Ο "Γιάννης που αγάπησα" περιέχει ιστορίες από τη σχολική τάξη, του ελληνικού δημόσιου Λυκείου σήμερα. Όμως δίνει μαθήματα ζωής για όλες τις ηλικίες. Πρόκειται για ένα ημερολόγιο με περιστατικά -και τα ερωτήματα και τους στοχασμούς που γέννησαν αυτά πάνω στις δυσκολίες της διδασκαλίας-, όμως δεν περιορίζεται σε αυτά. Η ουσιαστική του διαφορά είναι ότι δίνει "λύσεις", όχι κατασκευασμένες ή υποθετικές ή "μασημένη τροφή", αλλά εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης πάσης φύσεως προβλημάτων (όχι μόνο Μαθηματικών). Εξάλλου, όπως τονίζει και η κ.Καλφοπούλου: «η γνώση είναι συνεκτική και ενιαία». Κι αυτό που διδάσκει -εκτός των άλλων- στους μαθητές ή/και τους αναγνώστες της είναι ότι: «Όσο μεγαλώνετε θα αναθεωρείτε τις απόψεις σας και θα διευρύνετε τους ορισμούς, και μαζί μ’ αυτούς θα διευρύνετε και τους ορίζοντές σας. Αυτό σημαίνει πρόοδος»