Ο πρεσβευτης της Ιταλιας στην Ελλαδα, με γλαφυρο τροπο (πολυ καλη πενα και πολυ καλη μεταφραση), περιγραφει μεταξυ αλλων πως προειδοποιησε πολλες φορες τον Τσιανο οτι ο Μεταξας ηταν αποφασισμενος να αντισταθει στην εισβολη, οτι συσπειρωσε τον λαο και κινητοποιησε τον στρατο, αλλα δεν εγινε πιστευτος.

Απο ο,τι γνωριζω ο οικισμος Χαμιντιε δημιουργηθηκε επι Σουλταν-Χαμιντ, εγκατασταθηκαν δε σ αυτον τουρκοκρητες που βεβαια μιλουσαν ελληνικα, οπως ολοι οι εξισλαμισθεντες κρητικοι.

Δεν προκειται για παραμυθια του Zepp Allerberger. Οσα εξιστορει επιβεβαιωνονται απο φωτογραφιες και εγγραφα.

ΜΕΤΑΞΑΣ ο εχθρος του λαου (Ριζοσπαστης). Οι εχθρικες του ενεργειες αναφερονται στο βιβλιο: 8ωρο, ΙΚΑ, Συλλογικες Συμβσσεις, Κατωτατο ημερομισθιο, υποχρεωτικη διαιτησια, υπερφορολογηση του πλουτου.

Μια πολυ καλη πενα απο εναν κακο στρατηγο. Προσπαθωντας να αποσεισει τις ευθυνες του για την αποτυχημενη Ιταλικη εισβολη, περιγραφει με απολαυστικο τροπο τον πολεμο μεταξυ στρατηγων στο επιτελειο, που εμοιαζε με πολεμο αλληλομισουμενων συμμοριων.

Αλλο ενα ιστορικο βιβλιο του Μπηβορ, στο οποιο αναλυει με λεπτομερειες μετα απο ενδελεχη ερευνα των πηγων το τελευταιο χαρτι που επαιξε ο Χιτλερ στο δυτικο μετωπο. Διαφωτιστικο για τον αιφνιδιασμο των Αμερικανων, που παρολα αυτα κατορθωσαν να σταματησουν τους Γερμανους προτου διαβουν τον Μευση, αλλα και για τον δαφνοκλεπτη Μοντγκομερυ, που πηγε να εμφανιστει ως ο αποκρουσας την επιθεση.

Ο γερμανος μια ανηθικη παμπονηρη αλεπου, ο βρετανος ενας αφελης, που ο Κικερων εμπαινε στην κρεββατοκαμαρα του και ενω εκεινος κοιμοταν μακαριως φωτογραφιζε απορρητα εγγραφα, τα περεδιδε στους γερμανους, οι οποιοι τον πληρωναν με πλαστες στερλινες.

Ο Λεωνιδας Παρασκευοπουλος, Συνταγμστραρχης κατα τους Βαλκανικους πολεμους, διοικητης πυροβολικου στον 1ο κατα των τουρκων και διοικητης της 10ης Ευζωνικης Μεραχιας στον 2ο κατα των βουλγαρων, μεσω της αλληλογραφιας του με τη συζυγο του Κουλα, μας πληροφορει για τις αγνωστες πτυχες των δυο πολεμων που διπλασιασαν την Ελλαδα. Σπουδαια εκδοτικη πρωτοβουλια, ενα εξοχο βιβλιο.

Γραμμενο απο τον πρεσβυ της ΕΣΣΔ στο Λονδινο. Μολονοτι βριθει φρασεων κλισε - κομμουνιστικων κορακιστικων, δεν αφισταται της πραγματικοτητας για την σταση των αγλλογαλλων εναντι του Σταλιν, που προσδοκουσαν να τον βαλουν να χτυπηθει με τον Χιτλερ, αρνουμενοι οι ιδιοι να συναψουν συμφωνια μαζυ του για την, απο κοινου, αντιμετωπιση του ναζισμου. Επισης γραφει την αληθεια για το συμφωνο Μολοτοφ-Ριμπεντροπ, που εγινε για να κερδισει χρονο ο Σταλιν, με μολις αποκρυπτομενη την βουληση των μερων να το παραβιασουν οταν θα ειχαν περατωσει τις πολεμικες τους ετοιμασιες. Ο Χιτλερ το παραβιασε οντας ανετοιμος και πληρωσε το τιμημα στα κρασπεδα της Μοσχας τον Δεκεμβριο του 1941. Εκτοτε, με ενδιαμεσες αναλαμπες, ουδεποτε συνηλθε, γιατι δεν μπορεσε να συναγωνιστει την βιομηχανια της ΕΣΣΔ που εριξε στο μετωπο κατα δεκαδες χιλαδες το καλυτερο μεσο αρμα του Β ΠΠ (Τ-34).

Κουραστικη η αναγνωση για τον μη γνωριζοντα την λατινικη, γιατι η μεταφραση προκειμενου να γινει κατανοητη πρεπει να μεταφραστει η ιδια.

Οπως ακριβως τα γραφει ο συγγραφεας: Ενοχες σιωπες και αριστεροι μυθοι. Ενα βιβλιο γεματο αληθειες που τις ξερουν ολοι αλλα δεν τις λενε, ουτε τις γραφουν.

Το συστημα που μισει και το πολεμησε δολοφονωντας ανθρωπους, παρεχει στον εγκληματια τη δυνατοτητα να εκφρασει τις οποιες αποψεις του σε βιβλιο. Σε μια κοινωνια δικη του θα ηταν ανεκδοτο η παροχη αντιστοιχης δυνατοτητας στους αντιπαλους του.

Εμπαθες βιβλιο. Παντως απεικονιζει τα πολιτικα παθη της εποχης, ομως χωριζει την Ελλαδα σε 2 στρατοπεδα, στους καλους οπου κατατασσει ολους τους αριστερους και μερικους κεντρωους και στους κακους οπου κατατασσει ολους τους δεξιους, αποσιωπωντας παραλληλα την αιτια της διαιρεσης, δηλαδη την προηγηθεισα ενοπλη σταση μιας μειοψηφιας που θελησε να επιβληθει δια της βιας στην πλειοψηφια.

Ουδεις αγνωμονεστερος του ευεργετηθεντος. Ταιριαζει γαντι στον συγγραφεα (αδελφο του Παυλου Μελα) που οταν αντεληφθη οτι βουλιαζει το πλοιο το εγκατελειψε και πηγε να κτισει νεα καριερα διπλα στον των ξενων λογχων, φορωντας τον φρυγικο σκουφο.

Αραγε αντεληφθη ως πνευματικος ανθρωπος οτι οι σοβιετικοι λογοτεχνες εγραφαν υπο κσθεστως λογοκρισιας; Οπως φαινεται το αντεληφθη και το απεκρυψε σε αντιθεση με τον Γαλλο Αντρε Ζιντ που επισκεφτηκε την ιδια εποχη την ΕΣΣΔ και τα εγραψε ολα στο βιβλιο του .

1953: Ο Βεντρις, μετα απο πολυετη προσπαθεια αναφωνει:ΜΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.Τοτε, ολοι οι αναφερομενοι στο οπισθοφυλλο του βιβλιου, δηθεν ακαδημαικοι, αλλα ιδιως οι βουλγαροι παραχαρακτες ψευδοιστορικοι-ψευδογλωσσολογοι, κατα τους οποιους οτι στο παρελθον κατοικησε στον ελλαδικο χωρο ηταν βουλγαρικο, ξευτιλιστηκαν και παρεμειναν βωβοι, οπως μας πληροφορει ο αειμνηστος καθηγητης γλωσσολογιας στο ΑΠΘ Νικολαος Ανδριωτης στο βιβλιο του ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, Εκδ. Ιδρυμα Τριανταφυλλιδη.

Καταπληκτικη μελετη. Αποδεικνυει με αυτολεξει παραπομπες σχεδον ανα παραγραφο στις πηγες της αρχαοελληνικης γραμματειας, το αυτονοητο, που το ειχαμε αντιληφθει απο τα μαθητικα μας χρονια:Τον δικαιοτερο των ανθρωπων, που διδαξε κατι περισσοτερο απο τους μεταγενεστερους, οτι δηλαδη δεν πρεπει να αδικουμε ακομη και αν μας αδικουν,τον θανατωσε ο Αθηναικος οχλος (διοτι τι αλλο ηταν η Ηλιαια των 501 κληρωθεντων ασχετων μισθοδοτουμενων χασομερηδων, που τον καταδικασε, χωρις μαλιστα να τον αφησει να απολογηθει, αφου πολλες φορες ο Σωκρατης τους ζητησε να μην τον διακοπτουν με τις αγριοφωναρες τους αλλα να τον ακουσουν - βλ. Πλατωνος Απολογια), επειδη επι πλεον διδασκε οτι δεν πρεπει να μας ενδιαφερει η γνωμη των πολλων και ασχετων (οπως ο οχλος) αλλα η γνωμη των ολιγων που ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ. Ο Σωκρατης, αριστοκρατης του πνευματος, θανατωθηκε επειδη αμφισβητησε την διοικηση της πολεως απο τους ασχετους. Οι ιδιοι ασχετοι,αγομενοι κσι φερομενοι απο δημαγωγους, δολοφονησαν μετα τις Αργινουσες τους νικητες στρατηγους, οπως αργοτερα τον, εντιμοτερο ολων, στρατηγο Φωκιωνα.

Επι τελους εκδοθηκαν σε βιβλιο οι πολυτιμες αναμνησεις του Παουλ Σμιντ, διερμηνεα του Χιτλερ απο το 1935 ως το 1945 (στο παρελθον ειχαν δημοσθευθει σε περιοδικο μονο αποσπασματα). Μας διαφωτιζει για την σταση των αγγλογαλλων που αφησαν τον Χιτλερ ανεξελεγκτο, την μοναδικη στιγμη που μπορουσαν με τον σταματησουν. ΥΓ: Θα ηταν αραγε υπερβολη αν, ως ελληνας αναγνωστης, ευχομουν την εκδοση του diario του Τσιανο, που μας αφορα αμεσα, αλλα μονο στην Ελλαδα δεν εχει εκδοθει;

Σπαρακτικη η διηγηση του ατυχου συγγραφεα που τον αιχμαλωτισαν οι κεμαλικοι, για την τουρκικη βαρβαροτητα εις βαρος αμαχων πολιτων, ομηρων πολιτων και αιχμαλωτων στρατιωτικων,

Σε αντιθεση με τον πρακτορα των βουλγαρων, Μπαουτσερ των Ταιμς, ο Κρωφορντ, δημοσιογραφος και αυτος που ακολουθει κατα ποδας τον ελληνικο στρατο, μας μεταφερει οσα αντιληφθηκε, οσο γινεται πιο αντικειμενικα.

Μια απο τις ιστοριες του αγωνα που εγραψαν ξενοι. Ο Φινλευ γραφει μερικες πικρες αληθειες και πολλες κακιες. Η μεταφραση του Παπαδιαμαντη κανει την αναγνωση απολαυστικη.

Συγκινητικο βιβλιο, βρηκαμε σ αυτο ονοματα συμπατριωτων μας, φανταρων τοτε, που πεθαναν στην αιχμαλωσια.

Οπως ακριβως γραφει ο συγγραφεας: Μια φιλολαικη απολυταρχια, που την μισουσε η ελιτ του πλουτου γιατι την υπερφολογησε για να εξοπλισει τον στρατο, που προσεξε τον αγροτη και τον εργατη. Και ολα αυτα με ατρανταχτα στοιχεια.

Υπεροχο βιβλιο. Πληροφοριες απο πρωτογενη πηγη για τις ιταλικες προκλησεις, την ηρεμη αποφασιστικοτητα της ελληνικης ηγεσιας, τη συσπειρωση του λαου γυρω της και την κινητοποιηση ολων κατα τη διαρκεια του πολεμου. Αξιζουν συγχαρητηρια στον κ.Κωνσταντινου που το ανακαλυψε στο Ισραηλ στην αγγλικη γλωσσα, το μετεφρασε και μας το προσεφερε.

Εξαιρετικη η συλλογη των κειμενων του Δημ. Αινιανος, που περιλαμβανει βεβαια την συγκλονιστικη περιγραφη της μαχης της Αραχοβας, κατα την οποια ο συγγραφεας ηταν πσρων, ως εθελοντης-γραμματικος του Καραισκακη. Επισης περιεχει την καλυτερη απο τις βιογραφιες του Καραισκακη, τμηματα της οποιας αντιγραφει ο Παπαρηγοπουλος, χωρις καν να αναφερει τον Αινιανα, αναφερομενος απλως εις . Προκειται για βιβλιο μεγαλης ιστορικης αξιας, προσφερομενο σε τιμη που με εξεπληξε ευχαριστα.

Πολυ ενδιαφερον βιβλιο. Μας πληροφορει για τη ζωη των πολιτων μιας ελληνικης πολης στα βαθη της Ελληνιστικης Αιγυπτου, βασει των παπυρων που βρεθηκαν στον σκουοιδοτοπο της αρχαιας πολεως.

Εξαιρετο βιβλιο. Ο συγγραφεας αναφερεται στις σωζομενες πηγες και ισχυριζεται με πειστικα επιχειρηματα οτι ο Μ. Αλεξανδρος, που εξελιχθηκε σε φονεα της, αφοσιωμενης στην μνημη του Φιλιππου, παλιας φρουρας, η οποια διαφωνουσε με την φιλοπερσικη πολιτικη του (Φιλωτα, Παρμενιωνα, Κλειτο κ.λ.π.), δηλητηριαστηκε απο τα επιζωντα μελη της, πριν προλαβει να τα εξοντωσει (Πτολεμαιο, Αντιπατρο, Κασσανδρο, Ιολαο κ.λ.π.).

Σκοτεινο-ξεσκοτεινο, φαινεται οτι το ειχε, αφου οι γερμανοι τον ακολουθησαν μεχρι το τελος, ακομη και μετα το Σταλινγκραντ, οταν πλεον εγινε φανερο οτι θα χασουν τον πολεμο. Γνωριζε την ψυχοσυνθεση τους και την αρχεγονη ταση τους να αναζητουν εναν φυρερ για να τον ακολουθησουν. Δυστυχως η βλακωδης μεγαλοθυμια των νικητων (και των ρωσων) τους ξανακανε υπερδυναμη και οριζουν πλεον τις τυχες της Ευρωπης (και των γαλλων).

Προκαιται για το κλασσικο εργο του Λιντελ Χαρτ, θαυμαστη του Γκουντεριαν, που πρωτοεκδοθηκε το 1948 με τον τιτλο: Η ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΟΦΟΥ, με συνεντευξεις απο τους σημαντικοτερους γερμανους στρατηγους, που τοτε ηταν αιχμαλωτοι. Αν και απο τοτε εχουν αλλαξει παρα πολλα σχετικα με την σταση και τις ενεργειες του γερμανικου στρατου ξηρας κατα τον Β ΠΠ, εχει μεγαλη αξια, γιατι προκειται για μαρτυριες απο πρωτο χερι σ εναν μαεστρο-γνωστη της στρατηγικης, οπως ο συγγραφεας.

Μια πληρης εικονα του Ισπανικου εμφυλιου πολεμου, με αναλυτικη παραθεση των αιτιων, τις εκατερωθεν αγριοτητες και την υποκρισια των που δεν θα παρενεβαιναν, αλλα παρενεβησαν, αλλοι για να δοκιμασουν τα νεα οπλα τους, αλλοι για να επιδοθουν σ ενα ξετσιπωτο εμποριο οπλων και αλλοι για να εκτελεσουν το διεθνιστικο τους καθηκον, με το αζημιωτο (600 τονοι του χρυσου των Ισπανων, που , οπως ειπε στον Βιατσεσλαβ ο κραταιος Ιωσηφ).