ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ > ΞΕΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ > ΑΛΒΑΝΙΑ

ΤΟ ΤΕΡΑΣ
Το "Τέρας" είναι, δίχως αμφιβολία, το πιο παράξενο και το πιο πρωτότυπο μυθιστόρημα του Ισμαήλ Κανταρέ. Γράφτηκε και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά, σε πιο σύντομη μορφή, σ' ένα λογοτεχνικό περιοδικό στα 1965, την εποχή των "μεγάλων ανακαλύψεων", όπως χαρακτηρίζει ο συγγραφέας εκείνη την περίοδο της δημιουργίας του. Είναι ένα έργο πρωτοποριακό όσον αφορά τη δομή, αλλά και την τεχνική του. Απαγορεύτηκε στην Αλβανία μετά την πρώτη του δημοσίευση και έμεινε στο περιθώριο για ένα τέταρτο του αιώνα. Το "Τέρας" είναι ο περίφημος Δούρειος Ίππος. Ωστ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΡΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΕΝΘΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟ
Κάθε που αποφάσιζαν να επιστρέψουν στα Βασκάνια, συναντούσαν εκπατρισμένους, που έρχονταν από 'κεί. Μήπως τρελαθήκατε; τους έλεγαν εκείνοι. Εμείς μετά βίας μπορέσαμε να φύγουμε κι εσείς θέλετε να επιστρέψετε; Ήταν τόσο κατασκονισμένοι, ώστε ακόμα και οι άγιοι των εικόνων που κουβαλούσαν μαζί τους, σε σύγκριση με τους ίδιους, έδειχναν να είναι πιο ζωντανοί και λιγότερο ταλαιπωρημένοι. Δύσκολα θα μπορούσαμε να βρούμε, σ' αυτό τον κόσμο, μια άλλη περιοχή όπου μια παλιά τραγωδία εξακολουθεί να παράγει ασταμάτητα, με κυκλικό τρόπο, νέες τραγω...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΗΣ ΝΕΚΡΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ
Στο "Στρατηγό της νεκρής στρατιάς" εξιστορείται η παραμονή στην Αλβανία δυο ιταλών, ενός στρατιωτικού κι ενός ιερέα, που πηγαίνουν 15 χρόνια μετά τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου για να βρουν και να ξεθάψουν τα οστά των σκοτωμένων ιταλών στρατιωτών. Οι δυο άντρες που παρουσιάζονται στο ξενοδοχείο «Ντάιτι» των Τιράνων εκπροσωπούν αφενός τη στρατιωτική κι αφετέρου τη θρησκευτική αντίληψη του κόσμου. Ένας στρατιωτικός κι ένας ιερωμένος, λοιπόν, που τόσο με τη δική τους ευαίσθητη και εύθραυστη σχέση όσο και με τους καυστικούς τους διαλόγους σ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΘΕΛΛΟΣ, Ο ΑΡΑΠΗΣ ΤΟΥ ΑΥΛΩΝΑ
Το αφηγηματικό ύφος και η πλούσια γλώσσα του, τοποθετούν το μυθιστόρημα του Μπεν Μπλούσι "Οθέλλος, ο Αράπης του Αυλώνα", ανάμεσα στα πιο όμορφα και καταξιωμένα έργα της αλβανικής λογοτεχνίας. Η ιστορία διαδραματίζεται το 1300-1400, σε δύο δημοφιλή αστικά κέντρα του Μεσαίωνα, τη Βενετία και τον Αυλώνα. Η ιστορία, η πραγματικότητα και η λογοτεχνική δημιουργικότητα του Μπλούσι, συμπλέκουν όσα ιστορικά συνέβησαν την εποχή, με το γνωστό θεατρικό του Σαίξπηρ και την αφηγηματική φαντασία του Αλβανού συγγραφέα και πολιτικού. Ζήλια, προδοσία, ίντρι...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΕΛΙΔΑ
Άνοιξη του 1943: Στην κατεχόμενη από τους ναζί Θεσσαλονίκη μια τριμελής οικογένεια Ελλήνων Εβραίων, αλλάζοντας ονόματα και ταυτότητες, καταφέρνει να σωθεί βρίσκοντας καταφύγιο στην Αλβανία. Δε θα μπορέσουν να εγκαταλείψουν ποτέ ξανά τη χώρα, αφού τα σύνορα της Αλβανίας, μετά τον πόλεμο, έκλεισαν ερμητικά για σαράντα πέντε χρόνια. Φθινόπωρο του 2011: Ο βιβλιοθηκάριος Αλί πεθαίνει από έμφραγμα στη Σανγκάη. Ο γιος του, Μέλσι, γυρίζει εσπευσμένα από την Αθήνα στα Τίρανα και κάνει ενέργειες ώστε να φέρει από την Κίνα τη σορό του πατέρα του. Στι...
Διαβάστε περισσότερα...

SPIRITUS
Παγωμένη και μουντή, η Αλβανία του Ισμαήλ Κανταρέ μοιάζει όσο ποτέ με τα τοπία του Μάκμπεθ και τις γερμανικές μπαλάντες. Ο αναγνώστης, αιχμάλωτος αυτού του τυραννικού κόσμου, τριγυρνάει ανάμεσα στις παγίδες, τις ραδιουργίες και τα πολλαπλά προσωπεία. Καθημερινές χειρονομίες καταλήγουν σε αρχαίες τραγωδίες, γνωστά χαρακτηριστικά γίνονται γκριμάτσες. Επινόηση μάγου, αλλά και τέχνη ενός συγγραφέα που υφαίνει δίχως νήματα, με τις ζωντανές ίνες απ' τη σάρκα του, για να δημιουργήσει ένα ολοκληρωμένο σύμπαν, απ' το οποίο μπορείς να ξεφύγεις μόνο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΡΕΛΑΣ
Η σύνθεση των τριών «μικρομυθιστορημάτων» απλώνεται σε τέσσερις δεκαετίες. «Οι Μέρες καφενείων» είναι το πρώτο σημαντικό έργο του Ισμαήλ Κανταρέ και χρονολογείται στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ενώ οι «Ιστορίες τρέλας» γράφτηκαν προς το τέλος του 2004. Ο Κανταρέ ήταν φοιτητής στη Μόσχα όταν άρχισε να γράφει τις «Μέρες καφενείων», έργο που τελείωσε στα Τίρανα και εξέδωσε το 1962 σε μια εφημερίδα για τη νεολαία. Το έργο απαγορεύτηκε γιατί χαρακτηρίστηκε «παρακμιακό», ξένο προς τη σοσιαλιστική πραγματικότητα. Η «Περιφρόνηση» είναι ένα χρον...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΡΥΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ
Ο μύθος και η ιστορία, το όνειρο και η πραγματικότητα, η Αλβανία των προγόνων και η σημερινή Αλβανία στοιχειώνουν πάντα το έργο του Ισμαήλ Κανταρέ. Το τελευταίο του μυθιστόρημα δεν αποτελεί εξαίρεση. Δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση του αλλόκοτου κομουνισμού, ενώ οι φοιτητές διαδηλώνουν φωνάζοντας «Κάτω ο λαός!» κι ενώ οι αντιπροσωπείες του Συμβουλίου της Ευρώπης έρχονται και πάνε, κάποιοι ληστεύουν μια τράπεζα σε μια κωμόπολη χαμένη στην επαρχία, ένα αστυνομικός επιθεωρητής δολοφονείται για λόγους βεντέτας: η χώρα διστάζει ακόμη ανάμεσα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΣΥΝΟΡΩΝ
Το σύνδρομο των συνόρων είναι ένα είδος "αρρώστιας", που δεν υπάρχει καν στον κατάλογο των αναγνωρισμένων ψυχικών διαταραχών. Το μυθιστόρημα αυτό μιλά ακριβώς για την αρρώστια αυτή. Με δυο διαφορετικές αφηγηματικές φωνές, μιλά για τα σύνορα του ολοκληρωτισμού, της φυγής, της ενοχής, του έρωτα, της ελπίδας, της συνύπαρξης, της άδειας παραμονής, της μετανάστευσης. Στο Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων δε συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο - και ταυτόχρονα συμβαίνουν τα πάντα. Ο πρωταγωνιστής αφηγείται την πρώτη επαφή με μια ξένη χώρα (την Ελλάδα) μιας παρ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΕΙΣ
Παρακολουθώντας από κοντά -ενώ φοιτούσε στο Ινστιτούτο Γκόρκι της Μόσχας- τι πραγματικά ήταν ο σοσιαλιστικός ρεαλισμός, ο Κανταρέ περνά μια φάση άρνησης του γραψίματος. Κάτω από αυτές τις συνθήκες το πρώτο του μυθιστόρημα «Μια πόλη χωρίς διαφημίσεις» συνιστά μορφή πρόκλησης: ο συγγραφέας εναντιώνεται στο μοιραίο που τον προτρέπει σε αδιαφορία για εκείνο το οποίο αυτός, μέχρι τότε, θεωρούσε ως πεπρωμένο του. Ένα χρόνο μετά την επιστροφή του στην Αλβανία έδωσε για δημοσίευση, με τη μορφή διηγήματος, μικρό απόσπασμα από το μυθιστόρημα αυτό....
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΑΕΤΟΣ
Ο Μάξι περίμενε με την ελπίδα πως τα λόγια του άλλου θα έπαυαν κάποτε να 'ναι τόσο αινιγματικά, ύστερα, καταλαβαίνοντας ότι περίμενε στα χαμένα, τέντωσε τ' αυτιά του για ν' ακούσει το μουρμουρητό του άντρα και πάσχισε να βγάλει κάτι λογικό απ' τις κουβέντες του. - Γίνονται διάφορα, μα, στην πραγματικότητα, τα πιο πολλά είναι αθώρητα... Ο Γάλλος πρεσβευτής τρώει με τα μάτια του το δρόμο... Όλα είναι ήσυχα, δεν κουνιέται φύλλο... Ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας συμβουλεύεται τις αναφορές και νομίζει πως κάτι ανακαλύπτει... Οι φρουροί καραδοκούνε μ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΠΥΡΑΜΙΔΑ
Η Φαραωνική Αίγυπτος, ο Χέοπας και οι αξιωματούχοι του, οι ανώνυμοι εργάτες που στενάζουν κάτω απ' τα μαστίγια των επιστατών, η σκόνη που σαν σύννεφο τυλίγει την χώρα, είναι ο χώρος που ο Κανταρέ μας καλεί, αυτή τη φορά, να περιπλανηθούμε. Η Αιγυπτιακή πυραμίδα παραμένει από τη σπερματική της σύλληψη μέχρι την τελείωσή της σύμβολο ενός αρχέτυπου ολοκληρωτισμού και η Κανταριανή συγγραφή είναι ένα όπλο ενάντια σ' αυτόν... Ο Κανταρέ ξαναχτίζει την πυραμίδα του Χέοπα ένα μωσαϊκό διαφόρων εποχών που διαπερνά τους αιώνες μα καταλήγει πάντα στην...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΧΩΡΑ ΟΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ
Είτε Ελόνα είτε Ορνέλα είτε Εύα, η τριπλή αλλά συγχρόνως μοναδική ηρωίδα του υπέροχου αυτού μύθου γεννιέται κάτω από το άστρο της δικτατορίας του Εμβέρ Χότζα. Σ' αυτό το "φιδάκι", όμως, που έχει βρεθεί υπάρχουν κάποια τετραγωνάκια που πρέπει να αποφύγεις: η φυλακή (ο πατέρας της είναι κρατούμενος για κάποιους ακαθόριστους πολιτικούς λόγους), ο πνιγμός ή η κρεμάλα (υπάρχει πολύς θάνατος σ' αυτή τη χώρα, παρά τα πατριωτικά τσιτάτα) και κυρίως η πουτανιά, που, όπως της έχουν εξηγήσει, είναι στη φύση της γυναίκας. Εν ολίγοις, το θέμα είναι να ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΟΝΣΕΡΤΟ
Το κονσέρτο κρατούσε πάνω από μια ώρα και ήταν φανερό πως δεν θα γινόταν διάλειμμα. Εκατοντάδες κεφάλια παρακολουθούσαν ακίνητα το θέαμα που διαδραματιζόταν κάνω στη σκηνή. Μολονότι τα πάντα απόπνεαν ψυχρότητα και ακαμψία, ένιωθε κανείς από ένστικτο μια ανατριχίλα να περνάει από τη σκηνή στην αίθουσα και το αντίθετο. Τη στιγμή που η δεύτερη χορεύτρια, προκαλώντας το χαρακτηριστικό φρου φρου με τη μεταξωτή μαβιά φούστα της, άγγιξε σχεδόν τον κίτρινο πελαργό, το κοινό κράτησε την αναπνοή του. Και τι μ' ενδιαφέρουν όλα αυτά; συλλογίστηκε ο Σκ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ
Η κόρη του Αγαμέμνονα Σε μια από τις επίσημες εξέδρες, κατά τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, στα Τίρανα, ένας προσκαλεσμένος, ενώ παρακολουθεί την ατέλειωτη παρέλαση των αντιπροσωπειών, έχει ξαφνικά την εντύπωση ότι διακρίνει, ανάμεσα στα πανό και τα πορτρέτα των καθοδηγητών της χώρας, το πρόσωπο του αρχαίου έλληνα αρχιστράτηγου Αγαμέμνονα. Ψευδαίσθηση; Ή μήπως αποτέλεσμα της αποχαύνωσης ενός άντρα συντετριμμένου από το χωρισμό με την αγαπημένη του; Αν ήταν μόνο αυτό... Η επανεμφάνιση της μορφής του πορθητή της Τροίας, διάσημου επειδή θυσίασε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΥΜΑΜΑΙ
Διαβάζοντας το βιβλίο όσοι έζησαν ένα κομμάτι της ζωής τους ή τουλάχιστον την παιδική ηλικία τους στην Αλβανία της εποχής πριν τη δεκαετία του '90, δεν μπορούν παρά να αναγνωρίσουν σ' αυτό τον εαυτό τους, την παιδική ηλικία και τη νεότητά τους, χρώματα και γεγονότα, χειρονομίες και αρώματα, ιστορίες και ευτράπελα περιστατικά, τη γλώσσα και διάφορα αντικείμενα της εποχής, με λίγα λόγια την κοινή και σχεδόν ομοιόμορφη παρελθούσα ζωή μας, η οποία έχει περάσει πια ανεπιστρεπτί αλλά δεν έχει ξεχαστεί. Το έργο του Ντεμνέρι μας βοηθά να την ανακα...
Διαβάστε περισσότερα...

(P/B) BROKEN APRIL
From the moment that Gjorg's brother is killed by a neighbour, his own life is forfeit: for the code of Kanun requires Gjorg to kill his brother's murderer and then in turn be hunted down. After shooting his brother's killer, young Gjorg is entitled to thirty days' grace - not enough to see out the month of April. Then a visiting honeymoon couple cross the path of the fugitive. The bride's heart goes out to Gjorg, and even these 'civilised' strangers from the city risk becoming embroiled in the fatal mechanism of vendetta. (From the publi...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΑ ΜΑΤΙΑ
Άλλοτε με τη δύναμη της αλληγορίας, άλλοτε με την αυτοβιογραφική μαρτυρία και άλλοτε με το ρεαλισμό της καταγγελίας, ο συγγραφέας - που θεωρείται από τους κορυφαίους των αλβανικών γραμμάτων - μας ταξιδεύει στους μύθους και στην πραγματικότητα της γενέτειρας του, το Κόσοβο. Μια συγκλονιστική κατάθεση με πόνο ψυχής, για τις αδικίες και τα κακώς κείμενα μιας περιοχής που σήμερα αποτελεί πρόβλημα για όλα τα Βαλκάνια. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
"Μεγαλειότατε, είναι αδύνατο να κάνετε πιο ωραία την Αγία. Σοφία", τόλμησε ν' αρθρώσει ο αρχιτέκτονας. Ο σουλτάνος χαμογέλασε. Ο Γκιαούρ ήταν ο μόνος που τον αποκαλούσε Κύριο και Μεγαλειότατο, όπως συνήθιζαν οι χριστιανοί, κι αυτό του άρεσε. "Ναι, είναι δυνατό, Γκιαούρ", απάντησε. "Θα μετατρέψω την Αγία Σοφία από εκκλησία σε τζαμί. Κι εσύ, που είχες το θάρρος να πεις όχι, θα επιφορτιστείς μ' αυτό το έργο". "Διάλεξα εσένα γιατί είσαι ο πιο ικανός και... ο πιο ενδεδειγμένος για κάποιον άλλο λόγο", συνέχισε ο σουλτάνος. "Εσύ μόνο βρίσκεσαι στ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΛΥΚΟΦΩΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΗΣ ΣΤΕΠΑΣ
Ο αφηγητής του "Λυκόφωτος των θεών της στέπας" παρακολουθεί μαθήματα στο Ινστιτούτο Γκόρκι της Μόσχας, μαζί με πολλούς σοβιετικούς συγγραφείς. Συναναστρέφεται νεαρές Ρωσίδες, όπως η Λίντα την οποία αγαπάει. Η φθορά των σχέσεων της Αλβανίας με τη Σοβιετική Ένωση, η υπόθεση Πάστερνακ, μια επιδημία ευλογιάς θα διαρρήξουν το παραπέτασμα των φαινομένων και των προσχημάτων, θα αποκαλύψουν ότι "ο καιρός της δολιότητας" έχει φθάσει. Μετά το καλοκαίρι στη Ρίγα, όπου ο αφηγητής περνάει τις διακοπές του σε ένα αναπαυτήριο με τη συντροφιά γέρων συγγρα...
Διαβάστε περισσότερα...