Για την ηλικία που το έγραψε είναι διαβολεμένα καλό, όμως δεν μπορεί να αποφύγει τις υπερβολές, τις συγκινησιακές συγκρούσεις και τις έντονες αντιδράσεις της ηλικίας αυτής,όπως και το γεγονός πως όλοι σκέφτονται σαν έφηβοι. Όμως όταν είναι εφηβικό το μυαλό που συλλαμβάνει και πλάθει τους ήρωες, δεν μπορείς να απαιτήσεις κάτι περισσότερο.

Πάντα γοητεύομαι από έναν αντισυμβατικό, οξυδερκή και ευγενικό χαρακτήρα, που καταφέρνει να ανατρέπει τα δεδομένα και να προκαλεί εντυπώσεις προς πάσα κατεύθυνση. Ο Αρσέν Λουπέν είναι τέτοιος και ο Λεμπλαν Μορίς τον σκιαγραφεί άψογα, με χιούμορ, ενδιαφέρον και λεπτομέρια.

Μια ιστορία απλή, μα και λυπητερή, όπως απλή και λυπητερή είναι η ζωή...
Όμορφο και νοσταλγικό ταξίδι, με ποιητική γλώσσα και γλαφυρές εικόνες.

Χαρισματική γραφή και όμορφη σκέψη που συνδυαστικά μας δίνουν μια πολύ δυνατή ιστορία. Αν εξαιρέσεις κάποια σημεία όπου η αφήγηση χαλαρώνει και σε κουράζει κάπως, καθώς μάλλον έλεγε πολλά στη συγγραφέα αλλά τίποτε σε μένα, τότε μιλάμε για ένα βιβλίο που διαβάζεται με (σχεδόν) αμείωτο ενδιαφέρον έως το τέλος

Για να πω την αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα τον θόρυβο που γίνεται γύρω από το συγκεκριμένο έργο, όπως επίσης και γιατί αποτελεί την μακροβιότερη παράσταση στο θέατρο. Βέβαια καλό είναι, δε λέω, όμως προσωπικά προτιμώ τα βιβλία με τον Πουαρό και τα βιβλία με την μις Μαρπλ. Ίσως να φταίνε οι συγκυρίες που του έδωσαν αυτό τον χαρακτήρα, ίσως όμως και το δεδικασμένο ετών που πλέον το έχει αναγάγει στη σφαίρα του κλασικού. Τυπική υπόθεση της Αγκάθα Κρίστι, ο κύκλος των υπόπτων, το βεβαρημένο παρελθόν, ο επίμονος επιθεωρητής, οι τελικές εξηγήσεις. Πιστεύω πως αν ήταν μεγαλύτερο, με περισσότερη έμφαση και ανάλυση στα στοιχεία που οδήγησαν στις εξελίξεις, τότε θα μου άρεσε πιο πολύ.

Μάλλον έκανα το λάθος να ξεκινήσω με αυτό το βιβλίο τη γνωριμία μου με το Στίβεν Κινγκ και κάπου χάθηκα στην αρχή. Όταν όμως κατάφερα να συνδέσω τα στοιχεία και τα γεγονότα, αυτό που αναδύθηκε με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Σίγουρα θα συνεχίσω,ίσως με διηγήματά του αρχικά και μετά θέλω να περάσω στη λάμψη, για το οποίο άκουσα τα καλύτερα.

Γραμμένο όμορφα και δομημένο απλά, σε οδηγεί βήμα βήμα προς την αυτογνωσία, την σύνθεση της προσωπικής, ατομικής σου ελευθερίας, σε γεμίζει αισιόδοξη διάθεση και χαρούμενα συναισθήματα. Διαχρονικό και άφθαρτο, ασκεί πάνω σου την ίδια δύναμη, είτε το διαβάσεις στα δώδεκα, είτε στα τριάντα, είτε στα ογδόντα. Το μόνο που αλλάζει στην πορεία είναι εσύ ο ίδιος, κι ενώ στην αρχή η ελευθερία ερμηνεύεται ως ανεξαρτησία, στην πορεία γίνεται πνευματική ανύψωση για να καταλήξει στην απόλυτη ελευθερία της ύπαρξης.

Ξαφνικά ο Μάαλι συνειδητοποιεί ότι έχει πεθάνει (χωρίς να θυμάται πώς) και τώρα βρίσκεται στη μετά θάνατον ζωή - ένα χαοτικό μέρος που το χαρακτηρίζει μια ατέλειωτη γραφειοκρατία, κι έχει «επτά φεγγάρια» (επτά νύχτες) όπου μπορεί να περιπλανηθεί ελεύθερος, να θυμηθεί την προηγούμενη ζωή του, να ολοκληρώσει τις απαιτούμενες διατυπώσεις και να προχωρήσει προς το φως.
Ο Μάαλι προσπαθεί απεγνωσμένα να επικοινωνήσει με τους φίλους του, την οικογένειά του ή οποιονδήποτε μπορεί να τον ακούσει. Χρειάζεται βοήθεια. Ανάμεσα στα πράγματά του είναι ένα κουτί που περιέχει φωτογραφίες που τραβήχτηκαν κατά τη διάρκεια των αποστολών του - φωτογραφίες του θανάτου και της καταστροφής που έχει δει από πρώτο χέρι στη Σρι Λάνκα της δεκαετίας του 1980, θύματα (που έχουν «εξαφανιστεί) δημοσιογράφοι που εικάζεται ότι αγνοούνται, και ενοχοποιούν ισχυρούς ανθρώπους. Όπως λέει και ο ίδιος:
«Αυτά δεν είναι στιγμιότυπα διακοπών, είναι φωτογραφίες που θα ρίξουν τις κυβερνήσεις. Φωτογραφίες που θα μπορούσαν να σταματήσουν τους πολέμους».
Μπορούν; Μπορεί; Και κυρίως, θα προλάβει;
Απολαυστικό και γρήγορο, σε κρατάει καθηλωμένο μέχρι το τέλος και σου μαθαίνει απο πρώτο χερι άγνωστα κομμάτια μιας άγνωστης ιστορίας,της μακρινής Σρι Λάνκα.

Το ψέμα και οι προεκτάσεις που μπορεί να λάβει στην καθημερινότητα.
Σχεδόν όλοι οι χαρακτήρες αυτού του βιβλίου λένε ψέματα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Μερικοί επιθυμώντας να τραβήξουν την προσοχή ή τη συμπάθεια, άλλοι για να επιδείξουν ή να πιστέψουν ότι ζουν μια διαφορετική, πιο συναρπαστική ζωή. Τα ψέματά τους κυμαίνονται από το αθώο ψέμα μέχρι την απάτη ή, όπως στην περίπτωση της ηρωίδας, μέχρι την ψευδή κατηγορία. Το βιβλίο διαπραγματεύεται επίσης τον τρόπο με τον οποίο τα ψέματα μπορούν να αποκτήσουν δική τους ζωή, να κάνουν τον αφηγητή ευάλωτο στη χειραγώγηση και να διακυβεύσει άθελά του την ακεραιότητα των άλλων.