Είς εκ τής Αγίας Τριάδος τών νεοελληνικών γραμμάτων (μέ Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη καί Διονύσιο Σολωμό), ο ποιητής τής Μαρίνας τών βράχων, τής Ελένης, τού Φωτόδεντρου, αυτός πού έγραψε "Πενθώ τά χρόνια πού έρχονται χωρίς εσένα".
Ελύτης ο μυστικός.

Θά μπορούσε νά είναι τό μυθιστόρημα τού 21ου αιώνα. Καταπληκτική ιδέα, γραφή καί γλώσσα μεγάλου μυθιστοριογράφου, χρήση μοναδική τού επιθέτου. Δυστυχώς, εμμονές σεξουαλικές καί μή εξερεύνηση μεταφυσικών δυνατοτήτων καθηλώνουν τό έργο, αποτρέποντας τήν απογείωσή του καί τήν συμμετοχή του στήν χορεία τών μεγάλων μυθιστορημάτων. Ακόμα κι έτσι, συστήνεται ανεπιφύλακτα, είχαμε καιρό νά δούμε αληθινό συγγραφέα.

Γράφει χωρίς νά έχει υποψιαστεί αυτό πού διατρέχει σάν χρυσή κλωστή όλη τήν ελληνική ιστορία, εκείνο πού κατατρώει από τόν Αχιλλέα ήδη τήν ψυχή τών Ελλήνων, τό αληθεύειν, τόν μαργαρίτην τόν πολύτιμον, αυτή τήν αγωνιώδη αναζήτηση τής αλήθειας καί τήν ανακάλυψή της στό πρόσωπο τού Χριστού, ούτε σάν υπαινιγμός καί πιθανή αιτία πού οι Έλληνες θά αγκαλιάσουν τόν χριστιανισμό.
Ένα βιβλίο χωρίς ψυχή.
Μακριά.

Κάποιος υποστηρίζει ότι γνωρίζει τρείς φυσικούς αριθμούς x,y καί z, πού ικανοποιούν τήν εξίσωση 28x+30y+31z=365. Έχει δίκιο;
(Καί οι δύο τόμοι μέ μεγάλη ποικιλία γρίφων.Γιά γυμνασιόπαιδες καί όχι μόνο)

Εξαιρετικές περιγραφές τού φυσικού κόσμου, μά πέραν τούτου ουδέν.
Στήν εισαγωγή αναφέρει ο συγγραφέας πώς αρχικά ήταν μιά μικρή σκηνή μισής σελίδας τού υπό δημιουργία μυθιστορήματός του " Αδημιούργητοι" απ όπου αποκολλήθηκε ζητώντας δικιά του, αυτόνομη ζωή. Μακάρι νά είχε παραμείνει έτσι, θά μάς απάλλασσε καί χρόνου καί χρημάτων.

Χαρίστε το σέ όσους περισσότερους μπορείτε. Θά σάς ευγνωμονούν. Τό Άγιο Πνεύμα δέν υπνεί, εργάζεται μέ ασύλληπτους τρόπους γιά τήν σωτηρία όλων.

Συναξάρι από τόν αγαπημένο άγιο πού συγκινεί μέ τήν λιτότητα καί χάρη τής γραφής του. Από τά βιβλία πού χαροποιούν αληθινά.

Ο Βασιληάς Αλέξανδρος, Saadi
μετ. (Μιχαήλ Αργυρόπουλου (1862 – 1943),ετήσια έκδοση της “Ποικίλης Στοάς” του 1914)

Είχαν ποτέ ρωτήσει
τόν Βασιληάν Αλέξανδρον τόν Ελληνα καμπόσοι:
– Πώς τόσες χώραις μπόρεσε μονάχος νά σκλαβώση
σ’ Ανατολή καί Δύσι,
μιά πού δέν είχε τόσο βιός καί γή καί ζωή κι ανθρώπους
όσο οι ρηγάδες οι παληοί μέ τόσο βιός καί τόπους;
Κι εκείνος αποκρίθηκε:
– Μέ τή βοήθεια τού Θεού, ποτέ μου δέν επίκρανα
λαό πού σκλάβος έγινε κι ούτε ποτέ μου εμίκρανα
τού βασιληά τους τ’ όνομα, τάχα γιατί ενικήθηκε.
Μεγάλος δέν θά λογιασθή κανένας απ’ τούς άλλους,
μέ καταφρόνια άν φέρνεται κι ο ίδιος στούς Μεγάλους.
Τού Κόσμου είν’ όλα τίποτε, γιατί περνούν μέ χρόνια:
Κι οι θρόνοι κ’ η ταπείνωσι κι η Νίκη καί τό γένος
– Μή σβής ποτέ σου τ’ όνομα, π’ αφήκε δοξασμένος,
άν θές στόν κόσμο γιά νά ζή καί τ’ όνομά σου αιώνια.

Τί νά πείς γι αυτό τό βιβλίο. Ίσως μόνο πώς θά πρεπε νά μοιράζεται σέ όλη τήν δευτεροβάθμια εκπαίδευση δωρεάν.

Γιατί όπως έλεγε κάποιος Ρουμάνος ασκητής σέ κάποιον πού αδυνατούσε νά πιστέψει στήν ύπαρξη τού Θεού, κάνε εσύ λίγο πώς πιστεύεις καί μπορεί νά δείς Εκείνον νά κάνει πώς υπάρχει!