Καταπληκτικό τέλος - από αυτά που δίνουν νόημα σε ολόκληρο το έργο. Μετατρέπει ένα μέτριο ως εκείνο το σημείο βιβλίο σε μια διορατική ιστορία για την ανθρώπινη φύση. Ατμοσφαιρικό μεν, ωστόσο πλοκή, χαρακτήρες και - πιθανολογώ - μετάφραση, είναι όλα προβληματικά. Εδώ όμως η ουσία δεν βρίσκεται στην εκτέλεση, αλλά στην αρχική ιδέα. Βρίσκεται στην αίσθηση που τολμά να αφήσει στον αναγνώστη μετά τη φοβερή κατάληξη.

Εξαιρετικό. Δεν είναι μόνο η ιδέα, αλλά και η εκτέλεση. Δεν μπορούν να ειπωθούν πολλά παραπάνω - προσοχή σε περιγραφές και κριτικές γιατί η υπόθεση είναι πολύ ευαίσθητη σε spoilers. Συστήνεται ανεπιφύλακτα.

Μια σκοτεινή ιστορία με απρόβλεπτη εξέλιξη. Δημιουργεί μια απειλητική και μυστηριώδη ατμόσφαιρα που λειτουργεί σχεδόν παραπλανητικά και ταυτόχρονα δίνει τον τόνο από την αρχή μέχρι και το τέλος. Συστήνεται.

Έξυπνο μυστήριο. Μάλλον το καλύτερο από τα τέσσερα που έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα στη συγκεκριμένη σειρά. Εύκολο και γρήγορο ανάγνωσμα.

Λειτουργεί πολύ καλά όσον αφορά τη γνωριμία του αναγνώστη με τα έργα και τη γραφή των συγγραφέων που περιλαμβάνονται (κάπου χρειαζόταν λίγη παραπάνω προσοχή στα spoilers). Από εκεί και πέρα, συχνά προβλέψιμη πλοκή και ιστορίες που, στην πλειοψηφία τους, δεν με άγγιξαν ιδιαίτερα. Ξεχώρισα τα διηγήματα από Stephen King, George R. R. Martin και Robin Hobb (κοινή βαθμολόγηση των δύο πρώτων τόμων).

Λειτουργεί πολύ καλά όσον αφορά τη γνωριμία του αναγνώστη με τα έργα και τη γραφή των συγγραφέων που περιλαμβάνονται (κάπου χρειαζόταν λίγη παραπάνω προσοχή στα spoilers). Από εκεί και πέρα, συχνά προβλέψιμη πλοκή και ιστορίες που, στην πλειοψηφία τους, δεν με άγγιξαν ιδιαίτερα. Ξεχώρισα τα διηγήματα από Stephen King, George R. R. Martin και Robin Hobb (κοινή βαθμολόγηση των δύο πρώτων τόμων).

Μια καλή συλλογή. Αρκετές έξυπνες ιδέες και θέματα που δεν μοιάζουν το ένα με το άλλο. Ξεχώρισα το διήγημα Η ΘΥΡΙΔΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ αλλά γενικά τα περισσότερα τα βρήκα άνω του μετρίου και τα διάβασα ευχάριστα.

Συμφωνώ με προηγούμενο σχόλιο - μπουρδολογία η οποία γυρνάει μεν τις σελίδες γρήγορα αλλά δεν μου άφησε τίποτα απολύτως για να θυμάμαι μετά το τέλος του.

Η ανθρώπινη φύση - εξίσου θαυματουργή όσο και τρομακτική. Με σκηνή το μυστηριώδες εξωτικό νησί και πρωταγωνιστές μια ομάδα (άπλαστων ακόμα) μικρών ναυαγών, ο συγγραφέας περιγράφει την κατάρρευση μιας κοινωνίας και τη γέννηση μιας άλλης, καταδεικνύοντας το πόσο εύθραστα είναι στην πραγματικότητα τα χαλινάρια που συγκρατούν την κοινωνική συμπεριφορά μας. Καλό καθ' όλη τη διάρκεια μέχρι και την τελευταία σελίδα.

Ιδιαίτερα απλοϊκή γραφή, με το βάρος ριγμένο εξ' ολοκλήρου στην ψυχολογική περιγραφή των χαρακτήρων - μια δυνατή ιστορία που διαβάζεται μονορούφι και συγκινεί με την αληθοφάνεια των πρωταγωνιστών της και βέβαια της πάλης που εξελίσσεται μέσα τους. Με κάποιον τρόπο - παρά τη σχεδόν παντελή έλλειψη ορισμένων βασικών συστατικών - λειτουργεί. Και συστήνεται.

Υπάρχει νόημα εδώ - κάθε σελίδα μοιάζει με τρένο, που μεταφέρει χωρίς στάση τον ήρωα στο προσωπικό του ταξίδι, σπρώχνοντάς τον με όλο και μεγαλύτερη βεβαιότητα στα βάθη του ιδεολογικού προορισμού του. Σαν μυθιστόρημα δεν μπορώ να πω ότι με γέμισε ιδιαίτερα, αλλά τελικά εξυπηρετεί το σκοπό του.

Μια έξυπνα δομημένη ιστορία που μπορεί να λειτουργήσει ως εισαγωγή στο έργο του συγγραφέα. Στα συν η δουλειά του μεταφραστή.

Κλασσική νουβέλα η οποία διαβάζεται εύκολα - χάρη στη δομή θεατρικού έργου που διαθέτει - και αγγίζει με χαρακτηριστικό τρόπο θέματα όπως η φιλία και τα όνειρα για το μέλλον, μέσα από το πρίσμα της εποχής που περιγράφει.

Μια δυνατή ιστορία, δοσμένη μέσα από μια σκοτεινά διαταραγμένη ματιά, που ξετυλίγεται σαν κουβάρι - σε αργό ρυθμό και βαριά ατμόσφαιρά - μέχρι και το αναπόφευκτο τέλος της.

Φρέσκο θρίλερ που διαβάζεται εύκολα, με μόνη εμφανή αδυναμία την έλλειψη κάποιου εμφανούς δυνατού στοιχείου, γεγονός που αρκεί όμως για να το καταδικάσει τελικά στη μετριότητα.

Θεματικά ενδιαφέρουσα τσόντα. Κινείται σε ρηχά νερά από κάθε άποψη αλλά έχουμε διαβάσει και χειρότερα.

Μια μέτρια ιστορία που καταρρέει μέσα στην ασύνδετη, πομπώδη (και τελικά άδεια) γραφή του συγγραφέα, συνθέτοντας ένα ιδιαίτερο - αλλά απογοητευτικό για τα γούστα μου - ανάγνωσμα.

Ενδιαφέρον ανάγνωσμα με θέμα ένα σύμπλεγμα παράλληλων συσχετιζόμενων ιστοριών αλλά μου φάνηκε πως κάπου μπερδεύτηκε ο συγγραφέας και έχασε τη συνέχεια του σεναρίου του..

Οι ιστορίες είναι δυστυχώς πολύ μικρές για να δημιουργήσουν έστω και το ελάχιστο σασπένς. Στο κρεβάτι ωστόσο λειτούργησε αντί για νανούρισμα.

Συλλογή ιστοριών η οποία, παρά την τίμια προσπάθεια στο θέμα των χαρακτήρων, δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα..

Ακριβώς όπως και τα πρόσωπα στην ιστορία του, ο συγγραφέας δεν παίρνει ποτέ μια ανάσα, για να προσπαθήσει έστω να προσδώσει ψυχή και υπόσταση στους χαρακτήρες, κάτι που αποτελεί έλλειψη την οποία δυστυχώς ούτε το φιλόδοξο τέλος του βιβλίου μπορεί να καλύψει.

Μια ιδέα που είναι εκ των πραγμάτων "λίγη" και καταλήγει σε ένα βιβλίο το οποίο τουλάχιστον αποτυπώνει στοιχεία που δείχνουν (και είναι) πολύ αληθινά: το είδος του χιούμορ που πηγάζει από την ειλικρινή επικοινωνία με τον ίδιο μας τον εαυτό δίνει το στίγμα του στο ευχάριστο ανάγνωσμα ενός κατά τα άλλα μέτριου βιβλίου.

Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, η οποία μου δίνει την εντύπωση πως στα χέρια ενός άλλου συγγραφέα θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα σαφώς καλύτερο βιβλίο. Αυτό το κρίμα για τη χαμένη δυνατότητα είναι δυστυχώς το στοιχείο που δίνει τον τόνο μέχρι το τέλος.

Διατηρεί κάποιο ενδιαφέρον στα πρώτα εισαγωγικά κεφάλαια. Εν συνεχεία, το ΙΧΝΟΣ ξεφεύγει από το δρόμο του. Η συχνά παιδική προσέγγισή του, οδηγεί στα μάτια μου σε παντελή έλλειψη χαρακτήρων, πράγμα που τελικά "σκοτώνει" την τριλογία από το πρώτο βιβλίο.

Το τέλος του βιβλίου μου μοιάζει το δυνατότερο στοιχείο του και, ολοκληρώνοντας κατά τη γνώμη μου με ικανοποιητικό τρόπο την όλη ιστορία, είναι τελικά αυτό που σώζει το ΟΧΤΩ από τη λήθη.