Ο θυμός είναι αποτέλεσμα της δικιάς μας αδύναμης διαχείρισης του εαυτού μας, δεν είναι κανένας άλλος που τον προκαλεί παρά μονάχα εμείς. Τα περισσότερα πράματα για τα οποία θυμώνουμε ούτε αξίζουν τον θυμό μας μας, ούτε μπορούν να τον αισθανθούν. Το πρώτο στάδιο είναι να καθυστερούσε όσο μπορούμε την έκφραση του γιατί μετά δε μπορούμε να πάρουμε πίσω τις επιπόλαιες πράξεις μας, έτσι και αλλιώς μπορούμε και αργότερα, νηφάλιοι, να επιβάλλουμε τις συνέπειες με σοφία.

Ένα βιβλίο που θυμίζει το «σκέψη αργή και γρήγορη» του kahneman, επιχειρεί να σε βάλει σε έναν τελείως διαφορετικό τρόπο σκέψης, της ορθολογικής σκέψης που δε βασίζεται σε μερική επιλεκτική αλήθεια ή προκαταλήψεις στην χειρότερη, αλλά στην πραγματικότητα - στα δεδομένα (facts).Επίσης επιχειρεί να αμφισβητήσει την «κοινή γνώμη» μέσω αυτής της σκέψης, προβάλλοντας αποτελέσματα από ερωτηματολόγια με πολύ σημαντικές ερωτήσεις για τον κόσμο που ζούμε, στις οποίες, φοιτητές, ειδικοί μέχρι και οικονομικοί σύμβουλοι αποτυγχάνουν να απαντήσουν σωστά στις περισσότερες από αυτές και μάλιστε σε τέτοιο βαθμό που αν απάνταγαν στην τύχη θα είχαν καλύτερα αποτελέσματα. Εμμέσως επιρρίπτει μερική ευθύνη στα ΜΜΕ, τους πολιτικούς και τους ακτιβιστές αλλά κάθε φορά για άλλο λόγο. Προφανώς και ο καταναλωτής (εμείς) ευθυνόμαστε για αυτό, καθότι «ζητάμε» το δράμα στην ζωή μας, οπότε και ο πολιτικός, ο δημοσιογράφος κινείται στο να καλύψει αυτήν μας την ανάγκη για δράμα. Πολλοί τον θεωρούν ως υπερβολικά αισιόδοξο ή πως επικεντρώνεται κυρίως στα θετικά της σύγχρονης αναβαθμισμένης ζωής και ότι υποτιμάει τις δυσκολίες των υπολοίπων λαών που βρίσκονται χαμηλά ή μάλλον χαμηλότερα από «εμάς» τους δυτικούς σε επίπεδο ζωής και κάλυψης αναγκών. Παρόλα αυτά ο συγγραφέας απαντάει πολύ εύστοχα σε αυτό το σφάλμα, καθότι ο ίδιος λέει ότι είναι «ποσιμπιλιστής» δηλαδή βλέπει ότι ο κόσμος γίνεται συνέχεια καλύτερος βλέπει ότι ακόμα υπάρχουν προβλήματα, προσπαθεί και προωθεί και άλλους να αναλάβουν δράσεις για να γίνει ο κόσμος καλύτερος και να μην επαναπαυόμαστε. Επίσης δεν διαχωρίζει τον κόσμο (φτωχός – πλούσιος, αναπτυσσόμενος – αναπτυγμένος κόσμος κοκ) δε θεωρεί ότι χρειαζόμαστε την πόλωση σε μια κατάσταση που όλοι θέλουμε ένα καλύτερο κόσμο.
\'\'ΔΕΝ είναι κακό να λέμε ότι ο κόσμος είναι καλύτερος από παλαιότερα, αφού είναι στην πραγματικότητα. Μπορούμε απλά να λέμε πώς μια κατάσταση σίγουρα είναι ακόμα κακή αλλά όμως είναι βελτιωμένη.\'\'

Υπέρμαχος της ελευθερίας στην ολότητά της μαζί όμως με τις συνέπειες της. Ασκεί κριτική στον σοσιαλισμό και στον υπερβολικό πολλές φορές κρατικό παρεμβατισμό στην ελεύθερη υποτίθεται αγορά. Με καθαρό μυαλό δε μπορείς να μην παραδεχτείς ότι είναι βάσιμα τα επιχειρήματά του, τα οποία ξεκάθαρα υποστηρίζουν την ελεύθερη αγορά, πολύ ελεύθερη. Παρ’ όλα αυτά νομίζω πως πλέον έχουμε απομακρυνθεί πολύ από την αρχική βάση του καπιταλισμού, πλέον έχουμε ένα υβρίδιο με σοσιαλισμό (αν σκεφτείς μόνο πως στην Ελλάδα μια επιχείρηση δίνει σχεδόν το 1/3 των εσόδων της στο κράτος). ’Η Κρατική Βοήθεια σκοτώνει την αυτοβοήθεια’.\'Η Συγκεντρωτική Εξουσία δεν καθίσταται αβλαβής από τις καλές προθέσεις εκείνων που την δημιουργούν’. Δίνει τροφή για σκέψη.

Στην αρχή το βιβλίο μου φάνηκε αδιάφορο αλλά κάπου στη μέση και μετά με εξέπληξε θετικά. Σίγουρα δεν είναι ένα βαθιά φιλοσοφημένο έργο. Επίσης ο τίτλος είναι ίσως κάπως παραπλανητικός καθότι δεν κάνει κάποια συγκεκριμένη αναφορά σε δικαιώματα των γυναικών παρά μόνο στο θέμα της εκπαίδευσης που και εκεί κυρίως προσπαθεί να κινητοποιήσει τις γυναίκες να κυνηγήσουν την γνώση γιατί την θεωρεί απαραίτητο εργαλείο για την ολοκλήρωση του ανθρώπου, και όχι να ασχολούνται μόνο με την ‘’ομορφιά’’ και να αποτελούν ‘’μέσω διασκέδασης’’ με σκοπό να βρουν κάποιον άντρα να τους τα παρέχει όλα. Κυρίως δίνει συμβουλές στις γυναίκες τις εποχής ώστε να γίνουν πιο μορφωμένες γιατί έτσι θα ήταν πιο χρήσιμες στην κοινωνία και πιο καλές σύζυγοι. Αναφέρεται στην οικογένεια και στην μητρότητα με πολύ μεγάλο σεβασμό φτάνοντας στο σημείο να τα κατατάσσει στις σπουδαιότερες πτυχές του ανθρώπου. Μεγάλο μέρος του βιβλίου έτσι και αλλιώς αναλώνεται στο πώς θα γίνουν καλύτερες οι συζυγικές σχέσεις δίνοντας συμβουλές και στα δύο μέρη. Κάποια quotes που μου έκαναν εντύπωση: ‘’όποιος εκτελεί με συνέπεια τα καθήκοντα που απορρέουν από την θέση του αυτός είναι και ανεξάρτητος’’, άρα δικαιώματα=υποχρεώσεις και ‘’Όταν το πνεύμα δεν είναι αρκετά ανοιχτό ώστε να βρίσκει απόλαυση στον στοχασμό , το σώμα θα διακοσμείται με επίμονη επιμέλεια και πάνω του θα αποτυπώνεται η φιλοδοξία’’.

Έχοντας διαβάσει αρκετά βιβλία σχετικά με την ανατροφή των παιδιών, νομίζω πως αυτό είναι το καλύτερο μαζί με το \'\'Τα μυστικά του αποτελεσματικού γονέα\'\' του Τόμας Γκόρντον. Πραγματικά έχει πολύ γνώση, αλλά για την εφαρμογή αυτής της γνώσης θέλει πολύ προσωπικό αγώνα γιατι μιλάμε για ριζικές αλλάγες στον τροπο σκέψεις-επικοινωνίας-αντίδρασης που δε μαθαμε κατά την δική μας ανατροφή. Πέρα απο την αναγνωση λοιπόν το πιο σημαντικό είναι η εφαρμόγη και όσο ποιο νωρίς και συχνα τα εφαρμόζουμε τόσο πιο πολύ κτήμα μας θα γίνει.

Ένας μικρός οδηγός για επαγγελματική επιτυχία. Περιέχει πολλά πρακτικά εφόδια για κάποιον που θέλει μια μια ανέλιξη στη ζωή του κυρίως επαγγελματική. Σίγουρα αρκετά τα έχουμε διαβάσει-ακούσει πολλές φορές αλλά στην πράξη δεν τα εφαρμόζουμε. Επιπλέον η περιγραφή αληθινών ιστοριών το κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον, και αυθεντικό αν λαβεις υπόψιν σου και το βιογραφικό του συγγραφέα.

Με εντυπωσίασε θετικά. Είναι από τα βιβλία που σε 3 μέρες τα έχεις διαβάσει γιατί κολλάς. Αρκετά φιλοσοφημένη γραφή και δε μένει στην μόνο στη θεωρία αλλά δίνει πρακτικές συμβουλές. Μ’ αρέσει που δεν βάζει στο επίκεντρο μια ιδεολογία-θρησκεία-δόγμα το οποίο θα σε οδηγήσει αναπόφευκτα σε αυτό που σου υπόσχεται αλλά από την άλλη σου προτείνει απλά να ζήσεις, να βάλεις εσύ το νόημα στην ζωή σου. Δεν απορρίπτει την συνθήκη της θρησκείας ή της ιδεολογίας, απλά προσπαθεί να σε βγάλει από το άγχος της αδιάκοπης αναζήτησής του νοήματος της ζωής στρέφοντας τον φακό προς τα μέσα , καθιστώντας εσένα υπεύθυνο για το νόημα της ζωή σου. Δώσε Νόημα στη Ζωή.

Το προτείνω σε όλους, πραγματικά αφορά ένα μεγάλο φάσμα ανθρώπων από νέους ανθρώπους μέχρι και γονείς που μεγαλώνουν παιδιά. Λόγω της σύγχρονης - γρήγορης καθημερινότητας, της ανάγκης του ανθρώπου για ευχαρίστηση (έκλυση ντοπαμίνης) και των πολλαπλών πλέον μέσων που μπορούν να σου την παρέχουν (εκτοξεύσουν), η ισορροπία βρίσκεται σε κίνδυνο και αυτό μπορεί να μας οδηγήσει στην εξάρτησή μας από αυτό το "μέσο". Όλοι έχουμε κατι που μας ευχαριστεί, και αυτό δεν έιναι απαραίτητα κακό, αλλά μήπως ίμαστε εξαρτημένοι από αυτό; έχουμε βάλει όρια στην απόλαυση;

Ευχάριστο βιβλίο και μπορώ να κάνω το άλμα να πω ότι είναι επίκαιρο το θέμα που αναλύει. Δηλαδή το γεγονός πως πολλοί μιλάνε σήμερα για επαναστατικές ιδέες αμφισβητούν την "εξουσία", αλλά στην ζωή τους όλοι κυνηγάνε την ανέλιξη τους στην ιεραρχία. Προφανώς η συλλογιστική του πρωταγωνιστή υποπίπτει επανειλημμένα σε λογικά σφάλματα, και ο αντίλογος είναι ανύπαρκτος ακόμα και από τον συνομιλητή του ο οποίος προσπαθεί με έναν ήπιο τρόπο να τον στριμώξει στην αντίφασή του.

Πραγματικά ότι καλύτερο για κάποιον που ενδιαφέρεται να διαβάσει για την εν λόγω ιστορική περίοδο. Αντικειμενικος χωρίς να βουτάει την πένα στις προσωπικές του απόψεις, παρουσιάζει όλα τα πρόσωπα με το ίδιο μέτρο, ξετυλίγει τα γεγονότα από την αρχή μέχρι το τέλος, και από την ανατολή μέχρι την Δύση. Ολοκληρωμένο έργο.

Μια περιληπτική παρουσίαση της ανόδου, της πορείας και της πτώσης του Ναπολέοντα. Μεγάλο μέρος του βιβλίου, σχεδόν το μισό, αποτελείται από ζωγραφιές των πρωταγωνιστων, των πεδίων των μαχών καθώς και χαρτών για την κατανόηση των κινήσεων των μαχόμενων. Με 60% έκπτωση μια χαρά αξίζει. Δε έχω να σχολιάσω κάτι συγκεκριμένο γιατί απλά δεν έχει κάποια ιστορικη ανάλυση, απλά λέει εν συντομία όλα τα γεγονότα της περιόδου. Ένα καλό βιβλίο για αρχάριους.

Πολύ καλό βιβλίο, το προτείνω. Αν και καθόλου υποστηριχτης της ιδεολογίας αυτής, παρόλαυτα, σε πολλά, είμαι σύμφωνος με την φιλοσοφία που πρεσβεύει ο αναρχισμός, και θα ήμουν ακόμα περισσότερο αν δεν υποστήριζε την βία ως μέσω επίτευξης αυτής. Ο Μπακούνιν είναι πολύ ενημερωμενος-διαβασμενος και παρουσιάζει όλη την οικονομικο-πολιτικη κατάσταση της εποχής, πράμα που μπορεί να κουράζει πολλούς. Το καλύτερο κομμάτι του βιβλίου είναι η αποδόμηση του Μαρξισμού σε κάθε ευκαιρία. Νομίζω οτι τέτοια επιχειρηματολογία κατά του κομμουνισμού δεν έχω διαβάσει πουθενά.

Ένα καλό βιβλίο για να προσεγγίσεις μια αμφιλεγόμενη περίοδο, για την οποία λίγα ξέρει ο μέσος Έλληνας αλλά από συνθήματα πρώτος. Πολύ συμπυκνωμένο βιβλίο με συνεχείς αναφορές σε επίσημα αρχεία και πηγές δίνοντας ένα τόνο αυθεντίας στα λεγόμενα του συγγραφέα. Πρέπει να εξετάσουμε τι οδήγησε στο πραξικόπημα όπως επίσης τι έγινε στην Ελλάδα μετά την πτώση του Ιωαννίδη. Γιατί δεν μπορούσαν να περιμένουν άλλους μερικούς μηνες για τις προγραμματισμενες εκλογές οι επαναστάτες του Πολυτεχνείου; Οι οποίοι στράφηκαν τελικά κατά ποιανης κυβέρνησεως αφού είχε λήξει η 21η Απριλίου;; Θελω να διαβάσω και του Παπαχελά το βιβλίο το οποίο νομιζω έχει διαφορετικη οπτική ώστε να έχω και την άλλη εικόνα.

Πολύ ώραιο και σύντολο βιβλίο, με μια περίεργη αλλά συνάμα πολύ αληθινή βασική ιδέα του Cipolla, δηλαδή κατά πόσο οι πράξεις σου είναι σύμφωνες με τους στόχους που έχεις θέσεις στην ζωή σου, αλλά και κατα πόσο η υλοποίηση των στόχων αυτών οδηγεί στην προοδό τη δική σου αρχικά αλλα και του συνόλου συνάμα. Πίσω από αυτό ξετυλίγεται μια ολόκληρη φιλοσοφία.

Ένα βιβλίο ώστε να έρθει κάποιος σε επαφή με έναν "κόσμο" τόσο γνωστό στα αυτιά όλων αλλά συνάμα τόσο σύνθετο και περίπλοκο για να τον περιγράψεις : τον Στωικισμό.

Ότι και να γράψουμε είναι περιττό, απλά αγοράστε το. Προσωπικά, το πρώτο βιβλίο με κερδισε πολλύ περισσότερο, ίσως γιατί πραγματεύεται πιο απλές εννοιες. Πάρα πολύ χρήσιμα πραγματα ακόμα και στη σημερινή εποχή στην οποία έχουμε ξεχάσει να φιλοσοφούμε, και ασχολούμαστε μόνο με θέματα σχετικά με την Ύλη.

Ωραίο βιβλίο, αν σκεφτείς ότι καταλήγει ότι πρέπει να δουλεύουμε 3-4 ώρες την μέρα,(που κακά τα ψέματα έχουμε τόσες ανάγκες πλέον που δε φτάνουν τόσες ώρες μόνο, άρα πρέπει να αλλάξουμε και εμείς μαζί) άλλα πέρα από αυτό έρχεσαι σε επαφή με εκείνη την εποχή, πώς έβλεπε ο Λαφάργκ την άρχή της παγκοσμιοποίησης (στο εμπόριο πάντα) και της συνέπειές στον καθημερινό άνθρωπο, πώς οι μηχανές υποτίθεται θα μας χάριζαν λιγότερες ώρες εργασίας αλλα δε κοκ. Έχει κάποιους άκυρους συσχετισμούς και θέσεις που δε με κέρδισαν, άλλα αυτό είναι θέμα υποκειμενικό και προσωπικό. Κατα τα άλλα είναι ευχαριστό.

Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω απο όσα έχουν ήδη σχολιάσει οι προηγούμενοι. Είναι ένα μικρό βιβλίο όπως και τα περισσότερα του συγκεκριμένου καθότι έγραφε θεατρικά κυρίως, και επομένως όλη η ουσία συμπυκνώνεται άμεσα και προσιτά χωρίς πολλές πλοκές, προσωπα, σκηνές, και υποθέσεις. Είναι δηλαδή ακόμα κια για εκείνους που κουράζονται εύκολα με τα μακροσκελή λογοτεχνικά βιβλία.

Δε καταλαβαίνω γιατί το εν λόγω βιβλίο δεν "άρεσε" σε πολλούς , οσαν να είναι αυτοί που έκαναν τα εγκλήματα της ΕΣΣΔ ή των λοιπών κ.κ. Καλό είναι κάποιες φορές να έχεις ιδεολογία αλλά αν ταυτίζεσαι με πρόσωπα που σκότωσαν εκκατωμυρια τότε λογικό να μη σου αρέσουν αυτά τα επιστημονικά πονήματα. Το βιβλίο είναι πολύ μεγάλο και κουραστικό γιατί έχει πολύ ανάλυση με αναφορά σε έγγραφα και ντοκουμέντα, πράγμα που το κάνει αξιόπιστο. Δεν έχει σκοπό να διχασει αλλά να μας επαναφέρει στην ιστορική πραγματικότητα με την σκληρή εικόνα της, ώστε εμείς ακόμα και αν έχουμε αντίστοιχες ιδεολογίες να μην πέσουμε στα ίδια σφάλματα - εγκλήματα των προηγούμενων.

Λοιπόν ο συγγραφέας έχει μεγάλη εμπειρία και γνώση και αυτό φαίνεται από το βιογραφικό του. Αρχικά ισχυρίζεται σε όλο το βιβλίο ότι όποιος έχει οικονομική ισχύ ( μεγάλες εταιρείες, τράπεζες , wall Street) έχει και πολιτική ισχύ με συνέπεια να διαμορφώνει το παιχνίδια όπως θέλει ώστε να κερδοσκόπει. Η παραπάνω θέση είναι σωστή και ισχύει. Να το τονίσω ότι αναφέρει απίστευτα παραδείγματα, για πολύ γνωστές εταιρείες που θα σας εντυπωσιάζουν, (όλα αυτά αφορούν ΗΠΑ, κυρίως). Επισης υποστηρίζει θεωρίες τύπου οι πλούσιοι δουλεύουν λίγο έως καθόλου, ενώ οι περισσότεροι από αυτους απλά κληρονόμησαν τον πλούτο τους χωρίς κόπο δηλαδή, ότι δεν υπάρχει αξιοκρατία, δεν ισχύει ότι η αξία της εργασίας του ανθρώπου πληρώνεται αντιστοιχα, μπλα μπλα, οι νομοθεσια είναι υπέρ των εταιρειών κλπ... Γενικά αναφέρει συνεχεία πως το σύστημα είναι τέτοιο που και να σε ικανός δε θα ανεβείς ποτέ ή παρά πολύ δύσκολα και με τύχη. Επιπλέον είναι υπέρ της αύξησης του κατώτατου μισθού, στον συνδικαλισμό, στις παροχές επιδόματων , φορολογία στον πλούτο, του ξινιζει που κάποιοι κληρονομούν εκαττομυρια. Τεσπά καταλήγει μετά από πολλές αντίστοιχες θέσεις ότι το κράτος πρέπει να σταματήσει να βοηθαει τους πλούσιους (συμφωνούμε) και ανταυτου να τους φορολογεί βαρύτατα ώστε να διανέμονται αυτά τα χρήματα στους φτωχούς (συμφωνούμε και διαφωνούμε). Δηλαδή από τη μια λέει ότι το κράτος επεμβαίνει στην ελεύθερη αγορά - καπιταλισμό με το να χειραγωγείται από τους πλούσιους, δηλαδή ασκούν πολιτική ισχύ και αντί να προτείνει τον περιορισμό της εμπλοκής του κρατικού μηχανισμου στην ελεύθερη οικονομία ( την οποία ισχυρίζεται πως θέλει να σώσει) ανταυτου προτεινει να επεμβαίνει πιο δραστήρια με την αφαιρεση χρημάτων από μια ομάδα άνθρωπων (εύπορους) και την επιλεκτικη διανομή αυτών στους ποιο αδυναμους, θεωρητικά παντα. Και αφού διαβάσεις σχεδόν όλο το βιβλίο στο τέλος καταλαβαίνεις ότι ο τίτλος του βιβλίου έπρεπε να ήταν "Τέλος στον καπιταλισμού, αρχή για ένα διανομιστικο κράτος".

Το πρώτο βιβλίο που διαβάζω του Τσέχοφ, και με κέρδισε. Μικρό βιβλίο, σε δύο ώρες το έχεις τελειώσει. Μια ιστορία με νόημα πολύ ζωντανό και σήμερα, στην εποχή μας, ο φανατισμός πολλων στον "τύπο" της Εκκλησίας, αλλα απομακρυσμένοι από το νόημα αυτής. Εξίσου μπορείς να το παραλληλισεις και σε άλλους τομείς , όχι μόνο στον θρησκευτικό.

Εντυπωσικό βιβλίο. Απίστευτος όγκος πληροφοριών. Ο συγγραφέας είναι ένας επιστήμονας με πολλά χρόνια στο τομέα του ύπνου. Πραγματικά η σημαντικότητα του ύπνου είναι τεράστια και αυτό το βιβλίο σου δίνει πλήρη εικόνα. Εχει πολύ επιστήμη αλλά εκλαϊκευμένη οπότε μπορεί να διαβαστεί από οποιονδήποτε μη ειδικό. Θα δώσετε πολύ περισσότερη αξία στον "υποτιμήμένο" ύπνο.

Το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλους τους γονείς και στους εν αναμονή γονείς. Το βιβλίο δίνει πληθώρα μεθόδων και τακτικών για την δημιουργία μιας υγιούς σχέσης με το παιδί. Ομολογώ ότι δεν τα είχα φανταστεί καν τα μισά που γράφει. Το εντιπωσιακό είναι οτι αναφέρει και πραγματικά παραδείγματα απο γονείς που προσπάθησαν να εφαρμόσουν καποιες μεθόδους, ώστε να έρθουν πιο κοντά στα παιδιά τους. Σίγουρα στην πράξη είναι πολύ δύσκολο, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, καθότι το θέμα είναι να αλλάξουμε πρώτα εμείς τον τρόπο που σκεφτόμαστε και πράττουμε.

Ο OSTROGORSKY είναι από τους πιο διακεκριμένους Βυζαντινολόγους και το στγκεκριμένο τρίτομο έργο αξίζει πραγματικά για τί δίνει μια πολύ σύντομη αλλά ξεκαθαρη εικόνα της ιστοριογραμμής του Βυζαντινού - Ανατολικού Ρωμαικού Κράτους. Ο συγγραφέας είναι πραγαμτικός ιστορικός δηλαδή δεν θα διαβάσεις πουθενά προσωπικές απόψεις και κρίσεις για τους πρωταγωνιστές - αυτοκράτορες κλπ Φυσικά είναι μικροί οι 3 τόμοι οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν γίνονται αναλύσεις και εμβαθύνσεις.

Ο OSTROGORSKY είναι από τους πιο διακεκριμένους Βυζαντινολόγους και το στγκεκριμένο τρίτομο έργο αξίζει πραγματικά για τί δίνει μια πολύ σύντομη αλλά ξεκαθαρη εικόνα της ιστοριογραμμής του Βυζαντινού - Ανατολικού Ρωμαικού Κράτους. Ο συγγραφέας είναι πραγαμτικός ιστορικός δηλαδή δεν θα διαβάσεις πουθενά προσωπικές απόψεις και κρίσεις για τους πρωταγωνιστές - αυτοκράτορες κλπ Φυσικά είναι μικροί οι 3 τόμοι οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν γίνονται αναλύσεις και εμβαθύνσεις.

Ο OSTROGORSKY είναι από τους πιο διακεκριμένους Βυζαντινολόγους και το στγκεκριμένο τρίτομο έργο αξίζει πραγματικά για τί δίνει μια πολύ σύντομη αλλά ξεκαθαρη εικόνα της ιστοριογραμμής του Βυζαντινού - Ανατολικού Ρωμαικού Κράτους. Ο συγγραφέας είναι πραγαμτικός ιστορικός δηλαδή δεν θα διαβάσεις πουθενά προσωπικές απόψεις και κρίσεις για τους πρωταγωνιστές - αυτοκράτορες κλπ Φυσικά είναι μικροί οι 3 τόμοι οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν γίνονται αναλύσεις και εμβαθύνσεις.

Ένα απιστευτο αλληγορικό μυθιστόρημα, που προσφέρει μια εικόνα ξεκάθαρη, για το τι συμβαίνει όταν κάποιοι προσποιούμενοι τους σωτήρες (και πραγματικά το πιστεύουν για τον εαυτό τους πολλές φορές) που έρχονται να βάλουν στον ίσιο δρόμο μια στραβή μια κοινωνία, αλλα στην τελική απλά αλλάζει ο τύρραννος και η ιδεολογία του, που προφανώς θα επιβάλλει αυταρχικά (όπως έκανε και ο προηγούμενος). Να τονίσουμε ότι το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε από τον συγγραφέα μετά από τα δεινά που πέρασε αυτός και άλλοι (στον Εμφύλιο της Ισπανίας) από τους "συντρόφους τους" μόνο και μόνο επειδή (όπως υποστηρίζεται) ήταν Τροτσκιστές. Εν το μεταξύ αυτοί οι άνθρωποι πολεμούσαν έναν κοινό εχθρό (τον Φρανκο), πολύ κακό timing για εσωτερικές διαμάχες. Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε από τις μαρτυρίες του ιδίου στα βιβλία "Πεθαίνοντας στην Καταλωνία" και "Φορος Τιμής στην Καταλωνία".

Ενα βιβλίο πολύ επικαιρο πιστεύω, καθότι όλα γύρω μας γίνονται ολο ένα και πιο "έξυπνα" (smart...), και πρέπει να ακολουθούμε όσο μας επιτρέπει και η ατομική συνείδηση του καθενός φυσικά, γιατί σε περίπτωση μη συμπόρεσυσης με τον κόσμο και την "προοδό" του τότε φαίνεσαι ΗΛΙΘΙΟΣ, καλή ώρα. Αυτό πραγματεύεται και το εν λόγω βιβλίο έναν άνθρωπο διαφορετικό από το σύνολο, έναν άνθρωπο απονήρευτο, αφελή, πολύ καλάγαθο που καταντάει να χαρακτηρίζεται από τους λοιπούς ανθρώπους χαζός και ο οποίος χρήζει ιατρικής περίθαλψης.

Ενα σχετικά καλό βιβλίο, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί διαφημίστηκε τόσο πολύ, ίσως γιατί είναι μιρκό στο μέγεθος πάντα σε σχέση με το τι διαπραγματεύεται δηλαδή την ιστορική πορεία του ανθρώπου και του πολιτισμού. Ο συγγραφέας σίγουρα είναι αξιόλογος, ύπαρχουν πολλές συνεντεύξεις του στο διαδίκτυο, που είναι κορεσμένες σε γνώσεις και επιστημονικότητα. Νομίζω στα θέματα περι θρησκειών είναι υπερβολικά ορθολογιστική η θέση του, χωρίς αυτό να είναι κάτι μεμπτό, απλά δεν βλέπει νομίζω καθόλου την φιλοσοφία πίσω από τις θεμελιώδεις αρχές που διέπουν κάθε πολιτισμό και κοινωνία, που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της ύπαρξης. Όπως επίσης ένα κεφάλαιο περί των βιολογικών - κοινωνικών φύλων το οποίο μου φάνηκε λίγο περίεργο. Παρόλαυτα σίγουρα θα το ξαναδιαβάσω, γιατί είναι ένα βιβλίο που χρείαζεται πολλαπλή ανάγνωση λόγω του όγκου των πληροφοριών που παρέχει.

Ένα βιβλίο που αποδομεί τους εθνοαποδομιτες αναθεωρητικους ιστορικούς. Έχει γίνει πάρα πολύ καλή δουλειά. Αυτή η μελέτη για να πραγματοποιηθεί πρέπει να κοστίσε στον συγγραφέα - ιστορικό απίστευτο χρόνο, γιατί μιλάμε για μαρτυρίες και αλληλογραφίας του 16ου-18ου αιωνα που για να τις βρει και να εντοπίσεις και το ζητουμενο είναι ασύλληπτα δύσκολο. Το σημαντικό δεν είναι μόνο η απόδειξη και η ισχυροποίηση της πραγματικότητας του "κρυφού σχολείου" αλλά και η παρουσία της "ελληνικής ταυτότητας" στα εν λόγω δεδομενα που παρουσιάζονται ακόμα και σε χρονο λιγότερο από ένα αιώνα μετά την άλωση, γεγονός που και ο ίδιος δε πολύ πίστευα ως θύμα και γω της πλύσης που μας καναν. Το "ελληνικό έθνος" δεν είναι προϊόν του 18ου και του 19ου αιώνα όπως συνεβει μαζικά με πολλά άλλα εθνη στην λοιπή Ευρώπη, ο Έλληνας ο Ρωμιός ήταν παρών σε όλη την διάρκεια της Τουρκοκρατίας ως πρόσωπο ξεχωριστό από τους λοιπούς χριστιανικούς λαούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας.