Οταν πρωτοδιάβασα το καπλάνι της βιτρίνας δεν πολυκαταλάβαινα ούτε τι είναι το καπλάνι ούτε τι είναι η δικτατορία. Ελα όμως που μέσα απο τις εικόνες και τα συναισθήματα που δημιουργούν οι έννοιες και οι ανθρώπινοι χαρακτηρες, μπορείς διαισθητικά να καταλάβεις πολλά. Κι αυτή η υπέροχη Αλκη των παιδικών μου χρόνων είχε ένα χέρι μαγικό κι εναν ψυχισμό άπειρο.

Ενα ερωτικο μυθιστορημα που πραγματευεται το ανεκπλήρωτο, τον έρωτα δίχως ανταπόκριση.. με καλό τέλος. Αυτο δηλαδή που σπάνια συμβαινει στην πραγματική ζωή. Οι χαρακτήρες εξελίσσονται και ωριμάζουν. Η ηρωίδα ιδιαιτέρως δυναμική, με δεδομένο μάλιστα ότι αναφέρεται στην βικτωριανή εποχή. Νομίζω κάθε ασχημόπαπο που εξελίχθηκε σε κύκνο θα βρει κάτι -ή και πολλά- από τον εαυτο του. Συγκινητικά γλυκό.

Σαδιστικά υπέροχο, σε κάνει να θέλεις να ερωτευτείς παντοτινά. Η συγγραφέας μεταχειρίζεται το τραύμα της απώλειας αγαπημένων προσώπων σε τρυφερή ηλικία με μία ξεχωριστή ευαισθησία φτάνοντας στο συμπέρασμα οτι η ανιδιοτέλεια και η βαθιά δυο ανθρώπων σύνδεση μεταξυ δύο ανθρώπων είναι ένα σημαντικό μέσο για να το απαλύνει.