"Ώσπερ μόσχος άπειρος, βοτάναις επιτρέχων, κατήντησεν εις αμφίκρημνον τόπον, ούτως ευρίσκεται ψυχή κατά μικρόν υπό λογισμών αποβουκολουμένη"
Όσιος Μάρκος ο ασκητής, Φιλοκαλία τών ιερών νηπτικών

Κάθε άνθρωπος, μιά ανεπανάληπτη, μοναδική στό σύμπαν,ιστορία. Μαεστρικά γραμμένο, όντως, σάν τό άρωμα τού βαθυκόκκινου τριαντάφυλλου,ξυπνά τή νοσταλγία.

Σιωπηλός θρήνος γιά τήν ανθρώπινη ύπαρξη καί τά πεπραγμένα της διατρέχει όλο τό έργο. Μπράβο γιά τήν μετάφραση.

Ποιός πού αγαπά τόν αδελφό του, συγκροτούμενος από τήν αγάπη τού Χριστού καί μέ μιά αμυδρή ελπίδα ότι σέ κάποιον μακρινό χρόνο θά υπάρξει βοήθεια γιά αυτόν τόν αδελφό,δέν θά σηκωνόταν από τήν χορεία τών μακαρίων,γιά νά βαδίσει πρός τούς ζοφερούς τόπους τής απόγνωσης καί νά καθίσει μέ τόν τελευταίο, τόν μόνο αλύτρωτο,τόν Ιούδα τής φυλής του,καί νά είναι πιό ευλογημένος στούς πόνους τής κόλασης παρά στίς δόξες τού Παραδείσου; Ποιός,γνωρίζοντας ότι κάποιος από τό είδος του,ένας δυστυχής αδελφός τού καιρού τού παλαιού κόσμου όπου οι άνθρωποι διδασκόντουσαν νά αγαπούν τόν πλησίον τους ως αδελφό,ουρλιάζει αβοήθητος κάτω μακριά στίς κρύπτες τής δημιουργίας, ποιός, σάς ρωτώ,δέν θά αισθανόταν ότι πρέπει νά σηκωθεί,ότι δέν έχει άλλη επιλογή,ότι,όσο απαίσιο κι άν είναι,πρέπει νά ανασκουμπωθεί καί νά κατέβει στόν καπνό καί στό σκότος καί στή φωτιά,ταξιδεύοντας τόν κουραστικό καί τρομακτικό δρόμο γιά τήν μακρινή χώρα προκειμένου νά βρεί τόν αδελφό του;-Ποιός,εννοώ,πού νά έχει τόν νού τού Χριστού,πού νά έχει τήν αγάπη τού Πατρός;
George MacDonald
...Διότι η όλη ουσία τής χριστιανικής πίστης είναι η βεβαιότητα ότι κάποιος άλλος έχει ήδη καί αποφασιστικά κατέλθει σέ εκείνη τήν άβυσσο γιά εμάς,γιά νά ελευθερώσει όλους τούς αιχμαλώτους,ακόμη κι από τίς αλυσίδες τού δικού τους μίσους καί τής απόγνωσης.Καί ως εκ τούτου,η αγάπη πού μάς έχει κάνει όλους αυτό πού είμαστε,καί η οποία θά συνεχίσει στήν αιωνιότητα νά τό κάνει,δέν μπορεί τελικά νά απορριφθεί από κανέναν...Μόνο έτσι θά έλθει στήν ύπαρξη η ανθρωπότητα "κατά τήν θεία εικόνα",καί μόνο έτσι ο Θεός θά είναι αληθινά τά πάντα εν πάσι.(σελ.181-183)

Θωπεύει τή μνήμη, έργο ποιητικό, μέ φώς νά τό καταυγάζει, λυρικό, τρυφερό καί αξέχαστο. Έργο Αληθινό.

Απλοική ιστορία, χωρίς καμιά λογοτεχνική αξία,γιά τόν Μπόρχες θά έφταναν δύο σελίδες.Τουλάχιστον διαβάζεται, γιατί ο "Ωκεανός" γιά μένα στάθηκε αδύνατο.

Ένας θησαυρός από αληθινά πολύτιμα πετράδια, γιά τόν μεγάλο άγιο πού μάς δόθηκε από τόν Θεό στά έσχατα, νά μάς κρατήσει, μήπως καί σωθούμε...

Παλιές θύμησες, ωδή στήν παιδική ηλικία, αυτό τό υπέροχο κόμικ, πού καταφέρνει νά συλλάβει στά χρώματά του, τό άρωμα τού Αιγαίου καί τού καλοκαιριού. Δωρίστε το!

"Τό πιό εντυπωσιακό καί αποκαλυπτικό πράγμα στά ελληνικά πρόσωπα - ιδιαίτερα τά χωριάτικα - είναι τά μάτια. Όλη η ελληνική ιστορία μοιάζει νά ναι μαζεμένη πίσω τους...Άν τό ελληνικό τοπίο είχε μάτια, θά ήταν ακριβώς αυτά..."
Όντως, άν δέν αγαπήσεις, δέν μπορείς τίποτα νά καταλάβεις, κι ο αγαπητός Πάτρικ αγάπησε πολύ τούτη τήν χώρα. Ένας φίλος του, ο Ντέϊβιντ Ουάλλας πέφτοντας στήν μάχη,"θά ταφεί στό κοιμητήριο τής μικρής μητρόπολης στήν Παραμυθιά, όπου δόθηκε σ έναν δρόμο τό όνομά του.
Κρίμα στό παληκάρι! Άς είναι ελαφρύ τό χώμα πού τόν σκεπάζει, θά πεί θλιμένος καί κάνοντας τόν σταυρό του, ένας γέρος", όταν ρώτησε τόν συγγραφέα άν τόν γνώριζε.
Μοναδικό βιβλίο. Εξαιρετική καί η μετάφραση.Εύγε.

Ένα από τά πιό ωραία βιβλία γιά παιδιά καί μεγάλους. Πλήθος παραδόσεων, μιά λαϊκή ζωολογία, μιά αληθινή μίνι εγκυκλοπαίδεια τών ζώων. Εξαιρετική καί η έκδοση Σμυρνιωτάκη.