Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1843-1879 (ΧΑΡΤΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

Παρουσίαση

Το βιβλίο αυτό διερευνά την εξέλιξη της τιμής του συναλλάγματος και τη νομισματική πολιτική που ασκήθηκε την περίοδο 1843-1879. Η χρονική αφετηρία της έρευνας σημαδεύεται από την παραχώρηση του εκδοτικού προνομίου στην Εθνική Τράπεζα. Στα χρόνια που ακολουθούν το τραπεζογραμμάτιο δεν θα συμπληρώσει απλώς την προγενέστερη οθωνική αργυρή δραχμή, αλλά θα αποτελέσει το κύριο ελληνικό μέσο διενέργειας συναλλαγών, διατηρώντας παράλληλα μέχρι το 1877, και με δύο σύντομες διακοπές, τη μετατρεψιμότητά του σε μεταλλικό. Η περίοδος αυτή είναι δύσκολη για την ελληνική οικονομία, που βρίσκεται στο πρωταρχικό στάδιο της ανάπτυξής της. Είναι περίοδος ανακατατάξεων, μετατόπισης των συντελεστών παραγωγής, ανάπτυξης και ανακοπής κεντρόφυγων δυνάμεων, δημιουργίας της πρώτης υποδομής. Η ιστορική συγκυρία θέλησε το σύστημα που τέθηκε σε εφαρμογή στον νομισματικό τομέα σε αυτή την περίοδο να στηρίζεται στην υποταγή των αναγκών στις δυνατότητες και στην πειθαρχία στον εξωτερικό παράγοντα μεταβολής της προσφοράς χρήματος. Έτσι παρουσιάζεται το παράδοξο ίσως φαινόμενο η Ελλάδα, στην πρώτη και γι' αυτό δυσκολότερη φάση της οικονομικής της ανάπτυξης, να διανύει τη σταθερότερη, από νομισματική άποψη, περίοδο της Ιστορίας της. Ο συνδυασμός αυτός, για τη νομισματική πολιτική, σημαίνει την επιδίωξη δύο συχνά αντικρουόμενων στόχων: της ικανοποιητικής πιστωτικής στήριξης της αναπτυξιακής διαδικασίας και της διατήρησης της ομαλής κυκλοφορίας σε λειτουργία. Ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η αναγκαία ισορροπία, μέσα από τις ρυθμίσεις των οικονομικών και νομισματικών αρχών αλλά και κάτω από την αποφασιστική επίδραση της πιστωτικής πολιτικής της Εθνικής Τράπεζας, το κόστος και τα οφέλη που προκύπτουν αποτελούν τον βασικό άξονα της έρευνας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)