ΥΠΟ ΞΕΝΗΝ ΣΗΜΑΙΑ

Παρουσίαση

Δεν θα 'ρθούμε. Τα χρόνια τα κύματα μας έβγαλαν αλλού. Το σπαθί βρέθηκε να 'ναι χαρτοκόπτης, το εμβατήριο μακρινό τραγούδι μες στη νύχτα. Εδώ χρειάζονταν ταμπούρλα κι αντοχή, εδώ χρειάζονταν λαοί ολόκληροι με τα μπράτσα τους και τα κεφάλια τους. Τί να σου κάνει ο φίλος εκείνος που ξεχάσαμε κι ο άλλος πού μας ξέχασε ή θα μας ξεχάσει; Τί να σου κάνουνε τα λίγα εκείνα χρόνια που μπορέσαμε να σταθούμε όρθιοι γύρω σε μια ιαχή; Εδώ χρειάζονταν αιώνες καθαρής γεωμετρίας, κανόνες ανοξείδωτοι σ' όλους τους καιρούς, κι εμείς δεν είχαμε ούτε δυο στέρεα χρόνια. Μονάχα λέξεις αφήσαμε πίσω μας, λέξεις κλεμένες από φτωχούς αρρώστους προγόνους που ξεχάσαμε κιόλας τ' όνομά τους. Δεν θα 'ρθούμε. Πέρασε η πλώρη μας στ' ανοιχτά του μέλλοντος, η λάμψη του χαράχτηκε για πάντα στα μάτια μας και στα χειρόγραφά μας - αθάνατη σαν την πληγή της πρώτης μας αγάπης. (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

ΥΠΟ ΞΕΝΗΝ ΣΗΜΑΙΑ
Δεν θα 'ρθούμε
Ι. Συναντήσαμε τους δρόμους αυτούς προς δυσμάς της εφηβείας
II. Φεύγουμε. Τράβα λοστρόμε
ΙΙΙ. Έπρεπε να κάνω αυτόν το δρόμο για να σε ξαναβρώ;
ΑΚΤΗ
Ακτή
Πατρίδα
Το κρασί των Φαιάκων
Ντανιούσα
Ραδιόφωνο
Καλοκαίρι
Επίλογος σε μια ξένη ιστορία
ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ
Ι Χαμογελάς και χάνεσαι καπνός και μουσική
II Τώρα που τέλειωσε η κηδεία
ΙΙΙ Όπου κι αν πάω φτάνω αργά μ' αυτό το σαπιοκάραβο
IV Το τραγούδι μπορεί ν' ακούγεται ακόμα
V Μέσα σε τούτη τη σπηλιά
VI Το τραίνο θα περάσει και είμαι μόνος πάνω στις γραμμές
VII Όσο μακριά κι αν φεύγουν τα πουλιά
VIII Μπουλντόζες κι εμβατήρια με προσπέρασαν
IX Μη με κοιτάς μ' αυτά τα μάτια από μακριά
Χ Ούτε κρύο ούτε ζέστη
XI Που πάτε που πάτε νησιά μου και όχθες
Εσύ μπορείς να συνεχίσεις
ΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΨΩ
Καλή Θεά
Ι Έτοιμη η σχεδία
ΙΙ Όπως από καράβι φεύγοντας σε βλέπω τώρα πια
III Μονάχα το κρασί κι η θάλασσα δεν άλλαξαν
IV Χαθήκαμε χωρίς να πέσει ντουφεκιά
V Τι να σου κάνει ο Μότσαρτ έξω απ' τις Αζόρες;
VI Κάνε τουλάχιστον σωστά τις τελευταίες κινήσεις
VII Τώρα είναι άλλος βάρδια στο τιμόνι
VIII Ξυλάρμενος
ΙΧ Από το χέρι του Θεού κλεμμένη
Χ Όπως τα δάση μακρινά τα μάτια σου
XI Μην τον ακούτε αυτόν το δακρυσμένο ψεύτη
ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ
Σαλπάραμε κάποτε
Ι Είδαν πολλά τα μάτια μου
ΙΙ Όταν πήγα στη θάλασσα ξαναβρήκα τα λόγια σου
III Ποια είναι η χώρα μου δεν ξέρω
IV Οι δρόμοι όλοι κλείσανε και βρέχει
V Εσύ που μελανώνεις τα όνειρά μου
VI Λέξεις χλωμές που τις ματώνουν σημαιάκια
VII Φεύγει βουβός ο ουρανός
Σαν ένα κύμα