ΔΑΦΝΗΣ ΚΑΙ ΧΛΟΗ

Παρουσίαση

"Η ευρωπαϊκή λογοτεχνία των νεώτερων χρόνων δανείστηκε περισσότερα στοιχεία από την ελληνιστική παρά από την κλασσική παράδοση. Το ελληνιστικό επίγραμμα, κι όχι ο Πίνδαρος, επηρέασε τους ποιητές της Αναγέννησης. Τη Νέα Κωμωδία, κι όχι τον Αριστοφάνη, μιμήθηκε ο Μολιέρος. Τέλος το μυθιστόρημα, που ήταν προορισμένο να γνωρίσει τέτοια εκθαμβωτική σταδιοδρομία στη νεώτερη Ευρώπη, στάθηκε πρωτότυπο δημιούργημα των τελευταίων ελληνιστικών χρόνων. (. . .) Το γεγονός δεν είναι τυχαίο. Η λογοτεχνία των ελληνιστικών χρόνων - και των ρωμαϊκών, που αποτελεί αδιάσπαστη συνέχειά της - είναι ατομοκεντρική: καθρεφτίζει έναν κόσμο όπου τα δημόσια προβλήματα έχουν πια ξεφύγει από τα χέρια του κοινού ανθρώπου, όπου ο αλλοτινός ελεύθερος πολίτης - τώρα πια υπήκοος βασιλιάδων κι αυτοκρατόρων - μόνο στη σφαίρα της ιδιωτικής ζωής βρίσκει ακόμα πάθη, ενδιαφέροντα και κάποιαν αίσθηση προσωπικής ανεξαρτησίας."