Πολλά κλισέ δυστυχώς. Πενιχρή εως ανύπαρκτη έμπνευση. Αφήστε την ποίηση στους ποιητές. Δεν ειναι για όλους αυτό το είδος. Δεν παίρνουμε απλως το χαρτί και γράφουμε ο,τι κατεβάζει ο νους μας, θεωρώντας το δημιουργία. Η ποίηση ειναι είδος τέχνης. Χρειάζεται εκπαίδευση.

Η ποιητική του Τίτου Πατρίκιου είναι ευφυής γιατί υπερβαίνει τον ευκολο συναισθηματισμό. Την ιδια στιγμή που νομίζεις πως παρασύρει τις λέξεις το συναίσθημα, την ιδια ακριβώς στιγμή αναπνέει ενας μυστικός κόσμος συμβόλων σαν του Μπωντλαίρ.

Εφηβικά παραληρηματα ενος ακομα μουσικού που επιθυμούσε να αυτοπροβληθεί ως συγγραφέας. Σας παρακαλούμε θερμώς αφήστε την ποίηση στην ησυχία της. Δεν είναι πεδίον προβολής και εκπλήρωσης άλλων επιθυμιών. Όποιος ζει και αναπνέει ποιώντας ποίηση φαίνεται απο τις πρώτες γραμμές. Όποιος επιθυμεί για κάποιον λόγο να φαίνεται (και ως) συγγραφέας καταφεύγει παντα στην ποίηση. Γιατι;
Γίνεστε αντιληπτοί. Δεν το κατανοείτε;