ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΘΡΥΛΟΙ ΤΟΥ ΤΑΙΝΑΡΟΥ

Παρουσίαση

Οι "Ξεχασμένοι και ζωντανοί θρύλοι του Ταινάρου" είναι μια πολύ βαθειά, αληθινή και ουσιαστική ανθρωπογεωγραφία -εθνολογική θεώρηση - ιστορικοκοινωνική τοποθέτηση - λαογράφηση της αρχαϊκής ελληνικής μανιάτικης κοινωνίας και ψυχής, όπως επιβίωσε στα νεώτερα χρόνια, απ' την πρώτη Τουρκοκρατία ως σήμερα που μπαίνουμε στην τρίτη χιλιετία μετά την χρονολογία μας.
Το πόσο ανάγλυφα δίνονται όλα αυτά, μέσα από τους "Θρύλους του Ταινάρου" μπορεί κανείς να το διαπιστώσει εύκολα, αν αφήσει το νου του να κάνει αναγωγές και παραλληλισμούς απλών καθημερινών γεγονότων, "αθώων" έντιμων, άμεσων (και όχι εκφυλισμένων) ανθρώπων με καταστάσεις παρόμοιες και αντίστοιχες με εκείνες των αισώπειων μύθων ή των ευαγγελικών παραβολών, έτσι δηλαδή όπως λειτουργούσαν όλα αυτά σαν μνήμες του απομονωμένου μικρομεγαλόκοσμου του Ταινάρου.
Ακόμα και τα πιο αστεία "'Ανέκδοτα" παραπέμπουν στον τρόπο που οι Αρχαίοι Λάκωνες συγκεντρώνονταν και συμποσιαζόμενοι "πείραζαν" με πνευματώδη αστεία ο ένας τον άλλο (Ξενοφ. "Λακεδ. Πολιτεία" και Πλούταρχ. "Βίοι" Λυκούργος, 12). Ήταν δηλαδή ακριβώς όπως η "ρούγα" των Μανιατών στις μέρες μας, όπου αστειεύονταν πειράζοντας ο ένας τον άλλο, χωρίς να θυμώνουν.
Έτσι, σαν μικρά ή μεγαλύτερα διηγήματα ή ανέκδοτα παρατίθενται και διακρίνονται: Λογοτεχνικά, Ιστορικά, Ψυχολαογραφικά, Κοινωνιολογικά - Εθνογραφικά - Ηθογραφικά, Διδακτικά, Θυμοσοφικά, Παροιμιακά, Δεισιδαιμονίες, Οικογενειακά, Πολιτικά, Αναρχοφιλελεύθερα, Γλωσσολογικά, Ερωτολογικά, Τολμηρά, Αστεία κλπ. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Πρόλογος
Ο χρυσοφόρος ποταμός
Κατάδυση στους αιώνες
Ανάμεσα σε τέσσερους πολέμους: 1897, 1912, 1922, 1940
"Μέσα στη θύελλα" (1941-1947)
Οι τελευταίες πράξεις
Απ' τον κόσμο που έφυγε στον κόσμο που ήρθε (1948-1970)
Να ζει κανείς ή να μη ζει; ή Πορεία δίχως ανατολή (1971-2000)