Πόσο μου αρέσουν τα βιβλία των οποίων η ιστορία εξελίσσεται μέσα σε φάρους! Σε μια τέτοια ιστορία αναφέρεται και το συγκεκριμένο βιβλίο, ένα ατμοσφαιρικό μυστηριώδες μυθιστόρημα που έχει ως φόντο το ομιχλώδες τοπίο και τα απόκρημνα βράχια των ακτών της Κορνουάλης.
Τρεις φαροφύλακες εξαφανίζονται μυστηριωδώς από έναν απομονωμένο φάρο της περιοχής, ενώ η είσοδος είναι κλειδωμένη από μέσα! Μετά από είκοσι χρόνια, ένας συγγραφέας, ο οποίος μέχρι το τέλος παραμένει μια μυστηριώδης φιγούρα, θέλοντας να γράψει ένα βιβλίο για το συγκεκριμένο γεγονός, συναντά τις γυναίκες των τριών ανδρών και μέσα από συζητήσεις που κάνει μαζί τους προσπαθεί να φωτίσει την υπόθεση!
Η αφήγηση μοιράζεται σε δύο χρόνους, αυτόν της εξαφάνισης (1972) και αυτόν της έρευνας (1992), ενώ το κείμενο χαρακτηρίζει μια αφηγηματική ποικιλομορφία, καθώς εναλλάσσεται η τριτοπρόσωπη με την πρωτοπρόσωπη αφήγηση και παρεμβάλλονται αποσπάσματα εφημερίδων και επιστολικά κείμενα.
Το μυθιστόρημα εστιάζει, κυρίως, στις σχέσεις ανάμεσα στα πρόσωπα της ιστορίας και περιλαμβάνει περιστατικά απομόνωσης, εμμονών, ψευδαισθήσεων, εξαπάτησης, αλλά και τρόπους διαχείρισης της απουσίας, της απώλειας και της θλίψης.
Η συγγραφέας "χτίζει" με μαεστρία τους χαρακτήρες έτσι, ώστε να αποδοθούν όσο γίνεται καλύτερα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους και να δικαιολογηθούν οι πράξεις τους, οι σκέψεις τους και τα συναισθήματά τους.
Η αγωνία κλιμακώνεται όσο πλησιάζουμε προς τη λύση και η σταδιακή παράθεση στοιχείων οδηγεί στη συμπλήρωση του παζλ και δεν αφήνει τον αναγνώστη με καμιά απορία στο τέλος!
Το πρωτότυπο θέμα, το γοτθικό τοπίο, οι ζωντανές περιγραφές της υποχρεωτικής συνύπαρξης σε έναν πολύ μικρό χώρο, όπως είναι ο φάρος, οι ανατροπές, η κλιμακούμενη ένταση, κάποιες πινελιές μεταφυσικού στοιχείου, ο έξυπνος τρόπος της λύσης του μυστηρίου, αλλά και ο συνδυασμός μυστηρίου και ψυχογραφήματος χαρακτήρων, καθιστούν την ανάγνωση απολαυστική!
Το προτείνω ανεπιφύλακτα!

Θέλεις ένα βιβλίο μικρό, που θα σε ταξιδέψει στο παρελθόν και θα σε μεταφέρει πίσω στα χρόνια της παιδικής σου αθωότητας; Αυτό είναι ο ΓΡΑΦΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ!
Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, για 67 μικρές ιστορίες, 67 "νόστιμες μπουκίτσες", που αναφέρονται σε μια οικογένεια, την οικογένεια του συγγραφέα, και σε μια γειτονιά, τη γειτονιά του, κάπου εκεί, στα χρόνια του \'60 στο Χαλάνδρι!
Οι συναισθηματικά φορτισμένες ιστορίες μαζί με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο, σου δίνουν την εντύπωση ότι ξεφυλλίζεις ένα ασπρόμαυρο οικογενειακό άλμπουμ και σε γεμίζουν νοσταλγία, τρυφερότητα και ζεστασιά, ενώ, συγχρόνως, συγκινείσαι, χαμογελάς, στενοχωριέσαι, άλλοτε θυμώνεις ή αγανακτείς, ενώ, αρκετές φορές, ταυτίζεσαι με τους ήρωες!
Φροντισμένη γλώσσα, χωρίς άσκοπη φλυαρία, λιτό συναισθηματικό ύφος, χωρίς να γίνεται μελοδραματικό, ζωντανή αφήγηση!
Διαβάζεται γρήγορα, ευχάριστα και σου αφήνει, στο τέλος, μια γλυκιά γεύση!

Μια περιδιάβαση στις γειτονιές του Πειραιά μιας άλλης εποχής, ένα οδοιπορικό ιδωμένο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, του ίδιου του συγγραφέα, δηλαδή, ο οποίος, σε μικρή ηλικία, συστήνει στον αναγνώστη συνοικίες, δρόμους, χαρακτήρες, επαγγέλματα, τρόπους ψυχαγωγίας, συνήθειες, που αφορούσαν τον Πειραιά και τους ανθρώπους του τις δεκαετίες \'50 και \'60.
Το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό, αλλά γραμμένο σε ένα ουδέτερο γ΄ πρόσωπο και σε μια απλή γλώσσα με πολλές λέξεις της αργκό, που αρκετές φορές, βέβαια, αγγίζουν τα όρια της υπερβολής. Θα έλεγε κανείς ότι υπάρχει μια εμμονή του συγγραφέα με την αρνητική όψη της ζωής στις περιοχές γύρω από το πρώτο λιμάνι της χώρας, ενώ όπως τονίζει και στο οπισθόφυλλο "όλα μπορείς να τα δεις και να τα κάνεις στον Πειραιά, όλα εκτός από ένα, να κάνεις τον ζόρικο".
Όσοι είναι Πειραιώτες και μάλιστα όσοι έζησαν την εποχή αυτή θα θυμηθούν και θα νοσταλγήσουν χώρους, καταστάσεις, πρόσωπα, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι θα βρουν ενδιαφέρουσες πληροφορίες, αφού η αρχειακή έρευνα που έχει γίνει είναι αξιόλογη.

Το τελείωσα πριν από λίγο και πραγματικά το λάτρεψα!!!
Ανθρώπινο, νοσταλγικό, συγκινητικό και συγχρόνως χιουμοριστικό, τρυφερό, με βιτριολικό χιούμορ, ρεαλιστικό, αλλά και με το μεταφυσικό του στοιχείο, μα πάνω απ\' όλα ταξιδιάρικο! Ταξιδεύεις από την Αθήνα στον Έβρο, από το παρόν στο παρελθόν και το αντίστροφο, από την αθωότητα της παιδικής ηλικίας στην ωριμότητα της ενηλικίωσης...
Ένας 73χρονος με άνοια φεύγει κρυφά για να πάει σε έναν γάμο, ο οποίος, όμως, έχει γίνει αρκετές δεκαετίες πριν, το 1953! Παρακολουθούμε, λοιπόν, τον βασικό ήρωα σε παιδική ηλικία να πηγαίνει μαζί με τη χήρα(;) μητέρα του σε αυτόν τον καλοκαιρινό γάμο, μετά τον οποίο τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο!
Εξελίσσονται οικογενειακές κωμικοτραγικές σκηνές, βγαίνουν στην επιφάνεια μυστικά και αποκαλύπτονται ψέματα, ενώ "ξεχειλίζουν" τα καταπιεσμένα συναισθήματα!
Γίνεται πολύ καλή σκιαγράφηση χαρακτήρων των "τσαλακωμένων ηρώων μιας αλησμόνητης οπερέτας" από τον συγγραφέα, οι οποίοι είναι αρκετά οικείοι στον αναγνώστη, αν και κάποιοι παρουσιάζονται με κάποια υπερβολή! Αν και δεν υπάρχει έντονη δράση και οι περιγραφές είναι λεπτομερείς σε πολλά σημεία, το διαβάζεις πολύ ευχάριστα και οι σελίδες φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Στο τέλος σε αφήνει με μια γλυκόπικρη γεύση, να προσπαθείς να ανασύρεις μνήμες περασμένων εποχών όπου οι καλές στιγμές εναλλάσσονται με τις κακές και να μπερδεύεις ήχους και γεύσεις αγαπημένες, όπως αυτές ενός ζεστού ρυζόγαλου με μπόλικη κανέλα, ενός σιμιγδαλένιου χαλβά ή ενός βύσσινου γλυκού!
Συγκλονιστικό το τέλος, υπέροχη η γλώσσα του Ξανθούλη με πινελιές λυρισμού ("...Στην παραλία, ένα παράταιρο για την εποχή μελτέμι σήκωνε μικρές σβούρες άμμου κάτω από το ρύγχος του ψηλού βράχου, κάνοντάς τη να φαίνεται περισσότερο απ\' όσο της άξιζε εξωπραγματική"), αλλά και ιδιαίτερα τολμηρή σε αρκετά σημεία, καταπληκτικό το εξώφυλλο, που είναι, μάλιστα, δημιουργία του ίδιου του συγγραφέα!
Κολλάς από τις πρώτες σελίδες!!!

Τι να πει κανείς γι\' αυτό το υπέροχο ατμοσφαιρικό ψυχογράφημα ή, καλύτερα αυτόν τον ύμνο στη γυναικεία ψυχοσύνθεση, τον έρωτα και τον θάνατο;
Πρόκειται για απίστευτη αναγνωστική εμπειρία όπου οι Φροϋδικοί προβληματισμοί εμπλέκονται με την αρχαία ελληνική τραγωδία, με στοιχεία της ελληνικής μυθολογίας, τον Ευρωπαϊκό νατουραλισμό, αλλά και τον κόσμο του υπερφυσικού!
Με φόντο το μπλε του Αιγαίου διαδραματίζεται αυτή η ιστορία στην οποία ο Καραγάτσης παρουσιάζει πολλές αντικρουόμενες δυνάμεις, όπως τη γαλλική κουλτούρα με τον ελληνικό συντηρητισμό, την ελεύθερη βούληση με το πεπρωμένο, την επιστήμη με τη δεισιδαιμονία, τις αδυναμίες και τα πάθη με την καθημερινή ρουτίνα. Συγχρόνως δίνονται ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τη ναυτική ζωή της Σύρου του Μεσοπολέμου, ενώ ο λυρικός και υπαινικτικός σε πολλά σημεία λόγος, οι λεπτομερείς περιγραφές, η έντονη θεατρικότητα στα διαλογικά μέρη, το γεγονός ότι τα πράγματα "λέγονται με τ\' όνομά τους", χωρίς μισόλογα, αλλά και η τραγική κορύφωση του δράματος, γίνονται αφορμή για πρόκληση έντονων συναισθημάτων στον αναγνώστη και για δημιουργία προβληματισμών σχετικών με τις ανθρώπινες αδυναμίες και τον έρωτα, που κάποιες φορές γίνεται καταστροφικός...
Πραγματικό λογοτεχνικό διαμάντι...

Το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον, αν και οφείλω να επισημάνω κάποια αρνητικά στοιχεία του βιβλίου, όπως την υπερπληθώρα εθνογραφικών και λαογραφικών πληροφοριών, που λειτουργούν σε πολλά σημεία σε βάρος της πλοκής, το γεγονός ότι μέχρι τη μέση του βιβλίου δεν υπάρχει ιδιαίτερη δράση, καθώς και τους άνευρους και ίσως αδιάφορους δευτερεύοντες χαρακτήρες.
Στα θετικά στοιχεία ανήκει ο τρόπος με τον οποίο μας εισάγει ο συγγραφέας στον κόσμο του Χάρι Χόλε και μας γνωρίζει σιγά-σιγά τον χαρακτήρα, τις εμμονές και τα συναισθήματα του αυτοκαταστροφικού αυτού ήρωα με τη ροπή στον αλκοολισμό, κάνοντας, μάλιστα, και αρκετά φλας μπακ στο παρελθόν του, καθώς και ο έξυπνος τρόπος χωρισμού του βιβλίου σε τρεις ενότητες που στηρίζονται στους τρεις βασικούς χαρακτήρες ενός παλιού αυστραλιανού μύθου και οι οποίοι συσχετίζονται με κάποιους ήρωες του βιβλίου.
Διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα!

Διασκεδαστικό, ευφυές, πρωτότυπο, διδακτικό και πολύ σύντομο!
Ένα απλό, ασήμαντο γεγονός της καθημερινότητας παρουσιάζεται με 99 παραλλαγές αφήγησης! Με το λεκτικό αυτό παιχνίδι προβάλλει ο συγγραφέας τη σημασία του ύφους στον γραπτό λόγο και πετυχαίνει αισθητικά ένα πολύ καλό αποτέλεσμα! Πολύ καλή η μετάφραση του Κυριακίδη! Χρήσιμο, ειδικά σε όσους διδάσκουν Γλώσσα!

Το απόλυτο μυθιστόρημα!!! Ένα γοητευτικό παραμύθι μαγικού ρεαλισμού, ένα πανόραμα της Λατινικής Αμερικής του αρχών του 20ου αι.! Η ιστορία συνδυάζεται με το φανταστικό στοιχείο και η παράδοση με το νεωτεριστικό!
Αρκετές είναι οι περιγραφές, πολλές οι λεπτομέρειες (που όμως δεν με κούρασαν καθόλου), συχνή η χρήση εγκιβωτισμών και το λεξιλόγιο τόσο πλούσιο...
Η αισθητή παρουσία της μοναξιάς (μοναξιά της εξουσίας, ερωτική μοναξιά, μοναξιά ενός σπιτιού που κατέληξε ερείπιο, μοναξιά ενός χωριού εγκαταλειμμένου) οδηγεί τον αναγνώστη στη συνειδητοποίηση της δικής του μοναξιάς μέσα σε έναν αντίξοο κόσμο, ενώ του δημιουργεί στο τέλος μια αίσθηση μελαγχολίας.
Λογοτεχνικό έπος, πραγματικά! Το θυμάσαι για πολύ καιρό, ενώ ζητάς να το ξαναδιαβάσεις... Προσωπικά, είναι η τέταρτη φορά που το διαβάζω και ομολογώ ότι κάθε φορά η πρόσληψη γίνεται με έναν διαφορετικό τρόπο, το ίδιο, όμως, γοητευτικό!
Χρειάζεται, μόνο, λίγο προσοχή στα ονόματα των ηρώων που είναι και μεγάλα, κάποιες φορές (π.χ. Τρανκιλίνα Μαρία Μινιάτα Αλακόκε Μπουενδία), αλλά και αρκετά (σε αυτό βοηθάει ο γενεαλογικός πίνακας στις πρώτες σελίδες).
ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!!!Υπάρχει άνθρωπος που δεν το έχει διαβάσει;

Νέα Υόρκη, τέλη 19ου αι, φόνοι, μυστήριο, δράση, κοινωνικές ανισότητες και μπόλικο ρομάντζο! Αυτά είναι τα βασικά στοιχεία που θα συναντήσει κάποιος στο ατμοσφαιρικό αυτό μυθιστόρημα στο οποίο αναλύεται μια ολόκληρη εποχή και μέσα από το οποίο ο αναγνώστης θα αντλήσει πολλές πολιτιστικές, κοινωνικές, αλλά και ιατρικές πληροφορίες!
Η πλοκή είναι εξαιρετική, το μυστήριο και η αγωνία όσο περνάει η ώρα κορυφώνονται, οι εκπλήξεις είναι συνεχείς, δεν υπάρχουν περιττές λεπτομέρειες, ενώ η ψυχογράφηση των ηρώων είναι πολύ καλή σε σημείο που ο αναγνώστης να ταυτίζεται μαζί τους και να νιώθει ότι αποτελεί κι εκείνος κομμάτι της ιστορίας! Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι έντονες προσωπικότητες με συναισθηματικές εξάρσεις, δυναμισμό, πάθη, αλλά και ανασφάλειες. Αγαπημένος μου ήρωας είναι ο Όσκαρ, ο ιατροδικαστής!
Η συγγραφέας μας γνωρίζει μία Νέα Υόρκη, όπου οι ανισότητες ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις είναι τεράστιες, ενώ η γυναίκα των ανώτερων τάξεων υπάρχει για να παντρεύεται πριν μπει στα είκοσι, να πίνει τσάι σε ανόητες συγκεντρώσεις, να στολίζεται και να μη σκέφτεται! Θίγονται, επίσης, το ζήτημα της προσωπικής ελευθερίας, το φαινόμενο της φτώχειας, η εκμετάλλευση ανηλίκων, καθώς και το πρόβλημα του δουλεμπορίου !
Οι εναλλαγές του σκηνικού γίνονται αρκετά γρήγορα και ο αναγνώστης μεταφέρεται από τα ανατριχιαστικά νεκροτομεία σε σκοτεινά νεκροταφεία, από άσυλα σε οίκους ανοχής και από φτωχικά και βρώμικα ξενοδοχεία σε αριστοκρατικά σπίτια.
Διαβάζεται απνευστί και σε αυτό συμβάλλουν και τα μικρά κεφάλαια στα οποία είναι χωρισμένο το βιβλίο!
Συναρπαστικό, όπως, εξάλλου, όλα τα βιβλία της συγγραφέως!!!

Πρόκειται για ένα βιβλίο με το οποίο περνάς απλώς ευχάριστα για λίγες ώρες! Ναι, διαβάζεται πολύ γρήγορα!
Περιγράφονται σουρεάλ καταστάσεις της ελληνικής πραγματικότητας με καυστικό χιούμορ, αρκετές βωμολοχίες, μπόλικη ειρωνεία και κυνισμό.
Ο λόγος είναι απλός, άμεσος, προφορικός, η γλώσσα αιχμηρή, η γραφή ανάλαφρη, χωρίς να υπάρχει κάποια ιδιαίτερη πλοκή (δύο "φευγάτοι" τύποι προσπαθούν να βρουν τον πατέρα του ενός που έχει εξαφανιστεί) ή να γίνεται κάποια εμβάθυνση στους χαρακτήρες.
Η άνεση με την οποία παρουσιάζει ο συγγραφέας τα κακώς κείμενα στον χώρο της εκκλησίας, της οικογένειας ή της τηλεόρασης μπορεί να χαρακτηριστεί "δήθεν" από κάποιους ή να ενοχλήσει η κριτική του κάποιες φορές, καθώς και οι εκφράσεις και και το χιούμορ του που μπορεί να θυμίσουν 16χρονο έφηβο ή παρέα σε ΚΨΜ. Οι πολλές επαναλήψεις, επίσης, που γίνονται στο κείμενο, αλλά και η πληθώρα των κοφτών, σύντομων προτάσεων ("Το μετρό. Το τρένο. Εκεί. Αλλά ο σταθμός δεν έμοιαζε με κανέναν που να ήξερα. Και οι σκάλες δεν έμοιαζαν. Οι κυλιόμενες. Αυτές.") μπορεί να ξενίσουν τον αναγνώστη, αλλά δεν παύει το κείμενο να αποτελεί τονωτική ένεση για βελτίωση της διάθεσης!
Όλοι εσείς που ενδιαφέρεστε για λογοτεχνία με την κλασική έννοια του όρου και δεν μπορείτε να αντέξετε τη γνωστή ελληνική "καφρίλα" αποτυπωμένη σε χαρτί, μην το διαβάσετε γιατί θα απογοητευτείτε!