Η καθοδος των νεωτερων μυριων. Η μονη μεραρχια που δεν διαλυθηκε και απο τα βσθη της Μ. Ασιας εφτασε μαχομενη στα παραλια και απο εκει στη Λεσβο, σωζοντας απο τη σφαγη και 5.000 μικρασιατες που την ακολουθησαν. Πρωταγωνιστες οι τρεις διοικητες των Συνταγματων της: Ο συγγραφεας (Αμπελας), ο Σταφυλας και ο Τσιπουρας, ολοι με επωνυμα σχετικα με το αμπελι, οπως χαριτολογωντας γραφει ο συγγραφεας. Ενα εξοχο βιβλιο, που αποδεικνυει οτι οπου υπηρχε στιβαρη ηγεσια οι Τουρκοι εσπασαν τα μουτρα τους.

Εκ των πρωτεργατων της συντριβης της κομμουνιστικης ανταρσιας στον Μωρια και εν συνεχεια στον Γραμμο, ο Καρδιτσιωτης στρατηγος Θ. Πεντζοπουλος, περιγραφει με συγκλονιστικες λεπτομερεις τον αγωνα του Ελληνικου Στρατου και την τροχοπεδη των αστων πολιτικαντηδων στο εργο του, την οποια παντως εγραψε στα παλαιοτερα των υποδηματων του. Η συμβολη του στη νικη ηταν τετοια, ωστε ηταν ενας εκ των δυο στρατηγων που επικηρυξε ο Ζαχαριαδης (ο αλλος ηταν ο Θρ. Τσακαλωτος).

Ενα εξοχο βιβλιο απο τον, εκ Μοναστηριου, μακεδονομαχο και μετεπειτα υπουργο, με διηγησεις για τη δραση, εν πολλοις αγνωστων στο ευρυ κοινο, μακεδονομαχων.

Οι τουρκοφωνοι προσφυγικοι πληθυσμοι της Αν. Μακεδονιας, ποντιοι και μικρασιατες, οντας στη συντριπτικη τους πλειοψηφια φιλελευθεροι και οντας εξ αρχης ενοπλοι, συμμετειχαν στο κινημα του 1935 και πολεμησαν κατα των Κονδυλικων στρατευματων, τα οποια, μετα την επικρατηση τους, συμπεριφερθηκαν σαν στρατευματα κατοχης σε ξενη χωρα. Οι ιδιοι πληθυσμοι, μετα την de facto προσαρτιση της περιοχης απο τη Βουλγαρια, πηραν παλι τα οπλα τους και βγηκαν στα βουνα (Παγγαιο, Λεκανη, Συμβολο κλπ). Εκει το 1943 ο ΕΛΛΑΣ τους εθεσε το διλημμα: Η ΜΕΘ ΗΜΩΝ, Η ΚΑΘ ΗΜΩΝ. Αρνηθηκαν να ενταχθουν στον ΕΛΑΣ γιατι αντιληφθηκαν προ πολλου οτι στην ουσια ηταν κομμουνιστικος στρατος. Δεχθηκαν επιθεση και ανταπεδωσαν. Οι κομμουνιστες οχι μονο απετυχαν να τους αφοπλισουν, αλλα εχασαν και πολλα στελεχη τους, πεφτοντας οι ιδιοι μεσα στην παγιδα που εστησαν στους μπαφραληδες την πρωτοχροινια του 1944. Το ετος αυτο οι Αγγλοι (Μιλλερ) διαπιστωσαν οτι προκειται για δυναμικο στοιχειο που πολεμα αδιαλλακτα τους Βουλγαρους (λ.χ. 4ημερη μαχη γεφυρας των Παπαδων στο Νεστο και εξολοθρευση του βουλγαρικου συνταγματος της φρουρας της Δραμας) και αρχισαν να τους εφοδιαζουν (μεχρι τοτε ενισχυαν αποκλειστικα τον ΕΛΛΑΣ). Ο κ. Μαραντζιδης γνωστης της συγκεκριμενης εθνοτικης ομαδος που ειχε εγκατασταθει κυριως στις περιοχες Κοζανης, Πιεριας, Κιλκις, Σερρων, Δραμας και Καβαλας, εξηγει διεξοδικα πως οι πληθυσμοι αυτοι, απο φιλελευθεροι εγιναν οι Ηρακλεις του στεμματος, κραυγαζοντας γιασασιν μιλιετ=ζητω το εθνος.

Ενας τουρκοχριστιανος του Μωρια, οπως αποκαλουσε ο λαος τους κοτζαμπασηδες.Το μισος των Δεληγιανναιων κατα του λαικου ηγετη Κολοκοτρωνη ηταν τετοιο ωστε ευχοταν να νικηθει απο τους Τουρκους. Στην Καρυταινα ζουσε την εποχη του αγωνα ενας σαλεμενος φουκαρας ονοματι Δημος. Οι Δεληγιανναιοι λοιπον αποκαλουσαν τον Κολοκοτρωνη Δημο. Σε μια αψιμαχια εξω απο την Τριπολη ο Κολοκοτρωνης νικηθηκε. Τοτε ο Αναγνωστης Δεληγιαννης εστειλε επιστολη στον αδελφο του Κανελλο. Εγραφε: ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΝΙΚΗΘΗ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΛΛΩΣ ΕΓΕΝΕΤΟ ΒΑΣΙΛΕΥΣ. Η επιστολη επεσε στα χερια του Κολοκοτρωνη, ο οποιος, παρα τα θρυλουμενα, ηταν ενας πολυ ηπιος χαρακτηρας. Αποδειξη οτι συγκρατησε τον ενοπλο λαο οταν ξεσηκωθηκε να σφαξει τους Κοτζαμπασηδες στη Ζαρακοβα, φειδομενος του ελληνικου αιματος. Ηταν το μεγαλυτερο λαθος του, που το πληρωσε πρωτος ο ιδιος και ο γιος του Πανος και μετα οι λαικοι ηγετες, Ανδρουτσος, Καραισκακης, Δ. Υψηλαντης, Νικηταρας, Πλαπουτας κ.λ.π., αλλα και ο Καποδιστριας. Σιγουρα η μοιρα της Ελλαδας θα ηταν διαφορετικη αν τοτε εκδιωκονταν οι Φαναριωτες, οι Κοτζαμπασηδες, οι Κωλετηδες και οι ομοιοι τους.

Ο Φ. Δραγουμης, αδελφος του Ιωνα και γιος του πρωην πρωθυπουργου, επιστρατευεται, πολεμα απλος φανταρος και τραυματιζεται στο Σαρανταπορο. Μετα τη νοσηλεια του υπηρετει στο στρατηγειο του Κωνσταντινου ως δεκανεας-αγγελιοφορος μεχρι τη ληξη και του 2ου Βαλκανικου Πολεμου. Καταχωρει στο ημερολογιο του στη δημοτικη γλωσσα ολα οσα υποπιπτουν στην αντιληψη του, κριτικαρει πολιτικες και στρατιωτικες προσωπικοτητες της εποχης και μας παρεχει πολυτιμες πληροφοριες εκ των εσω για τη μεγαλειωδη εκεινη εξορμηση του Εθνους, αλλα και για τις μικροτητες και αντιζηλιες ορισμενων εκ των πρωταγωνιστων.

Εξοχο βιβλιο το ημερολογιο του Κυπριου ιερεα της 5ης Μεραρχιας που περιγραφει την εξορμηση της κατα των οχυρωσεων του Κιλκις (Ιουνιος 1913), τις τρομακτικες απωλειες αξιωματικων και φανταρων μεχρι την τελικη νικη.

Αναμνησεις του μοναδικου αμερικανου στρατηγου που θα μπορουσε να συγκριθει με τους εξεχοντες γερμανους και ρωσους συναδελφους του.

Ενα υπεροχο βιβλιο γραμμενο απο τον κυβερνητη του θρυλικου Αδρια, που προσεκρουσε σε ναρκη και κατορθωσε να το οδηγησει στην Αλεξανδρεια, μολονοτι ελειπε το μπροστινο μερος του πλοιου.

Η εξοχη πενα του Κονδυλακη, εθελοντη στην Κρητη κατα την εξεγερση του 1896, περιγραφει δραματικα, αλλα και ξεκαρδιστικα στιγμιοτυπα του αγωνα κυριως μεταξυ κρητων και τουρκοκρητων. Χαρακτηριστικο το επεισοδιο δυο αντιπαλων που προ της επαναστασης ειχαν επιδοθει απο κοινου στην κλοπη ποιμνιων. Ο ελληνος ζητησε τσιγαρο απο τον τουρκοκρητικο φιλο του Στραβοχαλιλη. Κι οταν του το πεταξε απο την πολεμιστρα ο ελληνας δισταζε να πλησιασει: Δεν πιστευω να μου την πσιξεις, του ειπε. Κι ο Στραβοχαλιλης: Τι λες μωρε να σου την παιξω εγω που εχομε μαζι τοσα ξενα οζα φαγωμενα;

Τελικα υπηρξε εστω και ενας απο την ηγεσια του ΚΚΕ που να μην κατηγορηθηκε απο τους λοιπους για χαφιεδισμο, πρακτοριλικι και προδοσια;

Αυτη η ατυχης εμπνευση του πρωτου λορδου του ναυαρχειου, Τσωρτσιλ, μεταφερθηκε με φορτικοτητα, δια του Βενιζελου, στο ελληνικο επιτελειο, προκειμενου να συμμετασχει στην επιχειρηση ο ελληνικος στολος και ενα σωμα του ελληνικου στρατου. Ο Μεταξας, τοτε αντισυνταγματαρχης, που αναπληρωνε τον τιμωρημενο αρχηγο του επιτελειου, Β. Δουσμανη, με αιτιολογημενη εκθεση του προεβλεψε οτι η επιχειρηση θα αποτυχει και συν τοις αλλοις θα υπηρχε κινδυνος απο βουλγαρικη επιθεση στην Μακεδονια. Προ της επιμονης του Βενιζελου ο Μεταξας παραιτηθηκε και η συμμετοχη μας στην τυχοδιωκτικη αυτη επιχειρηση ματαιωθηκε. Απο το εν λογω βιβλιο ο αναγνωστης μπορει να καταλαβει ποιος ειχε δικαιο, ο προδοτης Μεταξας η ο εθναρχης Βενιζελος;

Εξαιρετο βιβλιο. Μυθιστορημα, που πιστευω οτι δεν αφισταται της πραγματικοτητας, με αιφνιδιαστικες ανατροπες ανα κεφαλαιο και μια εκπληξη στο τελος για το προσωπο που σκοτωσε τον Ντουρουτι. Με εντυπωσιασε.

Αυτα που εγραψε ο Pound ηταν επικινδυνα για τον Ρουσβελτ, που ηθελε να βαλει τις ΗΠΑ στον πολεμο. Γι αυτο ο συγγραφεας εξεμετρηαε το προς το ζην στις φυλακες και τα ψυχιατρεια της μεγαλης αυτης δημοκρατιας.

Παρα τον ανιστορητο ισχυρισμο ορισμενων ασπονδων φιλων της Ελλαδος, ο συγγραφεας αποδεικνυει οτι η επιλογη του Μουσολινι να επιτεθει εναντιον μας ηταν μοιραια και γι αυτον και για τον Χιτλερ.

Διαβαζεται δυσκολα και χρειαζεται μεγαλη υπομονη. Οταν ομως το διαβασα μου δημιουργηθηκε η απορια πως, τοσο οι αγλογαλλοι πολιτικοι-κατευναστες, οσο και ο Σταλιν λεγεται οτι αιφνιδιαστηκαν (αν ισχυει αυτο για τη Γεωργιανη αλεπου) απο τον Χιτλερ. Και τουτο γιατι εκανε ακριβως οσα εγραψε στο στο Mein Kampf.

Πολυ καλη περιγραφη της δικης, των προγηθεντων αυτης, καθως και της προσπαθειας κυριως του Τζακσον να θεμελιωσει τις κατηγοριες. Το συμπερασμα του Ιρβιγκ ειναι: Ουαι τοις ηττημενοις. Παντως ειναι απολαυστικη η περιγραφη του εξευτελισμου του αμερικανου εισαγγελεα της δικης Τζακσον απο τον γερμανο κατηγορουμενο Γκαιριγκ, υπο το χαιρεκακο βλεμμα του προεδρευοντος βρετανου Σωκρος.

Μια περιγραφη της τραγωδιας του μικρασιατικου ελληνισμου, απο τον Βενεζη, 17χρονο ομηρο στα χερια των τουρκων. Αθλιοτητες και δολοφονιες αμαχων απο τους κεμαλικους, περιστατικα τουρκων χωρικων που φερθηκαν ανθρωπινα, πικρο χιουμορ, αλλα και ελληνες προδοτες στα στρατοπεδα (ο ιδιος, γενικευοντας, γραφει οτι δεν τρεφει καμια εκτιμηση στους συμπατριωτες του Μεγαλου Βασιλειου, γιατι οι τυραννοι του ηταν καπαδοκες). Τραγικες φιγουρες ο Ερμολαος το πλι και ο φιλος του συγγραφεα Αργυρης, που οι πλιατσικολογοι τον δολοφονησαν για ενα χρυσο του δοντι. Μου θυμισε τις διηγησεις των παππουδων μου για τη σφαγη στο χωριο τους, το Φουλατζικ της Βιθυνιας.

Υπεροχο βιβλιο στρατιωτικης λογοτεχνιας, απο τον Μυριβηλη, στρατιωτη της πατριδας ηδη απο το 1912. Εδω, στρατιωτης του συνταγματος Λεσβου της μεραρχιας αρχιπελαγους στο Μακεδονικο μετωπο κατα τον Α Π.Π., περιγραφει με συγκλονιστικο τροπο τη ζωη του στρατοπεδου, αλλα και του μετωπου. Απο τα καλυτερα του ειδους του, μεταφραστηκε σε πολλες γλωσσες ηδη απο την 1η εκδοση του (δεκαετια 1920).

Μια ιστορια κομμενη και ραμμενη στα μετρα των κοτζαμπαδηδων: Κατα τον ακαπνο Σουρμελη ο Ανδρουτσος ηταν τουρκοδυσσεας. Οι δολοφονοι του Γαζης, Γκουρας και Μαμουρης ηταν ηρωες. Μια αηδια που ανασκευαζεται απο τον Καρπο Παπαδοπουλο, που υπηρετησε υπο τις διαταγες του λαικου αγωνιστη Ανδρουτσου, τον οποιο οι κοτζαμπασηδες και οι φαναριωτες κυνηγησαν με πληρωμενους δολοφονους, μεχρι που καταφεραν να τον εξοντωσουν.

Οι μονοι που πολεμησαν αδιαλλακτα τους Βουλγαρους στην Ανατολικη Μακεδονια, ηταν οι ΑΛΛΟΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΙ. Στην 4ημερη μσχη της ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΠΑΔΩΝ (3 εως 7 Μαιου 1944) στο Νεστο εξολοθρευσαν ολοκληρο το βουλγαρικο συνταγμα της Δραμας, μαχομενοι κατα τακτικου στρατου που υποστηριζοταν απο πυροβολικο και αεροπλανα. Ηταν η μεγαλυτερη μαχη της κατοχης κατα του κατακτητη, που λιγοι γνωριζουν (βλ. Τ. ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ: Καπετανιοι και οπλαρχηγοι της Αν. Μακεδονιας). Η εφημεριδα της Σοφιας ΖΟΡΑ εγραψε μετσ τη μαχη: Η Βουλγαρια θρηνει τους 400 λεβεντες της, που δολοφονησαν οι ληστες του Αντων Τσαους στη Μπιελομορια (ετσι αποκαλουσαν την προσαρτημενη περιοχη της Αν. Μακεδονιας - Θρακης). Την ιδια εποχη το ΕΑΜ πολεμουσε να αφοπλισει και να δολοφονησει τους μη εαμικους ανταρτες. Παντως, οταν το επιχειρησε και στην Αν Μακεδονια δοκιμασε μεγαλη εκπληξη απο τους ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥΣ.

Ενα κινημα που κοστισε στην Αν. Μακεδονια- Θρακη 15.000 εκτελεσμενους και λεηλασια των ελληνικων περιουσιων. Το ξεκινησε το Μακεδονικο Γραφειο του ΚΚΕ, που ενηργησε αυτοβουλως, γιατι δεν ειχε επαφη με την κσθοδηγηση οπως ομολογει ο Βαφειαδης. Η βουλγαρικη Οχρανα εβαλε αναμεσα στους δηθεν επαναστατες πρακτορες της, που παρισταναν μελη του βουλγαρικου ΚΚ, και ειχε πληρη ενημερωση. Γνωριζε ακομη και την ωρα που θα εκδηλωνοταν το κινημα. Εθεσε ολες τις μοναδες σε επιφυλακη, οπλισε ολους τους δημοσιους υπαλληλους (η περιοχη ειχε de facto προσαρτηθει στη Βουλγαρια) και γεμισε ο τοπος κομιτατζηδες. Η καταστολη ηταν αμεση και σκληρη.Στοχος η τρομοκρατηση του πληθυσμου, η προσφυγοποιηση του και η εγκατασταση ξεβρακωτων εποικων στα σπιτια και στους κληρους των εκτελεσμενων. Καθολου παρεξηγημενη εξεγερση. Ηταν σχεδιασμενη απο τους Βουλγαρους, που χρησιμοποιησαν τους αφελεις Χαμαληδηδες και λοιπους, οι οποιο παντως, οσο διαρκουσαν οι γλυκες Χιτλερ και Σταλιν, σφυριζαν αδιαφορα, οπως αλλωστε οι απανταχου κομμουνιστες.

Ο Ροζεμπεργκ ηταν ενας μισοτρελος, ουτε καν Γερμανος αλλα γερμανοφωνος Βαλτος και πιθανως μισοσλαβος, που σπουδασε στην Τσαρικη Ρωσια και μιλουσε τη ρωσικη καλυτερα απο τη γερμανικη γλωσσα. Οι Ναζι ποτε δεν τον πηραν στα σοβαρα, το δε πολυσελιδο και ασυναρτητο, δηθεν ιδεολογικο, βιβλιο του Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ, οπου επιχειρησε να αναπτυξει τις παγγερμανικες ρατσιστικες ιδεες των Γκομπινω και Τσαμπερλαιν, ηταν αδυνατο να διαβαστει ως το τελος, οπως κοροιδευτικα ελεγε ο Χιτλερ. Εχθρος των εβραιων που, ως προεδρος του ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, ηθελε να τους διωξει απο τη Γερμανια, ηταν εξω απο τα κεντρα των αποφασεων (ουτε καν κληθηκε στη λεγομενη συσκεψη της Βανζεε). Για να τον ξεφορτωθει ο Χιτλερ, μετα τον Μπαρμπαροσα, τον διορισε στο διακοσμιτικο αξιωμα του Υπουργουν των Ανατολικων Εδαφων, οπου οι υφισταμενοι του Λοχσε και Κοχ αμεσως και απροκαλυπτα τον υποσκελισαν, κατ εντολη του Χιμλερ, ενω ηλθε σε συγκρουση και με τα SS γιατι επεμενε να θεωρει τους Σλαβους ως Αρειους και δεν ενεκρινε τις αγριοτητες εναντιον τους. Αντιθετως επεδοκιμαζε τους διωγμους των εβραιων της Ουκρανιας απο τα einsazgruppen. Στο υποψη ημερολογιο μεγαλοποιει τον ασημαντο ρολο του. Παντως εχει αξια, ως πηγη, καθοσον αφορα στις περιγραφομενες συναντησεις και συνομιλιες των ναζι ανωτατων αξιωματουχων με τον Χιτλερ, αλλα και τις λεηλασιες των εβραικων περιουσιων, στις οποιες βεβαια πρωταγωνιστες ηταν ο Γκαιριγκ και ο Χιμλερ.

Ο Γιαννης Καραβιτης ξεκινησε ως ο νεοτερος ανταρτης στο σωμα του Π. Μελα, τον οποιο υποχρεωσε με την επιμονη του να τον δεχθει, και κατεληξε καπετανιος επικεφαλης σωματος Κρητων και Μακεδονων, φοβος και τρομος των κομιτατζηδων και των χωριων που τους στηριζαν. Γλαφυρη περιγραφη του αγωνα στη Δυτικη Μακεδονια, που εν πολλοις επιβεβαιωνεται απο τα εγγραφα του προξενειου Μοναστηριου.

Αλκαζαρ. Το φρουριο - συμβολο των εθνικιστων. Η επικη αντισταση του Σχη Μοσκαρντο και των αποφασισμενων ανδρων του, ο απανθρωπος εκβιασμος του απο τους πολιορκητες με την απειλη οτι θα εκτελεσουν τον 17χρονο γιο του, η περηφανη αρνηση του, η εκτελεση του γιου του και η λυτρωση απο τον στρατηγο Βαρελα.

Διαβαζοντας το κανεις διαπιστωνει οτι δεν αλλαξε τιποτε απο τοτε. Συγκινει το ενδιαφερον του Καρκαβιτσα για τις συνθηκες κρατησης στις φυλακες της εποχης, χωρις να φανταστει οταν το εγραφε οτι θα τις δοκιμασει αργοτερα και ο ιδιος γιατι, ως στρατιωτικος γιατρος, αρνηθηκε να καταπατησει τον ορκο του.

Ενα υπεροχο βιβλιο. Διαβαζοντας το ειναι σαν να ακολουθουμε βημα προς βημα την μεγαλη στρατια του Ναπολεοντα και ειδικοτερα το εκλεκτοτερο τμημα της, την αυτοκρατορικη φρουρα.

Μια αλλη αποψη, αιρετικη συμφωνα με την εικονα του Ελ. Βενιζελου που κυριαρχει στη χωρα μας (οχι ομως εξω), στηριζομενη γερα σε αδιαμφισβητητα εγγραφα της εποχης του διχασμου και του Μικρασιατικου ολοκαυτωματος, του οποιου την ευθυνη ο συγγραφεας ευθεως αποδιδει στην, πανθομολογουμενη ηδη (τουλαχιστον απο τους ξενους ιστορικους) τυχοδιωκτικη πολιτικη του Βενιζελου, που εστειλε τον στρατο στη Μ. Ασια, εναντι νεφελωδων και αβεβαιων ανταλλαγματων, που του υποσχεθηκαν οχι ολοι οι λεγομενοι συμμαχοι, αλλα η δυας Λουντ Τζωρτζ & Κλεμανσω, μεχρις οτου επιτυχουν τις βλεψεις τους στη Μ. Ανατολη (οι Ιταλοι ηταν απροκαλυπτα εχθρικοι και οι ΗΠΑ αντιθετες). Επισης ανατρεπει τον μυθο οτι οι λεγομενοι συμμαχοι δηθεν αλλαξαν πολιτικη μετα την επανοδο του Κωνταντινου (1920), την οποια κρυφοεπιθυμουσαν και χρησιμοποιησαν ως δικαιολογια για να εγκαταλειψουν την Ελλαδα στην περιπετεια της. Τελος επιτυχης η συγκριση Σικελικης & Μικρασιατικης εκστρατειας, οπως και του διδυμου Αλκιβιαδη-Βενιζελου.

Ο συγγραφεας, μταξυ αλλων, επικαλειται τον Μυρηβηλη για να θεμελιωσει αγριοτητες του ελληνικου στρατου κατα αμαχων μουσουλμανων της περιοχης Καιλαριων (Πτολεμαιδας) το 1912, ομως παραλειπει να ανασφερθει και στα υπολοιπα που γραφει ο Μυρηβηλης, οτι δηλαδη, μετα τον αιφνιδιασμο και τη διαλυση της 5ης Μεραρχιας, που προηγηθηκε των αντιποινων, οι δηθεν αμαχοι τουρκοι των Καιλαριων δολοφονησαν δεκαδες πανικοβλητους φανταρους που ετρεχαν να σωθουν προς την Κοζανη. Επισης ο Μυρηβηλης γραφει οτι τουφεκιζαν μονο ανδρες, ενω τα γυναικοπαιδα τα προφυλαγαν μεσα σε τζαμια, που τα φρουρουσαν, κατι που δεν το αναφερει ο συγγραφεας.

Ενα αριστο βιβλιο απο τον καθηγητη Β. Χανσον που στενοχωρησε πολλους ασπονδους φιλους της Αρχαιας Ελλαδος, οι οποιοι προσπαθουν να ελαχιστοποιησουν την προσφορα της στον δυτικο πολιτισμο, εντοπιζοντας δηθεν παρομοιες αν οχι και ανωτερες προσφορες μεσανατολικου λαου, σκηνητων-νομαδων.