ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ > ΓΑΛΛΙΑ

ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ
"Οι έρωτές μου της μίας στιγμής αξίζουν έρωτες ενός αιώνα. Ευτυχώς, όμως, καμμία δεν με ακολουθεί και δεν έχω το χρόνο ν' αποκτήσω τη συνήθεια εκείνη από την οποία προκύπτει η ζήλεια. Γελάστε, λοιπόν! μην φοβάστε μήτε το μέλλον, μήτε το θάνατο. Ποτέ δεν είναι κανείς βέβαιος ότι θα πεθάνει, θαρρείτε, μήπως, ότι είμαι ο μόνος που δεν πέθανε; Θυμάστε τον Ενώχ, τον Ηλία, τον Εμπεδοκλή, τον Απολλώνιο τον Τυανέα; Και μήπως δεν υπάρχουν στον κόσμο κάποιοι που πιστεύουν ότι ο Ναπολέων ζει ακόμη; Κι εκείνος ο καημένος βασιλιάς της Βαυαρίας, ο Λουδο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΔΟΚΤΟΡΟΣ ΦΑΟΥΣΤΡΟΛΛ, ΠΑΤΑΦΥΣΙΚΟΥ
Περί της Εύοσμου νήσου: Η Εύοσμος νήσος είναι όλως ευαίσθητη, και οχυρωμένη με μαδρεπόρες, που απεσύρθησαν, στον ερχομό μας, εντός των κοραλλένιων τους κλωβών... Ο βασιλεύς της νήσου ήταν γυμνός μες σε μια βάρκα, με το κυανόλευκο διάδημά του ζωσμένο στους γοφούς.... Αποστολή του είναι να διατηρεί για το λαό του τις εικόνες των θεών του. Μιαν από αυτές, την στερέωσε με τρία καρφιά στο κατάρτι του πλοίου, και ήταν σαν τριγωνικό ιστίο, ή σαν ισόπλευρος χρυσός ενός λιαστού ιχθύος εκ βορείων. Και, πάνω από το ενδιαίτημα των γυναικών του, έχει ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΕΣΣΑΛΙΝΑ
...Η Μεσσαλίνα έχει πυρετωδώς ξεσχίσει τον ελαφρύ κορσέ πάνω-πάνω στο φόρεμά της και το στήθος της είναι γυμνό σαν λεπίδι. "Γύναιο!" λέει ο Εύοδος. "Τι μου λες, μεγάλε μου καθρέφτη; Γιατί κατοπτρίζομαι ολόγυμνη;" Χαμογελώντας στο σπαθί, που λάμπει όπως κυλούν τα ψάρια με πλευρά από σαβάτι, και περιμένει τον κύριό του να το βυθίσει: "Κι εσύ, τάχα, ντυμένος λούζεσαι;" Η χοντρή, αδέξια κίνηση του επικεφαλής πάει να βγάλει τ' όπλο του. "Ω, μην φύγεις!" λέει η Μεσσαλίνα. "Σφίξου πάνω μου. Όχι τόσο δυνατά! μην μ' αποδιώχνεις με όλα σου τα χέρια....
Διαβάστε περισσότερα...

ΥΒΕΤ
...Κοίταζε το φεγγάρι κι έβλεπε ένα πρόσωπο μέσα, ένα πρόσωπο γυναικείο. Ξανάρχισε να παραληρεί μέσα στο μεθύσι του οπίου, με τις τόσες εικόνες. Αυτό το πρόσωπο κρεμόταν στη μέση του ουρανού, έπειτα τραγουδούσε, τραγουδούσε με μια πολύ γνωστή της φωνή, "Της αγάπης το αλληλούια"... Η Υβέτ τώρα είχε φτερά. Πετούσε μες στη νύχτα, μια ωραία διαυγή νύχτα, πάνω από τα δάση και τα ποτάμια. Πετούσε με ηδονή, ανοίγοντας και χτυπώντας τα φτερά της, κι ο αέρας τη μετέφερε σαν πούπουλο κυλιόταν στους αιθέρες που της χάιδευαν το δέρμα κι αιωρούνταν τό...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΑΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ
Στο γυναικείο στρατόπεδο του Άουσβιτς - Μπίρκεναου υπήρχε μια ορχήστρα αποκλειστικά από γυναίκες. Την ιδέα είχε ο διοικητής του και την διεύθυνση η Άλμα Ρόζε, ανηψιά του μεγάλου συνθέτη Γκούσταφ Μάλερ. Το γεγονός ήταν γνωστό χωρίς λεπτομέρειες. Σε αυτό το αποκαλυπτικό ντοκουμέντο, όπου το χιούμορ και η αλλοφροσύνη συμπορεύονται, η Φενελόν θα μας κάνει να δούμε και να ακούσουμε την ορχήστρα να παίζει σε κάθε άφιξη εκτοπισμένων και σε κάθε αναχώρηση των κομμάντος. Θα δούμε τον μακάβριο δόκτορα Μένγκελε να απολαμβάνει την ορχήστρα ανάμεσα σε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ
Απ' όλα τα μέρη της «Αναζήτησης», ο «Ξανακερδισμένος Χρόνος» είναι το βιβλίο το πιο μαγικό, αυτό που περισσότερο απ' όλα ζωογονείται από εκείνο το πνεύμα των «Χιλίων και μίας Νυχτών» που ήταν τόσο αγαπητό στον συγγραφέα. Είναι ο τελευταίος τόμος του έργου «Αναζητώντας τον Χαμένο Χρόνο». Το τελευταίο κεφάλαιο του τελευταίου τόμου γράφτηκε αμέσως μετά το πρώτο κεφάλαιο του πρώτου τόμου. Όλα τα ενδιάμεσα γράφτηκαν στη συνέχεια. Με τον «Ξανακερδισμένο Χρόνο» το νόημα χιλιάδων σελίδων καταυγάζεται μονομιάς από άπλετο φως. Το τέλος του βιβλίου κ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ 1793
Το έτος 1793 στάθηκε το πιο κρίσιμο για τη Μεγάλη Γαλλική Επανάσταση. Βασιλόφρονες, ανώτεροι κληρικοί και μεγάλοι γαιοκτήμονες, όλοι οπαδοί του Παλιού Καθεστώτος που είχαν καταφύγει στην Αγγλία, οργάνωσαν με τη βοήθεια των Άγγλων συντηρητικών ανοιχτή επέμβαση στην εσωτερική κατάσταση της Γαλλίας. Έκαναν αποβάσεις στα Βόρεια παράλιά της, ξεσήκωσαν τους αγράμματους, σχεδόν αγροίκους, και εξαιρετικά συντηρητικούς αγρότες της Βρετάνης και προκάλεσαν το γνωστό απ' την ιστορία "Πόλεμο της Βανδέας". Στο Βιβλίο του αυτό ο Βικτόρ Ουγκό συμπλέκει το...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ
«... «Οι Άθλιοι» γράφτηκαν για όλα τα έθνη. Δεν ξέρω αν θα διαβαστούν απ' όλους, όμως εγώ για όλους τούς έγραψα. (...) Όπου ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όπου η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί, όπου το παιδί υποφέρει από αγραμματοσύνη κι από έλλειψη παιδείας, το βιβλίο των "Αθλίων" χτυπά την πόρτα φωνάζοντας δυνατά: -Ανοίξτε μου! Έρχομαι για σας! Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που αγωνιά κάτω απ' όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ' όλες τι...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ
[...] Ήδη πριν από τέσσερα χρόνια ''Η επέκταση του πεδίου της πάλης'' ήταν κάτι παραπάνω από μία υπόσχεση. Το μυθιστορηματικό ταλέντο του Ουέλμπεκ δεν κοιτάζει απλά τον κόσμο. Τον διαπερνάει. Τον αναποδογυρίζει. Συσχετίζοντας πράγματα εκ πρώτης όψεως παράταιρα, φέρνει στο φως πλευρές τις οποίες ο γυμνός οφθαλμός αδυνατεί να συλλάβει και που οι εντεταλμένοι περί τα ανθρώπινα επιστήμονες (κοινωνιολόγοι και τα ρέστα) αγνοούν. Για παράδειγμα, το κύριο μέρος της Επέκτασης του πεδίου της πάλης είναι μια ενδελεχής υπαρξιακή έρευνα της περίφημης σ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑΣ ΤΟΥ ΚΑΝΤΙΝΙΑΝ
Το οδυνηρό πέρασμα, από τη νεότητα στην περίοδο της ωριμότητας, στη ζωή μιας γυναίκας που έχει κοσμήσει όλα τα σαλόνια της καλής κοινωνίας του Παρισιού και έχει κουραστεί από τις ανόητες και κολακευτικές εκδηλώσεις λατρείας, είναι το σκηνικό στο οποίο αναπτύσσει την ιστορία της Ντιάνας ντε Μωφρινιέζ, της πριγκίπισσας του Καντινιάν, ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ. Πρόκειται για μια γυναίκα που, στη ζωή της, τίποτε δεν έχει συγκλονίσει την ψυχή της, και οποιαδήποτε συγκίνηση είχε γνωρίσει ήταν μόνο επιφανειακή. Δίχως να έχει νιώσει το πάθος του αληθινο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΑΡ
Ο Ρεμπώ εγκαταλείπει οριστικά την ποίηση στο τέλος του 1873. Μετά από απίστευτες περιπλανήσεις που τον φέρνουν για χρόνια στην Αγγλία, τη Γερμανία, την Ιάβα, τη Σουηδία, τη Νορβηγία και την Κύπρο, εγκαθίσταται από τον Δεκέμβριο του 1880 στις ακτές της Ερυθράς Θάλασσας. Εναλλάσσοντας παραμονές στα υψίπεδα του Χαράρ (στην Αβησσυνία) με αναγκαστικές υποχωρήσεις στο Άντεν ή στο Κάιρο, προσπαθεί επί ένδεκα χρόνια να κάνει την τύχη του με κάθε τρόπο: εμπόριο καφέ, θυμιάματος και φτερών στρουθοκαμήλου, κυνήγι ελεφάντων, εμπόριο βαμβακερών, ελεφαν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
"Πρέπει πάντα να γράφουμε μόνο γι' αυτά που αγαπάμε" ομολογεί ο ίδιος ο Renan στον Πρόλογό του. "Έτσι λοιπόν, έγραψε με πολλή αγάπη για παλιές ιστορίες που του διηγήθηκε η μητέρα του, με ήρωες ταπεινούς ανθρώπους της πατρίδας του: τον λιναροτρίβη, τον άγιο Ρενάν, τον θείο του Πιερ, τον κύριο Συστέμ, την μικρή Νοεμί, αλλά και την μάγισσα Γκοντ και την νεράιδα Γκλοριάντ. Για τους δασκάλους του στις εκκλησιαστικές σχολές μιλά με απέραντο σεβασμό και παραδέχεται πως τους χρωστά "την αγάπη για την αλήθεια, τον σεβασμό για την λογική και την σοβ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ
Ιδού η ιστορία ενός πίνακα, ενός ζωγράφου και ενός συλλέκτη. Όμως η ιστορία αυτή είναι πρόφαση για ένα ανεπανάληπτο παιχνίδι με καθρέφτες, όπου, από ίλιγγο σε ίλιγγο, βυθιζόμαστε γοητευμένοι. Ο Πέρεκ μας τραβάει από τη μύτη. . . Pierre Mertens...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ (ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
"-Αννέτα, καλά πού φεύγω. Ανήκα σε μια κατηγορία ανθρώπων, πού ή νοοτροπία τους δε θα 'χει πια θέση στη νέα τάξη πού πρόκειται να 'ρθει. Ανήκα σε μια ράτσα αποστερημένη απ' τις αυταπάτες του μέλλοντος, καθώς καί του παρελθόντος. Όλα τα κατάλαβα, καί δεν πίστεψα σε τίποτα. Το ότι κατάλαβα τον κόσμο περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε, σκότωσε μέσα μου κάθε όρεξη για δράση. Ωστόσο ή δράση είναι απαραίτητη! Βαστάτε γερά! Το υποσυνείδητο ένστικτό σας είναι πιο σίγουρο απ' το δικό μου το "υπέρ καί κατά". Δε φτάνει όμως αυτό. Έχετε τα όριά σας. Είσαστε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΑΝΤΙΑ
Είδα τα μάτια της σαν τη φτέρη ν’ ανοίγουν το πρωί πάνω σ’ έναν κόσμο όπου το φτεροκόπημα της απέραντης ελπίδας μόλις ξεχωρίζει από τους άλλους θορύβους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Μοναχικό και υπόγειο μέχρι πείσματος, το έργο του Maurice Blanchot είναι από τα πλέον γοητευτικά της μεταπολεμικής περιόδου. Τα αφηγήματά του είναι το καθένα κι από μία δοκιμή όπου το κειμενικό τεχνουργείο τίθεται σε δοκιμασία για να θέσει ερωτήματα στην ίδια του την θεμελίωση. Ωθούν την λογοτεχνία έως εκείνη την ζώνη όπου η ίδια αυτοδιαλογίζεται αυτοδαπανώμενη, αυτοκαταστρέφεται και αυτοαναλώνεται από την δική της εσωτερική κίνηση. Έπειτα από συγγραφείς όπως ο Valery ή ο Bataille, ο Blanchot έθεσε σε διακύβευση την ίδια την ύπαρξη της λογ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΜΗ ΝΤ' ΟΡΖΕΛ
Μυθιστόρημα όπου το μυθιστορηματικό στοιχείο βρίσκεται στην ψυχολογία. Η μοναδική προσπάθεια της φαντασίας ασκείται εκεί όχι στα εξωτερικά γεγονότα αλλά στην ανάλυση των συναισθημάτων. Μυθιστόρημα αγνού έρωτα, τόσο σκαμπρόζικο όσο και το λιγότερο αγνό μυθιστόρημα. Στυλ: κακογραμμένο, όπως η κομψή γυναίκα πρέπει να φαίνεται κακοντυμένη. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΥΓΕΝΙΑ ΓΚΡΑΝΤΕ
Σε μερικές επαρχιακές πόλεις βρίσκονται σπίτια που η όψη τους προκαλεί μελαγχολία σαν εκείνη που γεννάνε τα πιο θλιβερά ερείπια. Στα σπίτια αυτά συναντάς ίσως ταυτόχρονα και τη σιγαλιά του μοναστηριού και την ξεραΐλα των χερσότοπων και τα σκέλεθρα των ερειπίων. Η ζωή και η κίνηση είναι τόσο ήσυχες εκεί, που ένας ξένος θα τα έπαιρνε για ακατοίκητα, αν δεν αντίκριζε ξαφνικά το χλωμό και κρύο βλέμμα ενός ασάλευτου προσώπου, που η μισομοναστηριακή του μορφή προβάλλει πάνω από το περβάζι του παράθυρου, μόλις ακουστεί θόρυβος από ασυνήθιστα πατή...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΞΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ
Τούτη η γη ήταν αχανής, το αίμα και οι εποχές συγχέονταν μέσα της, ο χρόνος γινόταν ρευστός. Η ζωή εδώ ήταν ζυμωμένη με τη γη, και για να ενσωματωθείς σ' αυτήν θα 'πρεπε να πλαγιάσεις και να κοιμηθείς για χρόνια και χρόνια πάνω στο λασπερό ή ξερό χώμα. Εκεί, στην Ευρώπη, ήταν η ντροπή και η οργή. Εδώ, η εξορία ή η μοναξιά, ανάμεσα σ' αυτούς τους νωχελικούς και δονούμενους τρελούς που χόρευαν για να πεθάνουν. Μα, μέσα στην υγρή νύχτα, γεμάτη από ευωδιές φυτών, έφτανε ακόμα στ' αφτιά του η αλλόκοτη κραυγή πληγωμένου πουλιού που είχε βγάλει η...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΘΕΕ
«Αγαπητέ Θεέ, με λένε Όσκαρ είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο. Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο τ...
Διαβάστε περισσότερα...