ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΝΑ ΣΥΝΘΗΜΑ ΠΟΥ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ...

Παρουσίαση

"Το σύνθημα που όλους μας ενώνει" αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο το φαντασιακό της σύγκρουσης στο δρόμο με τις δυνάμεις καταστολής που διακατέχει το ελληνικό αναρχικό κίνημα από τις απαρχές του. Γιατί έδωσε τον τίτλο σε έναν τόμο που ασχολείται με την παρουσία των Ελλήνων και Ελληνίδων αναρχικών στο κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση την τριετία 2000-2003, ελπίζουμε να γίνει κατανοητό από τα κείμενα του επιμελητή του τόμου, τις επιλεγμένες μεταφράσεις του (the little help of our friends) που κινούνται σε ένα θα λέγαμε πιο θεωρητικό και ευρύτερο επίπεδο, αλλά και τις υποσημειώσεις του, που προσπάθησαν να συνδέσουν τα γεγονότα εκείνης της εποχής με μεταγενέστερες καταστάσεις, τουλάχιστον μέχρι το 2015, κι αν λείπουν αναφορές στην παρουσία του αναρχικού "χώρου" την περίοδο της αριστερής διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της δεξιάς παλινόρθωσης, αυτό οφείλεται, εν μέρει, στο γεγονός ότι οι εξελίξεις τρέχουν και δεν υπάρχει η απαραίτητη χρονική απόσταση για κάποιες συγκρίσεις. Όμως αν δεν ξέρουμε τη γενεαλογία της αντίστασης, είναι πολύ δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να αναζητήσουμε και να διερευνήσουμε τις προοπτικές της σε μια κοινωνία του ελέγχου που μοιάζει ασφυκτική. Έτσι, η ιστορική (που πάνω απ' όλα πρέπει να είναι πολιτική) αποτύπωση μιας εξεγερσιακής συνθήκης που αγγίζει πλέον τον μισό αιώνα, καθίσταται επιτακτική. Σε αυτό θεωρούμε πως συμβάλλουν τέτοιες "ανασκοπήσεις", όπως αυτή ανά χείρας. Αναμένοντας κι άλλες (και πληρέστερες), στο επανιδείν! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)