Διαφορετικό από αυτό που περιμένα. Δεν κατάφερα να ενστερνιστώ τις απόψεις του συγγραφέα, ούτε όμως και να συνδεθώ με τους χαρακτήρες που κινούνταν μέσα. Ενδιαφέρον το όλο σκηνικό και η κεντρική ιδέα, όμως δεν αποδόθηκε με τη δέουσα σοβαρότητα και προσοχή που της άρμοζε.

Γενικά μου αρέσει ο τρόπος που γράφει ο κ.Κορτώ και διασκέδαζα διαβάζοντας, μέχρι τη στιγμή που συνειδητοποίησα πως σταμάτησα να διασκεδάζω και άρχισα να ενοχλούμαι, τόσο από την τραβηγμένη πλοκή όσο και από την υπερβολική δόση υβρεολογιας, αλλά και ανοησίας, από διάφορες πλευρές. Στα μείον το γεγονός πως ο συγγραφέας έδειξε να βαριέται προς το τέλος, κλείνοντας βιαστικά και πρόχειρα την ιστορία.

Μια υπέροχη και συγκινητική ιστορία που διαπραγματεύεται θέματα και αλήθειες που σε άλλες εποχές, οχι και πολύ μακρινές από τη δική μας, στιγματιζαν και καθοριζαν την αξιοπρέπεια και τη ζωή του ανθρώπου. Η συγγραφέας δεν καταφέρνει να αποφύγει κάποιες υπερβολές, όμως το βιβλίο είναι γραμμένο όμορφα και διαβάζεται γρήγορα και με αγωνία.

Ιδιαίτερη ιστορία που εκμεταλλεύεται έξυπνα τα βασικά στοιχεία που την αποτελούν, συνθέτοντας ένα δυνατό, σκοτεινό και απρόβλεπτο βιβλίο.
Η συγγραφέας με διεισδυτική γραφή που φτάνει μεχρι τις πιο κρυφές σκεψεις και τα βαθύτερα κίνητρα των χαρακτήρων, έντονες εικόνες αλλά και ζωντανό λόγο που σε κρατάει σε εγρήγορση, μου άφησε θετική εντύπωση και αισιόδοξη πρόβλεψη για το μέλλον.

Πολύ όμορφη η αναβίωση του κλίματος και του ιστορικού πλαισίου της εποχής καθώς και η ροή του χρόνου διαμέσου των γεγονότων. Καλή χρήση λόγου και ολοζώντανες περιγραφές γεμάτες εικόνες.

Υποβλητική η όλη ατμόσφαιρα σε γραπωνει από τον λαιμό και στέκει εκεί καθ\' όλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, σαν ένας κόμπος που δεν μπορείς να λύσεις ούτε και να καταπιείς. Τοξικές σχέσεις, αρρωστημένα οικογενειακοί δεσμοί, φόβος, μυστήριο, σκοτάδι. Το μόνο αρνητικό πως η γραφή σε κάποια σημεία γίνεται ακατανόητη και σε κάποια άλλα φλύαρη. Δεν είναι ευχάριστο βιβλίο, όμως είναι δυνατό και σκοτεινό και σε κρατάει διαρκώς σε εγρήγορση.

Η συγγραφέας δομεί και συνθέτει ένα πολύ ιδιαίτερο και έντονο σκηνικό, που προβάλει την ίδια εικόνα από διαφορετικές οπτικές. Σοβαρό το ζήτημα με το οποίο ασχολείται και θα ήθελα να το έβλεπα κάπως αλλιώς γραμμένο, με πιο σφιχτή την πλοκή και πιο λιτό τον συναισθηματικό λόγο.

Άψογο στήσιμο και ωραία δοσμένο ιστορικό πλαίσιο, χωρίς να κουράζει και να εξαντλεί. Η γλώσσα μαγική (χωρίς να αποφεύγει τις υπερβολές σε κάποια σημεία, όμως είναι κάτι που προσπερνάς εύκολα), με ισορροπία αφήγησης και συγγραφική δεινότητα που αφήνει τα ίχνη της για καιρό μέσα σου.

Πολύ δυνατή ιστορία, κυρίως όταν γνωρίζεις εκ των προτέρων πως βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Η γραφή ήταν κάπως εξεζητημένη κι αυτό αφαιρούσε πόντους από την γενική εικόνα, αλλά είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.

Η δύναμη αυτών των λουλουδιών βρισκόταν στο χυμό τους, που μπορούσε να μεταμορφώσει οποιοδήποτε πλάσμα στον αληθινό του εαυτό...
Υπέροχη αναπαράσταση μιας αρχαίας ιστορίας που ζωντάνεψε με γλαφυρό τρόπο από το επιδέξιο και ακριβές στυλ γραφής μιας, ομολογουμένως, ενδιαφέρουσας συγγραφικής πένας.

Αρκετά επιτηδευμένη γραφή, που ενώ από τη μία με μαγνήτιζε από την άλλη με πετούσε συναισθηματικά εξω από κάθε επαφή με το έργο. Ίσως να οφειλόταν στην υπερβολική προσπαθεία του συγγραφέα, δεν ξέρω. Πάντως το βρήκα άρτιο και όμορφα δομημένο.

Δεν είναι όλα τα έργα για όλους, ανεξαρτήτως της αξίας τους. Κι αυτό δεν ήταν, σίγουρα, για μένα. Δεν βαθμολογώ τον συγγραφέα, ούτε τη διαχρονικοτητα και την ποιότητα του έργου, παρά μόνο την αίσθηση που μου άφησε. Και δεν ήταν καλή.

Σε σχέση με τον θρύλο και τον θόρυβο που δημιουργήθηκε γύρω από το βιβλίο,θα το χαρακτήριζα μάλλον κατώτερο. Ως ανεξάρτητο βιβλίο που αφήνεται ελεύθερα στον αναγνώστη και αφήνει ταυτόχρονα τον αναγνώστη ελεύθερο από κάθε άποψη να βυθιστεί μέσα του, μάλλον μαγικό.

Υφολογικά σωστό, ιστορικά ακριβές (μάλλον), σου κρατάει την προσοχή μέχρι του σημείου να θέλεις να ακολουθήσεις την πλοκή και τις εξελίξεις, αλλά να μη βιάζεσαι κιόλας για αυτό. Ίσως αν δεν ήταν τόσο εκτεταμένο, αν είχε σφιχτότερη δομή και μικρότερη ανάλυση, να μου άρεσε περισσότερο.

Σε γενικές γραμμές με κέρδισε. Το ενδιαφέρον μοιράζεται στις διάφορες ιστορίες, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, και πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει, για διάφορους λόγους.

"Παράξενο πράγμα που είναι ο θάνατος! Ένα μονάχα βήμα, λες πως κάποιο νήμα ψιλοκλωσμένο κόπηκε, μια κουβέντα αρχινισμένη σταμάτησε στη μέση, κι όσο κι αν καρτερείς, ό,τι κι αν κάνεις, ποτέ δεν θα μπορέσεις ν\' ακούσεις τη συνέχεια. Η συνέχεια έγινε απόρρητο βαθύ."

Η τρομπέτα δεν βγάζει τον ίδιο ήχο για όλους, ή τουλάχιστον δεν ακούνε όλοι με τον ίδιο τρόπο. Προφανώς άλλοι τον βρίσκουν συναρπαστικό και άλλοι ενοχλητικά επαναλαμβανόμενο. Κάτι ανάλογο εισέπραξα και με το βιβλίο της κ. Δούκα, που παρά την μοσχομυριστή και νοσταλγικά γοητευτική γραφή της, δεν κατάφερε να κρατήσει το ενδιαφέρον μου σε ανάλογο βαθμό με άλλα της έργα.

Αναφορικά με αυτό που περίμενα θα έλεγα πως το βρήκα κάπως στατικό, αλλά η στατικότητα και η δυναμικότητα είναι έννοιες, τόσο αντικρουόμενες, όσο και ταυτιζόμενες, τουλάχιστον όταν έχεις να κάνεις με τον Μουρακάμι. Αυτό που με απογοήτευσε σε αυτήν την ιστορία είναι μάλλον το γεγονός πως ένιωσα ότι το όλο σκηνικό οδηγούσε κάπου, αλλά δεν έφτασα ποτέ εκεί. Πάντως μου αρέσει να τον διαβάζω και κάθε φορά με κάνει να αλλάζω τρόπο θέασης των συνηθισμένων γεγονότων.

Η πρώτη μου επαφή με το βιβλίο ήταν στο δημοτικό, όταν η δασκάλα μας το διάβαζε την τελευταία ώρα πριν το σχόλασμα, ίσως με απώτερο σκοπό να μείνουμε ήρεμοι ώσπου να χτυπήσει το κουδούνι. Το εγχείρημα στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Εμείς ακούγαμε με ανοιχτό το στόμα για τον απείθαρχο που ήθελε να ξεχωρίσει και να επιλέξει τον κόσμο και τον τρόπο, η δασκάλα είχε μια ήσυχη τάξη, το βιβλίο κέρδισε τουλάχιστον έναν φανατικό θαυμαστή (σίγουρα και άλλους). Διαβάστε το και χαρίστε το.

Από τα πρώτα μου αναγνώσματα του Στάινμπεκ, μικρό και βατό, αλλά όχι εύπεπτο, σε καθηλώνει με τη δύναμη της εικόνας και τη βιαιότητα των συναισθημάτων.

Γέλασα, προβληματίστηκα, ερωτεύτηκα, συγκινήθηκα. Αγαπώ τον παράλογο κόσμο του Ρόμπινς. Ακόμη και με τον κίνδυνο να παγιδευτω για πάντα μέσα του

Δε θα μπορούσα να πω πως ήταν ένα βιβλίο που μπόρεσα να διαβάσω αβίαστα. Στιγμές στιγμές έπιανα τον εαυτό μου να πιέζεται να συνεχίσει ή να κατανοήσει αυτό που ήταν γραμμένο μπροστά του. Δε θα έλεγα καν πως μου άρεσε, απλώς για να καυχηθώ πως ανήκω στην ιδιαίτερη κατηγορία των αναγνωστών του Μακάρθι. Αντίθετα, με κούρασε αρκετά με αποτέλεσμα να μην το αγαπήσω και κάποιες φορές μου προκάλεσε αμηχανία. Λυπάμαι, δεν ανήκω στους φαν.

Το εντόπισα στη βιβλιοθήκη φίλου, με τις σελίδες ακόμη άκοπες. Ούτε κι ο ίδιος θυμόταν από ποτέ το είχε, αν το αγόρασε ή ποιος του το χάρισε. Μου το δάνεισε για μια ώρα, τόσο έκανα για να το διαβάσω, αφού έκοψα τις σελίδες. Ήταν εξαιρετική η αίσθηση κι εγώ δεν ήξερα καν ότι ο Καββαδίας είχε γράψει εκτός από ποιήματα και πεζά. Διαβάστε το. Λυρικό και συγκινητικό, σε αγγίζει με μοναδικό τρόπο.

Με αφορμή μια εργασία του γιου μου, πρόσφατα το ξαναδιάβασα, γιατί η πρώτη ανάγνωση μετρούσε πολλά χρόνια πίσω. Εντελώς διαφορετικές οι εντυπώσεις, παρόλο που και την πρώτη φορά μου άρεσε αρκετά,όπως θυμάμαι. Πρόκειται για πολύ δυνατό ψυχογράφημα που εισχωρεί βαθιά στο μυαλό. Ασφαλώς και το προτείνω μ