Όμορφη ιστορία με νοήματα αυτοσεβασμού,αγάπης για το περιβάλλον και αποδοχής της διαφορετικότητας και του τυχαίου συμβάντος.

Θαυμάσια ευκαιρία για να διδαχτούν τα παιδιά κάτι σχετικό με την απώλεια και τη χρησιμότητα κάθε πλάσματος. Η φαντασία περισσεύει και είναι μεταδοτική.

Η λογοτεχνία ξεχνάει τον εαυτό της. Λιτή και άμεση διήγηση, σαν του ταλαντούχου παππού, σαν της τρυφερής μητέρας. Αθάνατη γραφή, αθάνατο πνεύμα του Κουμανταρέα.Οι ραφές των ιστοριών του είναι αόρατες και τα συναισθήματα που προκαλούν διεισδυτικά και δακρυγόνα.

Χαριτωμένο με διήγηση που ισορροπεί ανάμεσα στο περιπετειώδες και το τραγικό.Ενδιαφέροντα κι απρόβλεπτα σκίτσα που σου δίνουν το στίγμα του μυαλού του ήρωα. Ο αυτισμός που αφορά όλους. Ο εαυτός που αντιστοιχεί σε όλους μας,έχει ανάγκη προσωπικής ελευθερίας.Τα δικαιώματα και οι διαφορές στο προσκήνιο.

Απολύτως συγκινητικό και διαφωτιστικό βιβλίο για τις ''αμαρτίες'' των κατοίκων μιας σημαντικής ελληνικής πόλης που έκρυβε στο ντόρο και στην αγαρμποσύνη της τον πόθο για καλύτερη ζωή.Κι όπως κάθε σπουδαία πόλη εφηύρε αυτοσχεδιαστικά τις ατέλειές της στα πρόσωπα τραγικών αποδιοπομπαίων τράγων που κανείς δε γνωρίζει αν υπήρξαν όντως παρανοϊκοι ή αν τους κατέταξε εκεί η ανάγκη μιας φαντασίας που θα κέρδιζε τη φτώχεια.Πολύ καλογραμμένο, όχι απλώς μία καταγραφή. Η Πάτρα όπως και κάθε σπουδαία πόλη είναι οι άνθρωποί της ,όχι τα κτήρια και τα αξιοθέατα. Κι αθωώνονται όλα στο πέρασα του χρόνου,αφήνοντάς μας μια γλυκόπικρη γεύση που δεν ψευτίζει.

Δεν αποκομίζεις σοφία από αυτό το βιβλίο. Αντιθέτως συνδιαλέγεσαι συνεχώς μαζί του και με τον εαυτό σου σαν να είσαστε τρεις. Είναι ένα χωράφι που πότε βγάζει και πότε όχι καρπό. Γι’ αυτό και δεν τελειώνει η δουλειά σου μαζί του. Δεν τελειώνεις ποτέ μ’ αυτό το βιβλίο, είναι ένας θησαυρός ορυκτός και αρραγής, ένας υπολογιστής που δουλεύει με την ενέργεια και το μυαλό σου.

Είναι ρίζα η γραφή του.Μεταφέρει τα θρεπτικά συστατικά του παρελθόντος και το αρχαίο νερό στο λόγο.Δεν έχει σημασία στις διηγήσεις του ο χρόνος αλλά εκείνο το πέρα από τον άνθρωπο αίσθημα ότι είμαστε κάτι περισσότερο από χώμα και κάπου πάμε.

Το βιβλίο έχει μια θαυμάσια αβίαστα γρήγορη ροή κάνοντας επισημάνσεις μόνο στις εξαιρετικές στιγμές που τα γεγονότα δίνουν τις κρίσιμες εξελίξεις. Οι περιγραφές στιγμών και προσώπων είναι αξιοζήλευτες και μια συγκίνηση που δεν ξέρεις από πού πηγάζει αρωματίζει τις σελίδες σαν κινηματογραφικά πλάνα. Άξιο να κάθεται στο ράφι ώστε να είναι εύκαιρο να δανειστεί από τους ανθρώπους που αγαπάς και υπολογίζεις.Η μετάφραση έβαλε τα εντελώς καινούρια της, θαρρώ!

Μια ιστορία με διαστάσεις φυλακής εντός του μυαλού που μπορεί να προξενηθεί από μια πληγωμένη σχέση. Οι πόλεμοι είναι πιο συχνοί εντός μας και γι' αυτό η φαντασία ικανών λογοτεχνών όπως ο κύριος Αντάμης έχει το δικαίωμα να οργιάσει για να μας χαρίσει αμεσότητα και απόλαυση. Ποιητικός και αντικομφορμιστής σπιλώνει τις σελίδες με πνευματικές οδύνες λογοτεχνικής χαράς. Πρέπει να του δοθεί η σημασία που του αναλογεί.Το εξώφυλλο σωστό αριστούργημα!

Μια σπίθα φέρνει πυρκαγιά που περιδιαβαίνει τα κείμενα της, εξομοιώνοντας σώματα και ιδέες ώστε να υπάρχει μια ισοτιμία που δεν αποδέχεται εύκολα η φυσική τάξη των πραγμάτων. Οι επινοήσεις και οι αυθορμητισμοί της συγγραφέως ξεχύνονται από το μελάνι της με την θαυμάσια αταξία που διδάσκεται από την ίδια τη φύση. Ένα βιβλίο πραγματικά ακαταμάχητο και μαστ, παιδιά μου! Δεν θα του δώσετε ευκαιρία αποκτώντας το πάραυτα;