Ο Λογαριασμός μου

Δωρεάν αποστολή και αντικαταβολή για αγορές άνω των 30€ | Έως 24 άτοκες δόσεις | Χαμηλές τιμές σε πάνω από 350.000 τίτλους

Σελίδα επιλογών του αναγνώστη: ΓιώργοςΜ

Τελευταία Σχόλια

ΒιβλίοΣχόλιοΗμ/νια
Σχόλιο για το βιβλίο "Φούγκα για ένα προτεκτοράτο "
Λόγω περιεχομένου περίμενα με μεγάλη ανυπομονησία να το διαβάσω. Ξεκινάει δυνατά, με ωραίο κινηματογραφικό ρυθμό, εισάγει τους χαρακτήρες με υπομονή, χωρίς μεγάλη βιασύνη, χωρίς να χάνεται σε υπέρμετρα μεγάλες περιγραφές. Ωστόσο, από τα μέσα του βιβλίου και μετά, η πλοκή χωλαίνει αρκετά, ο ρυθμός γίνεται πολύ βιαστικός, το μοντάζ των σκηνών δείχνει μια τάση του συγγραφέα να \'ξεμπερδεύει\' με την ιστορία. Οι χαρακτήρες \'ασφυκτιούν\' μέσα σε αυτό το πολύ νευρικό και διεκπεραιωτικό μοντάζ συνεχόμενω σκηνών χωρίς ιδιαίτερο βάθος, σε σημείο, μάλιστα, κάποια στιγμή οι χαρακτήρες αυτοί να λεπταίνουν τόσο πολύ που να καταντούν εντελώς προβλέψιμοι. Ο Κανταλούμπ δεν καταφέρνει ν\' απαλλαγεί από τη δημοσιογραφική του ιδιότητα και χάνει πολύ σε λογοτεχνικότητα, με αποτέλεσμα το βιβλίο του, αν κι έχει ένα εξαιρετικά δυνατό θέμα, να χάνει σε βάθος. Δύο αστέρια κυρίως για το θέμα.
2025-02-06 11:03:35
Σχόλιο για το βιβλίο "Αβάνα έτος μηδέν"
Το ιστορικό πλαίσιο, εντός του οποίου εκτυλίσσεται το βιβλίο (1993, όταν κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος η οικονομία και η κοινωνία της κομμουνιστικής Κούβας), είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον κι ήταν ο κύριος λόγος, για τον οποίον αγόρασα το βιβλίο. Πράγματι, ιδίως στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, η συγγραφέας περιγράφει με ιδιαίτερη μαεστρία τις πολύ δύσκολες συνθήκες, οι οποίες επικρατούσαν εκείνη την περίοδο στην Κούβα, όπου βασικές παροχές όπως νερό, ρεύμα, τρόφιμα κ.λπ. ήταν το ζητούμενο για το σύνολο του κουβανέζικου λαού. Η χρήση της γλυκόπικρης ειρωνείας, που δεν είναι ευθεία, αλλά πηγάζει περισσότερο από τα κενά ανάμεσα στις λέξεις, παρά από το ίδιο το κείμενο, είναι ένα θετικό στοιχείο της γραφής της. Η Ιστορία καταγράφεται μέσα από τις ιστορίες των καθημερινών ανθρώπων, της αλληλεπίδρασης τους, των σκέψεων τους, της αναζήτησης μιας καλύτερης (στοιχειώδους) ζωής μακριά από την Κούβα. Ωστόσο, ο κύριος άξονας της ιστορίας (η αναζήτηση του εγγράφου που αποδεικνύει ότι ο Μεούτσι ήταν ο πραγματικός εφευρέτης του τηλεφώνου - πραγματική ιστορία) και ο σκελετός της (η ιστορία των πέντε πρωταγωνιστών) δεν πείθει. Η Σουάρες αναπτύσσει μια ιστορία με ψήγματα αστυνομικής λογοτεχνίας (χωρίς να είναι τέτοια σε καμία περίπτωση), που αποτυγχάνει να δημιουργήσει το απαραίτητο σασπένς, εντάσσει τους διαλόγους μέσα σε παρατακτικές προτάσεις (και κουράζουν), και, γενικότερα, τραβάει την ιστορία σε τέτοιο μάκρος, που οι 350 σελ. είναι υπερβολικά πολλές για ένα τέτοιο βιβλίο. Η γλώσσα της (κρίνοντας από το μεταφρασμένο κείμενο) δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, με εξαίρεση κάποιες εκλάμψεις. Με λίγα λόγια, αν και το ιστορικό μεδούλι του βιβλίου είναι πολύ ενδιαφέρον (Κούβα, 1993), το μυθιστόρημα ως τέτοιο δεν ανταποκρίθηκε στις (υψηλές) προσδοκίες μου.
2025-01-13 11:23:00
Σχόλιο για το βιβλίο "(P/B) SMALL THINGS LIKE THESE"
Η Keegan μάς προσφέρει μια νουβέλα, με το ζόρι 100 σελ. στο πρωτότυπο (το διάβασα στ\' αγγλικά, οπότε δεν έχω άποψη για την ελληνική μετάφραση), όπου περιγράφει τη ζωή και το πεπρωμένο του Bill Furlong, ενός μεροκαματιάρη, βουτηγημένου στο μαύρο του κάρβουνου, ο οποίος, ωστόσο, είναι τυχερός που βρίσκει (;) την ευτυχία και τη γαλήνη στην οικογένειά του, τη σύζυγό του και τις πέντε κόρες τους. Η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αλλά δεν απογειώνεται, κάπου κομπάζει, κάπου η Keegan πατάει φρένο αντί για γκάζι, και χάνει το μομέντουμ. Δεν φτάνει στην ένταση του The Madgalene Sisters (ίσως και να μην ήταν αυτός ο στόχος της). Προτιμά να παρουσιάζει την τραγωδία μέσω του Bill Furlong, αντί να εστιάζει στις πραγματικές πρωταγωνίστριες, δλδ προτιμά να παρουσιάζει τη σκιά της τραγωδίας, αντί το ίδιο το δράμα. Ως προς τη γλώσσα, είναι απλή, στρωτή, χωρίς ιδιαίτερες εκλάμψεις, και υπηρετεί το σκοπό της, δλδ να γίνει το όχημα γι\' αυτήν την ιστορία χαμηλού βρασμού. Αξίζει να διαβαστεί, η Keegan μάς παραδίδει ένα περιποιημένο βιβλίο με συγκεκριμένο άξονα και γλώσσα που δεν σε απωθεί, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ένα έργο που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς στο μέλλον. Η ταινία θα βοηθήσει στην υστεροφημία του βιβλίου, βεβαίως.
2024-12-13 10:03:49
Σχόλιο για το βιβλίο "ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ"
Είναι το πρώτο βιβλίο του Θεοτόκη, το οποίο διαβάζω, και μάλλον, δύσκολα, θα διαβάσω άλλο δικό του. Από άποψη ύφους και γλώσσας, εμπεριέχει πολλά στοιχεία του γαλλικού νατουραλισμού με μακροσκελείς περιγραφές κι εκτενείς εσωτερικούς μονολόγους μπαβαρικής υφής, στοιχεία τα οποία μάλλον ξεχειλώνουν το κείμενο και την ίδια την πλοκή. Ο συγγραφέας θα μπορούσε κάλλιστα να είχε γράψει80 σελ. λιγότερες και να μάς είχε παραδώσει ένα πιο σφιχτό κείμενο. Βεβαίως, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ότι την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο αυτό, η ανάγνωση είχε άλλα χαρακτηριστικά και λειτουργούσε σε άλλο πλαίσιο, ενώ η εποχή προσφερόταν για μακροσκελείς περιγραφές, οι οποίες, ωστόσο, για το σύγχρονο αναγνώστη είναι κάτι παραπάνω από αχρείαστες. Η πλοκή είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, αλλά νομίζω ότι πνίγεται μέσα στο βερμπαλισμό του συγγραφέα. Π.χ. η τραγική φιγούρα του Σπύρου δεν αναπτύσσεται όσο πρέπει, ενώ εκείνη του Γιώργου φωτίζεται μόνο εμμέσως (κι εκεί και πάλι, όχι επαρκώς). Με λίγα λόγια, υπάρχει ένας άξονας μιας πολύ ενδιαφέορυσας πλοκής, αλλά δεν φτάνει. ΥΓ: Η ταινία του 2008 ήταν μια αρκετά πετυχημένη μεταφορά του έργου στη μεγάλη οθόνη (έστω και με τις διαχρονικές αδυναμίες του ελληνικού κινηματογράφου).
2024-09-01 22:48:42
Σχόλιο για το βιβλίο "ΥΛΗ ΚΑΙ ΣΚΑΡΙΦΗΜΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΝ ΚΟΡΣΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ "
Στο νησί της Κορσικής υπάρχει ένα χωριό ονόματι Καργκέζε, στο κέντρο του οποίου υπάρχουν δύο εκκλησίες αντικρυστά η μία στην άλλη. Στη μία η λειτουργία γίνεται στα ελληνικά, στην άλλη στα λατινικά/γαλλικά. Το Καργκέζε είναι ένα χωριό, το οποίο ίδρυσαν Μανιάτες από το Οίτυλο, οι οποίοι, στα τέλη του 17ου αιώνα, φεύγοντας από την πατρίδα τους, έγιναν δεκτοί από τους Γενουάτες (Γενοβέζους), οι οποίοι τότε είχαν υπό τον έλεγχό τους την Κορσική, κι εγκαταστάθηκαν στη δυτική ακτή του νησιού. Αυτό το βιβλίο είναι μια λεπτομερής εξιστόρηση της ελληνικής αυτής παροικίας, προσωπική μαρτυρία ενός γιατρού, του Νικ. Φαρδύ, ο οποίος υπηρέτησε στο νησί περί το 1870 και κατέγραψε την ιστορία των Μανιατών και του Καργκέζε. Με πυρήνα την οικογένεια των Στεφανοπουλαίων, το ελληνικό στοιχείο ήκμασε και στη συνέχεια, παρήκμασε, με αποτέλεσμα πλέον μόνο ο υποψιασμένος ταιδευτής να το εντοπίζει στο σημερινό Καργκέζε. Εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο. ΥΓ: Για την ιστορία αυτή γράφει κάποια πράγματα κι ο Πάτρικ Λη Φέρμορ στο βιβλίο του \'Μάνη\', ωστόσο, το βιβλίο του Φαρδύ προσφέρει πολλές περισσότερες λεπτομέρειες.
2024-07-08 14:55:43
Σχόλιο για το βιβλίο "(P/B) The Pillars of the Earth"
Ένα χορταστικό βιβλίο, με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και δουλεμένη πλοκή, ό,τι ακριβώς πρέπει για ένα page-tu
er. Ο Φόλετ μάς παρουσιάζει την Αγγλία του 12ου αιώνα, εποχή τεράστιων αναταραχών (βλ. Αναρχία), τοποθετώντας στον πυρήνα του μυθιστορήματός του την κατασκευή ενός καθεδρικού ναού γοτθικού ρυθμού. Από τις 1000 σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν βασιλείς, δούκες, ιερείς, επίσκοποι, ιππότες, αλλά κι ο απλός λαός, οι έμποροι, οι χτίστες κ.λπ., μέσα σε μια υπέροχα καλειδοσκοπική ιστορία, της οποίας η συγγραφή απαιτεί απίστευτα μεγάλο κάματο προηγούμενης συστηματικής έρευνας. Είναι φανερό πως ο Φόλετ έχει αφιερώσει χρόνια έρευνας για να είναι σε θέση να περιγράψει λεπτομερώς την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της εποχής, τις διατροφικές τους συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, την πρόοδο στην κατασκευή ναών, κ.λπ. Η πλοκή εμπεριέχει όλα τα στοιχεία του είδους - μια συνηθισμένη συνθήκη, η οποία ανατρέπεται κι εγκυμονεί κινδύνους, μέχρις ότου επέρχεται η (επί)λυση, συχνά με αναπάντεχο (αλλά όχι παράλογο) τρόπο. Όποιος ενδιαφέται να διαβάσει ένα χορταστικό βιβλίο για τη μεσαιωνική Αγγλία του 12ου αιώνα και να χαθεί στον κόσμο εκείνο, μπορεί να βουτήξει στο βιβλίο αυτό. Για το είδος του, είναι κορυφαίο.
2024-07-08 14:47:24
Σχόλιο για το βιβλίο "ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟΝ ΜΕΤΩΠΟΝ"
Α-Ρ-Ι-Σ-Τ-Ο-Υ-Ρ-Γ-Η-Μ-Α! Ο Ρεμάρκ περιγράφει με απίστευτης ευκρίνειας εικόνες τη φρίκη του πολέμου, και μάλιστα, ίσως του φρικτότερου πολέμου για όσους πολέμησαν. Η ζωή στα χαρακώματα ήταν ήδη μισός θάνατος. Οι πιθανότητες να επιβιώσεις ήταν πολύ μικρότερες από εκείνες να πεθάνεις. Ο Ρεμάρκ, σε μια εποχή όπου στη λογοτεχνία πολλοί πειραματίζονταν με διάφορες φόρμες (μοντερνισμός) για να ξορκίσουν το φάντασμα της ολικής καταστροφής, την οποία επέφερε ο Α\' Π.Π., ο Ρεμάρκ μένει πιστός στο ρεαλισμό, φωτογραφίζει τον πόλεμο με στρωτές, στακάτες λέξεις. Ο Ρεμάρκ χρησιμοποιεί πολλά ουσιαστικά με ιδιαιτέρως βαρύ περιγραφικό φορτίο, αποφεύγοντας τα πολλά επίθετα. Για παράδειγμα, στα γερμανικά η λέξη Fleischbrei (=χυλός από σάρκα) δεν χρειάζεται κανέναν απολύτως επιθετικό προσδιορισμό. Αρκεί από μόνη της για να περιγράψει την απίστευτη βία των χαρακωμάτων. Ο Ρεμάρκ χρησιμοποιεί μια στρωτή γλώσσα, χωρίς φιοριτούρες, χωρίς περίπλοκα διηγηματικά κόλπα. ΑΚολουθεί μια γραμμική αφήγηση, υπενθυμίζοντάς μας τα βασικά της καλής λογοτεχνίας. Σε κάθε περίπτωση, ο Ρεμάρκ μάς έχει παραδώσει ένα κτήμα ες αεί, αποτελώντας μια λογοτεχνική περίπτωση Θουκυδίδη του 20ού αιώνα. Αξίζε να το διαβάσουν όλοι, έφηβοι, νέοι και μεγάλοι, ιδίως στην Ελλάδα, όπου οι περισσότεροι γνωρίζουν ελάχιστα (για να μην πω τίποτα) για τον Α\' Π.Π., τον πόλεμο που θα τελείωνε όλους τους πολέμους. 5 αστέρια με τόνο. ΥΓ: Το διάβασα στα γερμανικά, οπότε δεν έχω άποψη για την ελληνική μετάφραση είτε των εκδ. Ζαχαρόπουλου είτε Μίνωα. Οι γερμανομαθείς να το διαβάσουν στο πρωτότυπο. Αξίζει και με το παραπάνω.
2023-10-12 14:55:17
Σχόλιο για το βιβλίο "ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΜΠΟΣ"
Το θέμα του βιβλίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Αναφέρεται στα στρατόπεδα, που έστησε η βρετανική διοίκηση στην Κύπρο για να στεγάσει Εβραίους, οι οποίοι ήθελαν να μεταβούν στη Γη της Επαγγελίας μετά το τέλος του Β\' Π.Π. Επειδή, όμως, οι Βρετανοί δεν ήθελαν ν\' αναταράξουν την ισορροπία στην περιοχή της Παλαιστίνης, κρατούσαν κάποιες χιλιάδες Εβραίων στη Μεγαλόνησο. Ωστόσο, μάλλον απογοητεύτηκα από το έργο, καθώς έχει συγγράψει ένα μάλλον άνευρο βιβλίο (νουβέλα), χωρίς ένταση και βρασμό. Υιοθετεί ένα μάλλον χλιαρό ύφος όταν περιγράφει την κατάσταση στα στρατόπεδα. Ο δημοσιογράφος είναι μια μάλλον αδιάφορη προσωπικότητα, καθώς η συγγραφέας δεν τον αναδεικνύει, δεν μάς τον παρουσιάζει, παρά τον αφήνει ημιτελή φιγούρα μέχρι το τέλος. Ούτε το εύρημα με τις πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις είναι ιδιαίτερα εύστοχο, ακριβώς επειδή τούς λείπει η απαραίτητη φλόγα, η σπίθα που θα συνεπάρει τον αναγνώστη για να βυθιστεί στην ιστορία. 2 αστέρια κυρίως λόγω θέματος.
2023-10-10 18:44:00
Σχόλιο για το βιβλίο "Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΡΟΜΦΑΙΑ "
Το θέμα του βιβλίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, καθώς ο Ρονκαλιόλο παρουσιάζει την ιστορία του Φωτεινού Μονοπατιού, μιας πολιτικής/τρομοκρατικής μαρξιστικής/μαοϊκής φράξιας στο Περού, η οποία το 1980 κήρυξε πόλεμο ενάντια στο κράτος του Περού, με αποτέλεσμα σχεδόν 70.000 θύματα, τα οποία δολοφονήθηκαν κι από τις δύο πλευρές (αντάρτες και στρατός). Η πένα του Ρονκαλιόλο περιγράφει με ιδιαίτερη ζωντάνια τα γεγονότα, αλλά και την προσωπική ζωή του Αμπιμαέλ Γκουσμάν, του διαβόητου αρχηγού του Φωτεινού Μονοπατιού. Ωστόσο, για μένα το κυριότερο μειονέκτημα είναι η δομή. Σε κάποιες περιπτώσεις, ο αναγνώστης χάνει τον ειρμό, καθώς διαβάζει αναφορές σε διάφορα πρόσωπα, τα οποία δεν είναι γνωστά στο ευρύ(τερο) κοινό, τα οποία μπαίνουν και βγαίνουν στην ιστορία. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα για όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία των μαρξιστικών/κομμουνιστικών κινημάτων στη Λατινική Αμερική και την απίστευτη βιαιότητα, που συνόδευε τη δράση τους (και την αντίδραση των κρατικών δυνάμεων), αλλά και την ιδεολογική τύφλωση τόσων ανθρώπων, που είχαν αποφασίσει να βλέπουν την πραγματικότητα μόνο μέσα από τα ιδεολογικά τους γυαλιά. 4 κυρίως λόγω θέματος. 3 για τη γραφή.
2023-10-02 09:09:14
Σχόλιο για το βιβλίο "BRANDY SOUR"
Η κυπριακή λογοτεχνία φαίνεται να είναι σε άνθηση και σε αυτήν την άνθηση, τον τόνο δίνουν οι γυναικείες φωνές. Είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η Μεγαλόνησος μάς δίνει ωραία δείγματα γραφής, είτε στην κοινή νεοελληνική (όπως κάνει η Σωτηρίου) όσο και στην (υπέροχη) τοπική διάλεκτο (όπως η Παπαλοϊζου). Τα μικρά διηγηματάκια της Σωτηρίου είναι ευκολοδιάβαστα, ρέουν, και προσφέρουν ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα περιστατικά/στιγμιότυπα από την ιστορία της πολύπαθης Κύπρου στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Λίγες γνώσεις ιστορίας ίσως βοηθήσουν ακόμα περισσότερο τον αναγνώστη ν\' αντιληφθεί στην ολότητά της την ομορφιά της τέχνης της Σωτηρίου. Έχοντας ζήσει (για λίγο) στην Κύπρο κι αγαπήσει αυτόν τον τόπο, τα διήγηματα της Σωτηρίου ήταν μια πολύ ευχάριστη λογοτεχνική δροσιά με επίκεντρο το (κάποτε) πανέμορφο Λήδρα Παλάς, το οποίο πλέον βρίσκεται πάνω στην ουλή του Κυπριακού. Νομίζω ότι η ανάγνωση του βιβλίου αυτού ενθαρρύνει κάποιους να επισκεφτούν τη Μεγαλόνησο και ιδίως την Πράσινη Γραμμή και το Λήδρα Παλάς (έστω απ\' έξω) και να αισθανθούν την εξαιρετικά απόκοσμη καμφορά που αποπνέει αυτό το μέρος. Προτείνεται ευχάριστα.
2023-09-11 10:44:23
Δείτε περισσότερα σχόλια...

Συστάσεις Βιβλίων

Δεν βρέθηκαν συστάσεις βιβλίων

Συστάσεις Συγγραφέων

#Όνομα
Δεν βρέθηκαν συστάσεις συγγραφέων

Podcast – Βίος και Πολιτεία

Βρείτε μας στο...

X
Verisign Eurobank EFG
Paypal IRIS