Στο βιβλίο αυτό δεν υπάρχει ιστορία βασικά. Το βρήκα πολύ βαρετό, χωρίς δομή και θέμα καθώς επίσης και η μετάφρασή του πρέπει να έχει κάποιο θέμα. Ενδεικτικά αναφέρω: « θα φτιαξω εγώ το μέλλον σου, θα φτιάξεις το δικό μου, ένα ρολόι θα φτιάξουμε για μέτρημα του χρόνου» και «Θα φτιάξουμε μια αγάπη αφού αγκαλιαστούμε, θα σκάψουμε έναν λάκκο μέσα του να κρυφτούμε» ή «Όμως, άλλοτε χάνεις κι άλλοτε κερδίζεις. Γι’αυτό θα φτιάξουμε μια πύλη, όσους δεν συμπαθείς, έναν έναν να γνωρίζεις». Απλά δεν βγάζει κανένα νοημα καμία σελίδα του. Επίσης, μιλάει για εχθρούς. Γιατί θα πρέπει να μάθει το μικρό το παιδάκι για εχθρούς στο ξεκίνημα της ζωής του; Δεν το προτείνω καθόλου.

Πολύ όμορφο παραμύθι. Ο λιτός λόγος του συγγραφέα σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή εικονογράφηση κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών και αφήνει περιθώρια για επιπλέον λόγια και εξέλιξη της ιστορίας από την πλευρά του γονιού, κάτι που τα παιδιά απολαμβάνουν αφού η φαντασία τους ταξιδεύει! Η δόση χιούμορ στο σημείο που ο Νοι κοιμάται με την γιαγια πόδια με πόδια και η κουβέρτα τον τσιμπάει αφήνει χώρο για αναπαράσταση και γέλια με τα παιδιά! Πολύ παραστατικό βιβλίο και αν/όταν ο γονιός είναι σε καλή διάθεση μπορεί να κάνει την διήγηση μια υπέροχη εμπειρία που ξετρελαίνει τα παιδιά! Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Πολύ όμορφο παραμύθι. Τα λιγοστά του λόγια σε συνδυασμό με την εντυπωσιακή εικονογράφηση αφήνουν χώρο για περισσότερα λόγια, συζήτηση και παρότρυνση για παρατήρηση από την πλευρά του γονέα! Το βιβλίο αυτό σε τραβάει μέσα του με τις όμορφες εικόνες του. Ήταν δυο ετών και τριών μηνών τα παιδιά μου, όταν ένα πρωινό στην θάλασσα της Σίφνου, κοίταζαν στο βάθος του ορίζοντα και ενθουσιασμένα φώναζαν «μαμά η φάλαινα»!!

Τέλειο! Υπέροχο βιβλίο που αποτυπώνει απλά και κατανοητά την καθημερινότητα των κατοίκων του Πακιστάν, κάνει αναδρομή στην ιστορία και στην πολιτική ζωή της χώρας κρατωντας παράλληλα αμείωτο το ενδιαφέρον για όσα πρόκειται να συμβούν στη Μαλάλα... ένα κορίτσι υπόδειγμα για την θέληση, το πάθος, το πείσμα και την εσωτερική σπίθα! Το έχω διαβάσει τρεις φορές και το έχω κάνει δώρο σε πολλούς μου φίλους. Αξίζει να το διαβάσει κανείς.. Νόμπελ Ειρήνης.. το συνιστώ ανεπιφύλακτα.