ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΑΝΑΜΟΧΛΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

Παρουσίαση

Ο Νεοελληνικός κριτικός λόγος έχει θεμελιωθεί πάνω στα ράκη του σολωμικού έργου, όπως η νεοελληνική ταυτότητα έχει υφανθεί πάνω στις σπασμένες πέτρες της Κνωσσού και των Μυκηνών. Μ' όλα ταύτα, ο "Διάλογος", αυτή η παθητική αντιπαράθεση της "λαβωματιάς του πολεμάρχου" στο λόγιο "τραύμα" ("άμε νάβρης τους πολεμάρχους, ψηλάφησέ τους τες λαβωματιές και πες τους ότι πρέπει να τες λεν τραύματα") και της φλόγας του στόματος στην παγωνιά της γραμματικής σοφίας, αυτή η συνάντηση δυο μονομάχων της γλώσσας πάνω απ' το γιαλό της Ζακύνθου με φόντο τα κανόνια του Μεσολογγίου, προκάλεσε πάντα ένα παράξενο μούδιασμα, - ένα "ναι, βέβαια, μα έχω πια διαλέξει υπασπιστή" όπως θα έλεγε ο Οθέλλος, σα να εμάγκωνε την κίνηση προς το κείμενο η γνωστή ευερεθιστότητα του Σολωμού ("Έχω εύκολο το χείλο..."). [...] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Η ΝΑΥΣ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ
ΤΑ ΧΑΜΕΝΑ
Ο ΗΔΟΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ