27 Οκτωβρίου 1940: Ο μικρός Πέτρος εύχεται να γίνει κάτι και να μη χρειαστεί να πάει αύριο στο σχολείο γιατί δεν ζωγράφισε τον χάρτη της Αυστραλίας, που τους είχε βάλει ο κύριος Λουκάτος. Και γίνεται πόλεμος.
Δυστυχώς δε μεγάλωσα με βιβλία της Άλκης. Πριν από μερικά χρόνια διάβασα το «Με μολύβι Φάμπερ Νο.2» και το «Καπλάνι της βιτρίνας» επίσης σε κόμιξ. Έβλεπα και τη σειρά. Σκοπεύω ν\' αναπληρώσω αυτό το κενό.
Το βιβλίο έχει μπει στη Χρυσή Λίστα των Elniplex του 2021 κι έχει λάβει το «Βραβείο εικονογράφησης βιβλίου για παιδιά και νέους» του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου την ίδια χρονιά. Άξια, αν θέλετε τη γνώμη μου, λόγω του σεβασμού με τον οποίον αντιμετώπισαν το έργο και τη συγγραφέα οι δημιουργοί καθώς και για το αποτέλεσμα. Το 2023 έχει ανακηρυχθεί Έτος Άλκης Ζέη για τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων από τη γέννησή της.

Το βιβλίο μιλά για ένα μικρό φάντασμα που θέλει να γίνει φίλος με τ\' άλλα τερατάκια, αλλά ντρέπεται. Θα μάθει ότι ο καλύτερος τρόπος ν\' αποκτήσεις φίλους είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς.
Νομίζω ότι φαίνεται πως έχει τρομερή εικονογράφηση.

«24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1945

Η πιο ωραία θάλασσα:
αυτή που ακόμα δεν ταξιδέψαμε.
Το πιο ωραίο παιδί:
ακόμα δε μεγάλωσε.
Οι πιο ωραίες μέρες μας:
αυτές που ακόμα δε ζήσαμε.
Κι ο πιο ωραίος λόγος που θέλω να σου πω:
αυτός που ακόμα δε σου είπα...»

«Ονογραφία

Διαβάζω σ\' ένα λεξικό: "Ονογραφία: μτφ. λέγεται ειρωνικά για να περιγράψει τον όνο".
Καημένε, γάιδαρε! Κι ας είσαι τόσο καλός, τόσο ευγενικός, τόσο έξυπνος! Ειρωνικά... Γιατί; Ούτε μια σοβαρή περιγραφή δεν αξίζεις εσύ, που η σωστή, σοβαρή περιγραφή σου θα \'ταν ανοιξιάτικο παραμύθι; Τον καλό άνθρωπο θα \'πρεπε να λένε γάιδαρο! Τον κακό τον γάιδαρο θα \'πρεπε να λένε άνθρωπο! Ειρωνικά... Από εσένα, που είσαι τόσο πνευματώδης, φίλος με τον γέρο και το παιδί, το ρυάκι και την πεταλούδα, τον ήλιο και τον σκύλο, το λουλούδι και το φεγγάρι, που είσαι υπομονετικός και στοχαστικός, μελαγχολικός και γλυκός, ο Μάρκος Αυρήλιος των λιβαδιών...
Ο Πλατέρο, που δίχως αμφιβολία καταλαβαίνει, με κοιτάζει επίμονα με μια τρυφερή σκληρότητα στα μεγάλα του αστραφτερά μάτια και μέσα στο μικρό, κυρτό, βαθυπράσινό τους στερέωμα σπίθες πετά με τη λάμψη του μικρούτσικος ο ήλιος. Αχ, μακάρι να \'ξερε η όμορφη, τριχωτή του κεφάλα ότι εγώ προσπαθώ ν\' αποκαταστήσω τ\' όνομά του, ότι εγώ είμαι καλύτερος απ\' αυτούς τους ανθρώπους που γράφουν λεξικά, σχεδόν το ίδιο καλός όσο κι εκείνος!
Και σημείωσα στο περιθώριο του βιβλίου: Ονογραφία: μτφ. πρέπει να λέγεται με ειρωνία - φυσικά! -, για να περιγράψει τον ηλίθιο άνθρωπο που γράφει λεξικά».

Σαν να λέμε «Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων» (σσ. βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου) για παιδιά.
Μετά από πολλά χρόνια, ο Καπετάνιος Άρης κι ο παλιός του σύντροφος και φίλος, ο μέρμηγκας, συναντιούνται ξανά και κάθονται να μας αφηγηθούν την ιστορία του ΕΛΑΣ και της Αντίστασης ενάντια στον φασισμό.
Ο λόγος δημιουργίας αυτού του βιβλίου από τις Εκδόσεις Oposito και την ΚοινΣεπ «απ\' Ουσία» είναι ότι στα σχολικά εγχειρίδια αποφεύγεται η αναφορά στην Εθνική Αντίσταση κι ότι τα περισσότερα από \'μας μάθαμε για τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και για το αντάρτικο του ΕΛΑΣ λίγο-πολύ αφότου ενηλικιωθήκαμε, είτε από προσωπικό ενδιαφέρον είτε από αφηγήσεις των παππούδων και γιαγιάδων μας. Γι\' αυτό η συνεταιριστική, παιδαγωγική ομάδα απ’ Ουσία αποφάσισε να γράψει αυτό το βιβλίο, θεωρώντας ιδιαίτερα σημαντικό τα παιδιά να γνωρίζουν την ιστορία του τόπου τους ολοκληρωμένη και όχι εσκεμμένα αποσπασματικά.

Σ\' αυτό το έργο ο Ροΐδης υμνεί τις γάτες - γιατί τι άλλο θα μπορούσε να τις κάνει;! - κι αναφέρει την ιστορία της Σεμίρας, μιας γατούλας που ζούσε στο οικοτροφείο Ευαγγελίδου στη Σύρο, όπου πήγε μικρός.
Η έκδοση είναι... δίγλωσση, καθαρεύουσα και δημοτική, έχει βιογραφικό του συγγραφέα και ζωγραφιές γάτων.
Είδα ότι ο Ροΐδης έχει γράψει και την «Ιστορία ενός σκύλου» και λέω να την τιμήσω.

Ο «Επιβάτης» ξεκινά με μια κατάδυση κάποιον δυτών έκτακτων (κι επικίνδυνων) καταστάσεων σ\' ένα μικρό αεροσκάφος που έχει βυθιστεί στη θάλασσα αβλαβές, αλλά οι επιβάτες πέθαναν. Αφού οι δύτες βγαίνουν στην επιφάνεια και συζητούν για το αινιγματικό της κατάστασης, κάποιοι, που δεν μαθαίνουμε ποτέ ακριβώς ποιοί είναι, ψάχνουν τον πρωταγωνιστή δύτη Μπόμπι Γουέστερν και τον ενημερώνουν ότι λείπει ένας επιβάτης και τον αναζητούν. Τον αναζητά κι εκείνος, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Δεν έχω ξαναδιαβάσει Μακάρθι. Έχω δει κάποιες ταινίες που βασίζονται στα βιβλία του («Όλα τα όμορφα άλογα» που θέλω να την ξαναδώ, «Καμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους» κι ο «Δρόμος», αν δεν κάνω λάθος με τον Μόρτενσεν). Νομίζω ότι στο συγκεκριμένο δεν υπάρχει κάποια τρομερή πλοκή έστω και με το προαναφερθέν μυστήριο. Παρακολουθούμε τη ζωή του Μπόμπι, κάποιον φίλων και της πολυαγαπημένης αδερφής του η οποία έχει πεθάνει.
Ο Μπόμπι, λοιπόν, γιος ενός φυσικού επιστήμονα που εργάστηκε με τον Οπενχάιμερ κι άλλους για τη δημιουργία της αμερικανικής ατομικής βόμβας, κάνει αυτήν την ακραία δουλειά καθώς κι ωραίες θεωρητικές συζητήσεις με τον φίλο του Τζον και πενθεί πάντα τη μοναδική του αγάπη - καμιά σχέση με τον Μάνθο Φουστάνο! Είναι ένα τρυφερό και σκληρό ταυτόχρονα βιβλίο, όπως ίσως η ζωή, όπου η αφήγηση του συγγραφέα κερδίζει σε όλα τα επίπεδα (εμένα τουλάχιστον. Ανατροπές δεν έχει).
Νομίζω ότι ήταν πράγματι ένας σπουδαίος συγγραφέας και θα διαβάσω σίγουρα το «Στέλλα Μάρις», το δεύτερο μέρος της διλογίας, αν και δεν το \'χω με τις σειρές.

Δεκατρία διηγήματα σε στιλ μύθου/παραβολής. Τις αρχαίες αυτές ιστορίες αποθησαύρισε η δαιμόνια ερευνήτρια Νίνα Σίγμα γυρίζοντας όλον τον κόσμο. Η πραγματική ιστορία του λαγού και της χελώνας (μην πιστεύετε τα φούμαρα του Αισώπου!), το ταξίδι μιας πέτρας, η δύναμη της προσφοράς, το μυστικό ενός πύργου. Αν κι οι περισσότερες ιστορίες έχουν ένα ηθικό δίδαγμα, δε γίνονται σε καμία περίπτωση κουραστικές. Ίσα-ίσα!
Η γραφή της Μαρίας Σεβαστιάδου είναι ταυτόχρονα φρέσκια και παραδοσιακή. Η ίδια είναι επιμελήτρια και φαίνεται να ξέρει καλά την τέχνη της.

Ένα βιβλίο για το Πολυτεχνείο και τα όσα συνέβαιναν εκείνες τις μέρες της χούντας στην Αθήνα.
Ο Μένιος Κατσαντώνης, λοχίας κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, χάνει το υπηρεσιακό του όπλο και βρίσκει το μπελά του καθότι ανακρίνεται στην Ασφάλεια, με ό,τι σήμαινε τότε αυτό. Φτωχοδιάβολοι, στρατιωτικοί, υπουργοί της χούντας, μας δείχνουν πως λειτουργούσε το καθεστώς.
Είναι ένα περίεργο βιβλίο κι αυτό το λέω κυρίως για τον τρόπο γραφής του, που είναι χαώδης. Δεν έχουμε έναν συγκεκριμένο αφηγητή, ούτε μια συνηθισμένη ροή λόγου. Είναι ένα ιδιαίτερο συγγραφικό ύφος, που έχει το στιλ του προφορικού λόγου των ηρώων με εσκεμμένα γραμματικά λάθη.
Ο Αλέξανδρος Κοτζιάς, δημοσιογράφος και πατέρας της κριτικού λογοτεχνίας, Ελισάβετ Κοτζιά, έγραψε το βιβλίο το 1979 για να εξιλεωθεί, που δεν είχε αντιταχθεί ανοιχτά στην επταετία, και νομίζω ότι τα κατάφερε αρκετά καλά.
Θεωρώ ότι οι Εκδόσεις Κέδρος θα έπρεπε να ανατυπώσουν αυτό το βιβλίο.

Το βιβλίο είναι μια νέα αφήγηση του μύθου που προέκυψε από τη σύνθεση των έργων του Ευριπίδη, του Σενέκα, του Ζαν Ανούιγ και του Χάινερ Μίλερ. Έχει εξαιρετικό τρίχρωμο σχέδιο (κόκκινο, μαύρο, άσπρο).
Η Μήδεια μαθαίνει ότι ο Ιάσονας του οποίου έσωσε τη ζωή πολλάκις και για χάρη του οποίου απαρνήθηκε την οικογένεια και την πατρίδα της, σκότωσε τον αδερφό της μεταξύ άλλων και του έκανε δύο παιδιά, ετοιμάζεται να παντρευτεί τη Γλαύκη, πριγκίπισσα της Κορίνθου. Αρχικά θυμώνει και τσακώνεται μαζί του, αλλά μετά "βάζει μυαλό" κι αποδέχεται την κατάσταση - νοτ.
Το βιβλίο ήταν υποψήφιο σε πέντε κατηγορίες των Ελληνικών Βραβείων Κόμικς στο Comicdom Con Athens