H ΧΑΜΕΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Παρουσίαση

Αντιμετωπίζοντας τον Ζ. Βασέ, αντιμετωπίζοντας τον Α. Μπρετόν, αντιμετωπίζοντας τον Α. Αρτώ, το ψυχολογικό πρόβλημα του Σουρρεαλισμού, τόσο καλά θαμμένο πίσω από τις πόρτες της τέχνης, του "Merveilleux" και του ανθρωπισμού, μας φέρνει πίσω σ' ένα χώρο αδιέξοδο και καταργεί την αντίληψή μας για μιαν απόλυτη πίστη στην ευτυχία, την σουρρεαλιστική αρχή της αποκατάστασης του ανθρώπου στον κόσμο του. Γιατί, πέρα από την οποιαδήποτε αξιολόγηση του ίδιου του κινήματος και τις λύσεις που πρότεινε στα προβλήματα της έκφρασης και της κουλτούρας, ο "αιώνιος περίπατος σε πλήρως απαγορευμένη ζώνη" υπήρξε πάνω απ' όλα δραματικός. Μόνο που η δραματικότητα αυτή δεν μπορεί να οροθετηθεί σε καλλιτεχνικά πλαίσια, αφού ο Σουρρεαλισμός δεν στάθηκε απλά και μόνον μια "καλλιτεχνική σχολή" κι αφού τα πρόσωπα που τον διαμόρφωσαν μαγνητίστηκαν, θάλεγε κανείς, από ένα ιδεολογικό πεδίο, για να συνεχίσουν έπειτα προσανατολισμένα περισσότερο στην αναζήτηση της τέχνης, παρά στην ολοκλήρωση του καινούργιου ανθρωπισμού. [...] (Από την έκδοση)