Ένα πολύ περίεργο βιβλίο, ποιητικο-πεζό γεμάτο υπσινιγμούε. Φαντάζομαι ότι ο χρόνος θα δείξει, αλλά η πρώτη εντύπωση είναι ενα βιβλίο που διαφέρει πολύ από την παραδοσιακή ποίηση και τις σουπερμαρκετίστικες συλλογές...

Πααρότι το βιβλίο είναι σε συσκευασία best seller και έχει διαλύσει ήδη, σελίδες φεύγουν (κάτι που δικαιολογείται από την τιμή κιόλας), έχει μια συνολική αντιμετώπιση του έργου του Παζολίνι αντιστοιχώντας το με τα βιογραφικά στοιχεία. Και αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να καταλάβεις το έργο αυτής της ανήσυχης και μοναδικής προσωπικότητας. Κάπου μες το βιβλίο αναφέρεται ότι ο Παζολίνι είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την εποχή του. Κοινοτοπία Θα μου πείτε, έτσι δεν γίνεται πάντα; Η ιδιαιτερότητα του Παζολίνι είναι ότι όποτε και αν γεννιόταν θα ήταν μεγάλος καλλιτέχνης. Πράγμα που είναι δύσκολο να παραδεχθείς για αρκετούς άλλους, ακόμα και για τιτάνες.

Από τις φορές που το "για πάντα" έπιασε. Ένα συγκλονιστικό βιβλίο χωρίς καμιά επιτήδευση. Μια ιστορία αγάπης.

Από τα βιβλία που όσο πλησιάζει το τέλος δεν θέλεις να τελειώσουν. Ο Παζολίνι ακολουθεί μια παρέα απόκληρων πιτσιρικάδων στην αιωνια πόλη. Κανένα νόημα σε ζωές που κυλάνε μέρα με την μέρα. Περιγράφει ρεαλιστικά μια ανθρώπινη ζούγκλα χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο σωτηρίας για τους καταδικασμένους ήρωες του.

Πολύ προσεγμένη έκδοση, πολύ καλή μετάφραση. Μια ένσταση μόνο. Σε σχέση με άλλες δίγλωσσες εκδόσεις το αυθεντικό κείμενο δεν παραβάλεται δίπλα στο μεταφρασμένο, αλλά τα ποιήματα στα ελληνικά είναι στο πρώτο μέρος και στα ιταλικά στο δεύτερο. Απλά σε μια τόσο καλή έκδοση χάνεις την ομορφιά της άμεσης αντιπαραβολής.

Θυμίζει αρκετά ιταλικό νεορεαλισμό. Απλά μοιάζει αυτό το βιβλίο σαν να άργησε να γραφτεί 40 χρόνια. Παρ\' όλα αυτά διαβάζεται ευχάριστα.

Όποιος έχει ερωτευθεί πραγματικά, έστω και μία φορά έχει βιώσει την ουσία αυτού του δοκιμίου, όχι στην υπερβολή του που παρουσιάζεται στην λογοτεχνία ή στα αστυνομικά δελτία. Όποιος δεν έχει ερωτευθεί πραγματικά δεν θα κερδίσει τίποτα παρ εκτός μια επαφή με τον χειμαρρώδη λόγο του Παπαγιώργη. Ουσιαστικά αυτή η ανατομία του συναισθήματος της ζήλειας δεν ξέρω αν έχει "αποδέκτη", αφού δεν ξέρω αν ο εν ενεργεία ζηλιάρης δύναται ποτέ να καταλάβει την κατάσταση που εντός της ζει, ο γιατρεμένος ζηλιάρης γιατί να έχει ανάγκη να θυμηθεί την αβολοσύνη ωστες λέξεις. Το αναφέριε και ο ίφιος ο συγγραφέας εμμέσως μέσα στο βιβλίο. Ίσως ο μοναδικός αποδέκτης να είναι κάποιος που ενδιαφέρεται για μια ανθολογία της "ζήλειας".

Κάτι του λείπει. Πλατειάζει όπως η πλειοψηφία των λατίνοαμερικάνων και πάρα πολλά κλισέ. Ακόμα και μια παρομοίωση με "γριά πουτάνα" έχει. Προσπαθεί επίσης να πολιτικολογήσει, αλλά ατυχώς. Πολύ μέτριο.

Ο χρόνος που θα ξεχαστεί το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι αντιστρόφως ανάλογως με την κούραση για να ολοκληρωθεί η ανάγνωσή του. Ένας εμπνευσμένος διαφημιστής. Τίποτα παραπάνω.

Μια ωραία απόπειρα, που εν τέλει αφήνει μια απορία αν επετεύχθη ο τελικος σκοπός. Τον καιρό του διαδικτύου, δεν ξέρω τι νόημα έχουν οι περιλαμβανόμενες βιογραφίες, που καταλαμβάνουν περισσότερο ωφέλιμο χώρο από τα ποιήματα!!! Ί