Παρόλο που έχει κάποια βασικά πράγματα που είναι σημαντικό να γνωρίζουν όσοι θέλουν να ξεκινήσουν με την αστρολογία,δυστυχώς πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στο χώρο από την εποχή που γράφτηκε το βιβλίο,οι κυβερνήτες πλανήτες είναι λάθος όπως και πολλές άλλες πληροφορίες που πλέον είναι ξεπερασμένες και θεωρούνται λανθασμένες.

Ένα υπέροχο βιβλίο που θυμίζει πολλα ξενόγλωσσα του είδους.Καταφέρνει να ασχοληθεί με ένα πολύ λεπτό θέμα της αστρολογίας,τον αστεροειδή χείρωνα και έρευνα σε βάθος τα ψυχολογικά τραύματα του εσωτερικού μας κόσμου,ανάλογα με τη θέση του στον αστρολογικό μας χάρτη.Θα σοκαριστείτε με το ποσό εύστοχα καταφέρνει να σας σκιαγραφήσει,αν ξέρετε σε ποια θέση έχετε το χείρωνα.Πραγματικά ανεκτίμητο και δυσεύρετο βιβλίο που αξίζει να ψάξετε αν σας ενδιαφέρει η αστρολογία.

Η Γέρμα (Στείρα),είναι και αυτό ένα σημαντικό κομμάτι της τριλογίας της υπαίθρου του Λόρκα,εάν στη Μπερνάρντα Αλμπα έχουμε την ανάγκη για ελευθερία,στο ματωμένο γάμο την ανάγκη για επαφή και τον διψασμένο έρωτα,στη Γέρμα,έχουμε την ανάγκη για έναν καρπό,ένα παιδί και μια εκπλήρωση στη ζωή.
Το παιδί είναι ταμπού σε αυτό το έργο του Λόρκα,κάτι που η ηρωίδα του θέλει τόσο πολύ,σπάνια το προφέρει σαν λέξη,κρύβοντας το πίσω από άλλες λέξεις παραπλήσιες και υπαινιγμούς.Ο άντρας της καρπίζει τα χωράφια και φροντίζει τα ζώα αντί να κάνει αυτά τα πράγματα στη γυναίκα του και να τη καταστήσει έγκυο.Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η στείρα Γέρμα δεν είναι κλινικά στείρα,αλλά άλλοι εξωτερικοί παράγοντες δεν την αφήνουν να συλλάβει παιδί.Βλεπει τη ζωή γύρω της μέσα από μια απόσταση που έχει δημιουργήσει η ίδια αλλά και η κοινωνία παρουσιάζοντας τη ως μη φυσιολογική και παραγκωνιζωντάς τη.Στο τέλος φτάνει στο να σκοτώσει τη μόνη ελπίδα της για να κάνει παιδί απλά και μόνο για να απαλλαγεί από την αναμονή που τη τρώει λίγο λίγο σαν σαράκι.
Υπέροχη ποίηση,εικόνες και παρομοιώσεις.

Αγαπημένο τεύχος,πολύ συμπαθής ο ανιψιός του Μαζεστιξ,υπέροχο έξυπνο χιούμορ,ωραία πλοκη,οι Νορμανδοί αν και άγριοι έχουν πλάκα και σίγουρα δεν είναι αντιπαθητικοί «κακοί».Θα μπορούσα να πω ότι το τεύχος έχει και ένα φιλοσοφικό υπόβαθρο : όταν δεν γνωρίζεις κάτι,όταν έχεις άγνοια,τότε δεν σε επηρεάζει κιόλας!

Πληθώρα ταινιών,είναι αυτό που λέει,παρόλα αυτά έχω μερικές ενστάσεις.
Πρώτον πολύ μικρές οι αφίσες,ίσα ίσα τετραγωνάκια που με δυσκολία τα ξεχωρίζεις!
Δεύτερον,δεν είναι σε χρονολογική σειρά,με αποτέλεσμα να βλέπεις έναν αχταρμά,εκεί που βλέπεις μια ταινία του 40,η επόμενη είναι του 2018.

Απορώ πραγματικά,απορώ στο πως κάτι τόσο κακό μπορει να έχει την υπογραφή του Όσκαρ Γουάιλντ.
Κουραστικά επαναλαμβανόμενο,λέγονται συνέχεια τα ίδια και τα ίδια,είναι σαν να διαβάζει κάποιος το βιβλίο ενός ανθρώπου με σχιζοφρένεια.Χαρακτήρες κουραστικοί,ασήμαντοι και χωρίς ουσία,μηδενικό βάθος.
Αναρωτιέμαι αν η ιστορία τελειώνει στη σελίδα 52,εάν δεν είχαμε την επανάληψη των ίδιων διαλόγων και λέξεων ξανά και ξανά,η όλη ιστορία θα σταματούσε το πολύ στις 10 σελίδες.
Φαντάζομαι ότι στην αγγλική μετάφραση τα πράγματα ίσως να είναι καλύτερα αλλά και πάλι δεν ξέρω πως μπορεί να διορθωθεί αυτό το βιβλίο.

Απολαυστικότατο τεύχος!
Άπειρα τα διαμαντακια μέσα στην ιστορία,απίστευτα τρυφερός και αστείος ο τρόπος που σατιρίζει τους βρετανούς,υπέροχο χιούμορ(ειδικά τη στιγμή που εμφανίζονται και οι Beatles!).
Ο Ομορφοθωραξ ο ξάδερφος του Αστερίξ και το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι λεπτεπίλεπτος και με καλούς τρόπους (σε κάποια σκηνή ο Οβελίξ σπάει μια πόρτα ενός σπιτιού και μπαίνουν μέσα και εκείνος σκουπίζει τα πόδια του στο χαλί).Από τα καλύτερα.

Ξεκαρδιστικό,αυτή τη φορά μαθαίνουμε ότι πολλοί από τους Γαλάτες δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τη ρωμαϊκή εισβολή,όχι μόνο έχουν συμφιλιωθεί με την ιδέα αλλά και τους υποστηρίζουν,εμπνέονται από τον πολιτισμό των Ρωμαίων και τα έθιμα τους,αυτό δίνει περισσότερο βάθος στην ιστορία και στους χαρακτήρες της.

Οδοιπορικό σε όλη τη Γαλατία,από τα αγαπημένα μου τεύχη,συνδιάζει φαγητό και όμορφα μέρη,τι καλύτερο ;
Το πρώτο τεύχος που εμβαθύνει περισσότερο στη Γαλατία,στις τοπικές σπεσιαλιτέ τους,φυσικά δεν λείπουν οι σφαλιάρες και το κυνηγητό,από τα καλύτερα!

Πολύ έξυπνη η χρήση του γοτθικού ρυθμού των γραμμάτων όταν μιλάνε οι Γότθοι,τρομερά αστείο τεύχος,φοβερά αστείο το φιναλε του επεισοδίου.