Κατι τετοια βιβλία, με κανουν να λατρευω τη βιβλιοθήκη μου.

Ο Gray ειναι ενας αλαζόνας ελιτιστής, ταυτόχρονα ο λόγος του ειναι απαλλαγμένος απο παιάνες εντυπωσιασμού και πυροτεχνηματα εύκολης συγκίνησης. Συμφωνω; Οχι κατ\' ανάγκη. Διαφωνώ; Οχι κατ΄ανάγκη. Στεκεται, όμως, ως τιμιος συνομιλητης απέναντι στους αναγνώστες, πράγμα που δεν θα τον αφορούσε κιολας ιδιαίτερα μιας και η τιμιότητα (στα πλαισια του ηθικού προσανατολισμού) όσο και η αλήθεια (στα πλαίσια οποιουδήποτε προσανατολισμου) μοιάζει να τον αφήνει (και καλά κάνει) παγερά αδιάφορο. Και αυτό ειναι -απο μόνο του- αξιο λόγου (και ανάγνωσης)

Enter the Magical Mystery Tour.

Διαβάζονται ανεξάρτητα. Διαβάζονται. Να διαβαστουν ανεξάρτητα; Να μην.
Ειδικά με τον πάγο, ειναι βέβαιο οτι η Μπουραζοπούλου δεν θα ευτυχήσει να δει εξώφυλλα της προκοπής να κοσμούν τα βιβλία της. Ανετα το συγκεκριμένο το βλέπω στο ράφι με τα Lenor, γεύση (sic) Lake\'s Caresse Winter Breeze, δηλαδή μάλλον την εκβιάζουν, δεν εξηγείται διαφορετικά.

«Ήταν ένα στιγμιαίο γέλιο, όπου οι δυο ψυχές μας έγιναν μια… Νομίζω όμως ότι υπάρχει ένα σημείο στον έρωτα, ένα και μοναδικό, και ότι αργότερα η ψυχή, αχ, η ψυχή, μάταια γυρεύει να το υπερβεί, φθείρεται από την προσπάθεια την οποία καταβάλλει ώστε η ευτυχία της να αναβιώσει, ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο εμπόδιο από την ανάμνηση της ευτυχίας. Αλίμονο! Ζω με την ανάμνηση εκείνης της νύχτας».
Προφανως, όταν εξομολογήθουν τα συναισθήματα ενθεν κι ενθεν, αμφοτεροι φέρουν φέρουν πια σαν κονκάρδα τη δεδηλωμένη του έρωτα.

Η στιβαρότητα και η απλότητα του Stoner υπάρχει κι εδώ. Μεχρις εκεί. Μεχρι κι αυτό, φτανει. Το Trust παίζει πολύ με τη γλωσσική αμφισημία (ακόμη και του τιτλου) π.χ. των χρηματοοικονομικών εννοιών και προϊόντων που παραθέτει εντος κεφαλαιογορας από τη μία και αγοράς συναισθηματικών κινήτρων, από την άλλη, την αγορά των ανθρωπινων σχέσεων δηλαδή. Η αναγωγη στη δευτερη, προϋποθετει ισως μιαν εξοικειωση με αυτούς τους όρους στα αγγλικά, μιας και στα ελληνικά δεν υπάρχει αντιστοιχη απόδοση λ.χ. securities/κινητες αξίες. Η αλλη του αρετη ειναι η επιμερους συνθεση του όλου απο τεσσερις ιστορίες καθε μια απο τις οποιες μοιάζει να συμπληρωνει την προηγούμενη και ταυτοχρονα, μερικως, να την αναιρεί. Τα πάντα ειναι υπο αιρεση. Μεχρι τέλους, αναρωτιέται κανεις.

Μου αρεσουν πάρα πάρα πολύ τα απλά πράγματα. Απλά. Και ξεκάθαρα, χωρις αμφισημίες. Με ενοχλει εντονα η απλοϊκότητα στη σκέψη και γενικώς. Για παράδειγμα, αν σου αρεσουν τα δεντρα, διάβασε αυτό το βιβλιο.
Αυτο που συνδυάζεται σε τουτο το βιβλιαράκι είανι η απλοϊκή απλότητα. Ναι.

Nothing comes without a price. Elementary, Watson. Retelling (kind of) της ιστορίας, εχει κάνει ο King με το Pet Sematary?. Μάλλον.

Αρκετα mind intriguing, αρκετα ανταγωνιστικο, και λογω της φυσης του, καθολου επαναλαμβανόμενο, αρα ποτέ δεν το βαριέσαι. Καταπληκτικο παιγνιδι.

Ο,τι πρέπει για ανταγωνιστικους συμπαικτες, παιγνίδι για δύο. Σε 2 ομάδες δεν λειτουργει καθολου, μιας και τσακωνονται τα μελη της μςταξυ τους. Μαλλον το καλυτερο strategy game που έχω παιξει.-