ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Παρουσίαση

Όπου διεχώρισεν ο άνθρωπος την ύπαρξίν του εκ του φυσικού και του κοινωνικού του περιβάλλοντος και εις την προσπάθειάν του να λάβη θέσιν έναντι των γεγονότων υπέβαλε το ερώτημα, περί τίνος πρόκειται εις τον κόσμον, χωρίς να υιοθέτηση την απάντησιν του παρελθόντος ή μιας αυθεντίας, εφιλοσόφησε. Δια να συντελεσθή το γεγονός, δια του οποίου προέκυψεν εις την ιστορίαν το πρόσωπον ως κάτοπτρον του είναι και ως παράγων του ήθους, έπρεπε να καταρρεύση προηγουμένως ο μύθος δια της κριτικής του λόγου και να διαλυθή ταυτοχρόνως η συνοχή της φυλής δια του νομικού κράτους. Μέχρι στιγμής οι όροι της προσωπικής στάσεως εις την ζωήν και της φιλοσοφικής της θεμελιώσεως παραμένουν αδιόρατοι εντός των σκοτεινών αιώνων, οι οποίοι εμεσολάβησαν από της πτώσεως του κράτους των Μυκηνών μέχρι της Ιωνικής εποχής. Επιτεύγματα όμως κοσμοϊστορικής σημασίας δεν εμφανίζονται "αιφνιδίως και χωρίς προφανή αφορμήν". Προϋποθέτουν την συντριβήν του πολιτιστικού πνεύματος και την επανόρθωσίν του επί νέων βάσεων. Οσονδήποτε και αν συμβαίνη, χωρίς να ταράσση την ιστορικήν επιφάνειαν, η εποικοδομητική αυτή αναστάτωσις του πολιτισμού είναι σημαντικωτέρα των πρώτων ορατών της εκδηλώσεων. Ως εκ τούτου η έρευνα του φιλοσοφικώς άθικτου καιρού, ο οποίος προηγήθη των φυσιολόγων της Ιωνίας, δεν προλαμβάνει μόνον την θεωρητικήν των κατεύθυνσιν, αλλ' ανάγεται εις τους λόγους του επιφανεστέρου γεγονότος της Αρχαιότητος, εκ του οποίου ανεχώρησεν η επιστημονική αντιμετώπισις του φυσικού κόσμου και δι' εκείνης η τεχνική αναδιάρθρωσις των ιστορικών και βιολογικών δεδομένων της ζωής, όπως συντελείται αυτήν την στιγμήν εις την ιστορίαν.
Η εξέτασις της φιλοσοφίας από της απόψεως των γενετικών της προϋποθέσεων δεν έχει μόνον σημασίαν δια την κατανόησιν της αρχής ενός συνεχιζόμενου γεγονότος. Εις μίαν εποχήν, η οποία επιχειρεί την ανακατασκευήν των πνευματικών και των φυσικών της βάσεων, ενδιαφέρει κυρίως τα πρόσωπα, τα οποία δημιουργεί δια της καταλύσεως των συλλογικών συνδέσμων της παραδόσεως το πνεύμα των αντικειμενικών διαρρυθμίσεων της φυσικής επιστήμης. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΡΩΤΟΝ: Ο ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
Ι. Προτού αποπλεύσουν εκ της Ελλάδος οι μετέπειτα Ίωνες
II. Αφ' ότου εξεπόρθησαν το Ίλιον οι "αλός ίπποι"
III. Η εκπραγμάτωσις του κόσμου ως επίτευγμα της ναυτιλίας
IV. Το ιστορικόν ένδυμα του φυσικού περιβάλλοντος των πλεόντων
V. Ιστορία και φύσις, τα ναυτικά μαθήματα της φιλοσοφίας
VI. Ο καινοτόμος βίος του πελάγους εις την πολιτικήν του επίπτωσιν
VII. Διανοητική ευελιξία χωρίς ενδοιασμούς, ό,τι εχαρακτήρισε τον Οδυσσέα
VIII. Πώς απεκάλυψεν η θάλασσα την εμπειρικήν πραγματικότητα
IX. Έναντι των αβυσσαλέων υδάτων της Μεσοποταμιακής παραδόσεως
Χ. Από του υγρού στοιχείου εις την έννοιαν της ουσίας
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Η ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΓΡΑΦΗ
Ι. Πριν πολιτογραφηθούν εις την Ιωνίαν τα γράμματα των Φοινίκων
II. Το ιδεώδες της πεζής παρουσιάσεως των πραγμάτων
III. Ιστοριογραφία και μεταφυσικός λόγος
IV. Η γραμματική εμφάνισις των όντων ως προϋπόθεσις του λογικού των χαρακτήρος
V. Κατά ποίον τρόπον εθεμελίωσεν η γραφή την υπόστασιν του κόσμου
VI. Από της δημοσιεύσεως των νόμων εις την φυσικήν νομοτέλειαν
VII. Πολιτικά κείμενα χωρίς θείαν αναφοράν
VIII. Γνώσις και δίκαιον κατά νόμον και κατά φύσιν
IX. Ο πνευματικός αντίπαλος των εγγράφων θεσμών
Χ. "Άγραπτα νόμιμα" εν ονόματι του θεού
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΡΙΤΟΝ: Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΡΑΞΙΣ
Ι. Νομισματική κατάργησις των προνομίων της γης και του αίματος
II. Που εβασίσθη εθνικώς η "από τιμημάτων πολιτεία"
III. Το ηθικόν έμβλημα της μεσαίας τάξεως
IV. Δια της τηρήσεως των μέτρων εις τον άνθρωπον ως ιδέαν
V. Η κοινωνική δοκιμασία του απαιτουμένου κυρίου των πράξεων
VI. Μετά την δημοκρατικήν επιβολήν του δικαίου υπό τον Δία
VII. Πολιτική θεμελίωσις της λογικής διαστάσεως του είναι
VIII. Εις την βάσιν του δημοτικού παραστήματος της φύσεως
IX. Διατί παρέμεινε χωρίς πρόσωπον το σθένος της ιστορικής ανάγκης
Χ. Ο αντικατοπτρισμός του εννόμου κράτους εις τον κοσμικόν χώρον...
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Ο ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΒΙΟΣ
Ι. Η στροφή του πνεύματος εκ της κοινότητος προς το άτομον
II. Ο υποκειμενικός δρόμος της αντιμυθικής κοσμοθεωρίας
III. Πολιτική πικρία και οντολογική διανόησις
IV. Διάλυσις της φυλετικής συνοχής κατ' επιταγήν του κράτους
V. Εναντίον της παραδόσεως και της κοινής γνώμης
VI. Ατομική και αντικειμενική αλήθεια
VII. Το πρόσωπον ως αυθεντία δια το ήθος
VIII. Υποταγή του χαρακτήρος εις την λογικήν = "εφ' όσον ενδέχεται αθανατίζειν"
IX. Τι απέδειξε την ευδαιμονίαν ως κινητήρα του σύμπαντος
Χ. Προς αντιμετάθεσιν του σκοπού μεταξύ γνώσεως και ζωής
ΠΑΡΑΠΟΜΠΑΙ
ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΙΚΩΝ ΕΚΦΡΑΣΕΩΝ