Δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε.
Το βιβλίο είναι ένα φανταστικό μυθιστόρημα, με ταυτόχρονα πολλά ακριβή-αληθινά στοιχεία. Αυτός είναι και ο λόγος που το αγόρασα, και ήθελα να πάρω μια γεύση από την Κίνα του 200 π.Χ. περίπου.
Το στυλ, η ροή, ο λόγος; Το αποτέλεσμα δεν με εντυπωσίασε πάντως.
Πιθανόν, κάποιος που απλά θέλει να πάρει μια ιδέα για τα πεπραγμένα εκείνης της εποχής να το βρει λίγο καλύτερο.

Ήταν ένα απλό και σχετικά αδιάφορο βιβλίο.
Τα τρία αστεράκια ανήκουν στην ιδέα της πλοκής και σε τίποτα άλλο.
Ούτε στον τρόπο γραφής, ούτε στις περιγραφές, ούτε στην ανάλυση χαρακτήρων.
Δεν μπορώ να το προτείνω...

Ένα πολύ καλό βιβλίο δράσης, ένα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα, με περιγραφές εκεί που χρειάζεται, με πλοκή κι εξέλιξη σε λογικές δόσεις, με στοιχεία και αναφορές από έναν μακρινό για εμάς τόπο.
Ευχάριστο, ευκολοδιάβαστο, προσεγμένο!
Σχεδόν αντάξιο με το "Εγκλήματα στη Μογγολία". Η βαθμολογία του θεωρώ πως είναι 4,5 αστεράκια, και στο μόνο που υστερεί είναι κάποια ελάχιστα "ακροβατικά" πλοκής.

Πράγματι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Το δυνατό του σημείο είναι η ανατροπή στο τέλος. Παρόλα αυτά, αισθάνομαι πως ακόμα και αυτή ήταν σχετικά τραβηγμένη, λόγω της σύνδεσης με τα παρελθοντικά γεγονότα.
Υπάρχει μια επανάληψη και μια προσπάθεια, ώστε να φανεί κάπως έντονο, όμως προσωπικά το θεωρώ λιγάκι κουραστικό. Σαν να του λείπει η πραγματική εμβάθυνση είτε στα γεγονότα, είτε στους χαρακτήρες.
Μεταξύ δύο και τριών αστεριών, κατ\' εμέ η βαθμολογία του.

Το βιβλίο είναι αυτό που περιγράφει το οπισθόφυλλο.
Δεν υπάρχει κάτι αξιοπρόσεχτο στον τρόπο γραφής. Είναι σαν να σας εξηγεί μια φίλη σας πεζά, ίσως και χυδαία τι συμβαίνει σε αυτόν τον χώρο. Κάποιες περιπέτειές της, κάποια δράματα...

Αισθάνομαι πως είναι απαραίτητες κάποιες επιπλέον πληροφορίες, όσον αφορά και τις εμπειρίες στα γυρίσματα, αλλά πολύ περισσότερο κάποια διακριτικά στοιχεία/παρεμβολές ως προς το τι ήταν αυτό που την οδήγησε να ξεκινήσει.
Αυτό πιστεύω πως είναι ένα πολύ μεγάλο μείον στο βιβλίο αυτό.

Το βιβλίο περιλαμβάνει ιστορίες φαντασίας και υπερφυσικού τρόμου.
Προσωπικά, το αισθάνθηκα κάπως ξεπερασμένο. Σίγουρα δεν τρόμαξα, όμως η αλήθεια είναι πως σε ορισμένα σημεία, η πλοκή σε σπρώχνει να μην το αφήσεις.

Μια διαφορετική προσέγγιση στο είδος από έναν συγγραφέα που γεννήθηκε το 1890. Είμαι σίγουρος πως θα συγκινούσε κάποιους και, για να είμαι ειλικρινής, ίσως στο μέλλον να δοκιμάσω κάποιο από τα υπόλοιπα βιβλία του.

Έχω διαβάσει κι άλλα μυθιστορήματα γοτθικού στυλ, χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει. Λαμβάνοντας υπόψιν το πότε γράφτηκε και ό,τι αυτό συνεπάγεται (στυλ, τρόπος αφήγησης, λεξιλόγιο, σουρεαλισμός κλπ), θα το χαρακτήριζα σαν ένα δυνατό και αξιόλογο βιβλίο.

Χωρίς να αποκαλύψω την πλοκή, θεωρώ πως ο Μέλμοθ δεν ήταν και ο πιο κακός, αν μη τι άλλο, θα τον χαρακτήριζα απαραίτητο στις ζωές όλων μας.

Σε κάποιον φανατικό του είδους θα πρότεινα να το διαβάσει και ίσως να του έβαζε και άριστα.
Προσωπικά, το βιβλίο πιστεύω πως χάνει στο ό,τι είναι παραφορτωμένο με επαναλήψεις και υπερβολικές περιγραφές σε ορισμένες περιπτώσεις, σε σημείο να αισθάνεσαι την αφήγηση στάσιμη κι ας έχεις προχωρήσει αρκετές σελίδες.

Η ιδέα παίρνει 5 αστέρια για την πρωτοτυπία.
Η πλοκή δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο, ίσως 2-3 αστέρια.
Αλλά η γραφή συν το λεξιλόγιο, το κομμάτι "δημιουργία" και οι διάλογοι (ειδικά οι διάλογοι)...το πολύ 1 αστέρι.

Το βιβλίο πραγματεύεται ένα τσούρμο ενηλίκων, με σεξουαλικά απωθημένα από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι...όχι το ταβάνι διαμερίσματος που είναι τρία μέτρα...αναφέρομαι σε ταβάνι βασιλικού ανακτόρου,...οι οποίοι ενήλικες ξέχασαν τελείως να μεγαλώσουν και να ωριμάσουν ψυχικά, παρά τις εμπειρίες που έχουν ζήσει.
Αυτά!
Δεν θα το πρότεινα. Κρίμα! Η ιδέα είχε προοπτικές για 5/5!!

Δεν θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω κακό βιβλίο. Διαβάζεται ευχάριστα, οι χαρακτήρες αναλύονται, υπάρχει ενδιαφέρουσα πλοκή (μέχρι ενός σημείου)...
Όμως αισθάνομαι πως στο τέλος ξεχειλώνει η υπόθεση. Και σαν να σε αφήνει με αρκετά ερωτηματικά. Συν το ότι η πρωταγωνίστρια έχει ολίγον την αντοχή του "εξολοθρευτή" με τόσα που περνάει.
Αν δεν είχα διαβάσει άλλα αστυνομικά/περιπέτειες, ίσως να το πρότεινα, αλλά τώρα θεωρώ πως ναι μεν είναι δυνατό, αλλά υπερβολικό!

Το βιβλίο αυτό το αγόρασα, διότι ήθελα να διαβάσω κάτι εναλλακτικό, κάτι πολύ διαφορετικό από ό,τι συνήθως, συν αυτό που αναφέρει στο οπισθόφυλλο για το προσωπικό όνειρο.
Το πρώτο αστέρι το βάζω, γιατί το 5%-7% κάποιων αποσπασμάτων δίνουν μια ιδιαίτερη τροφή για σκέψη. Το δεύτερο αστέρι δεν είμαι σίγουρος γιατί το έβαλα. Ίσως γιατί το λεξιλόγιο είναι πολυδιάστατο και ο τρόπος γραφής αρκετά ιδιαίτερος. (;;;)

Εντούτοις δεν θα το πρότεινα. Αποτελείται από πολλά αποσπάσματα, άναρχες σκέψεις του συγγραφέα τον όποιο δεν καταλάβαμε σίγουρα ποιος είναι, αν και το τελευταίο δεν παίζει ρόλο. Ο οποίος συγγραφέας προσπαθεί να διατυπώσει μερικές "ανησυχίες". Ίσως υπερβολικά "ανήσυχες ανησυχίες"!!
Ο μόνος τρόπος να ασχοληθώ με τον δεύτερο τόμο είναι να πέσει τυχαία στα χέρια μου και μόνο.

Μπορώ να πω πως μου άρεσε και το απόλαυσα μέχρι το τέλος. Γραφή διαφορετική από τη σύγχρονη, γεμάτη, έξυπνη. Η πλοκή ευχάριστη, σίγουρα θα μπορούσε να γίνει φοβερά εντυπωσιακή λόγω του θέματος, αλλά ταυτόχρονα ο συγγραφέας ήθελε να περάσει ένα μήνυμα και όχι να το μετατρέψει σε εντυπωσιακό μυθιστόρημα.
Ενδιαφέρουσα πρώτη επαφή και με το συγγραφέα και με τον στυλ γραψίματος!

Με εξαίρεση τις λίγες τελευταίες σελίδες, είναι καθ\' όλη τη διάρκεια σκοτεινό και επικεντρώνεται στην άσχημη πλευρά των όποιων περιστατικών. Ίσως να ήταν καλό σαν σφήνα κάτι σαν διάλειμμα.
Οι πλοκές είναι πολλές και δυνατές! Πραγματικά έξυπνες. Και έρχονται να δέσουν πετυχημένα.
Ευτυχώς, δεν έχει το κλασικό φινάλε όπου ο "κακός" τα κάνει μαντάρα και τον πιάνουν, επειδή το μυαλό του σκέφτεται σαν πεντάχρονου. Η τελική προσέγγιση είναι αρκετά διαφορετική και μου άρεσε.
Το μόνο δύσπεπτο κομμάτι είναι κάποια λίγα σημεία κάπως παράλογα, κάπως "διαφορετικά". Δεν είναι ακριβώς πως δεν συμβαίνουν, αλλά μου ξένισαν όπως τα συνάντησα.
Νομίζω πως εάν αναζητάτε κάτι βαρύ και σκιώδες, θα το ευχαριστηθείτε!

Όμορφο βιβλίο! Δεν με ενθουσίασε όσο το "έγκλημα με υπογραφή", ωστόσο και πάλι ανήκει στα βιβλία που περνάς ευχάριστα το χρόνο σου.
Καθόλου κουραστικό, φοβερά προσεγμένο στο πώς θα παρουσιάσει τα γεγονότα/στοιχεία ώστε να μην αφήσει κανένα κενό...
Το μόνο κάπως αρνητικό είναι πως μου άφησε παράλληλα μια αίσθηση απλότητας. Σαν να μπορούσε να ήταν λίγο πιο δυνατό. Εν πάση περιπτώσει, θα το πρότεινα,...ιδιαίτερα σε άτομα που τους αρέσει το συγκεκριμένο είδος.

Με έκανε και γέλασα σε ορισμένα σημεία!
Κανονικά θα του έβαζα 3,5 αστέρια, αλλά αφού δεν γίνεται, χαλάλι του.

Σαν αστυνομικό μυθιστόρημα που είναι, ξεκινώ με την πλοκή του θεωρώντας πως είναι καλή, όχι όμως κάτι το εξαιρετικό. Οι χαρακτήρες σχετικά ενδιαφέροντες. Δεν υπάρχει όμως χώρος για εμβάθυνση των δευτερευόντων προσώπων. Δεν είναι κάτι που μου έλειψε, αλλά αναρωτιόμουν μήπως θα το εμπλούτιζε πετυχημένα.
Συνοπτικά...καλό, απλό, ευχάριστο, ενίοτε αστείο, με την δέουσα ροή αστυνομικό βιβλίο.

Ήμουν μεταξύ 1 ή 0 αστεριών. Επέλεξα το 1, γιατί θέλω να κρατήσω το 0 για βιβλία άθλια ή και "επικίνδυνα".
Τι δεν μου άρεσε:
- οι ιστορίες είναι πεζές και τις έχετε ζήσει όλοι σας με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Έχετε ήδη πάρει τα μαθήματα που είχατε ανάγκη να πάρετε από τις δικές σας εμπειρίες, εκείνη τη στιγμή, και αυτό είναι ό,τι χρειαζόσασταν.
- ο τρόπος παρουσίασης είναι πολύ χαμηλού επιπέδου.
- τα παραπάνω το κάνουν αρκετά βαρετό. Ανήκει στα βιβλία που έχω σταματήσει στις πρώτες σελίδες και, πιστέψτε με, το αποφεύγω όσο μπορώ.
- ο συγγραφέας παρουσιάζει τα γεγονότα και τα ερμηνεύει όπως θα ήθελε να είναι. Π.χ. στην ιστορία "Κρουέλα", ο συγγραφέας διπλοπαρκάρει το αμάξι του και εμποδίζει. Η ιστορία καταλήγει πως ο συγγραφέας θεωρεί τη γυναίκα, την οποία εκείνος έχει μπλοκάρει με το αμάξι, σαν τοξικό άνθρωπο. Προφανώς και διαφωνώ να χειρονομούμε ή να μιλάμε άσχημα σε τέτοιες περιπτώσεις. Αλλά α) φίλε, έχεις αμάξι smart, μην είσαι τόσο βολεψάκιας, κάνε το τετράγωνο, σε λιγότερο από ένα λεπτό θα βρεις σίγουρα να παρκάρεις, β) η τοξική γυναίκα, όπως την αποκαλείς, μπορεί να πρέπει να παραλάβει το παιδί της από κάπου άμεσα, να πρέπει να φύγει σκαστή για νοσοκομείο/επίσκεψη ή χίλια δυο άλλα.
Ποιος από τους δυο σας είναι ο πιο τοξικός;

Τι μου άρεσε:
- ότι το σταμάτησα στο κατάλληλο σημείο και θα αφιερώσω το χρόνο μου σε ένα καλύτερο βιβλίο.

Τα βιβλία αυτοβελτίωσης θεωρώ πως είναι δίκοπο μαχαίρι. Διότι, η ερμηνεία προβάλλεται από τον εκάστοτε συγγραφέα εντελώς προσωπικά, συνδυασμένο με το γεγονός ότι πολλές φορές τα διαβάζουμε επειδή έχουμε ανάγκη να μας μιλήσει κάποιος μέσω ενός βιβλίου. Συνεπώς εκείνες τις στιγμές είμαστε πολύ ανοιχτοί και δεκτικοί. Και αυτό μπορεί να γυρίσει εναντίον μας εάν σε κάθε σελίδα δεν επικρατεί η δική μας λογική και το δικό μας συναίσθημα.

Δεν ήταν καλό...δυστυχώς!
Δύο άτομα, ο ένας εν ενεργεία μυστικός πράκτορας και η άλλη πρώην πράκτορας μόλις ανακάλυψαν ένα δίκτυο διαδρόμων κάτω από την Αθήνα. Ο πρώτος το ανακάλυψε διότι ακολούθησε έναν πιθανό ύποπτο, δέχτηκε σφαίρα μέσα σε εκείνους τους διαδρόμους και...
...αποφάσισε να πάει για καφέ με τη φίλη του (την πρώην πράκτορα), επειδή το είχαν κανονίσει από πριν;
Και αφού τελείωσαν τον καφέ, τότε αποφάσισαν να επιστρέψουν, να ερευνήσουν το μέρος, αδιαφορώντας για το εάν ο "δολοφόνος" θα είχε τη δυνατότητα να επιστρέψει και να αλλοιώσει στοιχεία;
Σοβαρά τώρα;
Θεωρώ πως το βιβλίο γράφτηκε όχι τόσο για την πλοκή καθεαυτή, αλλά πιο πολύ για να μιλήσει για αρκετές θεωρίες συνωμοσίας, τις οποίες τις ανακάτεψε με όχι ιδιαίτερη επιτυχία τελικώς. Υπάρχουν κάποιοι σύνδεσμοι για όποιον ενδιαφέρεται.

Επιπλέον, υπάρχουν επεξηγήσεις τόπων/γεγονότων/θεωριών εν μέσω διαλόγων (προφανώς προς ενημέρωση του αναγνώστη, αλλιώς δεν εξηγείται γιατί τόσο πλεονασμός συζητήσεων). Χωρίς αυτές, οι οποίες είναι άσχετες της κανονικής πλοκής, το βιβλίο θα στερούνταν 30-40% του όγκου του.

Παρόλα αυτά, το δεύτερο αστεράκι το αξίζει, μόνο επειδή μπορεί να χρησιμεύσει σε κάποιους σαν αφορμή για προσωπική αναζήτηση.

Μέτριο θα το χαρακτήριζα. Είναι σχετικά ευχάριστο, για να περάσει κανείς την ώρα του, αλλά σίγουρα όχι κάτι το εξαιρετικό ή έστω κάτι που θα σου μείνει.
Κάποιες ιστορίες είναι πολύ απλές, σε σημείο να σκεφτείς πως το βιβλίο λογικά θα σε ανταμείψει με κάποια από τις επόμενες - κάτι που συνέβη τρόπον τινά.
Μόνο αν ψάχνετε για κάτι απλό, κλασικό και κάπως παλιό στον τρόπο έκφρασης...

Το βιβλίο ήταν κάπως καλύτερο από ότι περίμενα. Το περίμενα πολύ καλό και τελικώς ήταν εξαιρετικό!!
Είναι μια ακόμα ιστορία του Σέρλοκ Χολμς, πάνω-κάτω όπως έχουμε συνηθίσει και αγαπήσει τις προηγούμενες. Με έμφαση στην παρατηρητικότητα και εφευρετικότητα του πρωταγωνιστή και την αμέριστη βοήθεια του Γουάτσον. Ενδιαφέρουσα, ανατρεπτική, χωρίς πλεονασμούς ή παραλείψεις.
Είναι από τα βιβλία που θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να τελειώσω σε μια μέρα μετά από ασταμάτητο διάβασμα, αλλά που επιλέγω να τα αφήσω, ώστε να παρατείνω την απόλαυση!

Προσωπικά, μου άρεσε πολύ το ιστορικό κομμάτι και αυτό κέρδισε την προσοχή μου, μιας και το γράψιμο είναι αρκετά απλό.
Επιπλέον, τα γεγονότα δεν συμβαίνουν ακριβώς όπως περιγράφεται στο οπισθόφυλλο. Δεν υπάρχει έμφαση σε ίντριγκες, μυστικά, έρωτες, ούτε να περιμένετε κάτι φοβερό να αποκαλυφθεί. Μάχες και ξανά μάχες. Οι προβληματισμοί των αμυνόμενων. Οι απογοητεύσεις. Οι νίκες και οι ήττες, όλα σε ιστορικό πλαίσιο.

Αν ψάχνετε ένα "ιστορικό" βιβλίο, κάτι σαν πραγματική ιστορία σταυροφοριών με τις αναγκαίες πινελιές που επιτρέπονται σε ιστορικά μυθιστορήματα και που να περιγράφει τη ζωή ενός μοναχού-ιππότη, τότε αυτό είναι το βιβλίο σας.

Δεν ξέρω πώς καταφέρνει ένα βιβλίο 230 περίπου σελίδων να μην έχει καταφέρει να πει σχεδόν τίποτα. Πολύς ντόρος για τι; Ένας ιαπωνικός τίτλος (αυτός ήταν ο λόγος που με έπεισα να το αγοράσω) να κάνει εντύπωση και τίποτα περισσότερο.
- Τρώγε σωστά
- Όλα με μέτρο
- Διαλογίσου
- Όχι άγχος
- Ζήσε σε καθαρό περιβάλλον
Ύστερα μερικά λόγια από συνεντεύξεις υπεραιωνόβιων.
Ποιος δεν τα έχει ακούσει αυτά; Παντού υπάρχουν γραμμένα και φυσικά είναι σωστά! Καμία αντίρρηση πάνω σε αυτό.
Το βιβλίο δεν έχει καθόλου βάθος ωστόσο. Δεν καταλαβαίνω το σκοπό που γράφτηκε, αφού αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τίτλο με τέτοιο νόημα. Ένα βιβλίο αυτοβελτίωσης, κάτω του μετρίου, που ίσως να ευχαριστήσει κάποιον που για πρώτη φορά διαβάζει το είδος αυτό.
Omoshirokunai (= όχι ενδιαφέρον), που θα έλεγε ένας Ιάπωνας!

Ένα πολύ καλό, πολύ δυνατό μυθιστόρημα! Μου το σύστησαν σαν εφηβική λογοτεχνία.
Και ναι και όχι, θα \'λεγα εγώ.

Όπως και να \'χει, είναι εξαιρετικό από πολλές απόψεις. Δομή, πλοκή, πλούσιο λεξιλόγιο, έκφραση, διάπλαση χαρακτήρων, ανατροπές, υπονοούμενα.
Προσωπικά, αισθάνθηκα σαν να έμπαινα στην ιστορία, σαν να ζούσα εκείνη την εποχή, σε εκείνο το μέρος. Και φυσικά, αδημονούσα να δω τι θα συμβεί παρακάτω.

Είναι μια δυνατή πλοκή, στον τόπο και στο χρόνο που περιγράφεται στο οπισθόφυλλο. Μπερδεύονται τρεις φαινομενικά διαφορετικές ιστορίες, με εντέλει κοινό παρανομαστή, προσφέροντας ένα πολύ όμορφο βιβλίο.
Οι περιγραφές είναι λίγες, είναι κάτι διαφορετικό και συνάμα ευχάριστο, κι έτσι η ροή προχωράει χωρίς χρονοτριβές.
Τέλος, είναι ωραίο που στο τέλος εξηγεί και τον τρόπο που δρούσαν οι δικαστές εκείνο τον καιρό στην Κίνα, ώστε να εξηγηθούν ορισμένες ενέργειες.

Ο ΕΤΑ ΧΟΦΜΑΝ έζησε το διάστημα 1776-1822 και με το ύφος εκείνης εποχής είναι γραμμένο το βιβλίο. Η πρώτη παράγραφος του οπισθόφυλλου του βιβλίου, που είναι γραμμένη παραπάνω στην περιγραφή, αποδίδει με φοβερή ακρίβεια τι και με ποιον τρόπο πραγματεύεται τις ιστορίες του.
Το λεξιλόγιο είναι πλουσιότατο σε σημείο να αισθάνεσαι πως μαθαίνεις ελληνικά από την αρχή, οι παρομοιώσεις συχνές, πετυχημένες, αλλά όχι κουραστικές, η γραφή και ο ειρμός ρέουν τόσο άνετα που είναι απόλαυση να το διαβάζεις.
Αν το βιβλίο άνηκε στο είδος που ενδιαφέρομαι να διαβάζω αυτό το διάστημα θα συνέχιζα και σε άλλα βιβλία του συγγραφέα. Όπως και να \'χει όμως, το βαθμολογώ για αυτό που είναι...ένα υπέροχο βιβλίο, έναν μικρό θησαυρό της γλώσσας και της γραφής.

Είναι η πρώτη φορά που δεν βαθμολογώ με κανένα αστέρι κάποιο βιβλίο.

Όμως το θεωρώ τουλάχιστον παραπλανητικό όσον αφορά την προσέγγιση στο κομμάτι που ονομάζεται ψυχολογία. Είναι αδιανόητο πως θα μπούμε στη διαδικασία να θεωρήσουμε ένα μέρος του εγκεφάλου "κακό" ή εν δυνάμει "κακό" που πρέπει να τιθασευτεί. Όλο το σώμα μας βασίζεται σε αιώνες εξέλιξης και τίποτα δεν είναι "τυχαίο", "καλό" ή "κακό".
Ο άνθρωπος είναι μια ενιαία οντότητα, μια πλήρης ύπαρξη και δεν δύναται κανένας διαχωρισμός.

Όλες οι (ψυχολογικές) πρακτικές που στοχεύουν στον έλεγχο και στην επικράτηση της λογικής, δίνοντας δεύτερο λόγο στο συναίσθημα, αρχικά (συνήθως) λειτουργούν μιας και παρέχουν έξυπνα κόλπα, όμως μακροπρόθεσμα καταπιέζουν το συνολικό σύστημα. Αποτέλεσμα; Μια δύσκολη στιγμή, το σύστημα αυτό να καταρρεύσει εντελώς.
Είναι σημαντικό οι άνθρωποι με ψυχολογικά προβλήματα να ρωτούν ειδικούς πριν αφεθούν -λόγω ανάγκης- σε παιχνίδια από "ειδήμονες".

Είναι μια δυναμική και έντονη περιπέτεια, με συνεχόμενη δράση, γύρω από κάποια χαμένα κείμενα, ένα αντικείμενο και τη θρησκευτική ομάδα που γνωρίζει για κάποια μυστικά. Μια κλασική πλοκή συνεχόμενων εναλλαγών, που άνετα γίνεται και ταινία.

Αλλά καλύτερα να μην γίνει, κατά τη γνώμη μου. Και ο κύριος λόγος είναι τα κενά -τουλάχιστον τρία πολύ σημαντικά, που θεωρώ- στο τέλος του βιβλίου. Επιπλέον, θα ήθελα, έτσι για αλλαγή, οι "κακοί" να χάσουν όχι γιατί έχουν πάρει διαζύγιο από τη απλή λογική (κάτι που εδώ το κάνουν και οι "καλοί" κάποια στιγμή), αλλά επειδή οι "καλοί" πρόφτασαν τα βήματά των αντιπάλων τους και έκαναν την ποθούμενη υπέρβαση, η οποία και έφερε το αίσιο αποτέλεσμα!

"Ο άνθρωπος που διάβασε τα χρωμοσώματα του Θεού" στον τίτλο είναι παραπλανητικό και απλά στομφώδες. Δεν εμφανίζεται κάτι τόσο δυνατό και κατά πάσα πιθανότητα κάποιος που έχει διαβάσει τέτοιου είδους βιβλία (όποιος ψάχνεται γενικώς) δεν θα μείνει με το στόμα ανοιχτό.
Οι επαναλήψεις είναι πολλές και αρκετά κουραστικές, καθώς τις συναντάς με τις ίδιες περίπου προτάσεις. Τα επιχειρήματα είναι κάποιες φορές σαθρά και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν άλματα συμπερασμάτων (αν και ο καθένας θα το αντιμετωπίσει διαφορετικά - αυτή είναι η φύση του βιβλίου άλλωστε).
Το 2ο αστεράκι το πήρε, διότι έθιξε δυναμικά και αρκετά πρωτοπόρα μια ιδέα για την έννοια του χρόνου, αλλά κάπου εκεί άρχισαν ξανά οι επαναλήψεις...

Ζήτησα ένα βιβλίο σκοτεινό-θρίλερ, ο υπάλληλος μου πρότεινε αυτό και είχε δίκιο. Λίγο σαν ταινία Χόλιγουντ, αλλά δεν σε πειράζει. Είναι σκοτεινό και είναι και λίγο θρίλερ. Όπως και σκοτεινές είναι και οι περιγραφές των ηρώων, σχεδόν χωρίς καμία ηλιαχτίδα θετικισμού.
Το τελευταίο δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, αν δηλαδή το βιβλίο έπρεπε να κυλίσει με την ίδια σκοτεινιά ή αν έπρεπε να μπουν σφήνα και μερικά διαλείμματα με σκηνές πιο "καθημερινές". Μάλλον αυτό εξαρτάται από τον καθένα.
Τα 5/5 αστέρια, για εμένα, τα έχασε γιατί έχω διαβάσει κι άλλα παρόμοια βιβλία. Ήταν όντως καλό/ενδιαφέρον, αλλά μέχρι εκεί. Τα 4/5 αστέρια τα έχασε, επειδή πολύ γρήγορα φαίνεται ποιο πρόσωπο κάνει τους φόνους...

Το βιβλίο περιγράφει τη ζωή μιας γυναίκας με ανεπίλυτα ψυχολογικά προβλήματα και πώς αυτά επηρέασαν και επηρεάζουν τη ζωή της.

Είναι ρομαντικό, περιγράφει τη καθημερινότητά της, τις επιλογές της. Οι αναδρομές στο παρελθόν, σφήνα σε πάμπολλα σημεία, κάνουν την ανάγνωση κουραστική και, από ένα σημείο και μετά, ο αναγνώστης αισθάνεται μια επανάληψη, παρόλο που τα παρελθοντικά περιστατικά αλλάζουν.
Ενίοτε είναι βιαστικό και οι σκηνές απλώς σαν να παραθέτονται.

Δεν υπάρχει κάποια μεγάλη ανατροπή, κάτι που θα πάει ενάντια στη ροή και θα συναρπάσει. Πιστεύω πως έχει γίνει προσπάθεια, αλλά το αποτέλεσμα είναι περίπου στη μέση.

Δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Το βιβλίο χρησιμοποιεί μια ιστορία/παραβολή, προκειμένου να διατυπώσει κάποιες αρχές.
Δεν είναι στυλ "Το μυστικό" - έχει το δικό του μοτίβο.
Από αυτά που λέει, χωρίς να είναι λάθος, προσωπικά το θεωρώ εμφανές πως δεν είναι ούτε και σωστά. Μπορεί π.χ. ο 1ος νόμος να έχει δίκιο για την Α περίπτωση, αλλά άδικο για την Β.
Πολύ γενικό και αόριστο. Εάν κάποιος ενδιαφέρεται για επιχειρήσεις, καλύτερα να αγοράσει ένα βιβλίο ακριβώς επάνω στο θέμα!

Ένα πολύ καλό βιβλίο, με ρέουσα γραφή, όμορφο και πλούσιο λεξιλόγιο, πλοκή, δράση, δόσεις θρίλερ, μικρά φλας-μπακ, πληροφορίες για τον τόπο όπου εξελίσσεται....
Σίγουρα θα ξέχασα κάτι να γράψω από τα θετικά του, ενώ από αρνητικά δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα!