Κάτι του λείπει. Πλατειάζει όπως η πλειοψηφία των λατίνοαμερικάνων και πάρα πολλά κλισέ. Ακόμα και μια παρομοίωση με "γριά πουτάνα" έχει. Προσπαθεί επίσης να πολιτικολογήσει, αλλά ατυχώς. Πολύ μέτριο.

Ο χρόνος που θα ξεχαστεί το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι αντιστρόφως ανάλογως με την κούραση για να ολοκληρωθεί η ανάγνωσή του. Ένας εμπνευσμένος διαφημιστής. Τίποτα παραπάνω.

Μια ωραία απόπειρα, που εν τέλει αφήνει μια απορία αν επετεύχθη ο τελικος σκοπός. Τον καιρό του διαδικτύου, δεν ξέρω τι νόημα έχουν οι περιλαμβανόμενες βιογραφίες, που καταλαμβάνουν περισσότερο ωφέλιμο χώρο από τα ποιήματα!!! Ί

Ο πιο ενδιαφέρων ποιητής της γενιάς του. Ένα από τα πιο ωραία χαρακτηριστικά του Καψάλη ειναι τα δυνατά φινάλε στα περισσοτερα ποιηματα. Όλο το ποίημα εξυπηρετεί το αντίο των τελευταίων γραμμών. Ο Καψάλης είναι ποιητής. Τίτλος πολύ βαρύς.

Εδώ ο Ελύτης παίζει. Σαν ο απόλυτος άρχοντας της νεοελληνικής γλώσσας, την τεντώνει σε επίπεδα που δεν εφτασε κανείς άλλος. Σαν να λέει, αν μπορεί κάποιος, ας με ξεπεράσει. Ακομα και στα σημεία που "ξεκουράζεται" το κάνει και αυτό με μια κρυμένη έπαρση. Άλλά ποιος μπορεί να του καταλογίσει κάτι; Το μονόγραμμα είναι ένα ποίημα αναφοράς. Θα είναι ζωντανό οπως τα σονετα του Σεξπιρ ή η θεία κωμωδία του Δάντη.

Άλλος ενας ύμνος στην ασημαντότητα, ισως το αγαπημενο θέμα του Κούντερα. Ίσως για αυτό τον λόγο ειναι και το καλύτερο βιβλίο του. Τα προηγούμενα δεν τα είχα τελειώσει καν. Τα έβρισκα πολύ ερωτευμένα με τον εαυτό τους. Αυτό αφήνει κάτι το γλυκόπικρο, παροτι έχει τα κλισέ της γαλλικής pretentiousness.

Μια πρώτη ματιά στον ψυχαναγκασμό της πολιτικής ορθότητας. Το μυαλο μου πηγε κατευθείαν στον Lenny Bruce... Δεν υπαρχουν βρώμικες λέξεις, υπαρχουν βρώμικα μυαλά.

Μαζί με την τελευταία τρίλογία είναι τα καλύτερα πεζά του Μπεκετ. Σε αυτά ο Μπέκετ εξελίσει λογοτεχνία με εναν μαγικό τρόπο...

Ύμνος στην αγάπη, την ζωή και την διαφορετικότητα από μια συγγραφέα που ξέρει να λέει ιστορίες. Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην δηίγηση.

Ο Τσιοράν, όπως και ο διαφθορέας του, έχει σαν σκοπό στην ζωή του το γκρέμισμα κάθε βεβαιότητας. Ακόμα και για τα αυτονόητα. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να μπορεί να υπάρξει.