγονοτα και καταστασεις της Κατοχικης περιοδου,με αρκετα συνοπτικο ομως τροπο,επιχειρωντας ταυτοχρονα να δωσει και μια κοινωνιολογικη χροια στην προσεγγιση του.Δεν παρουσιαζει ομως καποιο νεο στοιχειο,ουτε καποια νεα θεωρηση,με αποτελεσμα να ειναι χρησιμο μονο ως εισαγωγη στο εξεταζομενο θεμα,εχοντας βεβαιως κατα νου οτι εκφραζει την αριστερη οπτικη.Καποιες παρατηρησεις ως προς αυτα που γραφει και τον τροπο που τα γραφει.Χρησιμοποιηση πλουσιας μεν βιβλιογραφιας,αλλα σχεδον αποκλειστικα δευτερογενεις πηγες κυριως των τελευταιων 30 ετων(κατα δηλωση του),το οποιο εγκυμονει τον κινδυνο αλλοιωσης πρωτογενων στοιχειων.Στην εισαγωγη αλλωστε του βιβλιου,οπου κανει επισκοπηση των βιβλιογραφικων τασεων για το θεμα που εξεταζει,απορριπτει την δεξια βιλιογραφια της μετακατοχικης περιοδου και δεχεται ως αντικειμενικες ερευνες την εργογραφια της δεκαετιας του΄80.Μεγαλες περιοδους κειμενου οπου αναφερει προσωπα,γεγονοτα,πραξεις,αριθμους,χωρις να παραπεμπει σε πηγη.Οσο και αντικειμενικος να θελει να δειξει,στο θεμα των συγκρουσεων μεταξυ των αντιστασιακων οργανωσεων,φαινεται καθαρα τοσο η μεροληψια του,οσο και η ελλειψη τεκμηριωσης.Τιποτα το ιδιαιτερο λοιπον.

Ξαναχτυπουν οι διαφοροι "διανοουμενοι" βιβλιοκριτικοι, οπου παλι ανακαλυπτουν(το εχουν σηνηθεια απ\'οτι φαινεται) "πρωτη φορα νηφαλιας και αντικειμενικης προσεγγισης" στο εκαστοτε ζητημα για το οποιο μας κανουν την τιμη να μας εκθεσουν τις αποψεις τους! Και που την ανακαλυπτουν αυτη την "αντικειμενικοτητα"; Ξανα σε εναν οχι απλα στρατευμενο, αλλα ολοκληρωτικα δοσμενο στις ιδεοληψιες του, συγγραφεα! Τι να πω, καποιοι ανθρωποι ζουν πραγματικα στον κοσμο τους και ερχονται εδω να εκθεσουν μεσω κριτικων, τις ιδεοληψιες τους και τον θαυμασμο σε δηθεν σπουδαιους συγγραφεις! Το τελειωμα το περι "ταξικης εξεγερσης" κατα τα Δεκεμβριανα, ολα τα λεφτα! Αρκει να αναλογιστουμε σε ποια κοινωνικα στρωματα ανηκε η συντριπτικη πλειοψηφια των ανθρωπων που σκοτωθηκαν απο ΕΛΑΣ και ΟΠΛΑ εκεινες τις μερες...Για να μην πουμε για την αντιφαση με τις παγια δεδηλωμενες θεσεις αριστερων, οτι ο ΕΛΑΣ ηταν εθνικος και οχι ταξικος στρατος...

Πολυ καλο σαν προθεση,μαλλον κακο σαν εκτελεση!Ο καθηγητης Ιατριδης εγραψε μια σημαντικη μελετη(ειδικα για την εποχη που βγηκε-1973)για τα Δεκεμβριανα,αξιοποιωντας αρκετο αδημοσιευτο τοτε,αμερικανικο αρχειακο υλικο.Ετσι λοιπον εχουμε μια αναλυτικη παρουσιαση της οπτικης των Αμερικανων σε αυτα τα γεγονοτα.Παρολα αυτα ο συγγραφεας δεν φιλοδοξουσε να αποτυπωσει μονο την αμερικανικη οπτικη,αλλα μια συνολικη εικονα του ζητηματος,οποτε αξιοποιησε τοσο ελληνικες(και απο τις δυο πλευρες),οσο και βρετανικες πηγες.Στα υπερ του βιβλιου,η προσπαθεια του Ιατριδη για αντικειμενικη εξιστορηση και η επαρκης τεκμηριωση του.Καποια μικρα λαθη στις αρχες κυριως του βιβλιου,σχετικα με καποια γεγονοτα,δεν αλλοιωνουν την συνολικη εξιστορηση,η οποια βεβαιως θα ηταν ακομη πιο πλουσια αν ειχε στη διαθεση του ο συγγραφεας και σοβιετικες αρχειακες πηγες η και προερχομενες απο το ΚΚΕ(οπως αναδειχθηκαν απο μεταγενεστερα βιβλια των Οικονομιδη,Φαρακου κ.α.).Στα θετικα του βιβλιου επισης,τα παραρτηματα,οπου παρατιθενται αυτουσια διαφορα σημαντικα εγγραφα(συμφωνιες Πλακας,Λιβανου,Καζερτας,Βαρκιζας κλπ).Που βρισκεται λοιπον το προβλημα;Στο ακρως κουραστικο υφος γραφης του συγγραφεα,οπου υπεραναλυει τα παντα,απο τα πιο σημαντικα εως τα πιο ασημαντα!Συχνα μαλιστα κανει χρονικα πισωγυρισματα προκειμενου να καλυψει καποιο ζητημα.Επισης αφιερωνει παρα πολυ χωρο απο το βιβλιο(πανω απο το 1/3) στο τι προηγηθηκε των Δεκεμβριανων(κινηματα Μεσης Ανατολης,Λιβανος,Καζερτα,απελευθερωση).Οπωσδηποτε καλο ειναι να γνωριζει ο αναγνωστης τι προηγηθηκε,αλλα συνοπτικα ομως,οχι με τοσο κουραστικη αναλυση!Αυτο παντως που μου εμεινε εντονα απο το βιβλιο,ειναι ο τροπος που εβλεπαν τα πραγματα οι Αμερικανοι,οπου ηταν εντελως αντιθετος με το πως αντιμετωπισαν μετεπειτα τις καταστασεις.Μνημειο υποκρισιας η μυωπικης αρχικα αντιμετωπισης; Αγνωστο.Εν τελει,το βιβλιο συνισταται σε οσους μελετουν συστηματικα τα Δεκεμβριανα και τα αμεσως πριν,καθως και σε οσους θελουν να δουν αναλυτικα την αμερικανικη οπτικη.

Ας χαλαρωσουν μερικοι οπαδοι, φιλοι, συγγενεις, μαθητες κλπ παρατρεχαμενοι διαφορων συγγραφεων! Στο συγκεκριμενο βιβλιο σαφως και δεν εχουμε "για πρωτη φορα μια πληρης και εμπεριστατωμενη περιγραφη των δραματικων ημερων του ματωμενου Δεκεμβρη". Εχουν υπαρξει και παλαιοτερες αναλυτικοτατες μελετες αυτου του ζητηματος. Επισης, δεν μπορει να θεωρειται καταξιωμενος ιστορικος καποιος που εχει γραψει μονο δυο βιβλια και επισης ειναι ζητημα του αν οντως εχουμε μια "αντικειμενικη απεικονιση των γεγονοτων", διοτι με απλη αναζητηση στο διαδικτυο μπορει καποιος να βρει αρθρα που αναφερονται στην ελλειψη αντικειμενικοτητας του συγκεκριμενου συγγραφεα.

Μερες που ειναι, ας γραψουμε και 2-3 πραγματα για αυτο το βιβλιο του συγκεκριμενου συγγραφεα, ο οποιος με περισση σεμνοτητα παντα σημειωνει στο βιογραφικο του οτι το συγγραφικο του εργο ειναι "αυστηρα επιστημονικο". Κατ\'αρχας να πουμε οτι απο θεολογικης αποψεως το περιεχομενο αυτου του βιβλιου και οι αποψεις του εν λογω κυριου, ειναι καθαρα αιρετικου περιεχομενου! Βεβαιως αυτο δεν ειναι καποιο μεγαλο προβλημα, αλλα ειναι υποκρισια να δηλωνει ταυτοχρονα και ευσεβης χριστιανος ορθοδοξος! Επιτελους τωρα που βρισκεται στα στερνα του ας εχει το σθενος να παραδεχτει ξεκαθαρα τι πιστευει, χωρις μισολογα. Στα ιστορικα του βιβλιου τωρα, του βαζω ενα αστερι λογω των ενδιαφερουσων πληροφοριων που δινει για την εξαπλωση της ελληνικης γλωσσας σε Συρια-Παλαιστινη(και οχι μονο) κατα τα ελληνιστικα και ρωμαικα χρονια. Απο εκει και περα, οσοι εχουν διαβασει προσεκτικα την Καινη Διαθηκη και ειδικοτερα τα 4 Ευαγγελια δεν μπορουν παρα να αγανακτησουν οταν βλεπουν τον συγγραφεα να παραθετει μονο τα αποσπασματα που τον βολευουν(και παρουσιαζοντας τα και διαστρεβλωμενα)και να αποσιωπει οσα δεν τον βολευουν, προκειμενου να στηριξει τις θεσεις του! Εχει πλακα να απορριπτει θεολογικα στοιχεια, ενω αντιστοιχα να τα επικαλειται οταν θελει να περασει μια θεση(αρνειται δηλαδη την καταγωγη του Ιησου απο την γενια του Δαβιδ-μεσω Ιωσηφ-με το επιχειρημα οτι ο Ιησους ειναι Υιος Θεου, αρα οχι γιος του Ιωσηφ). Τα γλωσσολογικα επιχειρηματα του(π.χ. για το ονομα Γαλιλαια) ειναι για γελια, τελος, δεν κατανοει ο αθεοφοβος(κυριολεκτικα) οτι με το να παραθετει τοσα κειμενα συγγραφεων που αποδεικνυουν τον σχεδον πληρη γλωσσικο εξελληνισμο των Ιουδαιων εκεινη την εποχη, ερχεται σε αντιθεση με τη θεση που θελει να περασει. Οτι δηλαδη το γεγονος οτι ο Ιησους μιλουσε ελληνικα, δεν αποτελει και τεκμηριο εθνικης καταγωγης(οπως παει να το περασει ο Πλευρης)!

Οταν ο ιστορικος συγγραφεας Σολων Γρηγοριαδης, του οποιου την αντικειμενικοτητα και το δημοκρατικο φρονημα ουδεις ποτε αμφισβητησε, αναφερει το βιβλιο του Κατρη ως χαρακτηριστικο παραδειγμα βιβλιου που βριθει μυθοπλασιων και αναποδεικτων εικασιων-θεωριων, τοτε τι επιπλεον χρειαζεται να σχολιασουμε εμεις;

Το να αντιγραφει καποιος τους θεωρητικους του ιταλικου φασισμου και του γερμανικου εθνικοσοσιαλισμου, δεν αποτελει καποιο "σταθμο στην εγχωρια κοινωνιολογικη βιβλιογραφια", σιγουρα ομως αποκαλυπτει την πνευματικη πενια ενος πολιτικου χωρου στην Ελλαδα που δυστυχως αντι να μελετησει τον Ιωνα Δραγουμη, τον Δημητριο Τσακωνα, τον Δημητριο Βεζανη, τον Ιωαννη Χολεβα, τον Λουκα Πατρα, τον Δημητριο Ευαγγελιδη η εστω τον Γεωργιο Γεωργαλα, προεβαλε συστηματικα κατι υπερεκτιμημενες μετριοτητες...

Για να συνειδητοποιησει καποιος το μεγεθος της απατης αυτου του βιβλιου, αρκει να αναζητησει αυτον τον "Αμερικανο καθηγητη αιγυπτιολογιας με ονομα Karl Brighton"(ευτυχως ζουμε στην εποχη του διαδικτυου) και θα διαπιστωσει οτι τετοιο προσωπο δεν υφισταται!! Εκτος αυτου, υπαρχει μεσα στο βιβλιο αυτουσιο αποσπασμα(μεγαλο) απο βιβλιο του Γεωργαλα(χωρις φυσικα να παραπεμπει σε αυτον), πραγμα που προδιδει την ελληνικη προελευση αυτου που το εγραψε, καθως τα βιβλια του Γεωργαλα δεν εχουν μεταφραστει στο εξωτερικο. Συν οτι ειναι ατιμια να βαζεις αποσπασματα απο συγγραφεα χωρις παραπομπη! Βιβλιο απο τα πολλα που κυκλοφορησαν στις δεκαετιες \'90 και \'00, της λεγομενης "μη συμβατικης ιστοριας"(παρα-ιστοριας στην πραγματικοτητα), οπου με τον πολιτιστικο(και οχι μονο)σωβινισμο που προεβαλλαν, ξεφτιλισαν την εννοια του εθνικισμου στην Ελλαδα! Ευτυχως ολα αυτα τα "πονηματα" ξεφτιλιστηκαν οταν κυκλοφορησε το βιβλιο του Δημητρη Ευαγγελιδη "Μη Συμβατικες Θεωριες- Οι Κερδοσκοποι του "Ελληνισμου" και ο Φενακισμος των Αφελων", οπου τους αποδομησε πληρως!

Προκειται για τον 2ο και τελευταιο τομο του εξαιρετου εργου του Σακη Μουμτζη, περι του ελληνικου εμφυλιου πολεμου και καλυπτει την περιοδο 1947-1950. Ισχυουν κι εδω οσα εγραψα για τον πρωτο τομο.

Ενα απο τα πιο ολοκληρωμενα εργα που εχουν γραφτει για τον ελληνικο εμφυλιο πολεμο. Πολυ αναλυτικο, χωρις να γινεται ομως κουραστικο, επαρκεστατα τεκμηριωμενο και με πολυ καλο υφος γραφης, καλυπτει ολες τις πτυχες του ζητηματος(πολιτικο, διπλωματικο, στρατιωτικο τομεα, διεθνες περιβαλλον κλπ) ωστε ο αναγνωστης να εχει μια πληρη εικονα. Ο συγγραφεας ως πρωην αριστερος, εχει την δυνατοτητα να διεισδυει στην νοοτροπια των πρωταγωνιστων της ηττημενης πλευρας και να κατανοει καλυτερα, κινητρα, αποφασεις κλπ. Στον πρωτο τομο εχουμε την περιοδο 1943(που ορθως θεωρειται ως το ετος εναρξης του εμφυλιου πολεμου) εως και το ετος 1946.

Ο συγγραφεας, γνωστος για την εξειδικευση του στο ζητημα της μεταναστευσης/λαθρομεταναστευσης, ξεδιπλωνει και σε αυτο το βιβλιο τις αρετες που διακρινουν την πενα του, δηλαδη το αποστασιοποιημενο υφος(οπως αρμοζει σε εναν επιστημονα) και την συνεχη παραθεση πηγων απο ολες τις ιδεολογικες πλευρες προκειμενου να στηριξει τα συμπερασματα του. Θεμα του βιβλιου αυτου, η πολυπολιτισμικοτητα, τα διαφορα μοντελα εφαρμογης της στον δυτικο κοσμο, καθως και οι λογοι αποτυχιας της! Το βιβλιο αποτελει επανεκδοση τριων κεφαλαιων απο παλαιοτερο βιβλιο του συγγραφεα, με τιτλο "Το Τελος Μιας Ουτοπιας" συν καποια παραρτηματα που εμφανιζονται μονο στην νεα εκδοση. Αξιζει να διαβαστει απο ολους του πολιτικοποιημενους και σκεπτομενους ανθρωπους που ασχολουνται με την επικαιροτητα, ανεξαρτητως ιδεολογιας και ιδιως απο αυτους που ειναι υπερ της πολυπολιτισμικοτητας, προκειμενου να δουν σοβαρα επιχειρηματα της αντιθετης πλευρας.

Συνηθως τα διαφορα ιδρυματα που φερουν το ονομα καποιου Ελληνα πολιτικου, υπαρχουν μονο και μονο για να διαιωνιζουν την υστεροφημια του, με εκδηλωσεις, ανακοινωσεις, βιβλια κλπ που ειναι εντελως μεροληπτικα και δεν συμβαλλουν καθολου στην ανευρεση της ιστορικης αληθειας. Φωτεινη εξαιρεση(ειδικα τα τελευταια χρονια), το "Ιδρυμα Ιστοριας του Ελευθεριου Βενιζελου" με διαφορες ενδιαφερουσες εκδοσεις που αφηνουν σημαντικη παρακαταθηκη. Στον παρον τομο λοιπον, υπαρχουν κειμενα σχετικα με την Δικη των Εξ, οπου ο αναγνωστης συνειδητοποιει τον παρανομο χαρακτηρα εκεινης της δικης, τις αναποδεικτες κατηγοριες, την μεροληψια των δικαστων και τα πολιτικα κινητρα πισω απο την δικη και τον εν τελει αδικο θανατο αυτων των ανθρωπων. Ειδικα το κειμενο της Χαρικλειας Δημακοπουλου(το εκτενεστερο κειμενο του τομου) οπου εξεταζεται εξονυχιστικα απο νομικης αποψεως η δικη, ειναι λιαν αποκαλυπτικο και αφοπλιστικο και καλο θα ηταν να διαβαστει απο διαφορους εμπαθεις προσφυγοπατερες "ιστορικους" αλλα και διαφορους αιμοβορους ασχετους που συνεχιζουν να ριχνουν δηλητηριο και χολη σχετικα με το συγκεκριμενο ζητημα. Οπως και να\'χει, ο Αρειος Παγος αποφανθηκε(και η συγκεκριμενη εκδοση επαιξε και αυτη τον ρολο της σε αυτο) οτι οι Εξ ηταν ΑΘΩΟΙ για την κατηγορια της εσχατης προδοσιας με βαση την οποια εκτελεστηκαν, οποτε η υποθεση εκλεισε ΤΕΛΕΣΙΔΙΚΑ.

Τό παρόν βιβλίον τοῦ Δημήτρη Μιχαλόπουλου «Τό ναυτικό τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων» εἶναι ἐξόχως ἐνδιαφέρον ὡς πρός τό ἐρευνητικόν του εὖρος καί ἄκρως ἐντυπωσιακόν ὡς πρός τόν ὄγκον τῶν παρεχομένων πληροφοριῶν. Μέσα ἀπό τίς σελίδες του περνᾷ μέ ἐνάργεια ὅλη ἡ ναυτική ἱστορία τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος ἀπό τούς προϊστορικούς χρόνους μέχρι καί τό τέλος τῆς Ἀθηναϊκῆς ἡγεμονίας. Οἱ πολιτικές καί κοινωνικές παρατηρήσεις τοῦ συγγραφέως διά τήν διαμόρφωσιν τῆς Ἀθηναϊκῆς δημοκρατίας καί τήν μετεξέληξίν της σέ ἰμπεριαλιστικήν δύναμιν εἶναι εὔστοχοι καί οὐσιαστικοί. Εἶναι εὔλογον ἀπό ἕνα σημεῖο καί μετά τό βιβλίον νά ἐπικεντρώνεται εἰς τήν ἀθηναϊκήν τριήρην. Ὄχι μόνον ὡς πρός τά τεχνικά της χαρακτηριστικά ἀλλά σέ κάθε δραστηριότητα περί αὐτήν. Ἀπό τήν συντήρησιν της μέχρι καί τῆς πολεμικῆς της συμμετοχῆς. Ἔτσι ἔχουμε ἐδῶ μιά πλήρη καί σφαιρικήν εἰκόνα τοῦ πλοίου αὐτοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Δημήτρη Μιχαλόπουλου εἶναι μεστός, διαυγής, ἐπιστημονικά τεκμηριωμένος καί φανερώνει τό μέγεθος τῶν γνώσεών του. Μάλιστα θέτει τό κύριον ἐρώτημα γιατί οἱ Ἀχαιοί, ἀφοῦ κατέστρεψαν τήν Τροίαν ἔφυγαν καί γιατί δέν ἐγκαταστάθησαν ὡς ἄποικοι εἰς τήν περιοχήν. Τό παρόν βιβλίον διαβάζεται εὐχάριστα ἀπό τόν ἐπαρκῆ ἀναγνώστην, ὁ ὁποῖος σίγουρα θά τό χαρῇ καί θά μάθῃ πολλά διαβάζοντάς το. Γι’αὐτό συγχαίρουμε ὁλόψυχα τόν συγγραφέα γιά τό θαυμάσιο πόνημά του.
Γιῶργος Πετρόπουλος
Δρ. Ν.Ε. Φιλολογίας

Δώδεκα ποιήματα καί τρία κείμενα συνθέτουν τό παρόν βιβλίον τοῦ Ἀποστόλου Π. Κοντονίκα. Εἰς τήν ποίησιν διακρίνομεν τρεῖς θεματολογικούς ἄξονες: τόν φιλοσοφικόν, τόν πατριωτικόν καί τόν ἠθικόν. Πρόκειταί περί ποιήσεως στοχαστικῆς καί ἀνατατικῆς, ἡ ὁποία ρέει ὁρμητική μέσα ἀπό ἠχηράς λέξεις καί καμπανιστά καί πρωτότυπα πολυσύνθετα ἐπίθετα, ἔχουσα σκοπόν ὡς ἐπί τό πολύ νά παρωθήσῃ ἐπ’ ἀγαθῷ καί πρός τά ἑλληνικά ἰδεώδη, μηδέ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐξαιρουμένης.
Ἐξόχως ἐνδιαφέρουσα εἶναι ἡ τάσις τοῦ ποιητοῦ νά γράφῃ εἰς ἀρχαΐζουσαν καθαρεύουσαν εἴς τινα τῶν ποιημάτων του. Σίγουρα αἱ προθέσεις τοῦ ποιητοῦ μέ τό ἰδιαίτερον ἰδικόν του ὕφος εἶναι ἀγαθαί καί ἔρχονται ὡς ἀντίρροπον δέος εἰς τήν σύγχρονον ποιητικήν μικρολογίαν. Ἡ ποίηση τοῦ Ἀποστόλου Π. Κοντονίκα φανερώνει ἀπόθεμα ψυχῆς καί ἄκρατον ἰδεαλισμόν. Ἀναφορικῶς τώρα μέ τά τρία σύντομα κείμενά του, ἕν διά τήν ἑλληνικήν γλῶσσαν καί δύο κοινωνικά, περιέχουν πικράς ἀληθείας, τάς ὁποίας ὁ συγγραφεύς ἀναδεικνύει μέ μεστόν καί ρεαλιστικόν λόγον. Δέν δυνάμεθα νά μή σημειώσωμεν τήν εὔγλωττον πικρίαν του εἰς τό «Μικροί καί Μεγάλοι», προερχομένην, προφανῶς, ἐκ προσωπικοῦ βιώματος. Διά τό ἄξιον παντός ἐπαίνου αὐτό βιβλίον ἀξίζει νά συγχαρῶμεν τόν δημιουργόν του καί τοῦ εὐχόμεθα νά εἶναι πάντα παραγωγικός.
Γιῶργος Πετρόπουλος
Δρ Ν.Ε. Φιλολογίας

Ποτε εμφανιζεται για πρωτη φορα ο ορος "εθνικισμος"; Υπαρχει ενας η πολλα διαφορετικα ειδη εθνικισμου; Ποιος ο υγιης και ποιος ο παθολογικος εθνικισμος; Πως εκφραζεται ο ελληνικος εθνικισμος; Αυτα και πολλα αλλα ενδιαφεροντα θεματα αναλυονται σε αυτο το σημαντικο βιβλιο του αειμνηστου σπουδαιου εθνικου αγωνιστη και διανοητη(επιχειρηματιας, δημοσιογραφος, πολιτικος, καλλιτεχνης και πανεπιστημιακος καθηγητης)Ιωαννου Χολεβα, οπου εκτος απο τις δικες του αποψεις, παρατιθενται και οι αποψεις πληθος Ελληνων και ξενων διανοητων. Μαζι με τα βιβλια "Ο Εθνικισμος" του Αλεξανδρου Παπαναστασιου και "Εθνικισμος Ενα Κινημα Κατ\'εξοχην Λαικον, Οι Ιδεες και η Κοσμοθεωρια του Καθηγητη Δημητριου Βεζανη" του Γιαννη Κολοβου, αποτελει αντιδοτο στο ψυχικο δημητηριο τοσο του μαρξισμου, οσο και στο αντιστοιχο δηλητηριο του παθολογικου/στρεβλωμενου εθνικισμου(σωβινισμου στην ουσια) που αναδυεται απο τα βιβλια του Πλευρη κλπ χιτλερικων.

Η παρουσα μελετη ειναι αποσπασμα απο ευρυτερο εργο του συγγραφεα(το διτομο "Ανοιγουμε τον Φακελο της Κυπρου 1950-1974") και οντως εχει αξια το γεγονος οτι κυκλοφορησε και αυτοτελως, διοτι αποτελει ενα απο τα πιο ενδιαφεροντα και σημαντικα γεγονοτα που αναλυει στο προηγουμενο εργο του, με σκοτεινο παρασκηνιο και με μεγαλη μυθολογια να εχει αναπτυχθει σχετικα με αυτο(κυριως μεταπολιτευτικα)! Περα απο αυτο καθαυτο το γεγονος των επιχειρησεων της Κοφινου και της ανακλησης της "μεραρχιας" απο την Κυπρο το 1967, ο συγγραφεας δινει συντομα αλλα περιεκτικα το πριν και το μετα ωστε ο αναγνωστης να εχει πληρη εικονα του ζητηματος. Ο αναγνωστης ξετυλιγει το νημα και μεσα απο συγκλονιστικα στοιχεια, καταληγει πλεον σε υπευθυνα συμπερασματα για το τι ηταν αυτη "η μεραρχια", απο ποιον σταλθηκε στην Κυπρο και γιατι. Τι συνεβη στην Κοφινου και ποιοι οργανωσαν τα γεγονοτα. Ποιοι δεν ηθελαν εκει τη "μεραρχια" και ποιοι προτειναν την αποσυρση της.

Βιβλιο που εχει ενδιαφερον, ωστοσο, επιλεγει να παρουσιαζει αυτα που βολευουν την (ηδη διαμορφωμενη)θεωρηση του και να αποσιωπα αυτα που δεν το βολευουν(και θεωρω οτι αυτο γινεται σκοπιμα, διοτι ο συγγραφεας εχει αριστη γνωση των διαθεσιμων πηγων). Κυριως θεμα του βιβλιου, η επιρροη του τεκτονισμου στον Β\' Παγκοσμιο Πολεμο, πως δηλαδη ο τεκτονισμος επηρρεασε τις εξελιξεις που οδηγησαν στον πολεμο, κυριως σε Ιταλια, Ελλαδα και Ισπανια. Στα περι Ελλαδος, ο αναγνωστης προτου διαβασει αυτο εδω το βιβλιο, οπωσδηποτε να διαβασει βιβλια σχετικα με την εξωτερικη πολιτικη του Μεταξα, οπως του Κολιοπουλου, του Κιτσικη, του Ηλιοπουλου, του Γκρατσι, του Ζολωτα και του Βελλιαδη (ειδικα το βιβλιο για τις ελληνοιταλικες σχεσεις), αλλιως κινδυνευει να παρασυρθει στην ατελειωτη συνωμοσιολογια που αναδυεται απο το βιβλιο αυτο.

Ο Εμανουέλε Γκράτσι διετέλεσε πρέσβης της Ιταλίας στην Ελλάδα κατά την κρίσιμη περίοδο 1939-1940. Ο άνθρωπος λοιπόν που επέδωσε το τελεσίγραφο στον Ιωάννη Μεταξά την 28η Οκτωβρίου 1940, αναλύει πλήρως σε αυτό το βιβλίο, το τι συνέβη τότε, δίνοντας μας μία σαφή εικόνα της ελληνικής και της ιταλικής εξωτερικής πολιτικής. Ο συγγραφέας δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν έγραψε αυτό το βιβλίο ως απολογητής της ελληνικής πολιτικής(φαίνεται άλλωστε αυτό σε σημεία όπως οι επικρίσεις του για τον τότε πρέσβη της Ελλάδος στην Ιταλία, Ιωάννη Πολίτη και τις πληροφορίες που αυτός μετέδιδε στην Ελλάδα, καθώς και οι επικρίσεις του για κάποιο από τα περιεχόμενα της ελληνικής Λευκής Βίβλου), απλώς επιθυμούσε να γράψει την αλήθεια. Η αλήθεια όπως προκύπτει από τα γεγονότα, ήταν σαφώς υπέρ της Ελλάδος και από εκεί προκύπτει το αρκετά φιλελληνικό ύφος γραφής του Γκράτσι εν τέλει. Σημαντικό επίσης το γεγονός ότι ο Γκράτσι εδώ δεν γράφει μόνο τις αναμνήσεις του από αυτά τα γεγονότα, άλλα κάνει και χρήση αρκετών διπλωματικών εγγράφων, κάτι που καθιστά το βιβλίο, περισσότερο μια ιστορική-διπλωματική μελέτη, παρά απομνημονεύματα! Στα κορυφαία σημεία του βιβλίου συμπεριλαμβάνονται, ο αντίλογος-αποδόμηση που κάνει ο Γκράτσι στα "επιχειρήμάτα" που χρησιμοποίησε ο Άξονας για να καταδείξει την παραβίαση της ελληνικής ουδετερότητας από την κυβέρνηση Μεταξά και συγκεκριμένα αναφέρομαι, στο ζήτημα της μη ανανέωσης του ελληνοιταλικού συμφώνου φιλίας του 1928, στα έγγραφα της Σαριτέ, τις δήθεν βάσεις που είχαν οι Άγγλοι στην Ελλάδα κατά την έναρξη του πολέμου και την ναύλωση ελληνικών εμπορικών πλοίων από την Αγγλία εκείνη την εποχή! Καλό θα ήταν να τα διαβάσουν αυτά κάποιοι γερμανόψυχοι Ελληνόφωνοι που αναπαράγουν ακόμα και σήμερα, την φιλοαξονική προπαγάνδα.

Επανακυκλοφορια ενος πολυ σημαντικου βιβλιου(ειδικα για την εποχη που κυκλοφορησε-αρχες 1998), το οποιο εβαζε σε ταξη διαφορα "καυτα" ζητηματα που αφορουσαν τον βιο και την πολιτεια του καθεστωτος της 21ης Απριλιου. Το αυθεντικο βιβλιο ειναι εξαντλημενο εδω και χρονια και δυσευρετο, οι εκδοσεις Ηλεκτρον το επανακυκλοφορουν "σπασμενο" σε 3(αν δεν κανω λαθος) μερη. Προκειται για αυτουσιο το περιεχομενο των τηλεοπτικων εκπομπων που πραγματοποιησαν σχετικα με την 21η Απριλιου, μεταξυ 1995 και 1996 οι Γρηγορης Μιχαλοπουλος και Σπυρος Ζουρνατζης στον τηλεοπτικο σταθμο ΤΗΛΕΤΩΡΑ. Στις εκπομπες αυτες φιλοξενηθηκαν τοσο αξιωματουχοι του καθεστωτος της 21ης Απριλιου(Κωνσταντινος Θανος, Ιουλιος Ευλαμπιος, Χρυσανθος Δημητριαδης κα), οσο και αντιπαλοι του(Σπυρος Παπαγεωργιου, Κωστας Κολμερ, Ανδρεας Λεντακης), καθως και ανθρωποι που θα μπορουσαν να χαρακτηριστουν ουδετεροι(Στρατηγος Κατσιμιχας, αρεοπαγιτης Καθαρειος). Κορυφαιου ενδιαφεροντος κατα την γνωμη μου, το ζητημα της αποσυρσης της "μεραρχιας" απο τον Κυπρο(το αναλυει ο Σπυρος Παπαγεωργιου), το ζητημα των εξοπλισμων του καθεστωτος και της επιστρατευσεως του 1974(το αναλυει ο Στρατηγος Κατσιμιχας), το ζητημα του Πολυτεχνειου(αναλυση Σπυρου Ζουρνατζη), το ζητημα της παρανομης δικης των πρωταιτιων(αναλυση του αρεοπαγιτη Καθαρειου) και φυσικα τα οικονομικα πεπραγμενα του καθεστωτος(αναλυση απο Κωνσταντινο Θανο, Ιουλιο Ευλαμπιο και Κωστα Κολμερ). Αν και τα περισσοτερα στοιχεια αυτου του βιβλιου τα εχει συμπεριλαβει και ο Μανος Χατζηδακης στα μετεπειτα βιβλια του(τα οποια ειναι τα κορυφαια βιβλια για εκεινη την περιοδο), εντουτοις η ζωντανια του συγκεκριμενου βιβλιου λογω του οτι ουσιαστικα ζουμε μεσω αυτου, τον παλμο των τηλεοπτικων εκπομπων που εγιναν τοτε, καθιστα την αγορα του απαραιτητη!

Το βιβλιο αυτο ειναι εξοχως πρωτοτυπο, διοτι ειναι και το μοναδικο(απ'οτι γνωριζω) που καταπιανεται με το θεμα που αναφραφεται στον τιτλο του. Ο συγγραφεας αναλυει ενα αγνωστο ,στο ευρυ κοινο, θεμα(την ιδρυση, δραση και διαλυση των Δημοκρατικων Ταγματων που εδρασαν την περιοδο 1923-1926) το οποιο εχει ομως εξαιρετικο ενδιαφερον, διοτι αποδεικνυεται ο καταλυτικος ρολος που διαδραματισαν τα Δημοκρατικα Ταγματα οχι μονο κατα την εξεταζομενη περιοδο, αλλα και σε ολη την Β' Ελληνικη Δημοκρατια, εχοντας μαλιστα και προεκτασεις αρκετα αργοτερα(Ταγματα Ασφαλειας επι Κατοχης). Παραλληλα, γινεται μια εκτενης αναφορα στο γενικοτερο ιστορικοπολιτικο πλαισιο της εποχης. Η αναλυση του ζητηματος ειναι πληρης, με πολυ καλο γλωσσικο υφος και παρολο τον εξειδικευμενο χαρακτηρα και τον ογκο του βιβλιου, το περιεχομενο δεν θα ελεγα οτι κουραζει ιδιαιτερα! Εντουτοις, καλο ειναι καποιος πριν διαβασει το βιβλιο, να εχει μια σχετικα καλη γενικη εικονα της περιοδου του Μεσοπολεμου ωστε να κατανοησει καλυτερα καποια πραγματα(συνισταται πρωτιστως η αναγνωση του κλασικου εργου του Γρηγορη Δαφνη και οι αντιστοιχοι τομοι απο την Ιστορια του Μαρκεζινη και της ΙΕΕ της Εκδοτικης Αθηνων). Αξιος συγχαρητηριων ο συγγραφεας, διοτι δεν περιοριστηκε μονο στην εκτενη χρηση της γνωστης βιβλιογραφιας, αλλα πραγματοποιησε και πρωτογενη επισταμενη ερευνα σε ολες τις εφημεριδες εκεινης της εποχης, τα πρακτικα των συνεδριασεων της Βουλης, βρετανικα διπλωματικα αρχεια, καθως και αρχεια πρωταγωνιστων της εποχης που δεν ειναι δημοσιευμενα(πχ των Ελευθεριου Βενιζελου και Νικολαου Πλαστηρα που φυλασσονται στο Μουσειο Μπενακη). Θεωρω οτι με την εκδοση αυτου του βιβλιου ουσιαστικα ξαναγραφεται η ιστορια του μεσοπολεμου στην Ελλαδα και ανοιγονται νεες ερευνητικες προοπτικες για τους επιδοξους ιστοριογραφους.