Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι είχα όλη την καλή διάθεση να βάλω ευνοικότερη βαθμολογία, το βιβλίο δε διέθετε αρκετή πρωτοτυπία ώστε τελικά να κάνω κάτι τέτοιο. Μου άρεσε που αρκετοί βασικοί χαρακτήρες είναι γυναίκες και δε θα έλεγα ότι κουράζει τον αναγώστη, εύκολα όμως μαντεύει κανείς τι θα γίνει στο τέλος.

Παρά το γεγονός ότι το βιβλίο διαθέτει όλα τα σωστά χαρακτηριστικά για το είδος του (ένα διαταραγμένο δολοφόνο, έναν ικανό και πεισματάρη ερευνητή και αρκετά βίαια εγκλήματα), δεν κατόρθωσε να με ενθουσιάσει. Αποτελεί, ωστόσο ικανοποιητική συντροφιά για το καλοκαίρι.

Παρά το στοιχείο της υπερβολής που υπάρχει στην πλοκή, το ενδιαφέρον του αναγνώστη παραμένει αμείωτο, χάρη στις συνεχείς ανατροπές! Είναι το πρώτο βιβλίο αυτού του συγγραφέα που διαβάζω, αλλά καταλαβαίνω γιατί έχει τόσους φανατικούς αναγνώστες. Σε όποιον άρεσε αυτό το βιβλίο, θα πρότεινα να διαβάσει και το βιβλίο του Κριστόφ Γκρανζέ "Ταξιδιώτης χωρίς αποσκευές"

Είναι περισσότερο ένα ψυχολογικό θρίλερ-που είναι τα τελευταία χρόνια της μόδας- και λιγότερο ένα αμιγώς αστυνομικό μυθιστόρημα. Η αστυνομία φαίνεται να παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο, όσο η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να βρει το δολοφόνο του εραστή της. Διαβάζεται ευχάριστα, αλλά δεν το λες και συγκλονιστικό. Είναι το πρώτο βιβλίο αυτών των συγγραφέων που διαβάζω και αποφάσισα ήδη να διαβάσω και άλλα έργα τους για να σχηματίσω καλύτερη εικόνα για τα βιβλία τους.

Το πρώτο βιβλίο από την κυρία Νικολούλη που διαβάζω. Ήταν ένθετο εφημερίδας και έτσι το απόκτησα. Διαβάζεται γρήγορα και έχει ενδιαφέρον, αλλά δε μπορώ και να το χαρακτηρίσω συγκλονιστικό. Στρωτό γράψιμο, όχι υπερβολικά περίτεχνο, που δεν κουράζει.

Κυριολεκτικά προσωπικά ενθουσιάστηκα και με αυτό το βιβλίο, όπου εμφανίζονται πάλι ο Άττικους Πυντ και η Σούζαν Ράϊλαντ που είδαμε πρώτη φορά στο βιβλίο "Οι φόνοι της κίσσας". Είναι από τη μία μεριά ένα βιβλίο εμποτισμένο με όλα τα χαρακτηριστικά των έργων της Κρίστι στην ιστορία όπου πρωταγωνιστεί ο Πυντ και από την άλλη κάτι σύγχρονο, στην ιστορία με πρωταγωνίστρια τη Σούζαν. Το μόνο -πολύ ασήμαντο κατά τη γνώμη μου- μειονέκτημα είναι ότι αυτή τη φορά και οι δύο ιστορίες είναι πιο πολύπλοκες από ό,τι αυτές στο πρώτο βιβλίο, και ίσως κάποιοι αναγνώστες αν δεν έχουν αδυναμία στο συγκεκριμένο μυθιστορηματικό είδος τις θεωρήσουν "τραβηγμένες".

Ανέκαθεν μου άρεσαν τα αστυνομικά μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι, ιδίως αυτά με τον Ηρακλή Πουαρό. Εδώ, ο Άντονι Χόροβιτς που στην ουσία έχει συμπεριλάβει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα εποχής με πρωταγωνιστή έναν εκκεντρικό Γερμανοέλληνα ιδιωτικό ερευνητή ονόματι Άττικους Πυντ, μέσα σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στο σήμερα με πρωταγωνίστρια τη Σούζαν Ράϊλαντ, κατορθώνει άψογα να αναπλάσει την ατμόσφαιρα των βιβλίων της Κρίστι και να δημιουργήσει χαρακτήρες που φέρνουν στο νου αυτούς που έπλαθε εκείνη και άλλοι εκπρόσωποι της χρυσής εποχής του αστυνομικού μυθιστορήματος.Είχα ελπίσει ότι το βιβλίο θα μου άρεσε.Τελικά μου άρεσε τόσο πολύ που αγόρασα και σύντομα θα ξεκινήσω και το δεύτερο βιβλίο με τη Σούζαν Ράϊλαντ, με τον τίτλο "Οι φόνοι του Νυχτολούλουδου".

Ενδιαφέρον βιβλίο, αλλά σε ορισμένα σημεία κουράζει λίγο λόγω των πολλών λεπτομερειών και πολλών αναδρομών σε παλαιότερες ιστορικές περιόδους σε συνδυασμό με τις αναφορές στα έργα άλλων ιστορικών και μελετητών της γαιοπολιτικής, παλαιότερων και σύγχρονων. Το βιβλίο του Tim Marshall "Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας" που έχει παρόμοιο θέμα, μου φάνηκε πιο εύληπτο και ευχάριστο στο διάβασμα, ενώ παρά την αναφορά που γίνεται στην παρουσίαση αυτού του βιβλίου, λίγα είναι τα όσα γράφονται για την Ελλάδα.

Δεν είναι κακό βιβλίο, όμως δεν είναι κάτι φοβερά πρωτότυπο, αφού παρόμοια πλοκή έχουν και άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα.Διαβάζεται πάντως ευχάριστα!

Το βιβλίο αυτό, η πέμπτη περιπέτεια των Πέντεργαστ και Ντ\'Αγκόστα είναι αρκετά παλιό και δυσκολεύτηκα να το βρω. Θα το πρότεινα σε όσους αγαπούν τα περιπετειώδη ή γοτθικά μυθιστορήματα του 19ου αιώνα, καθώς ο κεντρικός ήρωας Πέντεργαστ συνδυάζει το ταλέντο στις μεταμφιέσεις και την εξαγωγή συμπερασμάτων του Σέρλοκ Χολμς, τη μυστικοπάθεια, τον προσωπικό κώδικα τιμής και την ευρυμάθεια του Κόμη του Μοντεχρήστο, την καλλιέργεια του Χάνιμπαλ Λέκτερ και την ευγένεια στη συμπεριφορά ευγενούς του 19ου αιώνα. Ο δε φίλος του Ντ\' Αγκόστα έχει την αφοσίωση και την αξιοπιστία του Γουάτσον, ενώ και η υπόθεση που καλούνται να λύσουν έχει μια παλιομοδίτικη αύρα.