Ο ΧΩΡΟΣ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ

Παρουσίαση

Έσβησε τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Η κιλότα κι ο στηθόδεσμός της σαν αγριολούλουδα φωτεινά έμειναν στα χέρια του.
Το φως του δρόμου έπεφτε χαμηλόφωνα στην Ιωάννα, που γυμνή φάνταζε με το λιγνό της σώμα φωτεινή στο σκοτάδι σα γαλαξίας. Την έσφιξε πάνω του, τα χέρια του αναγνώριζαν τους γλουτούς και τα σκέλια, έσκυψε πήρε τη ρώγα του δεξιού μαστού στα χείλη με τη γλώσσα άγρια τη χάιδευε, εκείνη τριβόταν πάνω του με γρήγορες κινήσεις.
Οι μαστοί σου Ιωάννα τρούλοι εκκλησίας, δέχονται το σώμα μου στην ψαλμωδία των αφανισμών, οι ρώγες σου ράμφη αρπακτικών με ρίχνουν σε άγριους σπασμούς μέχρι να με ξεκάνουν. (Από την έκδοση)