αρχικά θα ήθελα να τονίσω πως πρόκειται για έναν συγκλονιστικό τρόπο γραφής , χαρακτήρες καλογραμμένους όπου τα επαγγέλματα και διάφορες πτυχές της ζωής τους δεν μένουν στην αφάνεια, εικόνες και περιγραφές που δεν αποχωρίζεσαι εύκολα. Αλλά, δεδομένου της περίληψης θα ήθελα εξίσου να τονίσω πως τελικά πολύ λίγο μιλά για αυτή την \'φιλία\' αυτών των ανθρώπων. Εξουθενωτικά μονότονο και σκηνές αυτοκαταστροφής και δυστυχίας η μία μετά την άλλη, ζητήματα αναπηρίας θίγονται με φανερή την έλλειψη γνώσεων και έρευνας πάνω σε αυτά, επανάληψη τόσο συχνή που ίσως είχε σκοπό να σε φέρει πιο κοντά στην σκληρότητα του θέματος. Δεν το συστήνω παρόλα τα θετικά γνωρίσματα που φέρει αχρείαστα απάνθρωπο σε όλη την διάρκεια του με στιγμές ευτυχίας να μην αναγνωρίζονται και αναλύονται στον βαθμό που πρέπει προκειμένου να υπάρξει μια στιγμιαία ανάταση , ένα αντιστάθμισμα όλης της σκοτοδίνης. Αρχικά δίστασα να καταλήξω σε μια οριακά αρνητική κριτική καθώς το παρόν βιβλίο είναι τόσο αναγνωρισμένο και έχει λατρευτεί από τόσους αναγνώστες και αναγνώστριες παρόλα αυτά σε προσωπικό επίπεδο ήταν δυσάρεστο και κουραστικό σκληρό το μήνυμα που μεταφέρει για την ίδια την ζωή και το τραύμα παρόλα αυτά δεν βρίσκω κάποιο λόγο να επαναλάβω την ανάγνωση του.