Εξαιρετικό ανάγνωσμα με όλη την σημασία της λέξης! Πρόκειται για την βιογραφία της Παναγίας μέσα από την Πατερική και αγιογραφική παράδοση με ωραίες επεξηγήσεις.

Εξαιρετικό βιβλίο που καταδεικνύει την ορθόδοξη παράδοση της Δύσης πριν το σχίσμα, παρουσιάζοντας ένα κείμενο του Αγίου και πάπα Ρώμης Γρηγορίου Α\' (γνωστός και ως Γρηγόριος ο Διάλογος) που έζησε τον 6ο αιώνα και τη σταδιακή αποσκίρτηση της Δύσης από την ορθόδοξη παράδοση μετά την κατάληψη της από τα διάφορα βαρβαρικά φύλα και κυρίως μετά από τους Φράγκους. Οι λόγοι της απομάκρυνσης της Δύσης από την Ορθόδοξη παράδοση ήταν πολιτικοί χρησιμοποιώντας την θεολογία. Το σχίσμα δεν ήταν ανάμεσα στους Ρωμαίους ορθόδοξους Πάπες και Πατριάρχες της Ανατολής. Το σχίσμα ήταν ανάμεσα στους Φράγκους αιρετικούς Πάπες που καπηλεύτηκαν τον παπικό θρόνο το 1009 μ.Χ., "πετάγοντας" τους Ρωμαίους ορθόδοξους από τον παπικό θρόνο, και τους Πατριάρχες της Ανατολής. Στο βιβλιο γίνεται μια σύντομη αναφορά στην Νέα Ρώμη και τις οικουμενικές συνόδους και πώς χάρη στην Ορθόδοξη ησυχαστική παράδοση δεν αλλοιώθηκε το φρόνημα των ορθοδόξων Ρωμηών στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και της Τουρκοκρατίας. Επίσης, εξετάζεται ο τρόπος επιστροφής των αιρετικών στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Μικρό βιβλίο αλλά περιεκτικό που σου εξηγεί εμπεριστατωμένα και με νηφάλιο ύφος σχετικά με το πώς φτάσαμε στην καταστροφή του 1922. Το πρόβλημα ξεκινάει από την αρχή του, δηλαδή από το 1919 και υπό τις συνθήκες με τις οποίες ξεκίνησε η ελληνική εκστρατεία χωρίς την βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων. Υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων μας και υποτίμηση του εχθρού. Υπό αυτές τις συνθήκες και μόνο (χωρίς να αναφέρω την βοήθεια Ρωσίας, Γαλλίας και Ιταλίας προς την Τουρκία και την αμέλεια της Αγγλίας προς την Ελλάδα) η εκστρατεία ήταν εξαρχής μια ωρολογιακή βόμβα. Προφανώς και το κατάλαβε νωρίς ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ίσως για αυτόν τον λόγο ενέδωσε στις πιέσεις για εκλογές εν καιρό πολέμου ώστε να μην σκάσει η ωρολογιακή βόμβα στα χέρια του.

Ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο της συγγραφέως και πιο αναλυτικό του προγενέστερου με τίτλο "τα δύο Βητα" από τις ίδιες εκδόσεις. Αυτά τα δύο βιβλία πρέπει να διαβαστούν συνδυαστικά. Μέσα από ένα εκτενές χρονολόγιο το οποίο παραθέτει η συγγραφέας φαίνεται πόσο αρνητικό ρόλο έπαιξαν οι "συμμαχικές" δυνάμεις (Αντάντ) μέσα στην χώρα μας σαν άλλες σταυροφόροι (βλέπε Δ Σταυροφορία). Μέσα στο βιβλίο μέσα από ένα εκτενές χρονολόγιο περιγράφονται οι αρνητικές επεμβάσεις της Αντάντ προς τους Έλληνες πολίτες αποκλείοντας τους από την σίτιση, την κακή μεταχείριση στην Θεσσαλονικη "βασιλοφρόνων" και ιερεωμενων από τον Γάλλο στρατηγό Σαράϊγ ο οποίος είχε εγκατασταθεί εκεί υπό τις ευλογίες του Βενιζέλου όπου είχαν στενές επαφές. Το Σύνταγμα έλεγε "πίστη στον Βασιλιά" και ο Ελευθέριος Βενιζέλος μόνο πίστη στον Βασιλιά δεν έδειχνε, αλλά έδειχνε πίστη σε ξένες δυνάμεις επιτρέποντας τις να καταδυναστεύουν την χώρα μας και τους πολίτες της. Επομένως ποιος κατέλυε το σύνταγμα; Ο Βασιλιάς ο οποίος κρατούσε μια διπλωματική στάση ανάμεσα στις δυνάμεις της Αντάντ και στις κεντρικές Δυνάμεις ή ο Βενιζέλος ο οποίος είχε διαλέξει στρατόπεδο καταπατώντας τον όρκο της πίστης στον Βασιλιά, παίζοντας στο μπαρμπούτι (σχετικά με το ποιος θα επικρατούσε) την τύχη μιας ολόκληρης χώρας. Επίσης, ποιος προέβλεψε σωστά; Ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος και όσοι υποστήριζαν πως το τέλος αυτού του πολέμου θα ήταν μια αμοιβαία καταστροφή ή ο Βενιζέλος και όσοι προέβλεπαν σύντομη λήξη του πολέμου και καθαρή νίκη της Αγγλίας/Γαλλίας ενώ η ουσιαστική νίκη ήταν της Αμερικής; Το βιβλίο δεν θα αρέσει σίγουρα σε πολλούς που έχουν μάθει να παραβλέπουν.

Αρχικά να πω ότι και τα τρία ιστορικά βιβλία της συγγραφέως από τις εκδόσεις καπόν είναι αρκετά ποιοτικά ως προς το εξώφυλλο, το χαρτί και την εκτύπωση των γραμμάτων και των εικόνων!!! Ως προς το βιβλίο, η συγγραφέας καταδυκνύει μέσα από τις πηγές τις κρυφές συνεννοήσεις του Βενιζέλου με τους Άγγλους κυρίως και την προπαγάνδα που διέσπειρε ο Βενιζέλος σχετικά με την "γερμανοφιλία" του Βασιλιά, η οποία με τις κινήσεις που έπραξε ο Βασιλιάς ως προς την Αντάντ δεν φαίνεται να ευσταθεί. Αν ήταν γερμανόφιλος θα είχε ταχθεί στο πλευρό της Γερμανίας ανοιχτά και θα ερχόταν σε ρήξη με την Αντάντ. Όμως, ο Βασιλιάς κρατούσε μια διπλωματική στάση και με την Γερμανία και με τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής προς όφελος της Ελλάδας. Αντιθέτως, ο Βενιζέλος φαίνεται να λειτουργούσε περισσότερο ως "αγγλόφιλος" για ιδιοτελείς σκοπούς και λιγότερο για το πραγματικό συμφέρον της Ελλάδας. Η δεύτερη κατηγορία του Βενιζέλου για τόν Βασιλιά ήταν ότι συμπεριφέρθηκε ο τελευταίος αντισυνταγματικά λέγοντας χαρακτηριστικά "«ἠξίωσεν νά κατευθύνῃ τήν τύχην τῆς Ἑλλάδος κατά τάς ἰδίας αὐτοῦ ἀντιλήψεις ὡς ὑπεύθυνος ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ» και πολύ εύστοχα σχολιάζει η συγγραφέας: "Το πολίτευμα τό ἴδιο ἔδινε στον Βασιλιά συγκεκριμένες ἐξουσίες —νά κηρύσσει πόλεμο, νά ὑπογράφει Συνθῆκες— ἄρα τοῦ ἀνέθετε νά ἔχει ἴδιες ἀντιλήψεις, ὅλα δέ τά ἑλληνικά Συντάγματα εἶναι Εἰς τό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος, ἄρα προϋποθέτουν τήν εὐθύνη ὅλων μας καί τοῦ καθενός μας ξεχωριστά ἀπέναντι στόν Θεό." Με άλλα λόγια, ο Βενιζέλος δεν είχε τον Θεό του. Όσον αφορά για το ποιος ευθύνεται για τον εθνικό διχασμό, το ξεκαθαρίζει ο ίδιος ο Βενιζέλος κατά την αγόρευση του στην Βουλή στις 17 Δεκεμβρίου 1929 με την εξής δήλωση: "Εγώ, καλώς ή κακώς, είμαι εκείνος ο οποίος προκάλεσε τον διχασμό αυτόν". Για περισσότερη εμβάθυνση η συγγραφέας εξέδωσε μερικά χρόνια μετά και το βιβλίο της με τίτλο "Ουλάνοι στην Λάρισα".

Αυτό το βιβλίο θα πρέπει να διαβαστεί συνδυαστικά με το προγενέστερο της συγγραφέως "1821 η αρχή που δεν ολοκληρώθηκε" το οποίο επικεντρώνεται στην περίοδο της επανάστασης και την διακυβέρνηση του Καποδίστρια. Στο παρών βιβλίο, η συγγραφέας διηγείται αρκετά συνοπτικά σχετικά με την επανάσταση και την διακυβέρνηση του Καποδίστρια και στο δεύτερο μέρος περνάει στο κυρίως θέμα του βιβλίου που αφορά μετα το 1831 και την περίοδο της βασιλείας του Όθωνα. Και στα δύο βιβλία της η συγγραφέας καταδυκνύει πόσο μεγάλο ρόλο έπαιζαν οι τρεις μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) μέσω των πρεσβειών της στα εσωτερικά της χώρας, εμποδίζοντας τόσο τον Καποδίστρια όσο και τον βασιλιά Όθων να υλοποιήσουν τα σχέδια τους για μια μεγαλύτερη και δυνατότερη Ελλάδα, κάτι που δεν άρεσε στις μεγάλες Δυνάμεις.

Τέλειο βιβλίο και τέλειος ο λόγος του αείμνηστου Μητροπολίτου κ. Ιγνάτιου πάνω στην υπόμνηση του βιβλίου του Ιώβ!!! Θα του έβαζα παραπάνω από πέντε αστέρια αν δινόταν αυτή η επιλογή. Το βιβλίο αποτελεί απομαγνητοφωνημένες ομιλίες και παρά τον μικρό όγκο του είναι αρκετά περιεκτικό. Το συνιστώ ως ένα απαραίτητο ανάγνωσμα μαζί με το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης του Ιώβ για να κατανοηθεί πλήρως το πρόβλημα της θεοδικίας όπως περιγράφεται στο εν λόγω βιβλίο της Π.Δ.

Ένα βιβλίο με αρκετό βάθος όσον αφορά τον εαωτερικό κόσμο του ανθρώπου, βαθιά Πατερικό και φιλοκαλικό! Ένα αστέρι το αφαιρώ επειδή θα μπορούσε να παραθέτει τα αποσπάσματα των Πατέρων εκτός από την αρχαΐζουσα και με απόδοση στην νεοελληνική.

Εξαιρετική έκδοση!!! Του βάζω πέντε αστέρια με τόνο!!! Η συγγραφέας διηγείται την περίοδο των παθών του Χριστού προσπαθώντας να εισάγει τον αναγνώστη από τον 21ο αιώνα στον 1ο αιώνα παρέχοντας του πολύτιμες ιστορικές κ.λπ. πληροφορίες, ώστε ο αναγνώστης να κατανοήσει τις συμπεριφορές, τις συνήθειες και γενικότερα την κουλτούρα εκείνης της εποχής. Πολλές φορές δεν κατανοούμε κάποια πράγματα επειδή τα συγκρίνουμε με βάση την δική μας εποχή. Το συγκεκριμένο βιβλίο διορθώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό το λάθος που κάνουμε. Συνιστώ το βιβλίο προς μελέτη και εύχομαι να υπάρξουν μελλοντικά νέες εκδόσεις και για άλλες περιόδους της ζωής του Χριστού.

Πολύ καλό βιβλίο και πολύ καλή απόδοση του αρχικού κειμένου στην νεοελληνική γλώσσα. Εν κατακλείδι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει ότι όσο πιο συχνά κοινωνεί κανείς το Σώμα και το Αίμα του Χριστού τόσο πιο προσεκτικός είναι στην πνευματική του ζωή πριν και μετά την θεία μετάληψη μαζί με την θεία Χάρη που λαμβάνει. Στην αντίθετη περίπτωση είναι αμελής στην πνευματική του ζωή. Δυστυχώς, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε αμελείς στην πνευματική μας ζωή, βρίσκοντας συνεχώς δικαιολογίες όπως ο Αδάμ και η Εύα αμέσως μετά την πτώση τους. Του Αδάμ του έφταιγε η γυναίκα για την πτώση του, της Εύας της έφταιγε το φίδι και εμάς μας φταίει η κοινωνία. Και όπως ο Αδάμ μετά την πτώση του κρύφτηκε από τον Θεό, έτσι και εμείς "κρυβόμαστε" από την θεία μετάληψη. Έστω και ένας να ζει στην κοινωνία όπως θέλει ο Χριστός (και όχι ο Άγιος Νικόδημος) είναι κατηγορία εναντίον μας. Εκεί εφαρμόζεται ο λόγος του Αποστόλου Παύλου: "ουκ οίδατε ότι οι Άγιοι τὸν κόσμον κρινούσι;" (Α\' Κορ. 6,2).